Zoals de laatste jaren gebruikelijk is, bevat Festival weer gitaarstukken van Oliva’s overleden broer Criss. Jon vond jaren terug een aantal dozen met tapes, die hij tot de dag van vandaag gebruikt voor de albums van Jon Oliva’s Pain. De trotse frontman begint het gesprek door uit te leggen hoe er dit keer te werk werd gegaan. “We hebben gitaarstukken van Criss gebruikt voor zeker vier of vijf nummers. Uit mijn hoofd weet ik dat we in ieder geval voor Lies, Death Rides A Black Horse en Now veel stukken van de tapes hebben gebruikt. Er zijn ook nog een paar nummers waarvoor we slechts delen hebben gebruikt. The Evil Within is er één van. Ik ben heel blij dat Criss ook weer deel uitmaakt van dit album, al betekent het wel dat we bijna door zijn tapes heen zijn. We hebben nog een handjevol tapes die ik nog moet beluisteren. Het zal een treurige dag zijn wanneer we zijn ideeën niet meer aan onze muziek kunnen koppelen. Hij is een deel van de band en dat vindt iedereen te gek.”
De multi-instrumentalist verklaart dat het verwerken van de op de tapes aangetroffen stukken over het algemeen niet heel moeilijk is. “Het ligt aan de lengte van het stuk dat op tape staat. Soms zijn het snelle riffs. Die stukken duren niet zo lang en zijn het moeilijkst om te gebruiken. Maar we hebben ook complete refreinen, zoals in Lies. Het gedeelte waar je voor het eerst zang hoort, daarvan is de muziek geheel van Criss’ hand. Wij zijn verder gegaan waar zijn delen ophielden en dat pakte goed uit. Het is elke keer verschillend. Soms is het moeilijk, soms makkelijk, maar het geeft mij en de andere bandleden elke keer weer een fantastisch gevoel als het gelukt is. Dat zorgt voor veel voldoening.”
Jazzy
Festival is wederom een typisch Jon Oliva-album geworden. De nummers zijn kwalitatief sterk, soms door pure emotie, soms door interessante uitstapjes, zoals in Afterglow, dat een opmerkelijk jazz-gedeelte bevat.
“Dat stuk zorgt voor afwisseling en zal veel mensen verrassen. Zowel Afterglow als Winter Haven hebben allebei een grootse productie. Ik heb altijd graag twee of drie epische nummers op onze albums. Afterglow is een veelzijdig nummer met veel melodie, maar ook met een donker randje. Bovendien is het een beetje een vreemd nummer met dat jazz-achtige stuk. We hebben veel verschillende stijlen in dat nummer gestopt.”
“De blazers en de cello's zijn door muzikanten ingespeeld. De andere instrumenten die je hoort hebben Paul O’Neill en ik uit onze keyboards getoverd. Bij orkestrale nummers houd ik graag een mix aan van keyboards en echte muzikanten. Dat geeft mij een geluid dat groots genoeg is om in een heavy metalsong te verwerken. Je moet de strijkinstrumenten bijstaan met de keyboards om ze genoeg power te geven.”
Led Zeppelin meets Rush
Als ik Oliva vertel dat iemand op zijn eigen messageboard Afterglow “een kruising tussen Led Zeppelin en Rush” noemde, voelt hij zich gevleid en schiet zijn toch al niet geringe enthousiasme gelijk een paar treden omhoog.
“Gaaf! Twee meer dan uistekende bands, dus ik zie die opmerking als een groot compliment. Beide bands waren van grote invloed op me toen ik opgroeide en leerde gitaarspelen en keyboardspelen. Ik ben niet iemand die geheimzinnig doet over zijn invloeden. Ik vind het niet erg dat je iets van al mijn favoriete bands terughoort in de muziek. Van de Beatles tot Queen, van Led Zeppelin tot Rush en Black Sabbath, van al die bands is wel iets terug te vinden in mijn muziek. Ik doe dat ook graag. Het zorgt ervoor dat mensen blijven zoeken, ze weten nooit wat ze kunnen verwachten.”
Rauw
The Evil Within is nog zo’n heerlijk nummer, waarop Oliva zelf de show steelt met zijn heerlijke rauwe stemgeluid. Volgens hem was het ook het leukste nummer om op te nemen en is het zelfs één van zijn favoriete JOP-nummers geworden.
