Het geheim van Textures... Ik denk dat het komt omdat we alles zelf doen. Eigenlijk is dat geen geheim, want iedereen weet dat we echt alles zelf doen, van productie tot artwork. Ik denk dat we de songs bovenaan zetten. Op dit album nog meer dan op het vorige. En techniek en snelheid staan in dienst van de song. Een song maken is bij ons dan ook niet even een paar riffjes achter elkaar plakken. Het begint met één stuk, en daarvan proberen we de sfeer en spanning van in te zien, om te zien wat voor stuk het is. En dan beginnen we dat stuk te begrijpen, en dan plaatsen we het in de grote spanningsboog. Want soms heb je een leuk stuk, en dan denk je even dat het wel een leuk begin is, maar als we dan het geheel bekijken hoeft dat echt niet altijd aan het begin te komen. Dat doen ze bij dance misschien, dat ze een leuk stuk hebben en dat dan aan het begin plaatsen, en daarna gaan kijken wat er na moet komen. Wij nemen het stuk, bekijken het, laten het zakken, en dan evalueren we het weer. En dan gaan we weer kijken waar in het nummer het moet, zodat het nummer vetter is. Daarnaast zijn we constant aan het kijken hoe we een song vetter kunnen maken; hoe we de spanningsboog van de song vetter kunnen maken. Want de spanning is alles. Als er geen spanning is heb je niks om naar toe te leven. Dan wordt de song gewoon "knopje aan, spelen, knopje uit." Dat gebeurt tegenwoordig best wel vaak. Wij zijn in dat opzicht een stuk dynamischer. Maar okee, we werken dus aan de song in z'n geheel, maar daarnaast proberen we ook al die lagen die in de song naar voren komen, dus bijvoorbeeld van elk instrument, zo goed mogelijk uit te werken. Bijvoorbeeld de drums, dat is echt een eigen partij. Net als bijvoorbeeld de gitaren. Die partijen afzonderlijk proberen we interessant te maken, maar ook zo dat je allemaal lagen krijgt, die met elkaar meestromen, en in elkaar vloeien.

Wat dan ook heel belangrijk is, is dat we als muzikanten en als muziekliefhebbers zoveel naar verschillende soorten muziek luisteren, dat we alle stijlen samennemen. Wij luisteren naar muziek, en of dat nou soul is, of jazz, fusion, metal of gelikte r&b of country of the Beatles, whatever. Je kunt overal wat van meepikken. En zelfs van films. Dat had ik dan bijvoorbeeld bij Magnolia, een van mijn favoriete films. Daarin lopen al die verhalen langs elkaar heen, en in één keer komt dat samen, en dat vormt dan een spanningsboog. En dat kun je in een nummer dus ook doen, wat wij dus proberen. We halen dus uit al die kunstvormen onze inspiratie, en dat douwen we er in.

Niet helemaal wat ik vroeg, maar goed... De nieuwe plaat krijgt overal super reviews, nog beter dan Drawing Circles. De plaat heeft iets minder onverwachte tempowisselingen, en klinkt wat minder experimenteel.

Ik vind 'm wel net zo experimenteel, maar meer op songs gericht. Elke song is nu apart benaderd, maar ik vind het album qua uitersten net zo ver gaan als de vorige plaat. Okee, misschien nèt iets minder ver, maar er staan nog steeds hele rustige passages op, en hele weirde passages. In die zin vind ik hem nog steeds wel experimenteel. Het is no way een standaard metal album. Het is ook no way een standaard album, überhaupt.

Je zegt dat het nu meer op de songs gericht is. Was dat bij Polars en het vorige album dan niet zo?

Daarbij probeerden we als we een stuk hadden, het in het grote geheel van 50 minuten te plaatsen, zodat alles met elkaar verweefd is. We probeerden daarbij de grote spanningsboog van het hele album zo vet mogelijk te maken. Nu hebben we dat echt per nummer gedaan, en niet naar het geheel gekeken. Dat kwam pas later. Maar dat heeft wel veroorzaakt dat elke song een stuk vetter aankomt. We hebben ook de zooi eruit gesneden. Alle stukjes die niet hoeven hebben we weggedaan, en direct de spanningsboog benaderd. Minder tools aangeboord, minder rare fratsen. Vroeger gingen we wel eens voor het schoolbord staan om met wat ritmes te gaan puzzelen, met wanneer iets uitkomt. Je moet weten dat een bepaald ritme in Polars, in de titelsong, dat bestaat uit getallen. En die getallen vormen een palindroom. Zo'n ding dat je van achter naar voren ook kunt lezen, dat er dan hetzelfde staat. We hadden een getallenreeks gemaakt, en die gespiegeld, op het bord geschreven. Daar hebben we dan nog wat piepjes in gedaan, en dan zijn we dat gaan spelen. Met een dikke beat er onder. Dat bleek hardstikke vet te zijn, dus dat hebben we gebruikt. Maar dat soort shit, dat doen we niet meer. We gebruiken nog wel veel weirde maten, weirde ritmes, maar dat hebben we nu geïnternaliseerd. Dat hoeven we niet meer te bespreken; als iemand met een gaaf ritme aankomt kunnen we dat gelijk gebruiken.

