Momenteel lees ik The Cold Commands van Richard K. Morgan. Hij is een van de nieuwere science fiction-schrijvers. Zijn verhalen zijn erg geweldadig en sarcastisch. Het boek wat ik nu lees is het tweede deel van zijn fantasy verhaal. Het is ook erg geweldadig en sarcastisch. Gek genoeg trekt mij dat wel.
Lees je in het Engels, of de Finse vertaling?
In het Engels. Ik vind het veel lekkerder lezen. Er gaat altijd wel iets verloren in de vertaling. Ik lees al sinds ik een tiener ben mijn boeken in het Engels. Mijn vader was leraar Engels, en we hadden dus veel Engelstalige boeken thuis. Ook veel science fiction, want die werden niet al teveel naar het Fins vertaald. Hij heeft mij en mijn broer daar fan van gemaakt, ondermeer door de Mars-serie van Edgar Rice Burrows.
Gebruik je zelf ook science fiction verhalen in je eigen teksten?
Niet letterlijk, maar alles waar je je hersenen mee voedt komt terug in je teksten. Door alles word je beïnvloed, dus ook door de boeken die je leest.
Maar dat is dan vooral bij Tarot, want als ik naar de credits op Imaginaerum kijk zie ik jouw naam slechts één maal staan. Tuomas heeft de rest geschreven.
Ik heb inderdaad maar aan één nummer meegeschreven, waar Tuomas dan zelfs nog de teksten van heeft geschreven. Hij is de hoofdschrijver bij Nightwish. Ik heb daar geen problemen mee. De basis van Nightwish ligt bij hem. Ondermeer in de teksten die hij schrijft. Hij komt met de basis van een nummer aan, maar zodra we het in de oefenruimte proberen veranderen de nummers toch nog heel veel, door de input van de rest van de band. In dat opzicht is het toch een erg democratische band. Dan kom ik met een baslijn of vocal harmony en dan proberen we het uit. Als we als collectief het er over eens zijn dat het goed is, gebruiken we het. We proberen erg veel in de oefenruimte.
Het album is al ongeveer twee jaar in de maak. Het begon bij Tuomas in zijn hoofd. Wanneer is de rest van de band er echt bij betrokken geraakt?
Dat was ergens in het voorjaar van 2010. Toen zijn we begonnen met demo's uitwisselen, en in de zomer zijn we begonnen met oefenen. Oefenen, nieuwe demo's opnemen, en daarna het album opnemen. De opnames hebben vooral afgelopen winter plaatsgevonden. Tegen de zomer waren we klaar en kregen de we masteropnames.
In een promotiefilmpje wordt er gesproken over 70 tracks voor de percussie alleen al. Hoelang heb je wel niet nodig om dat allemaal op te nemen?
We hebben inderdaad heel veel tracks gebruikt. Maar het opnemen neemt minder tijd in beslag dan je zou denken. De percussie, het orkest en het koor hebben we in Londen opgenomen met hele bekwame muzikanten. Het orkest heeft heel veel filmsoundtracks opgenomen. Zij zijn het gewend om met een click-track te werken en daardoor precies in de maat te blijven. Zij zijn het gewend om alles in één of twee keer op te nemen. Dat maakt het voor ons juist erg makkelijk en snel. Dat kunnen we erg makkelijk samenvoegen met een rockband als wij.
Nog even en dan kan iedereen het horen. Word je nog nerveus voor zo'n release?
Soms wel, maar nu eigenlijk niet zo. We zijn zelf natuurlijk al zo lang er mee bezig dat het voor ons niet meer zo nieuw is. Mijn handen jeuken echter om te gaan touren. Daar heb ik zin in. Dan kunnen we eindelijk de nieuwe songs live spelen. Ik ben alleen wat ongeduldig. We zijn trots op het album, en we weten zeker dat we een goede plaat gemaakt hebben. Maar nu wil ik graag dat de fans het ook kunnen horen. Daar doen we het allemaal voor. Om aan het publiek te laten horen.
Is het nou een conceptalbum?
