Met mij gaat het goed. Het was hier voor het eerst in een lange tijd weer eens lekker weer, dus dan is iedereen weer vrolijk, en ik dus ook.
Dat is mooi om te horen. Laten we het eens over jullie nieuwe album hebben. Heb je al wat reacties erop gehad?
Ja, een paar. Tot dusver is het voornamelijk positief, maar het is even afwachten wat de fans er van vinden. Zij zijn de grootste critici, wat mij betreft. Ik hou onze website dus goed in de gaten, om te lezen wat zij er van vinden.
Behalve een nieuw album is er ook een nieuw bandlid, Sarah Stanton.
Zij is de vriendin van Hamish, onze gitarist. Ze heeft ons geholpen toen onze vorige toetsenist zomaar verdween. Vlak voordat we wat shows in Portugal hadden kwam ze bij de band. Echt maar een week ervoor. Ze heeft ons toen goed geholpen, en nu is ze meer een sessie muzikant voor in de studio. Maar ze is toch ook wel enigzins een echt bandlid. Het is een wat vreemde situatie.
Speelt ze ook mee op het album?
Ja. Ze speelt ongeveer de helft van alle keyboardpartijen. En Hamish en Max, de geluidstechnicus, doen de andere helft.
Songs Of Darkness, Words Of Light, jullie nieuwe album. Het album vergt wel wat meer luisterbeurten om er een goede grip op te krijgen dan op jullie vorige materiaal.
Dat ben ik erg met je eens. We hebben er hard aan gewerkt om het album interessant te maken, en daardoor is het niet al te toegankelijk. Sommige nummers hebben echt vele lagen. Als je die voor het eerst hoort zijn ze wat moeilijk te bevatten, omdat je zoveel verschillende dingen hoort. Daardoor is het een wat moeilijker album om te luisteren. Maar ik denk dat als je het album drie of vier keer gehoord hebt dan valt alles op z'n plaats. Sommige mensen zullen het misschien al snel aan de kant schuiven, omdat ze het te lawaaierig vinden, of te technisch. Maar je moet het dus echt een paar keer luisteren, dan snap je waar alles op slaat.
Dat ben ik met je eens. Ik had wat moeite om precies de vinger te leggen op wat nu precies het extreemste aan het album is. Dit is wel het meest sinistere My Dying Bride album sinds de begindagen. Dat komt dan voornamelijk door de zang. Je hebt er dit keer dat kleine beetje extra in weten te leggen. Hoe denk jij hier zelf over?
Ik ben erg blij met hoe de zang heeft uitgepakt op het album. Omdat ik zelf geen instrument bespeel moet ik zorgen dat ik de zang ook interessant houd. Ik wil daarom constant iets nieuws proberen. En dat is niet makkelijk, want ik ben niet de beste zanger die er rond loopt. Ik moet het doen met wat ik heb. Toch probeer ik steeds mijn eigen grenzen te verleggen, en het steeds iets beter te doen. Ook de lage zang en de screams wil ik beter doen. En ik probeer dan al die verschillende stijlen te mengen. Vroeger was ik wat banger om wat nieuws te proberen, maar naarmate ik ouder word vind ik het makkelijker om wat te experimenteren, en me daar goed bij te voelen. Ik vind nu niet dat ik me hoef te schamen voor sommige dingen die ik geprobeerd heb, omdat ik weet dat ze beter klinken dan als ik het vroeger probeerde.
Een van de nummers die er uitspringt is The Blue Lotus. Het klinkt moderner, en je zang daarop is ook erg uniek. Hoe is dit nummer tot stand gekomen?
Dat is een goeie vraag, want dat nummer hebben we heel anders geschreven dan alle andere nummers op het album. Het nummer is net een sprookje, een heel duister sprookje. Het heeft een leuk begin, een leuk middenstuk en een leuk einde. Het leest als een normaal verhaal. Ik heb niet geprobeerd de luisteraar te overdonderen met poëzie, of te proberen er verborgen dingen in te stoppen. Het is gewoon wat plezieriger om naar te luisteren. Tegenwoordig heb ik niet echt de behoefte om mensen te bedelven onder zware poëzie, maar wil ik het wat rustiger aan doen, en dingen schrijven die ik zelf ook heel leuk vind om te schrijven. Voor dit nummer heb ik een soort sprookje geschreven, in plaats van de gebruikelijke My Dying Bride texten. Die staan meestal bol van emoties en duisternis.
Er staat ook een nummer op genaamd Catherine Blake. Gaat dat over de vrouw van William Blake, de beroemde dichter?