Bassist Remko Tielemans heeft zich vorig jaar bij Textures gevoegd. Waarom dachten jullie dat hij geschikt zou zijn?

Omdat hij een vette gast is. We kenden hem al van z'n vorige band 37 Stabwoundz. Het sociale aspect binnen Textures is heel belangrijk. Het is net als met een vriendin. Iedereen wil wel een heel lekker wijf, maar uiteindelijk moet het sociaal gewoon heel relaxt zijn. Remko is die sociaal relaxte knakker, en kan ook best goed spelen. Hij is eigenlijk de perfecte vriendin.

En hij had geen band meer op dat moment.

Nou, dat is een bizar incident, toen wij hem belden. Precies in die week besloot 37 Stabwoundz om ermee te kappen. Het is een hele rare samenkomst. Net als in Magnolia hahaha.

Dus als zij niet gestopt waren had hij misschien "nee" gezegd?

Dat zou best wel eens kunnen. We hebben daar eigenlijk nooit bij stil gestaan, maar dat was ook niet meer nodig.

De release van Silhouettes werd op het laatste moment toch nog even uitgesteld. Wat was er nou precies aan de hand?

Ja shit happens. Er was iets met het persen. Ik weet het ook niet precies. Dat soort dingen hebben wij als band geen vat op. Dat horen we dan van het label, en hebben we zelf geen invloed meer op. Dat is het deel van de band waarin je geleefd wordt.

Baal je daar dan niet van? Want nu hebben jullie een aantal shows, maar de cd zelf is nog niet te verkrijgen.

Ja wel een beetje, maar bij deze shows zou het album toch nog niet uit zijn. Als het goed is hebben we ze wel net op tijd binnen voor de release-shows. Maar dat is dan het zakelijke aspect van de band, daar proberen wij zelf ons niet zo heel veel me bezig te houden als band. Wij doen alle artistieke dingen, en de manager zoekt de rest maar lekker uit.

Maar jullie zitten dus wel in de positie om heel het album af te maken, inclusief hoes, en dat aan het label te geven en te zeggen "dit is het, take it or leave it."

Ja. Jochem kan als producer de cd zo afleveren dat hij echt zo naar de perser kan. Eric kan z'n artwork ook zo afleveren, helemaal volgens de maten en de designs dat het direct naar de drukker kan. Met de dvd hebben we het zelfs zo gedaan dat we echt het kant-en-klare product hadden afgeleverd.

Van Drawing Circles was een vinylversie. Komt die er ook van Silhouettes?

Ja die komt er. Daar hebben we het vandaag over nog gehad. Bij wie die komt is nog onduidelijk, maar hij komt er wel. Ik weet niet of er nog echt wat speciaals aan komt, zoals verschillende kleuren vinyl, of een leuk figuurtje er in ofzo. Dat weten we serieus nog niet. Vandaag is pas besloten dat er een vinylversie komt. Er zijn nog veel liefhebbers, dat is wel apart. We zijn eigenlijk al een medium verder. De cd is ook alweer bijna uit de running, en toch willen mensen nog een vinylversie.

Maar er zijn dan geen plannen om hem op USB-stick uit te brengen ofzo?

Nee. We hebben hem wel online gezet, op MySpace, waar je 'm integraal kunt luisteren. In die zin gaan we wel met de tijd mee.

Daarvan heb je dus wel al wat reacties gekregen.

Ja en die gaan echt helemaal nergens over, zo positief. Ik schijt heel vaak in m'n broek van "jezus, hoe kunnen we hier nou nog overheen komen qua media?" Qua songs is er altijd wel iets wat je vetter kan doen, want we blijven groeien als muzikanten en nieuwe ideeën opdoen. Maar hoe kunnen media nu nog meer lovende shit over ons schrijven? Dat had ik bij Polars al, en toen kwam Drawing Circles uit en toen was dat nog meer. En nu weer!

Daarom vroeg ik aan het begin ook "wat is het geheim?"

Ja serieus, dat weet ik dus niet. Dat is meer iets aan jullie om te beantwoorden. Wij maken de muziek. We hebben wel enorm veel aan de Nederlandse pers te danken. Die hebben ons enorm gesteund. We hebben wel heel hard gewerkt, dat wel.

Het winnen van die Essent-award heeft toch ook wel een flinke boost gegeven?

Daardoor hebben we op Lowlands gestaan, en al die kleine aspecten helpen om je naam te vestigen. Ok, dat zijn eigenlijk geen "kleine" aspecten, maar ik bedoel dus al dat soort dingen helpen. Nu zijn we in Nederland toch best een gevestigde naam, en we staan op Paaspop, met Guus Meeuwis waar we gewoon "he Guus!" tegen kunnen zeggen, en met Peter Pan Speedrock die we regelmatig tegenkomen. Heel raar om dat te merken, dat dat binnen een paar jaar gelukt is. Maar we werken fucking hard, en we verdienen geen ene hol met deze band.

