Het lijkt of de band even moet opwarmen met het eerste nummer Human Corrosive Disease, dat even nodig heeft om op gang te komen, maar zich halverwege herstelt met een vette break en zich ontpopt tot een eerste klas Zweeds death metalnummer. Het volgende hoogtepunt komt bij het vierde nummer Song of Tears (Ashes): een lekker opzwepend headbang-nummer, waarin de (lichte) thrash-invloeden van de band ook wat duidelijker naar voren komen. De overige nummers zitten eveneens vrij goed in elkaar, maar een kritiekpuntje is toch wel het wat anonieme karakter: behalve de eerder genoemde nummers blijft eigenlijk geen enkel nummer echt hangen. Het luistert allemaal bijzonder lekker weg, dat wel, en ook muzikaal gezien staan de leden hun mannetje. Het zou dan ook veel te ver gaan om dit een slecht album te noemen, maar toch krijg ik gaandeweg het idee dat er wel meer in had gezeten.
Al met al levert Casketgarden dus een verdienstelijk, hoewel niet bepaald wereldschokkend debuutalbum af, dat vooral liefhebbers van Zweeds hakwerk als At The Gates, (het oude) Soilwork en Divine Souls zal aanspreken. Innovatieve metalheads die voortdurend op zoek zijn naar vernieuwende muziek kunnen dit album dan ook wellicht beter laten liggen. Wel overigens complimenten voor het mooie artwork van Miso Sesták. Als de heren wat meer hun best doen om een eigen sound te vinden, kan het volgende album best eens een knaller van formaat worden.
Tracklist:
1. Human Corrosive Disease
2. I Witness
3. Grief 100 (instrumental)
4. Song of Tears (Ashes)
5. The Day When Silence Died
6. Immortality Inc.
7. Non-existent
8. 7th Scar
9. Widow Mother Earth
10. Across the Vast Oceans of Time
