Pitfest
Enquête

Wat is jouw favoriete studio-album ooit van Belgische bodem?

Aborted - Goremageddon [2003]
Acid - Maniac [1983]
Agathocles - Razor Sharp Daggers [1995]
Amenra - Mass VI [2017]
Ancient Rites - Dim Carcosa [2001]
Belgian Asociality - Belgian Asociality [1988]
Brutus - Unison Life [2022]
Channel Zero - Unsafe [1994]
Cyclone - Brutal Destruction [1986]
Emptiness - Nothing But The Whole [2014]
Enthroned - Prophecies Of Pagan Fire [1995]
Evil Invaders - Feed Me Violence [2017]
Fleddy Melculy - Helgië [2016]
Irish Coffee - Irish Coffee [1972]
Iron Mask - Hordes Of The Brave [2005]
Killer - Wall Of Sound [1982]
Oathbreaker - Rheia [2016]
Ostrogoth - Ecstasy And Danger [1984]
Pantheïst - O Solitude [2003]
Psychonaut - Unfold The God Man [2018]
Steak Number Eight - The Hutch [2013]
Target - Master Project Genesis [1988]
Thurisaz - Scent Of A Dream [2004]
Wiegedood - De Doden Hebben Het Goed [2015]
een andere Belgische langspeler

[ Uitslag | Enquêtes ]

    21 maart:
  • Enslaved, Svalbard en Wayfarer
  • Suicidal Angels, Fusion Bomb en Crimson Fire
  • 22 maart:
  • Carnifex, Revocation, Aborted en Vexed
  • Metal Battle Veldslag West
  • Suicidal Angels, Fusion Bomb en Crimson Fire
  • 23 maart:
  • Sinister, The Monolith Deathcult en Aran Angmar
  • Sister May
  • Verval en Ter Ziele
  • Vltimas
  • 24 maart:
  • Atheist, Cryptopsy en Almost Dead
  • Extermination Dismemberment en Shoot The Messiah
  • Lowest Creature, The Breed en Bladecrusher
  • Marcel Coenen & Friends
  • Taake, Nordjevel en Theotoxin
  • Vltimas, Legion Of The Damned en Kjeld
  • W:O:A Metal Battle Veldslag West
  • 25 maart:
  • Mr. Big
    19 april:
  • Dear Mother
  • Roadburn festival
  • The Warning
  • Wishbone Ash
Kalender
Vandaag jarig:
  • Aksu Hanttu (Entwine) - 45
  • Alex Dubé (Icewind) - 41
  • Axel Johann (Boomerang) - 50
  • Billy Sheehan (Steve Vai) - 71
  • Brann Dailor (Mastodon) - 49
  • Brant Bjork (Kyuss) - 51
  • Dirk Zelmer (Galloglass) - 52
  • Frank Claussen (Theatre Of Tragedy) - 48
  • George Thanasopoulos (Airged L'amh) - 51
  • Jacob Hellner (producent) - 63
  • Jessica Thierjung (Xandria) - 43
  • Sebastjan Mulej (Brutart) - 45

Vandaag overleden:
  • Jeff Ward (Nine Inch Nails) - 1993
  • Randy Rhoads (Ozzy Osbourne) - 1982
Review

Opeth - My Arms, Your Hearse
Jaar van release: 1998
Label: Candlelight Records
Opeth - My Arms, Your Hearse
Ondanks dat de twee eerste Opeth-albums (Orchid en Morningrise) de meest fantastische ideeën en melodieuze passages in de historie van de progressieve band bevatten, is er kritiek op zowel de productie als de samenhang binnen de songs. My Arms, Your Hearse is wat dat betreft gestroomlijnder. Er is op het gebied van songwriting een duidelijke stap voorwaarts gemaakt. De samenhang blijkt ook uit het concept, dat handelt over een persoon die na zijn dood lijdt doordat hij als geest het gemis ziet en voelt dat zijn geliefden doormaken.

