Hoewel het Amerikaanse post-metalcollectief Night Verses als soort van doorstart van Sound Archives begon met zang in de persoon van mede-oprichter Douglas Robinson, zijn de overgebleven drie bandleden na zijn vertrek in 2017 weer terug bij af. Of klaar voor een nieuw begin. Het is maar hoe je het bekijkt. De bezetting bestaat in ieder geval intussen weer uit de drie originele Sound Archives-leden. From The Gallery Of Sleep is de uit 2018 stammende voorganger van de plaat die thans ter bespreking aan mij voorligt en vormde in vocaal opzicht dus een breuk met het verleden. Het trio zette zich daarmee op de instrumentale post-metalkaart. Of post-hardcore, of art-rock, of ja, ach, zegt u het maar... Hoe de stijl ook maar genoemd of omschreven dient te worden, de samenwerking met Equal Vision - die bij de vorige plaat begon - is kennelijk naar ieders tevredenheid want ook Every Sound Has A Color In The Valley Of Night komt via dit Amerikaanse label uit.
Dat is ook niet zo gek, want deze nogal gedrochtelijk getitelde plaat is een logisch vervolg op zijn voorganger. Verwacht dus gelaagde, groovey post-metalriffs aangevuld met spacey soundscapes en elektronische 'bliepjes' afgewisseld met hyperactieve, opgefokte drums en dreigende progressies. Net als op From The Gallery Of Sleep wisselen de Amerikanen met speels gemak tussen manische secties en ruimtelijke, meer sfeer-gebaseerde fases, waarbij hier en daar zelfs met ambient geflirt wordt. Productioneel is Every Sound Has A Color In The Valley Of Night in een beter pak gestoken. Daar waar zijn voorganger wellicht wat mat en vlak klinkt, schilderen de heren nu met een volledig geluidspalet. Bovendien zijn de kennis van en vaardigheden met de 'elektronica' aanzienlijk verbeterd. In die zin zijn de sounds wat experimenteler en dat past goed bij de sfeer. Het zorgt ervoor dat de aandacht extra goed behouden blijft. De schaars toegepaste, ietwat digitaal aandoende spoken-wordpassages zijn overigens nog steeds van de partij. Het blijft knap hoe de mannen deze zo feilloos in hun composities verweven. Ze storen nergens en worden ook na meerdere luisterbeurten niet irritant - een euvel waar menig andere band wel aan lijdt.
En dan moeten we nog even stilstaan bij het afsluitende Séance. Dat de band wel in staat is om een handjevol door Tool geïnspireerde riedeltjes bij elkaar te pennen, behoeft geen betoog, maar bij deze ruim vijf minuten durende track ligt het er wel heel dik bovenop. Dat valt te verklaren door de bijdragen van Justin Chancellor - de bassist van Tool. De zweverige, introspectieve progressies manen tot kalmte en zelfreflectie. Een nieuwe orde heeft zich weten te vestigen. Een nieuw equilibrium is bereikt. Middels deze Lateralus-vibes wordt u de ruimte geboden om te mijmeren en te filosoferen over wat u zojuist aangedaan is - of overkomen is, zo u wilt. Zo wordt u in alle rust losgelaten en heengezonden. Heengezonden? Hoezo? Waarheen dan?! Naar de repeatknop van uw virtuele platenspeler natuurlijk. Dergelijke gelaagde, ritmisch complexe, progressieve platen dienen immers meerdere keren afgespeeld en beluisterd te worden voordat het geheel doorgrond kan worden.
Al met al is Every Sound Has A Color In The Valley Of Night dus gewoon een verbeterde versie van wat we al kenden en daar is helemaal niks mis mee. Sterker nog, dat kan alleen maar aangemoedigd worden. Dat hebben de heren echter niet nodig want gegeven dat er al een vervolgplaat op de agenda staat, waren zij zelf ook wel in hun nopjes met het huidige niveau. Dat maakt wel dat de titel uiteindelijk nog wanstaltiger is. Eigenlijk heet de plaat namelijk Every Sound Has A Color In The Valley Of Night: Part 1 en deze wordt begin volgend jaar opgevolgd door, u raadde het al, Every Sound Has A Color In The Valley Of Night - Part 2. Tsja, laten we maar niet te veel bij die naam stilstaan en ons concentreren op de muziek: Gaat heen, en luistert.
Tracklist:
1. 8 Gates Of Pleasure
2. Arrival
3. Rose Wire
4. Karma Wheel
5. Love In A Liminal Space
6. Bound To You
7. Séance