Hahaha dat vragen wel meer mensen, en ik zie het verband ook wel. Ik wilde een vrouwennaam gebruiken als titel, en Catherine Blake is een personage in een groot verhaal wat ik ongeveer een jaar terug schreef. Ik had een naam nodig dat in elke tijd zou passen. De naam Catherine Blake kan vijfhonderd jaar oud zijn, maar ook tegenwoordig zou het een naam kunnen zijn. Het is zo'n naam die in elk tijdperk goed klinkt. Daarom heb ik voor die naam gekozen. Ze verdient eigenlijk niet de titel van het nummer, want ze speelt eigenlijk maar een heel klein rolletje in dat verhaal van me, maar ik vind het een goed klinkende naam. Het zorgt er voor dat mensen willen weten wie ze is, waar ze vandaan komt, hoe ze precies in het nummer past. Het is dus een heel interessant klinkende songtitel. Het verhaal was erg lang, en dan konden we natuurlijk niet het hele verhaal vertellen in dat nummer. Voor het nummer heb ik bepaalde zinnen uit het verhaal gepakt, en die zing ik dan. Het hele verhaal is ook te lang om in het cd-boekje te drukken, dus ik denk dat we dat verhaal maar op de website moeten zetten, dan kunnen de mensen het hele verhaal lezen.
Misschien is het een idee, om wat meer achtergrond informatie bij elk nummer op de website te zetten?
Dat is zeker een goed idee! Mensen willen meestal wel weten waar het nou precies over gaat, of waar de personages vandaan komen. En ze willen vaak dat het nummer nog wat langer doorgaat, dus dat is zeker een goed idee. Ik heb daar eigenlijk nog nooit over nagedacht om zoiets te doen, dus misschien dat ik daar binnenkort eens wat tijd voor ga uittrekken.
Ik vind het altijd wel interessant om wat meer te lezen over nummers, in de cd-boekjes of op de site van een band.
Je hebt me wel op een goed idee gebracht. Als ik de tijd kan vinden om naar oude nummers te kijken kan ik daar wat meer over vertellen, of eventueel weer verhalen op baseren. Ik denk dat de fans zoiets ook wel zouden waarderen.
Ik heb wat verschillende reacties gehoord over de albumcover. Sommige mensen vinden het goed passen, anderen vinden het niks. Andy Green heeft de cover gemaakt he? Waarom is voor hem gekozen?
Ik had zelf ook wat ontwerpen gemaakt voor de cover, maar mijn ideeën waren wat te bizar. Ze waren iets te surrealistisch. Ik heb ze aan de overige bandleden laten zien, en zij snapten niet precies wat ik er nou mee bedoelde. Misschien dat ik iets teveel met My Dying Bride bezig ben, dat anderen het niet snappen. Daarom hebben we aan Andy Green gevraagd of hij wat wilde ontwerpen, want hij ziet de band van een afstandje, en heeft dus een andere kijk op de band. Hij had ook al de cover van Like Gods of the Sun gemaakt. We hebben dit ontwerp gekozen uit de paar ontwerpen waar hij mee aankwam. Het geeft het album veel beter weer dan die dingen waar ik mee aankwam, en het past precies bij My Dying Bride. Er zit geen verhaal achter de voorkant, het past gewoon goed bij het album en bij de band.
Sluit het design van het cd-boekje aan bij de voorkant?
Om eerlijk te zijn weet ik het niet, ik heb het boekje nog niet gezien. Normaal gesproken doe ik het design, maar Andy doet dat dit keer en heeft alles thuis. Ik zie het pas als de cd in de winkel ligt. Ik hoop wel dat het thema binnenin hetzelfde is als op de voorkant.
Leuk dat je er over begint, want ik vraag me altijd af of je, als muzikant, als je in een platenzaak staat, gaat kijken of ze jouw cds daar hebben. Doe jij dat?
Mijn vriendin doet dat. Ik ga naar platenzaken om andermans albums te kopen, en als zij bij me is gaat zij altijd kijken of ze onze albums heeft. Maar ook als ik met mijn zus of met vrienden ben. Zij gaan dan altijd kijken of de cds er liggen. Het geeft toch wel een lekker gevoel, om te weten dat ze onze cds er verkopen, en dat andere mensen ze kunnen kopen.
Met The Light at the End of the World gingen jullie wat terug naar jullie roots, en met The Dreadful Hours zetten jullie dat voort, evenals op het nieuwe album. Waar denk je dat de My Dying Bride-sound in de toekomst naar toe zal gaan?
