Ja aan de ene kant wel. Maar aan de andere kant, we staan alle vijf heel sterk achter het album en ik denk dat we ook alle vijf vinden dat we iets heel goeds hebben afgeleverd. We zijn wel benieuwd naar de reacties, maar je moet wel maken wat je zelf leuk vind he. Het is dan afwachten of de fans het ook goed vinden. Maar we hebben er wel vertrouwen in.

Wat was de gedachte toen jullie de studio ingingen? Moest dit het beste worden dat jullie ooit gaan doen?

Ik denk dat je bij elke cd die je opneemt moet denken dat dit het beste wordt wat je ooit gaat doen. Met die intentie moet je de studio ingaan. Het was gewoon tijd. De EP was natuurlijk al vrij lang uit en je kunt natuurlijk ook maar zo ver geraken met vijf nummers. Het was dus tijd om een full album op te nemen. We hebben dan de beste nummers op de cd gezet. Er zijn nog nummers die het album niet hebben gehaald.

Hadden jullie enkele van die nummers al live gespeeld?

Een paar van de nummers wel. Zo'n nummer, dat is levend. Je schrijft dat en dat is dan af. En dan moet je het een paar keer live spelen om het nummer nog beter te kunnen maken. Zo doen we dat meestal. Dan zien we hoe het live werkt en daarna gaan we terug naar het tekenbord om het nog wat aan te passen.

Zijn er nummers die dan nog echt veel veranderd zijn voordat jullie ze gingen opnemen?

Ja best nog wel een aantal. Face The Evil, ons titelnummer, bijvoorbeeld. Ik dacht dat het af was maar daar hebben we toch nog best veel aan veranderd. Zelfs in de studio hebben we daar nog wat aan veranderd. Eigenlijk zijn die nummers nooit echt klaar, ze blijven veranderen, totdat we ze opgenomen hebben.

En als je ze dan daarna live gaat spelen veranderen ze nog meer?

Nee, dan niet. Als we ze opgenomen hebben blijven ze wel zoals ze zijn. Denk ik.

Hoe verliepen de opnames?

Voor mij goed. Ik was er bij de opnames van de instrumenten niet bij, maar ik vermoed dat die wel goed gingen. Ik heb ze niet horen klagen achteraf. Bij mij hing het er van af welke nummers ik opnam. Ik had onze drummer Rob mee in de studio en hij is een hele perfectionistische mens. We zien elkaar graag, maar in de studio heeft het toch wel een paar botsingen opgeleverd. Als ik dan iets niet nog eens voor de vijfentwintigduizendste keer wilde zingen, maar dat hij dan zei dat het er net onder of boven zat, of dat de timing net niet juist was. Dat is soms heel frustrerend, maar het eindresultaat is waar we het allemaal voor doen. Dan hoor ik het en dan denk ik "hij had toch gelijk. Gelukkig dat ik geluisterd heb." Maar het is natuurlijk niet altijd even plezant om op je fouten gewezen te worden. De opnames zelf verliepen wel vrij vlot hoor, voor zover dat dat kan.

Een EP zoals jullie eerste is meestal toch nog een beetje een demo, vooral hoe het opgenomen wordt. Ging het bij de opnames van het album er dan een stuk professioneler aan toe?

Goh. Ik vermoed van wel al was dat voor mij toch wel ongeveer hetzelfde. Ik ging ook pas opnemen op het moment dat alle instrumenten er al op stonden. En dat ging toen ook vrij rap in de studio. Het was allemaal wel net iets minder perfectionistisch, maar voor mij was het ongeveer wel dezelfde ervaring. Het was wel zo dat toen we de EP opnamen, het de bedoeling was om een album op te nemen. Maar door omstandigheden waar ik me nu verder niet over zal uitweiden is het daar toen niet van gekomen. Dan is het een EP geworden. We zijn nu wel heel blij dat dat een EP geworden is en we nu alsnog een full album hebben opgenomen. Anders hadden we destijds misschien een plaat gemaakt die we toch niet wilden maken.

In de tussentijd hebben jullie ook heel veel gespeeld en dus heel wat meer ervaring opgedaan.

Absoluut. Dat was ook nodig. We zijn altijd wel een live band geweest en hebben ook altijd het liefste live gespeeld. Ik denk dat we altijd wel al "strak" gespeeld hebben, maar door het vele spelen heeft het ook wel iets aan het showelement toegevoegd. Daar stonden we eerst nooit bij stil, maar we hebben daar wel aan gewerkt. Mensen moeten niet alleen naar de muziek luisteren, ze moeten bij een optreden ook wel iets visueels te zien krijgen. Vooral als je op de grotere podiums staat dan moet er ook wel wat te zien zijn.

En jullie hebben inmiddels ook al diverse keren op grote podia gestaan, natuurlijk.

