Het is altijd interessant om te zien hoe muziekstijlen en specifieke bands beïnvloed worden door het verstrijken der jaren. In sommige gevallen zijn groepen die hun tijd ver vooruit zijn in de nadagen van hun carrière ineens verrassend actueel - zoals ...And Oceans bijvoorbeeld - terwijl andere bands jarenlang dezelfde kwalitatieve muziek blijven maken, maar te maken hebben met tanende interesse omdat het muzikale landschap nu eenmaal verandert. Het Deense Mercenary valt een beetje in deze laatste categorie.
De melancholische, melodieuze deathmetalgroep uit Aalborg kent namelijk verschillende fases in zijn lange carrière. De band wordt opgericht in 1991, maar kent een langzame start. Iets minder eufemistisch gesteld: de heren klooien de eerste jaren een beetje aan, totdat in 1998 het goed ontvangen debuutalbum First Breath verschijnt. De hoogtijdagen van Mercenary liggen in het eerste decennium van deze eeuw, als Century Media Records de band omarmt en de mannen zich op hun creatieve hoogtepunt bevinden. De platen 11 Dreams (2004), The Hours That Remain (2006) en Architect Of Lies (2008) behoren tot de crème de la crème van de melodieuze death metal dankzij hun fantastische, meeslepende composities, heroïsche refreinen en uitmuntende instrumentbeheersing.
Het afgelopen decennium blijkt minder succesvol. Met de release van het wat moderner klinkende (maar nog steeds zeer verdienstelijke) Metamorphosis (2011) lijkt Mercenary een deel van zijn achterban te vervreemden. Through Our Darkest Days (2013) laat ten dele een terugkeer naar de succesvolle sound van het eerste decennium horen, maar heeft toch minder impact. De stijlvolle combinatie van Scar Symmetry (de techniek), Communic (de melancholische lading en krachtige, cleane vocalen) en Soilwork (de gedrevenheid en het gevoel van urgentie) werkt ook op die vorige langspeler nog behoorlijk goed.
Hoewel het er dus op lijkt dat de groep zich in de nadagen van zijn carrière bevindt, kruipt het bloed blijkbaar waar het niet gaan kan, want tien jaar na die vorige langspeler keren de Denen terug aan het front met Soundtrack For The End Times. En ook al is er geen oorspronkelijk bandlid meer over in de line-up (gitarist Jakob Mølbjerg, die er in 1994 bij kwam, komt het dichtst in de buurt), toch klinkt het album onmiskenbaar als Mercenary. Zo is de combinatie van grunts, screams en theatrale cleane zang nog altijd een krachtig wapenfeit, net als de machtige refreinen en het strakke gitaarwerk, dat een juiste balans vindt tussen moderne grooves en authentiek, technisch gepiel en soleerwerk.
Op sommige momenten vallen alle stukjes in elkaar. Dan is het alsof we anderhalf decennium terug in de tijd gaan en Mercenary weer in de bloei van zijn carrière is. Vooral het geweldige Heart Of The Numb, met uitstekende gastvocalen van Matt Heafy (Trivium), blijkt een van de beste tracks die de band ooit schreef. Het nummer puilt uit zijn voegen met enorm vette riffs en het machtig klinkende refrein is episch in elke vezel, terwijl de goed geïntegreerde, moderne invloeden (het lomp groovende, instrumentale gedeelte) de compositie ook actueel maken. Ook in Where Darkened Souls Belong maakt Mercenary indruk. Hoewel deze track verrassend melodieus begint - met cleane zang en keyboards die zelfs enigszins aan Linkin Park doen denken - volgt al snel weer een geweldig in elkaar zittend refrein dat erom vraagt luidkeels meegezongen te worden. Gitarist Martin Buus onderscheidt zich bovendien met een prachtige, vlammende solo.
Over de gehele linie kiest Mercenary echter wel voor een wat melodieuzere aanpak, met nummers die zich regelmatig wat statig ontvouwen. En hoewel de kwaliteiten van de Denen ook in die nummers hoorbaar zijn, spettert het materiaal wat minder. Zo behoren openingstrack Burning In Reverse en From The Ashes Of The Fallen niet tot de hoogtepunten van het album, ook al is het zeker geen straf om ernaar te luisteren. Ook Become The Flame en Black Heart, Dead Tissue zijn behoorlijk melodieus, maar zij onderscheiden zich door de ijzersterke cleane zanglijnen. En gelukkig worden de deathmetalinvloeden niet helemaal uitgewist, want met Through This Blackened Hatred en Black Blood Soil laat Mercenary horen nog altijd stevig uit de hoek te kunnen komen. Met name eerstgenoemde beukt er flink op los met een snoeiharde dubbele basdrum.
Met Soundtrack For The End Times maakt Mercenary dus duidelijk nog steeds relevant te zijn. De schijf heeft bovendien een prima productie meegekregen, waarin vooral de vocalen en het gitaarwerk uitstekend in de mix liggen. Wie van melodie, techniek en dramatiek houdt, zit goed met dit sterke werkstuk.
Tracklist:
1. Burning In Reverse
2. Heart Of The Numb
3. Where Darkened Souls Belong
4. Through This Blackened Hatred
5. Anthem For The Anxious
6. A Darker Path
7. Become The Flame
8. From The Ashes Of The Fallen
9. Black Heart, Dead Tissue
10. Black Blood Soil
11. Beyond The Waves