Jullie kunnen er dus nog niet van rondkomen?

Helemaal niet.

Is het nog een hobby?

Een hobby met een ultraprofessionele instelling. We besteden per man per week nog minimaal een halve werkweek er aan, naast onze studies en banen. Eigenlijk is dat wel bizar.

Maar in het buitenland lukt het toch ook best wel, heb ik het idee. Jullie zijn net terug uit Engeland, en daar waren jullie niet alleen een voorprogramma.

Nee inderdaad, daar waren we ook gewoon hoofdprogramma. En hoewel Engeland toch een van de moeilijkste landen is, samen met de U.S. of A, om binnen te komen, is het ons toch aardig gelukt. Dit was de vijfde tour alweer die we daar gedaan hebben. Moet je nagaan, de vijfde tour alweer, eigenljk ongelofelijk. Nu begint het toch aardig te komen daar. In andere landen, Spanje, Portugal, Frankrijk, Duitsland... daar gaat het veel sneller.

Maar in wat voor soort zaaltjes spelen jullie in bijvoorbeeld Engeland?

Daar spelen we ook gewoon in A-zalen. Je kunt het vergelijken met een zaal als de Mezz in Breda. Okee, die zijn dan niet helemaal gevuld, maar we staan daar toch wel altijd voor een paar honderd man te spelen elke keer. En dat is best wel vet, want het is echt heel moeilijk om daar binnen te komen. Je wordt er af en toe wel moe van.

Ik zag voor de rest van het jaar toch ook best wat shows in het buitenland op jullie programma staan.

Dat klopt. Nederland is nu echt een onderdeeltje geworden van het grote ding, van alle landen. Nederland heeft om eerlijk te zijn niet echt de prioriteit meer, hoewel dit wel echt onze fijne thuisbasis is en blijft. Fijne clubs, veel fans, goeie media, maar we moeten nu ook meer aandacht aan het buitenland besteden.

En dan spelen jullie bewust iets minder in Nederland?

Ja, want we willen onze naam wel een beetje exclusief houden, en dat we niet meer in elke OJC Kutneuk staan. En we kunnen dat ook niet meer, want we hebben een grotere show, dus kun je niet meer in een gymzaal in Anna Paulowna gaan staan. Alhoewel dat soms toch ook heel vet is. Maar we willen onze show wat opkrikken, en daarvoor moet je toch naar de grotere zalen. Dat hoort er gewoon bij.

En oppassen dat mensen jullie niet tevaak zien, en jullie zat raken.

Exactly. Dat heeft ook met exclusiever te maken.

Van een nummer van Drawing Circles hebben jullie een clip opgenomen. Gaan jullie voor een nummer van de nieuwe ook weer zoiets doen?

Hoogstwaarschijnlijk wel. Het idee is dat Remko, onze bassist, gaat dat doen. Hij heeft bij Talpa gewerkt als video-editor, en heeft al een paar clips op zijn naam staan. Onderandere van Gorefest en Scar Symmetry. Dus hij heeft wel al ervaring. We laten het aan hem over.

Voor welk nummer denk je?

Ik denk dat het Old Days Born Anew wordt. Maar het ligt ook aan de cash, want een videoclip maken kost veel centjes, en we moeten nog kijken waar we dat vandaan gaan halen.

Veel spelen he, dat schijnt geld op te leveren.

Veel spelen, en merchandise. Van cd-verkoop moet je het niet hebben. Zelfs bands als Morbid Angel verkopen het niet meer van cd-verkoop. Dat zeiden ze zelf tegen ons. Van de merchandise-omzet, en van de gage van de shows.

En nu hebben jullie een paar shows met Arch Enemy.

Dat zijn voor ons wel de toefjes op de taart voor dit jaar. We zijn vorig jaar al eens met Arch Enemy op tour geweest, en nu hebben zij ons uitgenodigd om met hen drie grote shows te spelen. Het is redelijk in onze scène, dus we verwachten wel een grote respons. In Duitsland was de respons echt ultimate. Dat was echt bizar. Elke avond "zugabe! zugabe!", terwijl wij slechts voorprogramma waren. Er stond zelfs nog een support tussen ons en de hoofdact, hoger op de bill. En elke avond was het prijs. Ook in Zwitserland, ook in Frankrijk. Ik snapte er geen hol meer van. Dat was echt elke avond feest. En nu dus weer met Arch Enemy, in drie kneitergave zalen. Deze drie shows, en die show met Opeth in 013 later dit jaar, dat worden voor mij wel de vetste clubshows die we dit jaar doen. Clubshows he. Want we staan ook nog op wat festivals. We staan nog op Summer Breeze in Duitsland, Brutal Assault in Tsjechië, Metal Camp in Slovenië. Echt bizar. Ook in Nederland staan we nog op een paar festivals, maar we mogen sommige nog niet bekend maken. Maar we staan dus op dat Symforce festival, en nog een grote in Nederland die ik nog niet mag noemen.