Goed! We spelen veel nummers van het nieuwe album en dat gaat erg goed. Ook de poll op onze website, waarbij je kan kiezen uit zes opties met drie nummers, bevalt erg goed. Men kan zelf stemmen op welke nummers ze willen horen die avond en voor ons is het leuk om de verschillende fases uit de Sepultura-geschiedenis te herleven. Vaak vragen fans waarom we bepaalde nummers niet spelen. Dat kun ze nu niet. Naast onze reguliere set hebben we nog achttien nummers gerepeteerd, waarvan we er dus elke avond drie spelen.
Wat mij opviel was dat jullie hebben gekozen om vijf shows in Oostenrijk te doen, drie in Nederland, drie in Tsjechië en nog een aantal in landen als Slovenië, Kroatië en Bosnië. Wilden jullie eens wat landen bezoeken die jullie normaliter overslaan?
We zijn nog nooit in Wit-Rusland geweest en ook niet in Oekraïne. Het leuke aan optreden in dat soort landen is dat het publiek niet verwend is. Gisteren speelden we in Essen. Daar kan je elke dag wel naar een metalconcert, maar in al die Oost-Europese landen kan dat niet en is de respons vaak heel uitbundig. Veel mensen kennen zelfs de teksten van het nieuwe album al en het lijkt er op dat onze muziek daar een grote impact heeft. Al met al is het gewoon geweldig om daar op te treden.
Als we het dan over het nieuwe album hebben is een voor de hand liggende eerste vraag of jullie eerst het boek hebben gelezen of de film hebben gezien, die twee verschillen namelijk behoorlijk van elkaar.
Ik kende de film al goed. Het is een klassieker die we allemaal al vaak hadden gezien. Toen we besloten om hier een album aan te wijden zijn we ons gaan verdiepen in het leven van de auteur van het boek, Anthony Burgess. Het bleek dat zijn leven ongeveer net zo bizar was als A Clockwork Orange zelf. Hij heeft veel boeken geschreven en hij was ook muzikant. Daarbij vond ik het interessant om erachter te komen waarom hij het boek heeft geschreven, onder welke omstandigheden, in welke periode, met de Koude Oorlog et cetera. Alles bij elkaar opgeteld zorgde dat voor veel inspiratie. De film, echter, is niet compleet. Het 21e en laatste hoofdstuk ontbreekt bijvoorbeeld, bovendien laat het boek veel meer ruimte voor eigen interpretatie.
Hebben jullie bewust gekozen voor een rauwe en primitieve sound omdat het verhaal zo’n gewelddadig karakter heeft?
Het geweld komt telkens terug. Mentaal, fysiek, in de media en drugs, maar het verhaal gaat verder dan dat. Het gaat over verhoudingen, vriendschappen, familie, bedrog, de kerk, seks, liefde en nog veel meer. Het gaat ook om vrije wil en zelf keuzes maken. Ik denk dat het aangeeft dat we onze tienerjaren moeten koesteren. We doen in die tijd veel rare dingen en maken fouten, maar daar leren we van. We zijn wie we zijn, doordat we hebben gedaan wat we hebben gedaan. Om terug te komen op je vraag: we hebben in de persoon van Jean Dolabella een nieuwe drummer in de groep die veel ideeën aandroeg. We jamden ook veel samen. Veel ideeën vloeiden voort uit die jamsessies. Het boek is snel, je kan ‘m in een dag uithebben. Dat wilden we terug laten komen op het album, er staan dan ook veel korte nummers op en het tempo ligt over het algemeen hoog. Natuurlijk had Sepultura altijd al een agressief en primitief geluid, dat is onze stijl.
Boeit het verhaal jou misschien ook omdat je uit een soortgelijke situatie komt in Brazilië, waar geweld, vooral in de grote steden, aan de orde van de dag is?
Iedereen van ons zou Alex kunnen zijn. Een jongen die een man wordt. Er zijn veel situaties die lijken op die uit het boek, niet alleen in Brazilië, maar overal. Vieze, chaotische plekken waar andere, vaak gewelddadige wetten gelden.
De nummers zijn veelal uit jamsessies ontstaan. Was dat een keuze die jullie vooraf maakten of is het gewoon zo gelopen?
We hebben daar vooraf over nagedacht, zelfs al voor Dante XXI. We wilden nieuwe inspiratiebronnen aanboren en doordat ik wat soundtracks had gedaan voor Braziliaanse films kwam ik tot nieuwe inzichten. Door veel te jammen hadden we allemaal hetzelfde gevoel. Ik had niet alleen het boek gelezen en de film gezien, maar ik heb thuis ook een BBC-opname op cd van het stuk A Clockwork Orange waarbij je het verhaal hoort maar ook de geluidseffecten. In Brazilië sprak ik een regisseur van de theaterstukken die in 1992 werden opgevoerd en daardoor ben ik achter veel details gekomen. Het is leuk om verschillende standpunten te leren kennen over één boek. Kubrick was er daar slechts één van, zij het wel de bekendste.
Waarom hebben jullie ervoor gekozen om veel klassieke stukken terug te laten komen op het album?
Wat is A Clockwork Orange zonder klassieke muziek? Als we dat niet op het album zouden zetten zou het niet compleet zijn. Aanvankelijk leek het een leuk maar onmogelijk idee. Ik heb een vriend van me gebeld die veel ervaring heeft met zowel klassieke muziek als metal, en hij heeft wat arrangementen aangepast. Dankzij hem zijn we ook bij de juiste muzikanten terechtgekomen. Het was veel werk maar het heeft allemaal heel goed uitgepakt.