Ik vind dat wel leuk. We hebben Metalcamp mogen doen; we hebben op de Eindhoven Metal Meeting mogen staan; we hebben afterparties voor Mastodon en Megadeth mogen doen. Dat zijn toch wel dingen waar ik trots op ben.

Toen je vijf jaar geleden bij de band kwam, had je dat toen kunnen dromen?

Nee absoluut niet. Dat zijn van die dingen, ja je droomt het wel. Maar je woont in België he. Het is niet alsof dit zo'n metalland is. Ik ben niet in een band gestapt met de intentie om geld te verdienen of beroemd te worden. Ik wilde mezelf gewoon amuseren en iets kwijt kunnen in de muziek. Als je dan opgepikt wordt en je kunt dan mooie dingen doen, daar zeg je geen nee tegen. Nu willen we zo ver geraken als we kunnen. Voorlopig zijn we goed bezig, denk ik.

Hoe ben jij destijds eigenlijk bij Bliksem gekomen?

Dat was via Rob, ergens in 2008. Ik zat tussen twee bands in en toen kwam ik Rob tegen in Antwerpen in een café. Ik kende hem nog van vroeger want we hebben samen op school gezeten. We raakten aan de praat en hij zei dat ze bij Bliksem nog iemand zochten. De mannen hadden zoiets van "laat haar maar proberen" maar het was eigenlijk nooit hun bedoeling om een vrouw op zang te hebben. Ik heb heel echt en heel lang mijn best moeten doen voordat ze het goed vonden. Ik heb me ook echt moeten bewijzen. Ze hebben me niet aangenomen omdat ik een vrouw ben. Dat werkte me in het begin ook heel erg tegen. Nu ben ik ook wel heel overtuigd van de reden dat ze bij Bliksem goed vinden is omdat ze vinden dat wat ik doe, ik ook goed doe.

Hoe werkte het tegen jou?

Ik heb heel veel gesprekken gehad in de trant van "Peggy, je doet het heel erg goed maar je bent een vrouw en we weten niet of we in die categorie willen weggezet worden." Het is een mes dat aan twee kanten snijdt. Je wordt al snel in een categorie geplaatst en daardoor moet je toch al snel harder bewijzen dat je er staat omdat je het verdient, niet omdat je een jurk aan kan trekken.

In wat voor soort bandjes zat je voor Bliksem? Ook in thrashbands?

Ik heb nog in een stonerrockband gezongen. En in een thrashmetalband met saxofoon gezongen. Dat was totaal niet te vergelijken met Bliksem. Toen kon ik nog helemaal niet met zo'n rauwe stem zingen. Mensen maakten er regelmatig een gothicgroep van ook al was dat nooit de intentie. Maar als je als vrouw clean zingt in een metalband word je al snel zo weggezet.

Zong je nog wel clean toen je net bij Bliksem kwam?

Nee nee, daar ben ik direct begonnen met hevig zingen. Dat was ik al lang van plan en ik wist ook dat als ik dat niet zou doen, ze me nooit zouden aannemen. Bij de eerste repetities was de techniek om te grunten er nog niet echt hoor. Ik heb dat echt moeten leren, om te grunten zonder last van mijn stem te krijgen. Dat heeft ook nog wel een jaar geduurd. Het is zang waar ik altijd al heel erg weg van ben geweest. Ik hield altijd al van aparte zang. Toen ik klein was wilde ik altijd al Janis Joplin worden. Dat zijn de dingen die ik het mooiste vind aan een vrouwenstem. Dat die ook kapot kan zijn, maar ook heel melodisch.

Dus je kijkt stiekem toch ook wel naar Angela van Arch Enemy.

Dat vind ik ook heel leuk maar ik zou het zelf nooit willen doen. Ik hou van Arch Enemy, maar ik zou nooit alleen willen grunten. Ik heb toch graag een beetje melodie die ik in de muziek kan brengen. Zo ben ik tegenwoordig een beetje in de ban van Maria Brink van In This Moment. Vooral op die laatste plaat. Die ervoor vind ik minder, maar op die nieuwe vind ik haar geweldig. Ze kan goed de afwisseling maken tussen mooi zingen en breekbaar zijn, en toch ook een geweldige strot opzetten. Dat vind ik leuk.

Als jullie daar nou eens mee op tour gaan, dan kom ik zeker. Ik vind die band ook te gek.

Daar zou ik direct mee willen touren. Geen twijfel mogelijk.

Maar dan krijg je wel weer dat jullie in het hokje van de female-fronted-metalband gedrukt worden.

