Allereerst bedankt dat je dit interview met ons hebt willen doen. We weten dat je het erg druk hebt, maar we hebben een aantal prangende vragen voor je over The Red Vine Litanies en andere zaken met betrekking tot Funeral Procession.

Twee jaren geleden bracht je de EP Schmerz Aus Licht uit en een paar maanden geleden konden we genieten van een andere EP met daarop één lang nummer, The Red Vine Litanies. We vroegen ons af hoe jullie het ervaren om dit soort EP’s te maken. Geeft het jullie de mogelijkheid om je creativiteit op een andere manier kwijt te kunnen dan in een album met meer nummers?

Je moet bij deze vraag wel in het achterhoofd houden dat beide release oorspronkelijk niet gepland waren als losse releases. Schmerz Aus Licht zou eerst uitgebracht worden als een split met een andere Duitse band en The Red Vine Litanies zou onderdeel zijn van een multi-split van Ván Records. Zoals we vandaag de dag weten, zijn beide plannen afgeblazen. Beide EP’s ontstonden toen twee vrienden van me voorstelden ze uit te brengen. De eerste runt het label K:AI:N Productions en de ander is Sveinn, van Ván.
Aangezien beide releases anders zijn dan een ‘doorsnee’ album, kunnen we er ook op een andere manier aan werken. Uiteindelijk was het de sfeer van de nummers, die zo’n grote lengte vereiste. Ik weet dat sommige mensen klachten hebben over de lengte, maar deze releases zijn vermoedelijk niet aan hen besteed. Ik kan me ook niet druk maken om de korte tijd dat mensen hun aandacht erbij kunnen houden, of om hun verwachtingen of gebruiken.

Het thema van The Red Vine Litanies lijkt rode wijn te zijn, maar er zit veel meer achter dan dat. Kan je het thema voor ons toelichten?

Ik geef er de voorkeur aan om mijn songteksten niet voor het publiek te interpreteren. Hoewel ik er in de toekomst misschien mee stop, zijn in het geval van The Red Vine Litanies alle teksten geprint, zodat de meeste mensen hier een eigen beeld bij kunnen scheppen, als ze daarin geïnteresseerd zijn. Ik wil best een paar woorden kwijt over het thema: het lijkt op het eerste gezicht duidelijk over rode wijn te gaan, maar als je dieper kijkt, zit er een meta-niveau achter dat je verschillende kanten op kan sturen. Het innerlijk van wijn (letterlijk en metafysisch) is een erg divers concept, zodat het verschillende betekenissen kan hebben voor de mensen die het, of de teksten van de EP, benaderen.

Waar heb je de inspiratie vandaan gehaald om een EP met een thema als deze te schrijven en ben je van plan meer albums of EP’s te schrijven die zo’n uitgesproken thema hebben?

Toen Sveinn ons benaderde (eigenlijk vertelde hij ons over zijn plannen voor de compilatie waaraan we mee mochten doen, toen we besloten hadden om ons werk voortaan op zijn label uit te brengen) wilden we iets hebben dat op zich staat, wat betekent dat het iets moest zijn dat onder geen voorwaarde in een album opgenomen kan worden, omdat het niet samen kan bestaan met ander werk. Het werkelijke idee voor The Red Vine Litanies kwam echter langzaam en geleidelijk. Jullie kennen allemaal de symboliek die aan wijn wordt meegegeven (bloed, innerlijke kracht, enzovoort) en ik stuitte persoonlijk behoorlijk vaak op dit soort symboliek. Voor wat betreft de inspiratie, betwijfel ik of er directe verbanden met iets te leggen zijn, maar wie zoekt zal vinden... Er zitten bijvoorbeeld duidelijke hints in naar de Bijbel of Baudelaire, die niet verward moeten worden als hints om deze invloeden op een bepaalde manier te interpreteren.
Voor wat betreft jullie vraag over de toekomst, daar kom ik in een latere vraag op terug.

