De basis van Eternitas wordt gevormd door de opnames van december 2002. Daardoor gaan sommige nummers terug naar de tijd van de laatste Danse Macabre CD Eva uit 2001. Sommige nummers heb ik toen al geschreven, sommige dan weer net voor de opnames. Al met al is het een best lang proces geweest natuurlijk. Toen het ons duidelijk werd dat we nooit meer met Gunther konden en wouden samenwerken en hem aan de zij hadden gezet zijn we de hele opnames opnieuw kritisch gaan bekijken. Al snel kwamen we er achter dat er nog verschillende dingen verbeterd konden worden. Om te beginnen natuurlijk alle zangpartijen, maar ook wat de toetsen, de bass en de mix betreft. We hebben ook nog een extra nummer op het album toegevoegd. Wat overblijft van de opnames als Danse Macabre zijn de meeste gitaarpartijen en de drums. Zelfs de drums zijn gedeeltelijk opnieuw gedaan en met nieuwe geluiden voorzien. Ook zijn de meeste orkestrale arrangementen herzien. Ja, eigenlijk als ik goed nadenk, hebben we best veel veranderd. En natuurlijk door de nieuwe mix klinkt de plaat nu heel anders en naar mijn eigen mening dan ook veel beter.
Zijn de nummers deels opnieuw geschreven, voor Satyrian?
Ja, sommige stukken wel, sommige stukken zijn dan weer zo gebleven als ze waren. Het was trouwens geen makkelijke opgave om afstand te nemen van de oude opnames en er weer aan beginnen te werken. Op de eerste plaats was dat natuurlijk ook niet de bedoeling. Maar als we hem zo hadden laten staan, wisten we dat er nooit iets mee zou gaan gebeuren. En hadden we ook nooit naar de plaat met goed gevoel kunnen beluisteren. Gelukkig was ons toenmalige platenlabel Karmageddon Media het met ons eens om met de nieuwe zanger Roman Schönsee verder te gaan. Hierdoor hebben we de plaat dan compleet ons eigen kunnen maken.
De vrouwelijke vocalen zijn een stuk nadrukkelijker aanwezig dan ten tijde van Danse Macabre. Was dat al zo gepland voordat de band "opnieuw" begon? Of kwam dat pas na je split met Gunther?
We hadden al meer vrouwenvocalen bij de eerste opnames dan bij Eva bijvoorbeeld. Dit was eigenlijk een geluk bij ongeluk bleek later. Judith Stüber zong weer mee en op meer nummers dan op Eva en dit keer hadden we Kemi Vita als gastzangeres uitgenodigd. Zij zong ook op verschillende nummers. De nieuwe situatie bood ons een kans om nog meer vrouwenzang te gaan gebruiken. We hebben sommige nummers - waarop we eerst mannenzang hadden - nu compleet met de twee dames gedaan. Ook vond Roman het helemaal niet erg om af en toe helemaal niet te zingen. Een nummer zoals Sacred Lies is een voorbeeld hiervan. De interactie tussen de twee zangeressen is erg mooi geworden vind ik. Vroeger was zoiets nooit mogelijk geweest, omdat de vrouwelijke gasten altijd slechts een bijrol hadden. Met Satyrian is dat helemaal anders geworden, alle drie zingen en vullen elkaar aan. Dat is best interessant en biedt veel meer mogelijkheden.
De mannelijke zang doet me toch nog altijd erg denken aan Gunther. Geen tijd/zin om de zanglijnen te veranderen, of heeft zanger Roman Schönsee van nature ook een soortgelijke stem?
Nou om eerlijk te zijn hoor je wel meer Oliver of mij hier. De zanglijnen doen misschien af en toe aan Eva denken, maar dat komt omdat toen al de meeste van onze hand waren. Dus eigenlijk hebben wij altijd dan de meeste zanglijnen geschreven. En deze lijnen hadden we dus al klaar staan voor de nieuwe plaat en ze pasten erg goed daarop, dus daarom hebben we ze gedeeltelijk ook zo overgehouden. En wat nog verbeterd kon worden, hebben we dan ook verbeterd en opnieuw gearrangeerd. Er zijn ook talloze nummers, zoals bijv. The Dark Gift, Bridge Of Death en This Dream waarbij de zanglijnen dan weer helemaal door Roman en de zangeressen zijn verzonnen. Roman heeft van nature zo'n stem. Als je bijvoorbeeld luistert naar zijn eigen nieuwe CD met The Bloodline zal je dat meteen horen. Zelf vind ik dat hij een hele mooie donkere en ruwe klank heeft. Wat wel leuk met Roman is dat hij zelf al weet wat goed past en wat niet en omdat hij zelf een producer is heeft hij al het eindresultaat in zijn kop vóór de rest dat hoort. Het is zeer aangenaam met hem te werken. Ik vind bovendien dat zijn stem het nodige contrast tegen de zangeressen met zich meebrengt en hierdoor het geheel veel dynamischer klinkt.
De band heeft twee zangeressen, Judith Stüber van Everon en Kemi Vita van The Dreamside. Nemen beide ook een even groot deel van de vocalen voor hun rekening?