Dat is waar, maar dan is het wel op een goede manier. Wat ik wel gemerkt heb is dat als mensen een zangeres bij een metalband zien, ze 1. denken dat je opera zingt, en 2. er van uitgaan dat je dat dan ook niet erg goed doet. Want er zijn natuurlijk wel bands met een sopraan op zang en dat goed doen, maar dat zijn er weinig. Als je een foto ziet van Bliksem en er staat niet bij wat voor muziek we maken, denkt men al snel dat het wel gothic zal zijn. We hebben het zelfs al ooit eens meegemaakt bij een optreden. Dat was een wedstrijd die we overigens wel hebben gewonnen. Toen droeg ik een jurk, want ik draag wel vaker een jurk op het podium. En toen kregen we het label "thrashmetal met een vleugje gothic." Het is blijkbaar heel moeilijk om dat gothiclabeltje bij mensen uit hun hoofd te krijgen.

Ik kan ook weinig gothics bespeuren op Face The Evil.

Ik ook, gelukkig.

Wat er wel op staat, is een nummer dat ook al op de EP stond, The Life On Which I Feed. Waarom openen jullie daar dan ook nog het album mee?

Omdat dat een nummer is waar we zelf ook heel content mee zijn. Onze fans vinden dat ook een goed nummer en natuurlijk heeft niet iedereen onze EP waar het op staat. Voor veel mensen gaat dat nog gewoon een nieuw nummer zijn. We vonden het plezant om het opnieuw op te nemen en op het album te zetten. Deze opname is wel wat beter.

Op de EP leek het bij een aantal nummers af en toe net een jamsessie te worden, want die nummers gingen alle kanten op. Hebben jullie dat op het album bewust compacter gemaakt?

Dat was heel bewust. We wilden het album sowieso niet te lang maken. Het is pas ons eerste album. Je moet de mensen pakken en boeien tot het einde. Dan liever een compacte cd die zodra hij afgelopen is, ze nog eens willen horen. Misschien als we een volgende plaat opnemen, dat we dan toch weer een langer nummer er op zetten als we daar zin in hebben.

Hoezo "als we een volgende plaat opnemen"? Die komt er toch wel?

Ja natuurlijk wel.

Maar dat zal nog wel een hele tijd duren, want jullie moeten eerst nog heel veel op tour voor Face The Evil.

We zijn wel al aan het schrijven voor de volgende plaat, maar het zal nog wel even duren voordat we die gaan opnemen. Maar hopelijk duurt dat geen drie jaar hoor.

Een band als Vanderbuyst, waar jullie ook vaak mee gespeeld hebben, brengen elk jaar een nieuwe cd uit.

Ja, maar Willem... ik weet niet hoe hij dat doet. Volgens mij gaat hij naar het toilet en kakt een nummer ofzo. Dat is onmenselijk hoe je zoveel nummers kunt maken op korte tijd. Hij doet het en hij doet het goed he.

Jullie spelen vaak met ze.

Ja. We zitten ook in dezelfde bookingstal. En we vinden elkaar als mensen ook gewoon tof. Willem heeft ook een rolletje in onze videoclip gespeeld. We zijn vrienden denk ik he, op en van het podium. Dat is wel leuk.

Die videoclip is bij het titelnummer van het album. Hoe was het om echt een professionele videoclip op te nemen?

Dat was heel leuk en ook verschrikkelijk tegelijkertijd. Ik ben op die zaterdag begonnen om acht uur 's morgens en om drie uur 's nachts zat de eerste opnamedag er pas op. Ik heb een halve dag in de kou gestaan bij -6. De dag erna terug met veel te weinig kleren aan. Het was koud en vermoeiend. Zoals ik zei, het was heel plezant en verschrikkelijk tegelijkertijd. Maar er zijn dan zoveel mensen die daar ook in hun vrije tijd staan in de kou, dat zorgt er wel voor dat je dan niet teveel wil klagen. Ik heb veel respect voor die mensen die dat voor ons komen doen. Zelf doen we dat omdat het voor onze band is, maar de mensen die ons kwamen helpen deden dat in hun vrije tijd. Die ben ik erg dankbaar.

Ik begreep dat jullie echt een professionele crew hadden.

Dat was ook zo. Onze gitarist Jeroen werkt bij de televisie als geluidsman. Daar hebben we heel veel geluk mee gehad. Hij heeft zijn contacten aangesproken en die wilden dat doen. Dat is heel mooi he, meer kan ik er niet op zeggen. Ik zou dat niet doen. Ik zou echt niet op mijn vrije dag de hele dag buiten gaan staan bij -6 om een clip op te nemen voor iemand anders hahaha.

De releaseparty is op 2 maart in Trix in Antwerpen. Wat kunnen we daar verwachten?

Een typische Bliksemshow denk ik. Gewoon gezellig, veel nummers, veel ambiance. Het is eigenlijk altijd een feestje als wij spelen, als ik dat zo mag zeggen. De jongens van Yama komen het voorprogramma doen. Ik vind het heel tof dat ze dat willen doen. Dat is een stonerband uit Tilburg en zijn ook met hun cd bezig. Ze maken echt wel goeie muziek.