Toen The Red Vine Litanies uit kwam, hadden we verwacht dat het meer in lijn met Schmerz Aus Licht zou zijn dan met het album, maar dit bleek niet zo te zijn. Waarom zijn jullie deze muzikale weg ingeslagen?

We hebben niet bewust een keuze gemaakt. Ik wist dat het concept wat ik in mijn hoofd had, alleen uitgewerkt kon worden in een behoorlijk lang nummer en dat is hoe alles begon. We hebben niet op een ‘Oh, nu hebben we nog een nummer nodig zoals...’-achtige manier gewerkt. Misschien dat sommigen dat kunnen, maar ik persoonlijk niet.

Je vertelde ooit dat je Schmerz Aus Licht waarschijnlijk nooit live zou spelen. Ben je deze mening nog steeds toegedaan?

Ja, dat is waarschijnlijk nog steeds het geval. We zouden in ieder geval een keyboard nodig hebben als we dat nummer zouden spelen en daarnaast ben ik er niet zeker van of het mogelijk is de sfeer van dat nummer over te brengen, op een podium. Ik zou het wel graag live willen spelen en we hebben het besproken, maar ik denk echt niet dat het ooit zal gebeuren. Ik zou er tenminste niet op rekenen.

Hoe zit het met The Red Vine Litanies? Het lijkt me minder moeilijk om dit nummer live ten gehore te brengen, vergeleken met Schmerz Aus Licht.

Ik zou niet willen zeggen dat het minder moeilijk is, vanuit muzikaal oogpunt, maar het is vergeleken met Schmerz Aus Licht wel een stuk waarschijnlijker dat we The Red Vine Litanies ooit live zullen spelen. Hoewel dit iets is dat we in de toekomst zouden kunnen gaan doen, hebben we er nog wel een extra gitarist voor nodig.

In een interview op Metal.de in augustus van vorig jaar, schreef je dat Funeral Procession dat jaar niet meer live zou spelen. Betekent dit dat je druk aan het werk bent aan het tweede album? Het heet Dea, toch?

Nou, om eerlijk te zijn werken we er niet op een 24/7-manier aan, maar het klopt dat we er mee bezig zijn en het album gaat inderdaad Dea heten. Dat we dat jaar niet meer live zouden spelen, heeft hier echter niet veel mee te maken, maar meer met het feit dat we het naast de muziek erg druk hebben met andere dingen. Ook zijn de andere muzikanten bezig met opnames en releases van hun andere bands.

Is er iets dat je ons op dit moment kunt vertellen over het tweede album? Iets over het thema of de muzikale richting die jullie in slaan?

Nou, tot nu toe – en ik denk dat jullie de eersten zijn die dat te horen krijgen – lijken er een aantal dingen duidelijk te zijn. Het onderwerp van het album is, zoals het Friese woord waaruit de titel bestaat, impliceert, de Dood. Alle nummers zullen op de één of andere manier verbonden zijn met dat onderwerp. Het ziet er nu naar uit dat het album bestaat uit zes nummers, die muzikaal gezien wellicht meer gevarieerd zijn dan het debuut, maar absoluut binnen het bereik vallen waar Funeral Procession voor staat.

Op jullie website staat dat er op het moment geen optredens gepland zijn, maar hebben jullie al verzoeken gekregen om ergens op te treden?

Ja, we hebben een aantal verzoeken gekregen om in Duitsland en Nederland op te komen treden. Op het moment denk ik echter dat we niet voor deze zomer op het podium zullen staan. We introduceren misschien een tweede gitarist en er was wat praat heen en weer over optredens in Duitsland en Nederland, maar daar hebben we geen concrete antwoorden op gekregen. We zullen dus wel zien. Persoonlijk zou ik graag eens in België, Frankrijk of in het Verenigd Koninkrijk optreden, aangezien we daar nog nooit geweest zijn.

Wat zijn de persoonlijke wensen van jou en je medebandleden voor optredens? Is er een specifieke locatie die je graag zou willen bezoeken, of zijn er bepaalde bands waarmee je een avond zou willen vullen?

