Het vierde album van de Schotse progressieve rockband Ramage Inc, getiteld Humanity Has Failed, verdient met recht de term ‘langspeler’. De plaat bevat veertien tracks en een speeltijd van één uur en zeventien minuten. Sinds de oprichting van het project in 2004 door zanger en gitarist Bryan Ramage (Psion, ex-Immanis) heeft de band al diverse albums uitgebracht: de albums Universe (2004), Feel The Waves (2013), Under The Skin (2018), de ep Screaming Melodies (2008) en de single A Quiet Earth (2020). De invloeden van Devin Townsend, vooral merkbaar in composities, melodieën en riffs, en Gojira, met name in de ruigere elementen zoals de plukkende gitaarsound en ecologische thematiek, zijn duidelijk aanwezig op dit album. Ook Alice In Chains is van invloed.
Humanity Has Failed biedt een reeks aan elementen, met de focus op melodieuze, opbouwende composities en de rauwe zang van Bryan Ramage. De krachtige zang staat centraal in elke track en ook het slagwerk van Paul “Hammy” Hameed (ex-Errata, ex-Immanis) valt op. Zowel het gitaarspel van Ramage en Allan “Hef” Forsyth (ex-Immanis) als de baslijnen van Marcin Buczek staan goed in de mix en vullen de sound goed aan. Akoestische elementen voegen diversiteit toe aan het album.
Deze diversiteit is te horen in Fallen, Dune Future en Overexpansion. Deze tracks worden verrijkt met verschillende instrumenten om een oosterse sound te creëren, inclusief keelzang en koren. Gastbijdragen van Lisa Marie Lathwell en Donna Easton in het langzamere Live Each Day, gecombineerd met een prima solo, brengen dit langzaam op gang komende nummer tot leven. Het akoestische Storm Of Endings laat de zang bijzonder goed tot zijn recht komen, terwijl Nothing To Fear overtuigt met een stevigere sound, inclusief gang shouts, complexe riffs en degelijke screams. Het epische en symfonische Unbalanced toont strak slagwerk, snelle riffs en een koor, zonder het hogere tempo los te laten.
Over het algemeen neemt de band de tijd voor zijn nummers. De tracks zijn lang en ze bevatten intro's die vaak meer dan een minuut duren. Bij Call Of The Wild is er zelfs een lange pauze in het midden van het nummer, ondersteund door sfeergeluiden. Hoewel de composities goed opgezet zijn, komt de lange speeltijd niet altijd ten goede aan de concentratie en het luisterplezier. Een bijna minuutlange pauze in een track en drie opvolgende nummers die weinig toevoegen, doen afbreuk aan de algehele ervaring.
Het album bevat sterke tracks en vooral de rauwe zang en het drumwerk komen goed uit de verf. De lengte voegt over het algemeen echter weinig toe. Een kritische blik op de productie en een strengere selectie van nummers hadden het luisterplezier kunnen vergroten. Het inkorten van de tracks zou geen afbreuk hebben gedaan aan de kwaliteit. Integendeel, het had de luisterervaring ten goede kunnen komen. Het is jammer dat dit niet is gedaan, waardoor de anders degelijke muziek te veel op de achtergrond verdwijnt.
Tracklist:
1. Fallen
2. Humanity Has Failed
3. Dune Future
4. Live Each Day
5. Time Won't Heal
6. Overexpansion
7. Storm Of Endings
8. Nothing To Fear
9. Unbalanced
10. When All The Lights Go Out
11. Call Of The Wild
12. Barriers
13. The Call For Klaatu
14. A Dream Of Unity
