Goed, met jou?

Jullie hebben vast goede herinneringen aan deze zaal?

Oh ja. We zijn hier vaak geweest, misschien wel een keer of vijf.

En jullie hebben hier een keer opnames gemaakt voor de dvd ’The Dehumanizing Process’...

Ja klopt, dat was in deze zaal gefilmd.

Hoe vond je dat?

We zaten de hele dag in de coffeeshop en ’s avonds deden we de show. Het was super. Erg gaaf.

‘The Dehumanizing Process’ is één van de betere dvd’s op metalgebied. Wat vind jij ervan?

Het is een beetje vreemd. Als je de dvd bekijkt zie je alleen wat er daadwerkelijk gefilmd is, maar er is nog zoveel meer gebeurd. Ik zie maar 10% van het geheel. Niet eens. Dan kijk ik er naar en heb ik zoiets van: voor mijn gevoel was het anders. Iemand anders zal het heel anders interpreteren. Je krijgt dus niet het hele verhaal te zien, maar we zijn er wel tevreden over en men schijnt het ook leuk te vinden. Wat betreft de show, dat was echt geweldig. We hadden ons de hele dag goed vermaakt en toen het tijd was voor het optreden weet ik nog dat ze alle camera’s hadden opgezet en ik wist gewoon dat het een goede show zou gaan worden. Als je zoveel camera’s ziet doe je nog beter je best.

Was je nerveus met al die camera’s erbij?

Niet nerveus, maar je bereidt je er wel mentaal op voor. In Amerika hebben we een keer een tv-show gedaan en veel mensen keken toen. Ik had iets van: oh shit. Dan is het wel een ander verhaal. Hiervoor was ik niet nerveus, juist erg gemotiveerd.

Hoewel het een goede dvd is, vinden sommige mensen de live-registratie aan de korte kant...

Kort is juist goed. Je wilt ze niet te veel informatie geven. Je wilt niet dat ze alles te zien krijgen...

Ik heb het over het optreden...

Waar heb je het over? De dvd of de show?

De liveshow van ‘The Dehumanizing Process’...

Oh ja. Dat was zo kort omdat we tijdens die tour maar een beperkte speeltijd kregen. We konden maar zes of zeven nummers spelen. Het had leuk geweest als we er wat meer konden doen, maar goed.

Misschien is het leuk om een volledige show op te nemen en daar een dvd van uit te brengen. Jullie hebben inmiddels al vier albums uit.

Nee. Nou ja, ik weet het niet. Misschien is dat wel iets voor de toekomst. Als iemand met een leuk idee komt zullen we het doen, anders zien we wel. Momenteel hebben we er nog geen plannen voor in ieder geval. Als iemand nu met een halfslachtig idee komt wat ons op zich wel iets lijkt, ziet het er over een jaar waarschijnlijk niet uit. Iemand moet dus wel met een echt goed idee komen.

Jullie staan ook op de Sounds Of The Underground-dvd, is het niet?

Ja klopt. Ik heb er alleen nog niks van gezien. Ik weet niet eens of ie al uit is en welk nummer ze hebben gekozen. Het was opgenomen in New Jersey, dat is alles wat ik ervan weet.

Jullie stonden dus vorig jaar op Sounds Of The Underground in Amerika en nu hier in Europa. Waarschijnlijk een wereld van verschil, of valt dat wel mee?

Er treden nu natuurlijk niet zoveel bands op als vorig jaar in Amerika. We kennen de bands die er nu bij zijn allemaal want met uitzondering van Manntis waren ze er vorig jaar ook allemaal bij. Vorig jaar hebben we een fantastische tijd gehad en daarom is het leuk om iedereen weer terug te zien.

Welke band vind jij het gaafst van alle bands die vorig jaar optraden?

Ik kijk graag naar Gwar en Clutch. Daar ben ik mee opgegroeid...

Unearth-drummer Mike Justian loopt langs en pakt zijn zojuist gekochte schoenen uit de doos om te laten zien.

