De zes nummers zijn erg simpel, repetitief en kort (2 à 3 minuutjes) en draaien om agressie. Buiten de bands die ik al opsomde hoor je ook hardcore invloeden terug. Het stemgebruik is gevarieerd: snel praten, gruntje hier, schreeuwtje daar, soms cleane zang en wat gerap. De groove is in elk nummer het belangrijkste: de heren willen niet speciale muziek schrijven maar gewoon groovend beuken, daar is zeker niets op tegen, maar zo ga je niet de wereld veroveren. Er staat ook maar één echt sterk nummer op deze EP dat kan evenaren met grotere bands in het genre en dat is 'Morebajana'. Als extraatje staat er nog een live videotrack van het nummer 'Morebajana' op dit schijfje dat bewijst dat de band live veel beter uit de verf komt dan op cd. In Australië hebben ze veel van deze EP'tjes verkocht maar ik ben er zeker van dat ze in het verwende Europa en Amerika veel minder succes zullen oogsten, maar ik hoop dat de heren over tien jaar nog staan te beuken in de plaatselijke kroeg in Australië!
Tracklist:
1. Big deal
2. Morebajana
3. Life in life
4. Outside my inside
5. Enomic
6. The shit I see