Heftig! De optredens waren gigantisch goed, maar ook de sfeer was er fantastisch. De organisatie was subliem, dat is iets dat kan je je hier in Nederland niet voorstellen. Er waren helemaal geen campings, maar het festival duurt wel drie dagen. Alle hotels in de stad zijn dus helemaal vol geboekt met metalheads. Vrijdagavond hebben we met Asphyx geheadlined en zaterdag stonden we er met Hail Of Bullets. We baalden er wel van dat Mayhem te lang doorging. Ze hebben daar een strikt curfew en alles wat zij aan tijd er bij namen, ging er bij ons van af. Ik moet zeggen dat ik wel kapot ben. We waren nog niet terug in Nederland of ik kon al weer naar Dortmund.
Heb je zelf nog wat goede bands kunnen zien?
Helaas kwam Marduk niet opdagen. Ik heb wel Venomous Concept gezien op zaterdag en de dag erna Bolt Thrower, Brutal Truth en Immolation. Abscess hebben we moeten missen omdat we toen alweer richting het vliegtuig moesten.
Laten we maar meteen met een voor de hand liggende, maar toch belangrijke vraag beginnen: waarom hebben jullie besloten Asphyx nieuw leven in te blazen?
Dat is eigenlijk niet eens ons eigen besluit geweest. We werden elk jaar opnieuw benaderd door de organisatie van Party.San Open Air met de vraag of we daar wilden spelen en elk jaar weer hebben we ze nee verkocht. We waren het er over eens dat het zonder Eric Daniels niet zou gaan. Toen leerde ik Paul Baayens van Hail Of Bullets kennen. Hij zei een beetje brutaal dat hij dacht dat ie dat wel aankon. Dat heb ik tegen Bob (Bagchus, drums) gezegd en die was daar fel op tegen. Zonder Eric wilde hij er niet aan beginnen. Twee weken later begon hij iets terug te krabbelen. Hij wilde Paul een keer de kans geven in de oefenruimte, een beetje oude nummers doornemen. Dat ging zo goed dat we zijn nagegaan of we het aankonden om op Party.San op te treden. We hebben Wannes (Gubbels, bas) benaderd en die had er ook wel oren naar. Vervolgens hebben we dat optreden gedaan op Party.San en daar zou het eigenlijk bij blijven. Het was echter zo’n overweldigend succes dat er ineens allerlei aanbiedingen binnenkwamen. Dat, plus het feit dat we er gigantisch veel plezier in hadden, heeft er toe besloten dat we een doorstart hebben gemaakt.
In eerste instantie wilden jullie alleen wat shows doen. Verliepen die zo goed dat jullie toen hebben besloten om een nieuw album op te nemen?
Het plezier was weer helemaal terug. Paul kwam met een paar beginriffjes. Die hebben we vervolgens gebruikt om een singletje op te nemen. Voor de compilatie-cd van Century Media hadden we ook een cover van Celtic Frost opgenomen. Toen besloten we om er nog een of twee nummers bij te doen. Van het een kwam het ander. We hebben Century Media gevraagd of zij geïnteresseerd waren om weer met ons in zee te gaan. Zij kwamen bij ons terug met de vraag wanneer we klaar dachten te zijn met het nieuwe album. Wij hebben toen een indicatie gegeven, en zo geschiedde.
Dan ben ik wel heel benieuwd wat de plannen zijn na dit album. Komt er een volledige tour, misschien zelfs in het buitenland, en willen jullie hierna nog verder of is het eenmalig?
We zijn niet echt een touring band. We doen wat losse shows en die dekken wel zo’n beetje dezelfde lading als wanneer we een hele Europese tour doen. Over twee weken spelen we in Griekenland en later dit jaar hebben we ook nog optredens in Italië, Finland, Duitsland en Tsjechië. We pakken zo onze optredens mee, zonder dat we aan een stuk toeren. Toeren is een klein beetje uit de tijd met de hoge kosten die daar aan verbonden zijn. Wat betreft je vraag of dit eenmalig is, ik hoop het niet. We willen eigenlijk graag verder. We hebben veel plezier en het lijkt wel steeds gekker te worden.
Na Last One On Earth ben je uit de band gestapt. Al die tijd heb je niet stilgezeten. Vertel eens wat je naast Hail Of Bullets zoal op muzikaal gebied hebt gedaan.