Dat is een goeie vraag. Dat weten ze zelf ook niet. Het kan goed zijn dat het wat doomiger wordt, maar misschien ook wel wat agressiever. Zoiets plannen we eigenlijk niet. We hebben niet iets van "het vorige album was erg agressief, dus zullen we de volgende wat trager en melancholischer maken". Als je op zo'n manier gaat werken ga je jezelf beperken. Als je besluit een doom-album te maken, maar je bedenkt ineens een geweldige agressieve gitaarriff, dan heb je het gevoel dat je 'm niet kan gebruiken. Je moet jezelf niet beperken. Wij schrijven de nummers die we op dat moment te binnen schieten. Ook als we in de studio zijn weten we nog niet precies hoe het zal uitpakken. Het enige wat we hopen is dat het goed zal klinken. Op het nieuwe album krijgen we veelal lovende reacties, dus ik denk dat we het goed gedaan hebben dit keer.
Heb je nooit eraan gedacht om verder te gaan waar 34.788%... Complete ophield?
Nee, eigenlijk niet. Ik heb ook niet het gevoel dat dat album zo experimenteel was als dat mensen zeggen. Ok, er stond het nummer Heroin Chic op, wat echt te gek voor woorden was, en wat totaal anders klonk dan wat we met My Dying Bride ooit gedaan hadden, maar we vonden het toch gaaf om te doen. Maar vanwege de albumtitel, de albumcover en dat nummer, Heroin Chic, wordt het gezien als vreemder dan het eigenlijk is. Als we het album een andere titel gegeven hadden, en de cover wat duisterder gemaakt hadden, dan had men gezegd dat het een typisch My Dying Bride album was, met maar een of twee vreemde nummers. Wie weet dat we in de toekomst weer wat ongebruikelijke ideeën verwerken in de muziek. Maar zoals ik zei, we plannen zoiets niet. Als het gebeurt, gebeurt het spontaan.
Onlangs hebben jullie een videoclip opgenomen, voor The Prize Of Beauty.
Ja, enkele weken terug. Je hebt 'm natuurlijk nog niet gezien, want hij is nog niet helemaal af. Je ziet de band spelen, maar er staan ook nog wat ander soort scenes op. Andy Green heeft die ook geregiseerd. We hebben veel opgenomen voor een bluescreen, zodat de achtergrond later wordt toegevoegd. Dat worden beelden uit de computer. We hebben hem zelf ook nog niet gezien.
Wat voor soort beelden komen er dan op de achtergrond?
Ik heb geen flauw idee. We vertrouwen op Andy, dat hij het visuele aspect van My Dying Bride daar goed in laat terugkomen. Hij kent de band goed, we kennen elkaar namelijk al jaren, dus ik denk dat dat wel goed gaat komen. Hij zal er geen tekenfilm van maken, of iets met veel flitsende kleuren. Hij kent ons te goed, en zal er dus wel iets duisters en gothics van maken. Zo niet, dan zijn we natuurlijk genoodzaakt hem te vermoorden.
Vorig jaar hebben jullie in Antwerpen een dvd opgenomen. Hoe was dat?
Dat was in Hof Ter Lo, he? Onze vorige dvd was een oude show, opgenomen in Polen in 1996, dus het was tijd voor een nieuwe live dvd. Dus we toen hadden we besloten om in Antwerpen de show op te nemen. Ik heb de beelden ook nog niet gezien, maar dat komt dus op onze nieuwe dvd. In september moet die uitkomen dacht ik. We spelen daar natuurlijk vele klassiekers, en ook drie nummers van het nieuwe album.
Weet je al wat er nog op komt?
Die videoclip die we onlangs opgenomen hebben. En er is hier in Engeland een vent op een universiteit, die aan een animatie werkt bij The Blue Lotus. We hebben de storyboards gezien, en dat zag er te gek uit. Als de kwaliteit goed genoeg is brengen we de clip uit, en kan je die wellicht op MTV zien. Als hij niet zo goed is zullen we hem in ieder geval op de dvd zetten. In Noorwegen is er ook een vent een video aan het maken, voor My Hope the Destroyer. Die zal ook zeker op de dvd komen, en wellicht ook op tv, als de kwaliteit goed genoeg is. En we hebben nog wat backstage beelden, wat we erop willen zetten. De fans zien maar zelden wat zich backstage afspeelt.
Wat gaat 2004 nog brengen voor My Dying Bride?
Hopelijk een beetje hetzelfde als vorig jaar, want vorig jaar was een goed jaar vond ik. Toen hebben we wat optredens gedaan, en veel lol gehad. Voor dit jaar hebben we wat festivaloptredens gepland, zoals Graspop, en misschien Wacken. Nog lang niet alles is bevestigd. Het wordt denk ik wel een druk jaar, maar dat is wel lekker.
