De erg melodieuze true doom kan vergeleken worden met Black Sabbath, maar vooral namen als Orodruin, Candlemass, Thunderstorm en Rising Dust komen bovendrijven. Op zich luisteren tracks als de lange Iommi-ripp-of ‘Epitaph’ of het opzwepende ‘Nyarlathotep’ heerlijk weg, maar in tegenstelling tot de meeste collega’s van andere magazines, kan ik ‘Maelstorm’ niet blindelings de hoogte in schrijven. De clean zingende Mikael laat soms enkele discutabele noten horen, het keyboardgeluid is veel te zoetsappig en de riffs worden nét iets teveel herhaald. Het lelijke artwork kost ook enkele punten die echter terug worden gewonnen door de Lovecraft thema’s. Het eindcijfer wordt ook nog eens opgedreven door het goede muzikale vermogen en de heren hebben ook wel een beetje een eigen stijl gevormd uit hun verschillende inspiratiebronnen. Dat de heren geen traditionele doom-roots hebben maar uit de extremere metalhoek (Carnal Forge en Centinex) komen, is misschien de oorzaak van de min of meer eigen sound.
Traditionele doomers die deze maand nog geld over hebben, zullen zich geen buil vallen aan dit schijfje. Ik ben niet 100 % overtuigd van dit ‘Maelstrom’ maar ik weet wel dat de heren bovengemiddelde potentie in het bloed hebben lopen.
Tracklist:
1. The Dissection Of An Evil Mind
2. Spiritual Disaster
3. Epitaph
4. Behind The Door
5. Nyarlathotep (Harvester Of Souls)
6. A Future So Dark
7. Absinthe