De derde full-length, waarvan de titel komt uit de tekst van Drip Drip van de progressieve folkgroep Comus, heeft net als zijn voorgangers een unieke sfeer, die in het geval van de nieuweling wordt ingezet met de regen en de melancholische pianotonen van Prologue. Met My Arms, Your Hearse wilde Åkerfeldt zichzelf niet herhalen. Geen tweede Morningrise dus, maar een agressievere plaat met andere invloeden. En dat is gelukt. Op de twee voorgangers waren het vooral de melodieuze (twin)leads die de aandacht trokken die tot de beste in de discografie behoren. Op deze derde plaat zijn het echter de scherpe riffs die bepalend zijn. Vooral de blackmetaltouch valt op.

Het levert een agressievere benadering op dan voorheen, zoals te horen is in April Ethereal, When en de populaire ‘hit’ Demon Of The Fall (met name het eerste deel). Ze worden afgewisseld met fraaie akoestische passages. Leads en melodieën zijn minder aanwezig, maar waar ze opduiken, zijn ze veelal prachtig; het einde van Credence en Epilogue bijvoorbeeld, heerlijk om mee te neuriën. Of luister eens naar de geweldige laatste minuten van The Amen Corner.

Er zijn meer veranderingen. De screams van Mikael Åkerfeldt zijn feller (April Ethereal) en zijn cleane zang is, ondanks dat hij een dag voor de opnamen verkouden was, verbeterd. De heldere zang wint terrein en levert mooie momenten op zoals aan het einde van When en in Credence. Opvallend is dat niet alle teksten die in het booklet vermeld staan, daadwerkelijk worden gezongen.

Opeth verruilde Unisound Studios voor Studio Fredman. Dat levert een ander geluid op. Bovendien was er een tweetal wisselingen in de line-up. Drummer Anders Nordin en bassist Johan De Farfalla vertrokken en voor hen in de plaats kwamen respectievelijk Martin Lopez en Martín Méndez. Laatstgenoemde trad pas vlak voor de opnamen toe en is derhalve nog niet te horen op de plaat. Mikael heeft de baspartijen ingespeeld, die zacht in de mix staan en alleen goed te volgen zijn tijdens de akoestische stukken. Een groot verschil met de partijen van De Farfalla die prominent in de mix stonden. De gitaarsound is wat modderig en het drumgeluid zal niet iedereen liggen, maar ze passen wel binnen de koude, donkere sfeer.

My Arms, Your Hearse is een conceptplaat die de vooruitgang in de songwriting toont. Het is een vloeiender geheel van momenten die bijblijven. Knap hoe passages met felle riffs waarbij je zit te headbangen, en akoestische passages, die je in een hele andere belevingswereld brengen, elkaar afwisselen. De nummers vloeien in veel gevallen mooi in elkaar over, mede doordat aan het einde van meerdere nummers de titel van het volgende nummer in de tekst is verwerkt.

Ondanks het hoge niveau van de eerste drie platen, blijft de band de eerste tien jaren relatief onopgemerkt. Niet in de laatste plaats omdat ze in al die tijd slechts een keer tourden. In 1997 wordt de band echter door Century Media opgepikt en later ziet Peaceville er wel brood in. Maar de echte doorbraak volgt met Blackwater Park en daarmee krijgt de band die waardering die de Zweedse formatie verdient. Diverse uitgaven van My Arms, Your Hearse volgden. Sommige met de memorabele covers van Iron Maiden (Remember Tomorrow) en Celtic Frost (Circle Of The Tyrants), die wat los staan van de rest van de plaat. Een klassieker die aan voormalig Candlelight-baas Lee Barett (tevens ex-bassist van Extreme Noise Terror) is opgedragen, die de kwaliteiten van Opeth al vroeg op waarde inschatte.

Tracklist:
1. Prologue
2. April Ethereal
3. When
4. Madrigal
5. The Amen Corner
6. Demon Of The Fall
7. Credence
8. Karma
9. Epilogue

Score: 88 / 100

Reviewer: Jeffrey
Toegevoegd: 8 september 2017

Meer Opeth:

Alle artikelen en foto's (afgezien van albumhoezen, door bands/labels/promoters aangeleverde fotos of anders aangegeven), zijn © 2001-2024 Metalfan.nl, en mogen niet zonder schriftelijke toestemming gekopieerd worden. De inhoud van reacties blijven van de reageerders zelf. Metalfan.nl is niet verantwoordelijk voor reacties van bezoekers. Alle datums van de Nieuwe Releases, Concertagenda, Kalender en in de artikelen zijn onder voorbehoud.