Ja en nee. Het is geen klassiek conceptalbum met een groot verhaal er in. Er zit een thema in, dat in elk nummer terugkomt. De verhaaltjes staan los van elkaar. Doordat er ook een film van komt, wordt al snel gedacht dat het hele album één groot verhaal is, maar dat is dus niet zo. Het oorspronkelijke idee was om voor elk nummer een videoclip op te nemen, en het dan op een dvd te zetten. Dan kun je het album luisteren en kijken, waarbij de filmpjes ook met elkaar te maken hebben. Stobe Harju zou alle clips regisseren. Met hem hadden we al eerder de The Islander videoclip opgenomen ten tijde van de vorige cd. Hij vond het een ambitieus idee, maar zelf kwam hij met een ander ambitieus plan. Het budget dat we hadden om twaalf videoclips te maken, was ook genoeg om een normale film van te maken. Waarom zouden we dat dan niet doen? Toen hij het voorstelde gingen onze ogen glunderen. Dat leek ons ook een heel gaaf plan. Alleen hadden we dan wel een script nodig. Stobe heeft toen veel met Tuomas gesproken en een script geschreven. Tegen de tijd dat we aan het oefenen waren had Tuomas al wat storyboards gezien, en het zag er te gek uit. Toen hebben we besloten om het idee om een volledige film te maken, door te zetten. We kenden wel wat mensen die daar in wilden investeren, dus die hebben we aangesproken. In de film zit dus wel een verhaal. Het gaat over een oude vent die veel misdaan heeft. Op zijn sterfbed komen herinneringen boven van wat hij gedaan heeft. In de film dient de muziek dus als achtergrond voor het verhaal.
Voelde het tijdens de opnames dan aan alsof jullie een soundtrack voor een film aan het opnemen waren?
Nee niet echt. Daar hebben we niet zo over nagedacht. De muziek van Nightwish is sowieso wel al erg cinematisch, en dat is nu niet anders. Als Tuomas muziek en teksten schrijft, visualiseert hij toch al veel. Hij heeft Stobe ook veel ideeën gegeven voor het script van de film.
De muziek klinkt wel alsof het in een film hoort. En ik moet zeggen dat Anette nu wel echt op haar plaats klinkt. Op de vorige cd was dat toch een stuk minder. Ze is veel gegroeid als zangeres, maar nu hoor je ook dat jullie weten wat ze kan.
Dat vind ik ook. Maar tijdens het schrijven hebben we nog niet echt veel nagedacht over hoe de zang moest gaan klinken, of over in welke toonhoogtes het gezongen moest worden. Bij Dark Passion Play moesten we de band over een drempel krijgen. Het was onze eerste cd met Anette, en zij moest in de voetsporen treden van een erg goede zangeres. Wij als band moesten ook bewijzen dat Nightwish draaide om de nummers die we maakten, niet om één persoon of één stem. Het was dus voor ons allemaal een spannende tijd. Maar het album was een succes, en daarna hebben we nog twee jaar getourd. Dus ik denk wel dat het geslaagd is. Maar die tijd is voorbij. Nu was het voor ons veel relaxter. We hoeven ons niet meer te bewijzen. Ook Anette heeft nu veel meer zelfvertrouwen gekregen, waardoor ze ook veel meer met haar stem doet.
Zoals in het nummer Scaretale? Ik vind het samenspel tussen haar en jou daarin echt prachtig.
Dat was echt een leuk nummer om te maken. Ik was niet in de studio toen zij haar zang opnam, maar toen ik het daarna hoorde vond ik het echt gaaf en kreeg gelijk ideeën voor mijn eigen zang. Het hele nummer is wel tof, met het geestencircus.
Een ander opvallend nummer is Slow Love, Slow. Dat is compleet anders dan wat we van Nightwish gewend zijn. Het heeft een jazzy, bluesy sound.
Daar zit nog wel een leuk verhaal achter. Tuomas had een demo van dat nummer opgenomen, maar hij zei dat de demo het nummer geen recht aan deed. Hij wilde een nummer maken dat je het gevoel geeft alsof je in zo'n rokerige jazzclub zit. Dus ik beluisterde het nummer, en ik begreep wel welke kant hij op wilde. Alleen had ik daarvoor een acoustische basgitaar nodig. Die had ik niet, dus ben ik de volgende dag direct naar een winkel gegaan en heb er een paar geprobeerd, om even later met een nieuwe basgitaar naar huis te gaan. Ik had natuurlijk wel al diverse electrische bassen thuis, maar gek genoeg geen acoustische.
Speelt het veel anders?
Nee, je hebt dezelfde frets en schalen. Het klinkt alleen wat anders vanwege de houten kist. Dat geeft er meer een geluid aan zoals een contrabas. Het was erg leuk om wat nieuws te proberen. Geen van ons is een jazzmuzikant, dus het was wel een uitdaging. Maar doordat we er allemaal met veel zin aan begonnen is het goed gelukt. Wat ook hielp is dat Kai Hahto van Wintersun langskwam tijdens ons zomerkamp. Hij heeft onze drummer Jukka veel tips gegeven, want Kai heeft heel veel projectjes lopen en weet er veel meer van. Zij zaten daar samen met wat snaredrums en kwastjes vanalles te proberen, en ik ben er toen bij gaan zitten met mijn basgitaar. Daar ontstond een erg lekkere groove, wat heel leuk was.
Gaan jullie het nummer ook live spelen?