Heeft het succes van Dante XXI er voor gezorgd dat jullie nog een conceptalbum wilden maken?
Behalve het feit dat Iggor Cavalera de band verliet, heeft Dante XXI erg goed uitgepakt voor ons. Ik denk dat dat een heel sterk album was en dat het er ook voor heeft gezorgd dat we door bleven gaan met de band. Het was een mooie ervaring. Tijdens het schrijfproces voor Dante XXI heb ik geopperd om ook iets te doen met A Clockwork Orange. We zijn destijds toch doorgegaan met De Goddelijke Komedie omdat het zo’n rijk en uitgebreid verhaal is, waar we veel mee konden.
Welk van de twee verhalen spreekt jou persoonlijk het meest aan?
Toen De Goddelijke Komedie, nu A Clockwork Orange. Door het proces van het maken van het eerste conceptalbum hebben we veel geleerd, waardoor het maken van een tweede conceptalbum veel makkelijker was. Het moeilijkste aan A Clockwork Orange was het taalgebruik, er komt veel slang in voor. Grappig is dan wel weer hoe snel je zo’n nieuwe taal oppikt en begrijpt.
Denk je dat je met deze laatste twee platen meer respect krijgt dan met de eerste drie albums met Derrick?
Ik denk het wel. De eerste drie albums waren moeilijk, zeker Against en Nation. Roadrunner geloofde niet in de samenstelling van de band, waardoor we uiteindelijk dat label hebben verlaten en bij een andere platenmaatschappij hebben getekend. Grote veranderingen betekenen ook grote uitdagingen, het is een beetje het verhaal van Sepultura.
Het lijkt erop dat men weer een stuk positiever is over Sepultura na Dante XXI en A-Lex.
Er was lange tijd speculatie over een reünie met Max. Dat is grotendeels gestopt nadat Max en Iggor met Cavalera Conspiracy een album uitbrachten. Wij voelen dat het nu lekker loopt binnen Sepultura. We hebben veel vertrouwen en zijn uitermate tevreden over het album dat we zojuist hebben afgeleverd. Hoewel we een moeilijke tijd achter de rug hebben kunnen we wel zeggen dat we genieten van wat we doen, bovendien zijn de fans enthousiast over onze muziek.
A-Lex is het eerste album zonder Cavalera-inbreng. Voelde het heel anders om een album te schrijven en op te nemen zonder zowel Max als Iggor?
Ja, elke keer dat iemand de band verlaat is het weer anders. Toen Max in 1996 opstapte was het nog een stuk moeilijker. Hij was de zanger en het boegbeeld van de band. Het was een chaotische periode, maar we hebben besloten om Sepultura nieuw leven in te blazen en zijn er vol voor gegaan met Derrick. Hij zit alweer twaalf jaar in de band. Toen Iggor de band verliet was dat niet zo’n grote schok als toen Max dat deed. We hebben veel gepraat en geprobeerd hem op andere gedachten te brengen, maar nadat we Dante XXI op hadden genomen zei hij dat hij geen zin had om de wereld over te gaan en veel op te treden. We waren op de situatie voorbereid. Voor het nieuwe album probeerden we om niet hetzelfde geluid te creëren als toen Max en Iggor nog in de band zaten, maar om de ideeën van Derrick en Jean te benutten en nieuwe elementen toe te voegen.
Zal men ooit ophouden om deze line-up ‘het nieuwe Sepultura’ te noemen?
Dat is begonnen toen Max vertrok en sindsdien is dat gebleven. Om eerlijk te zijn denk ik dat we nooit van dat label af zullen komen, maar we moeten daar maar mee leren leven. Het gaat er niet om wat men van ons denkt, maar wat we zelf vinden. De band bestaat alweer 25 jaar en we hebben zoveel verschillende fans die allemaal hun eigen mening hebben.
Heeft de vriendschap tussen jou en Iggor een deuk opgelopen door zijn vertrek?
Alleen doordat we elkaar nu veel minder vaak zien. Hij doet veel DJ-werk met z’n vrouw en hij drumt natuurlijk ook nog steeds. We hebben allebei een druk leven, maar we hebben absoluut geen ruzie. We wonen nog steeds in dezelfde stad, alleen hebben we een heel ander schema waardoor we elkaar amper zien.
Heb je hem het nieuwe album laten horen?
Nee, dan krijgen we waarschijnlijk wel ruzie, haha. Ik denk dat hij het album wel gehoord heeft. Wat hij ervan vindt weet ik niet.
Tot slot zou ik graag je eerlijke mening horen over het Cavalera Conspiracy-album.
Natuurlijk, waarom zou ik daar niet eerlijk over zijn? (lacht) Ik vind het een aardig album, al had ik misschien iets meer verwacht. Het zijn allemaal goede muzikanten en ik weet zeker dat ze tot meer in staat zijn. Het is wellicht allemaal wat te snel gegaan. Ze raakten weer aan de praat en pats-boem daar was het nieuwe album al. Ik denk dat ze iets meer tijd hadden moeten nemen en er samen een nog mooier product van hadden moeten maken, in plaats van dat Iggor alleen de drums doet op een album dat verder al klaar was.