Na Last One… heb ik eerst een klus gedaan bij Comecon. Zij zaten ook bij Century Media en hadden Lars Göran Petrov als zanger, maar die wilde het album Converging Conspiracies niet doen, terwijl alles al was opgenomen. Toen heb ik even in een weekendje in Stockholm dat album ingezongen. Daarna wilde ik er eigenlijk helemaal mee kappen, vraagt Bolt Thrower ineens of ik twee tours met hen wil doen. Dat aanbod kon ik natuurlijk niet weigeren. Omdat ik last kreeg van haaruitval kon ik een aantal shows niet doen. Ik zat er erg mee en kon zo echt niet het podium op. Dat is nooit helemaal uitgepraat en er was onbegrip van hun kant. Ik wist niet precies wat er met me aan de hand was en ik had het daar moeilijk mee. Gedesillusioneerd ben ik toen een reguliere job gaan zoeken. Ik had een leuk baan, maar kreeg geen vaste aanstelling. In de tussentijd had ik P.J. Colapinto ontmoet van Death By Dawn. Daar ben ik tot 2007 op kleinschalige basis bij betrokken geweest. Op een gegeven moment kwam het bedrijf waarvoor ik werkte met het bericht dat ik eruit werd gegooid. Toen had ik zoiets van ‘jullie kunnen allemaal aan het gas’, ik ga niet weer drie maanden voor een uitzendbureau werken, nu wordt het eens tijd voor een vaste job. Precies op dat moment kwam alles een beetje bij elkaar met Hail Of Bullets en Asphyx. Met beide bands word ik niet rijk, maar het is genoeg om van te leven en zo doe ik het nu.
Last One On Earth uit 1992 was dus het laatste album wat je deed met Asphyx. Wat is het grootste verschil tussen het Asphyx van toen en dat van nu?
Ik denk dat we als mensen veel verder zijn ontwikkeld. Volwassen vind ik een raar woord, maar zo moeten we dat maar noemen dan. Voor Bob en Eric was het destijds allemaal nieuw en er kwam veel op hen af. Death… The Brutal Way is een album dat we met elkaar gemaakt hebben. De opnames zijn ook veel relaxter verlopen en de mix van Dan Swäno maakt het helemaal af. De songs doen qua heaviness niet onder voor ons oudere werk. Sterker nog, met de apparatuur van tegenwoordig en de kennis van Dan hebben we het zelfs nog wat steviger kunnen laten klinken. Dat zijn denk ik de grootste verschillen.
Ik merkte dat er weer veel tempowisselingen op het album staan. Het album begint snel en energiek, maar They Died As They Marched is welhaast een doomnummer, terwijl ook in het laatste nummer het tempo weer naar beneden gaat.
Dat is typisch Asphyx. De ene keer is het uptempo death metal polka, de andere keer hoor je loodzware songs. We vinden They Died As They Marched zelf een van de beste nummers van de plaat. Het is een nummer dat we altijd al een keer wilden maken: geen gezeik, drie riffs en beuken met die hap. We zijn daarin beïnvloed door een oude band, Winter. We wilden altijd al een nummer in hun stijl maken. In de andere nummers zitten vaak ook trage stukken, dat is altijd het handelsmerk van Asphyx geweest.
In plaats van een nieuw geluid creëren hebben jullie er dus voor gekozen om terug te gaan naar het oude?
We wilden een aansluiting vinden op Last One On Earth, omdat we vonden dat dat nooit gebeurd was. Er zijn nadien nog genoeg Aspyx-albums verschenen, maar nooit die plaat die Last One… moest opvolgen. Het toeval wil dat Paul technisch en compositorisch hetzelfde denkt als Eric destijds. Ik denk dat onze missie geslaagd is, wij zijn er althans heel blij mee.
Wat betekent voor jou de titel Death… The Brutal Way?
Dat is een hele oude Asphyx-slogan. Dat dateert al uit begin jaren negentig en loopt als een rode draad door alle albums heen. Die tekst verscheen dan bijvoorbeeld in danklijstjes, achter in het cd-boekje: ‘remember, always death the brutal way’. Als we dan toch een titel moeten kiezen, waarom niet dat? Mensen die ons langer kennen zal het ongetwijfeld bekend in de oren klinken. Het grappige is dat ik allerlei verhalen krijg van mensen die de titel filosofisch uit elkaar lopen te trekken. Dan zeg ik nee hoor, het is gewoon dat. Dat is wel lachen.
Bij de cd komt overigens nog een dvd met het Party.San-optreden. Dat heeft Wannes samen met Maurice van Legion Of The Damned in elkaar gezet. Het resultaat is erg gaaf. We vonden die show zelf heel bijzonder. De man achter Party.San heeft zelf ook een platenlabel, War Anthem. Hij heeft van ons, in samenspraak met Century Media, de licentie gekregen om het album op vinyl uit te brengen. Er komt dus een vinylversie en een limited versie met dvd.
Deze zomer komt er alweer een mini-cd uit van Hail Of Bullets. Gaan jullie daar in muzikaal opzicht op verder waar jullie met …Of Frost And War waren geëindigd?