Ik denk het wel. We hebben het er wel over gehad. Het geeft een leuke afwisseling tussen het meer flamboyante spul. We hebben de nummers al eens geoefend, gewoon om uit te vinden wat we wel live kunnen spelen. We zijn nog niet serieus aan het oefenen voor de tour, hoor. Maar ik denk dat we deze nog wel gaan oefenen.
In The Crow, The Owl And The Dove hoor ik nog een mannelijke stem, maar die klinkt niet als jou.
Dat ben ik niet, en dat is nou juist wel net dat ene nummer dat ik geschreven heb. Nou ja, in het begin en in het refrein ben ik het wel, in duet met Anette. Maar in het midden zit er een passage, waar we wel veel muziek hadden maar wat toch nog wat leeg klonk. Tuomas zat met Troy Donockley in de studio, en Troy speelt in het nummer wat op een doedelzak. Op een gegeven moment zegt hij tegen Troy dat hij er niet uitkomt, dat hij niet weet wat hij met die passage aanmoet. Dus vraagt hij of Troy ideeën heeft. Troy zegt dat hij nog wat regels tekst in Oud-Engels heeft die er bij zouden passen. Tuomas vindt het interessant en zodoende stond Troy ineens achter een microfoon wat te zingen.
Zit hij dan ook in Song Of Myself? Daarin komen namelijk zoveel stemmen naar boven. Zijn dat allemaal andere mensen?
Dat zijn heel veel verschillende mensen, maar ik weet niet meer of Troy er ook bij zit. Daar zit een lange passage in met veel gesproken tekst. Het idee was dat we allemaal wat mensen zouden meenemen naar de studio, die een paar zinnen zouden opnemen. Aangezien ik toch al een grote rol op het album had, leek het me leuk om de drie generaties Hietala's op dat nummer te zetten. Mijn vader en mijn zonen zijn dus ook in het nummer te horen. De anderen hebben ook hun familie meegenomen om wat stemmen in te spreken. Zo wordt het een grote collage van de Nightwish familie, en het klinkt fantastisch.
De albumcover ziet er goed uit, maar is wel heel breed. Dat heeft wel een speciale hoes nodig denk ik.
Bij de digipack zie je het hele artwork. Je kunt hem uitklappen naar links en rechts. Er is sowieso heel veel artwork, dus het wordt erg mooi allemaal. Ook dat was een ambitieus idee om het allemaal er in te krijgen. Het is de bedoeling dat als je het artwork bekijkt, je wordt meegenomen in de wereld die de muziek vertelt. Beeld en muziek moeten elkaar hierin ondersteunen en aanvullen. Dus ik hoop dat dat goed gaat lukken.
Dan heb je misschien meer aan een vinyllen versie?
Ja. Ik ben zelf wel van de generatie die daar nog wat meer mee heeft, dus ik ben blij dat er een versie op lp uitkomt. Ik heb thuis gelukkig goede apparatuur om vinyl te beluisteren. Niet dat ik een freak ben die alles op vinyl wil beluisteren, want ik luister ook veel cd's, maar bij sommige albums heb je de warmte nodig die het geluid van vinyl geeft. We hebben daarom ook geprobeerd de controle over het masteren te houden, zodat ze het geluid niet teveel samenpersen. Nightwish heeft echt een dynamisch geluid nodig, dat je op vinyl veel beter terughoort. Tegenwoordig wordt alles vaak zo puur mogelijk gemaakt, maar dat geeft ook niet altijd een mooi geluid. Uiteindelijk zijn we toch een rockband, ondanks al het flamboyante er omheen, en ik vind dat een rockband toch wat rauw moet klinken.
Om eerlijk te zijn hoor ik weinig rauws op Imaginaerum.
Omdat er zoveel orkestrale stukken op een album zitten, hebben we op dat vlak compromissen moeten sluiten. Daardoor zijn de bas en drums en soms de gitaren wat zachter dan ik ze zou willen. Uiteindelijk gaat het om het eindresultaat. Misschien dat ik alle orkesten en koren wat zachter in de mix had gezet als ik het zou mixen, maar goed, dat ben ik he.
Vanaf januari gaan jullie op tour.
Dat klopt. We beginnen in Los Angeles, en daarna gaan we op de 70.000 Tons Of Metal cruise. In februari of maart gaan we in Finland van start, en daarna de Europese tournee. De boeker is momenteel bezig met de zomerfestivals te boeken, dus dat doen we in de zomer, en daarna gaan we weer naar Amerika. Zuid-Amerika, natuurlijk, en hopelijk ook weer Noord-Amerika. Ik wil ook graag naar Japan en Australië, want ook daar hebben we veel fans. Gelukkig hoef ik me geen zorgen te maken om het logistieke gedeelte van een tour. Ik weet wel dat we in april in Amsterdam in de Heineken Music Hall staan.