Jim: Hey, hoe gaat ie?

Mike: Ik zal je eens iets laten zien...

Jim: Wat heb je?

Mike: Dit is Mike van Unearth die z’n nieuwe Snoop Dogg-schoenen showt...

Jim: Die zijn gaaf! Snoop Dogg-schoenen?

Mike: Ja, man. Gemaakt door Pony speciaal voor Snoop Dogg.

Jim: Waar zit die winkel?

Mike: [wijst naar buiten] Daar helemaal. Ze hebben nog veel meer coole schoenen.

Jim: Ga je ze vanavond aan doen?

Mike: [lacht] Ja, ik moet wel.

Justian loopt weer verder

Goed, waar waren we?

Welke bands je goed vond op de tour van vorig jaar?

Ja, Gwar en Clutch. Ik luisterde een hele tijd geleden al naar Clutch. Ik vond het trouwens wel jammer dat ze hun beste nummer niet speelden. Misschien de volgende keer. En Gwar was ook heel goed.

Dat is eens iets anders...

Ja, met die kostuums en alles. Erg gaaf.

Dan wil ik het nu over jullie laatste cd hebben. Het album heet ’Chimaira’, geven jullie daarmee aan dat dit pas het begin is voor de band?

Een self-titled album is altijd een beetje vreemd. Sommige bands doen het pas bij hun tiende album, anderen al bij hun eerste. Er is niet echt een punt in je carrière wanneer je dat moet doen. Wij hebben het gedaan omdat dit onze laatste album voor Roadrunner was en we nu opnieuw beginnen. We zijn toe aan een nieuwe start.

Wisten jullie vorig jaar al dat jullie weggingen bij Roadrunner?

Ik weet het niet. Ik kan het me niet herinneren. Ik hou me daar ook liever niet mee bezig om eerlijk te zijn.

Ik snap dat je er niet over uit wilt laten en niets slechts over Roadrunner wilt zeggen...

Ach, zo gaan dat soort zaken. Het is zoals het is. Pure business.

Hebben jullie al een nieuwe platenmaatschappij op het oog of heeft nog niemand zich gemeld?

Nee, nog niet. We hebben ze niet voor het uitkiezen. We zien wel wat er gebeurd. We schrijven liever nieuwe nummers en zorgen dat we straks weer een nieuw album klaar hebben. Dan komen er vanzelf aanbiedingen en kunnen we met een label om de tafel gaan zitten.

Blijven jullie wel bij Roadrunner in Europa?

Ik weet niet precies hoe dat werkt. Het zijn twee verschillende delen. Het is hier heel anders dan in Amerika. Hier steunen ze ons al sinds de eerste keer dat we in Europa speelden. Dat is geweldig. Ze begrijpen heel goed dat de afdeling in New York heel anders in elkaar steekt dan in de rest van de wereld. Toch hebben we absoluut geen hekel aan het label. In bepaalde delen van de wereld is de ene platenmaatschappij gewoon beter geschikt dan de andere. Ik weet niet wat de toekomst zal brengen.

Je bent er niet ongerust over?

Nee, totaal niet. We hebben niks om ons zorgen over te maken. We moeten alleen spelen zorgen dat iedereen het naar z’n zin heeft en zorgen dat we op tijd op het vliegveld zijn als we weer naar huis gaan, meer niet.

Ik wil het toch nog even over ‘Chimaira’ hebben. Toen ik de plaat voor het eerst beluisterde schoot me telkens één woord te binnen: compromisloos. Hoe zou jij de plaat omschrijven?

Dat is eigenlijk wel een goede omschrijving. Wij doen wat we willen doen en dat zou je kunnen omschrijven als compromisloos. Wij hoeven geen nummers te schrijven die ook op de radio gedraaid kunnen worden. We kunnen doen wat we willen, we zitten wat dat betreft in een goede positie. Extreem heavy of een heel rustig nummer, dat maakt niet uit.