“The Evil Within zal ook zeker tijdens de optredens terugkomen. Het nummer begint met behoorlijke rauwe vocalen. Ik vond dat het nummer dat nodig had. De manier waarop ik tegenwoordig zing maakte het wel lastig om de zang zo rauw te krijgen als op het album. Ik heb er denk ik drie dagen over gedaan voordat ik tevreden was. Achteraf ben ik heel blij dat we doorgezet hebben. Het resultaat mag er wezen.”
Net als Afterglow kent The Evil Within een opmerkelijk middengedeelte. “Onze gitarist Matt kwam met dat spacey gedeelte. Ik vertelde hem dat ik een muzikale droom wilde creëren, alsof je een hartslag hoort. Het nummer moest heftig beginnen en geleidelijk afbouwen naar een hartslag.”
Het nummer kent ook de tekst 'death orchestra plays'. De Savatage-klassieker Gutter Ballet bevat de woorden ‘still the orchestra plays’ en ook de in maart uit te komen best-of cd van Jons vorige band draagt die titel. Hebben die woorden een speciale betekenis? “Nee, het paste gewoon mooi in het nummer, haha. Het is dat jij het zegt, ik had er nog nooit bij stilgestaan. Tuurlijk wist ik wel dat ik 'orchestra plays' een keer eerder heb gebruikt, alleen dacht ik er destijds helemaal niet aan. Het paste goed bij de muziek en bij de andere teksten. Ik schrijf niet graag teksten, dus als iets werkt blijf ik daar graag bij. Er is geen connectie met Gutter Ballet of met Savatage.”
Van alle markten thuis
Er staan een aantal nummers op Festival die beginnen met akoestische gitaarspel. Toch is dat niet de vaste methode die Oliva aanhoudt als er nummers geschreven moeten worden.
“Ik schrijf nummers op verschillende manieren. Soms begin ik inderdaad met een akoestische gitaar of met een electrische gitaar, het is maar net hoe het uitkomt.
Ik plan zoiets niet. Meestal pak ik het instrument wat ik op dat moment voor handen heb. Als ik een idee heb of zin om aan een nummer te beginnen pak ik het instrument wat het dichtstbij is. Het ligt ook een beetje aan het idee dat ik heb of het een rustig nummer moet worden of een harder nummer.”
De goedlachse frontman heeft in de loop der jaren een ware collectie instrumenten opgebouwd en heeft ze dan ook voor het uitzoeken als hij in een wolk van inspiratie verkeert. “Ik heb tientallen instrumenten thuis. Eigenlijk zijn het er veel te veel en weet ik niet waar ik ze laten moet. Het is het resultaat van 30 jaar verzamelen. Ik drum, speel gitaar, basgitaar en keyboards. Ik speel het allemaal. Het helpt bij het maken van een demo om aan de andere jongens te laten horen. Ik kan thuis iets opnemen in mijn studio en aan de overige bandleden laten horen. Dan kunnen ze daar gelijk hun mening over geven. Dat ik kan drummen en de andere instrumenten kan bespelen is wat dat betreft een groot voordeel.”
Eenzaam
Afsluiter van Festival is het gevoelige Now. Een nummer waar Jon veel waarde aan hecht, aangezien hij het lang geleden met broer Criss heeft geschreven.
“Dat nummer heb ik samen met Criss geschreven toen we nog heel jong waren. Het refrein althans. De gedeeltes eromheen zijn nieuw. De teksten gaan over het leven terwijl je op tournee bent. Ik heb veel geschreven toen we vorig jaar op tournee waren. Als je vijf of zes weken van huis bent, begin je je familie en vrienden toch wel te missen. Het kan dan behoorlijk eenzaam zijn. Zeker voor iemand zoals ik. Meestal wordt ik bij het hotel afgezet om acht uur 's ochtends en vervolgens zie ik niemand tot ze me komen halen voor het optreden. Als we met Jon Oliva's Pain op tournee zijn ben ik het grootste deel van de tijd alleen. Daar kwamen de ideeën voor dit nummer ook vandaan. Het gaat erover dat je je familie en vrienden mist. Ik vond het een mooi nummer om mee af te sluiten. Het is een nummer dat Criss en ik samen hebben geschreven toen we nog heel jong waren. Het was zelfs één van de eerste nummers die we schreven. Het heeft dus een speciale betekenis voor me en daarom leek het me een goed idee om hier het album mee af te sluiten.”