Jullie zijn ook "artist in residence" in Trix. Wat houdt dat zoal in?

Dat verloopt binnenkort, maar "artist in residence" wil zeggen dat je er een jaar gratis mag repeteren en ook van de faciliteiten gebruik mag maken. We hebben daar ook onze cd mogen opnemen. Dat zijn allemaal van die dingen die je band natuurlijk heel erg helpen. Dat drukt de kosten een beetje. Zo'n plaat opnemen is geen goedkope bezigheid. Vorig jaar hebben we heel veel geluk gehad met de dingen die in onze schoot geworpen zijn.

Jullie hebben er volgens mij toch ook wel hard voor moeten werken?

Natuurlijk, maar het is niet dat als je hard werkt, dat er altijd zo'n resultaat is. Je hebt ook een beetje geluk nodig. En het feit dat er mensen zijn die er in geloven en er aan mee willen werken speelt ook mee. Dat zorgt ervoor dat je net iets verder raakt. Er zijn heel veel goeie bands die niet verder raken dan het jeugdhonk omdat ze niemand achter zich hebben die ze verder kan helpen. Dat is heel spijtig. Wij hebben dan gelukkig die kans wel gehad.

Ik zie in maart een aantal shows in Nederland en Duitsland, maar daarna wordt het wat minder. Komen er nog meer shows aan?

Dat is wel de bedoeling, want we zijn wel met van alles bezig. Ik hoop dat we nog wel wat festivals kunnen doen, die zijn altijd plezant. Voor de rest hopen we ook op de reacties op de plaat, om wat extra optredens te kunnen regelen. We hebben het nu de afgelopen tijd bewust wat minder gespeeld om mensen hongerig te maken naar de plaat. Als je elke week speelt dan verzadig je een beetje je publiek. Maar het is te hopen dat als de plaat uit is, dat ze ons uitnodigen om te komen spelen.

Als Belgische band droom je natuurlijk dat je op Graspop mag spelen.

Dat zou mooi zijn. Ik moet zeggen, we hebben twee jaar geleden op Metalcamp gestaan en daar staan we dit jaar weer. Nu heet het alleen anders, namelijk Metaldays. We mogen nu ook op Into The Grave spelen. Dat zijn ook hele mooie festivals. Graspop zou natuurlijk ook leuk zijn, al is het maar omdat het bij mij in de achtertuin is. Ik woon in Mol en Graspop is in het dorp ernaast. Al onze vrienden zijn daar natuurlijk ook.

Jullie hebben ook al wat shows in Duitsland gedaan, toch wel de bakermat van de thrashmetal. Hoe reageert het publiek daar op een Belgische band? Hetzelfde als in België en Nederland?

Nee absoluut heel anders. Als je daar speelt ben je er zeker van dat je vijf keer zoveel cd's en T-shirts verkoopt dan in Nederland. Mensen zijn veel enthousiaster. Dat is niet normaal. Ik speel ook graag in België en Nederland, maar in Duitsland gaat het volk echt helemaal wild. Dat is niet normaal. Het leeft daar nog harder dan hier, blijkbaar. Mensen vinden het ook minder erg om een heel eind te rijden om naar een band te kijken. Als ze je niet kennen maar ze vinden je goed, dan laten ze dat ook wel merken en ze kopen ook effectief dingen. Je moet dan ook handtekeningen zetten. Dat is heel bizar. Wel heel erg leuk, maar extreem bizar.

En natuurlijk ook fans die met je op de foto willen.

Ja. Ongelofelijk.

Daar ben je nog niet aan gewend merk ik al.

Ik vind het allemaal leuk. Het is heel raar, want we zijn natuurlijk maar gewone mensen. Doordeweeks werk ik ook gewoon en in het weekend zing ik in een bandje. En dan zijn er toch mensen die dat zo geweldig vinden dat ze met me op de foto willen en een handtekening willen. Dat is heel bizar maar ook heel erg leuk. In Nederland en België zijn ze volgens mij net wat gereserveerder. Tijdens de show merk je het niet zo of ze het goed vinden, maar na afloop komen ze wel naar je toe om een cd te kopen en te zeggen dat ze het goed vinden. Dat is toch anders. Ik denk dat elke band het kan beamen dat het het leukste is als je veel energie van het publiek krijgt, want dan geef je dat ook extra terug. Dan gaat alles toch wat makkelijker dan als mensen daar maar staan te staan.

Hoe spreken ze trouwens in Duitsland de bandnaam uit?

Ik denk gewoon als Bliksem. Dat is wel het mooie aan deze naam, iedereen kan dat wel uitspreken.