Om eerlijk te zijn, zijn twee van de plaatsen waar we graag zouden optreden Vera in Groningen en Markthalle in Hamburg. In deze zalen heb ik in de jaren ’90 veel bands gezien en hier heb ik goede herinneringen aan. Daarnaast zou een verlaten kerk ook een mooie plaats zijn om een live ritueel te houden.
Over een band om live mee te spelen – onrealistische wensen uitgesloten, omdat die bands nooit live optraden of opgehouden zijn te bestaan, is het zeer belangrijk dat het een band is, waarmee wij als band op een persoonlijk vlak een klik voelen. De band op zich is dan ook niet zo belangrijk als de individuele leden. De kwaliteit van een optreden hangt nauw samen met de omstandigheden, waaronder de organisatie, de zaal en de bands vallen, waar we mee optreden. Om deze reden, is een optreden met onder andere Graupel altijd iets waar ik oprecht veel zin in heb.

Op één van Funeral Procession’s eerste releases, de Doom tape, speelde je basgitaar. Daarna begon je ook te zingen. Was dit een moeilijk omslag voor je?

Nee, niet echt. Na onze eerste release, verliet S. de band. Toen K. en H. ook vertrokken, bleven alleen Iwein en ik over. Het was een vanzelfsprekende beslissing dat ik de zang op me zou nemen. We hebben nooit overwogen om een andere zanger te nemen.

In welke periode van Funeral Procession’s bestaan begon je met het schrijven van nummers en hoe groot was je invloed in het creatieve proces voor die tijd?

Nou, ik begon ongeveer deel te nemen aan het creatieve proces, toen ik binnen kwam in de band, aan het begin van 1998. When Moonshine Is The Only Light was het eerste nummer dat ik voor Funeral Procession schreef. Dat was ook het laatste nieuwe nummer, voordat we begonnen met de opnames van Doom, in de herfst van 1998.

Sinds toen heeft Funeral Procession een aardig ontwikkeling doorgemaakt. Is de ontwikkeling van je band altijd een bewust proces geweest, of speelt toeval ook een rol?

Persoonlijk denk ik niet eens dat het Funeral Procession van nu zoveel anders is dan toen we gestart zijn. Bewuste ontwikkelingen en toeval hebben beide hun invloed op de band gehad. Ik ben er zeker van dat als ik in 2002 niet voor tien maanden naar Wales verhuisd was, een release zoals Legion Cymru niet mogelijk was geweest. Als Alboîn daarnaast geen verzoek had ingediend om met zijn voormalige band Eismalsott in Leer op te treden, en daarna niet doorverwezen was naar mij, hadden we elkaar waarschijnlijk nooit ontmoet, door vooroordelen die we in de jaren ’90 over elkaars bands hadden. Dat zijn slechts twee voorbeelden van toevalligheden die een vitale rol hebben gespeeld in onze evolutie. Voor zover het gaat met bewuste en onbewuste beslissingen, wat belangrijk was, nog steeds is en altijd zal zijn, is dat we niet veel waarde hechten aan de ongeschreven regels van de scene, als ik ze niet beproefd acht. We zijn simpelweg door gegaan zoals we wilden. Misschien is een derde belangrijke factor, onze natuurlijke ontwikkeling.

Heb je er over nagedacht hoe je je band in de toekomst wilt gaan ontwikkelen? Zijn er bepaalde wegen die je in wilt slaan met Funeral Procession?

Het is op dit moment zeker dat het tweede album vroeg of laat zijn opwachting zal maken, maar of dat dit jaar of volgend jaar zal zijn, is nog niet zeker. Daarnaast wil ik de ontwikkeling niet voor een te lange termijn plannen, omdat het dan zeker de natuurlijke ontwikkeling, die voor ons zo belangrijk is, in de weg zal staan. Wat wel zeker is, is dat ik mezelf op dit moment nog niet zie stoppen met de band, dus Dea zal zeker niet het einde van de weg zijn...

Heel erg bedankt dat je de tijd en moeite hebt willen nemen om onze vragen te beantwoorden.

Sinning in wine is holie…