Dat compromisloze doet me aan Slayer denken.

Het is een eer om met Slayer om te gaan. Ik heb de kans gehad om een aantal keer met Kerry King te praten, iets wat niet iedereen kan zeggen. Voor mij is dat wel iets bijzonders. De rest van de band kent ons ook en dat is gewoon heel erg gaaf.

Kerry King heeft ook wat aardige dingen over jullie gezegd. Zo noemde hij jullie z’n favoriete band. Dat kan ook nooit kwaad natuurlijk...

Dat is zeker geen slechte zaak. Hij is iemand die ik hoog had zitten toen ik opgroeide en nu kan ik met hem praten en met hem omgaan. Dat is heel bijzonder. Ik ken ze ook als persoon, in plaats van ‘supergods of metal’. Het zijn ook gasten die je advies kunnen geven over muziek of over de business. Dingen die je anders nooit zou weten.

. Kan je daar eens een voorbeeld van geven?

Nee!

Waarom niet?

Volgende vraag.

Is dat iets wat je binnenskamers wilt houden?

Correct. Ik zal nooit onthullen wat ik van een andere band heb vernomen.

Gaat dit over de muzikale kant van je beroep of over de muziekindustrie?

Over het leven. Je zou het wel willen weten hè? [lacht]

Natuurlijk, maar als jij niks los wil laten...

Nee, ik wil er niks over kwijt.

Het is altijd lastig om met een originele vraag op de proppen te komen. Daarom lijkt het me wel leuk als jij een vraag bedenkt voor de volgende band die ik ga interviewen.

Welke band is dat?

Waarschijnlijk Hatebreed, al moet je dat altijd maar even afwachten. Ik zal je eerst de tijd geven om een leuke vraag te bedenken en je de vraag stellen die de laatste band die ik interviewde heeft bedacht voor jou.

Welke band was dat?

Dat kan ik nog niet verklappen.

Krijg ik dat niet te weten?

Jawel, maar pas nadat ik de vraag gesteld heb.

Ok, ga je gang.

Goed. Welke band heeft jullie op je donder gegeven met Halo?

De enige band... Nee, er zijn twee bands. Toch denk ik dat het Raymond van Fear Factory was.

Fear Factory is correct, maar het was niet Raymond.

Christian?

Inderdaad. Klopt het wat hij zegt?

Ja, hij heeft wel gelijk. Raymond kan ik niet verslaan en Christian is ook erg goed. Krijgt hij dit te horen?

Dat betwijfel ik. Hij begrijpt wel Nederlands dus misschien dat ie dit interview ooit zal lezen, maar die kans is nihil.

Ik denk niet dat ik op gelijke hoogte sta met Christian, hij is net iets beter. Ik zeg net iets beter omdat hij me toch wel een aantal keer heeft verslagen. Als je tegen ze speelt en je ziet hun screenname in beeld verschijnen, heb je er meteen de ziekte in. Als Raymond je afmaakt, denk je: fuck, ik zit in de shit. Als Christian me pakt word ik daar ook heel kwaad om.

Jullie zijn er wel serieus mee bezig, hè?

We zijn goede vrienden. Het is erg lastig om van Raymond te winnen. Ik denk dat als ik één-tegen-één zou spelen tegen Raymond dat ik met vier of vijf punten verschil zou verliezen. Christian verslaat me misschien met één punt verschil of ik versla hem. Ik hoop dat ie dit leest en dat ie volgende keer als we met Fear Factory toeren de uitdaging met me aan wil gaan.

Ok. Heb je inmiddels een goede vraag bedacht?

[Er valt een lange stilte] Ik probeer een goede vraag voor één van die gasten te bedenken. Ik wil een vraag stellen waarvan ze meteen weten dat het over mij gaat. Ok, dit moet je vragen: ‘welke muzikant die je kent lijkt sprekend op Fieldy van Korn?’

Daar lijk je zeker op...

Yeah...

Bedankt voor je tijd.

Geen punt.