Zeker. Het zijn lekkere nummers die we er even tussendoor wilden doen. Er staat ook een cover van Twisted Sister op, Destroyer, die we ook al live speelden. Verder staan er nog drie live-tracks op, ook al van Party.San. Dat is gewoon het lievelingsfestival van beide bands. De nummers zijn echt vet geworden en sluiten prima aan bij wat we op …Of Frost And War lieten horen.
Het debuut van Hail Of Bullets werd over het algemeen de hemel in geprezen. Men was vooral erg blij om jouw brullen weer te horen. Denk je dat hetzelfde het geval zal zijn met de nieuwe Asphyx-plaat?
De optredens worden alvast erg goed bezocht. Ik denk dat het voor veel mensen toch belangrijk is dat ik er weer bij ben. Op het moment dat ik Asphyx verliet is het nooit meer geworden als wat het ooit was. Dat merk je ook bij de shows. Hoe goed Wannes ook was en is, het kwam destijds nooit helemaal uit de verf.
Hetzelfde wordt gezegd over de platen van Pestilence waar jij niet op meedoet.
Dat is voor mij heel lang geleden al afgesloten. Zij moeten hun eigen weg gaan, want dat doe ik ook.
Zij hebben onlangs ook een nieuw album uitgebracht. Ben je daar dan nog in geïnteresseerd of kan het je helemaal niks schelen?
Nee, ik heb het album niet gehoord. Ja, één nummer, ergens op een feestje. Kwamen ze met een remix van Out Of The Body. Nu moet ik zeggen dat ik het al debiel vind dat een band zijn eigen nummers gaat coveren. Je kunt het nooit beter maken dan dat het al was. Dat is gewoon mijn mening. Black Sabbath gaat toch ook niet Fairies Wear Boots opnieuw doen? Je weet dat ding wordt nooit heavier dan de versie van Paranoid. Dat vind ik allemaal onzin. We zouden met Asphyx ook nooit The Rack opnieuw doen. Heel raar dat ze zoiets doen, maar dat moeten ze zelf weten.
Wat vind je van het materiaal dat Asphyx in de jaren na jouw vertrek heeft opgenomen?
Ik moet zeggen dat ik het Soulburn-album (Asphyx ging eind jaren negentig korte tijd door het leven als Soulburn, red.) heel tof vind en hetzelfde geldt voor On The Wings Of Inferno. Asphyx vind ik ook een goed album, alleen daarop vind ik de zang wat minder. En ik vind Andy Classen meer een thrash-producer. Voor een band als Legion Of The Damned is hij geweldig, maar voor Asphyx vond ik hem te thrash-georiënteerd. Compositorisch vind ik het echter heel goed in elkaar zitten. God Cries is helemaal niet mijn ding, maar, met alle respect, ik ben nooit een groot fan van Theo (Loomans, oud-zanger, -gitarist, -bassist, red.) geweest.
Komen die albums wel aan bod tijdens optredens, of spelen jullie alleen het hele oude materiaal en nummers van Death… The Brutal Way?
Het is voornamelijk oud materiaal uit mijn periode en nieuw materiaal, maar we hebben het er wel eens over van 'we zouden wel eens wat kunnen doen'. Dan moet er wel een keer de gelegenheid zijn om te oefenen, haha. Ik heb me nooit op ander materiaal geconcentreerd. Het zou zo maar kunnen, bij ons is alles mogelijk.
Vroeger speelde je ook bas. Zie je het als een groot voordeel dat je nu niet meer tegelijkertijd hoeft te zingen en bas te spelen?
Absoluut. Ik ben nu helemaal volgroeid als frontman. Ik kan mij helemaal op de vocalen richten en kan veel beter het publiek bij de show betrekken. Je kunt je nooit 100% op twee dingen tegelijk richten. Ik voel me hier veel prettiger bij. Ik heb het moeten leren bij Bolt Thrower, maar vanaf het eerste moment voelde ik me als een vis in het water zonder die bas. Ik denk dan ook dat ik nooit meer op het podium zal staan achter de microfoon en met een basgitaar om mijn nek.
Kijk je wel eens op Metalfan.nl?
Ja, zo af en toe. Soms lees ik wat nieuwtjes of een concertrecensie. Gewoon om een beetje bij te houden wat er gaande is. Wat dat betreft ben ik zeker geen vreemde.
Heb je zelf nog iets wat je graag kwijt wilt?
Sowieso bedankt voor je interesse en voor dit interview. Tegen de Nederlandse fans moet ik nog wel even zeggen dat ze geduld moeten hebben om ons aan het werk te zien. Ik geloof vooralsnog niet dat we een optreden in Nederland hebben staan voor deze plaat. We laten ons eigen land natuurlijk niet links liggen, dus heb nog even geduld.