Ja inderdaad hebben we nu twee zangeressen. Judith ken ik al lang en zij heeft natuurlijk al eerder op onze platen gezongen. Dit keer vroeg ik van haar of zij ook als vast lid met ons zou willen doorgaan en dat zag zij heel erg zitten. Ik ben daar erg blij mee want niet alleen is zij erg professionele zangeres, maar is zij ook geweldig als persoon. Kemi ken ik ook al heel lang en eigenlijk had ik haar al in '98 gevraagd of zij iets met mij en DM zou willen doen. Dit was na een gothic feest De Inrichting in Amsterdam waar zij met The Dreamside net had gespeeld. Ik was altijd zeer gecharmeerd van haar stem op haar Apaika CD en deze draai ik nog steeds vaak. Het is echt een prachtige schijf. Dus ik vond het erg leuk om haar te leren kennen. We hebben elkaar echter later uit het zicht verloren en slechts sporadisch contact gehad, omdat we allebei het best druk hadden met onze bands. Voor de opnames van December 2002 zocht ik weer een stem naast Judith en toen heb ik gelukkig Kemi weer gevonden. En zij had er zin in om mee te doen. En later werd zij ook een vaste bandlid. Dit vinden we allemaal erg leuk want zij heeft een speciaal charisma en talent en past erg goed bij ons. Ik denk dat Kemi wat meer leadzang nu heeft maar met de tweede stem doen ze evenveel dacht ik. Allebei hebben trouwens wél nummers waar ze de zelf hoofdrol spelen, bij Judith zijn dat My Legacy en No Tears, No Embrace, waar ze trouwens ook de teksten voor geschreven heeft. Op de volgende plaat gaan we de dubbele zang nog meer uitwerken zodat ze ook allebei nog meer zingen op dezelfde stukken. Dit doen we trouwens nu al live. We hebben een paar oude Danse Macabre nummers helemaal bewerkt voor de twee stemmen en dat klinkt erg interessant.
Wat vind jij zelf het verschil tussen deze Kemi en Judith?
Hmm, ik denk dat Judith ietsje meer zachter en emotioneler stem heeft en Kemi dan weer meer haar eigen karakter en kracht toevoegt. Als je Kemi bijvoorbeeld hoort, weet je meteen dat dit Kemi is. Judith komt erg goed tot haar recht in poppier nummers en zij heeft een geweldige intonatie. Maar ze heeft veel pit ook hoor als dat nodig is. De beide hebben een totaal eigen karakter dus je kan ze nooit vergelijken, maar als ze samen zingen vullen ze elkaar best mooi aan vind ik.
Kun je van beide een voorbeeld geven van wie wat zingt? Bijvoorbeeld Bridge Of Death, Feel The Rush, of Fall From Grace?
In Bridge Of Death doet Judith de leadzang met Roman. Roman speelt een soort rol van een oude man en gebruikt hier een zwaar Britse accent. Kemi en Oliver zingen dan weer op de bruggen en in het refrein zingen ze alle vier. Kemi zingt de leadvocalen bij Feel The Rush en Fall From Grace met Roman.
Om op Bridge Of Death door te gaan: dat nummer is een vreemde eend in de bijt, met de folk-invloeden. Waar komen die invloeden vandaan?
Ik heb altijd wat folk invloeden in mijn muziek gehad, dat hoor je ook nog soms terug in de gitaarleads. In Eva hadden we dat ook een beetje en natuurlijk heb ik dat ook vaak bij Rites gedaan. Ik weet niet waar de folk melodieën vandaan komen, misschien krijg je dat al mee met je geboorte. In Finland hoor je nog overal veel Folk muziek en daar hou ik veel van. Dit nummer is eigenlijk ontstaan in de studio. Ik was aan het jammen op een avond met onze drummer Merijn en zo hadden we opeens twee gitaarlijnen verzonnen. De volgende dag ging ik verder met wat fluit melodieën enz. De tekst heb ik gevonden bij een gedicht van Henri Murger. Ik vond het echt een prachtig gedicht en hij ademde dezelfde sfeer als het nummer. Dus toen hebben we een soort klein muzikale theaterstuk ervan gemaakt met verschillende rollen, een verteller enz. Ik vind het erg leuk om op een dergelijke manier nog in de studio creatief te zijn.
Bij de tot stand koming van Satyrian lijkt mij dat de Spacelab Studios in Duitsland een belangrijke rol innemen. Het album is er opgenomen (evenals Eva van Danse Macabre, en de laatste paar Ancient Rites albums waar jij toen ook in zat), zangeres Judith Stüber is er ook vaste klant aan huis, en nu zit producer Oliver Philipps ook nog eens in Satyrian. Hoe zie jij dit?
Ik heb inderdaad veel producties in de Spacelab Studio gedaan. We werken goed samen en zo heb ik de meeste platen ook ge-coproduceerd. Naast deze die je noemde hebben we ook de Angel CD en de nieuwe Imperia daar opgenomen. En ook de basis van de nieuwe CD van Delain hebben we daar opgenomen. Ik heb al een hoop platen gemaakt en in verschillende, hele goede studio's gezeten zoals Finnvox of Impuls bijvoorbeeld, maar in Oliver heb ik iemand gevonden die mijn muziek goed aanvoelt. Hij kan de muziek mooi aanvullen wanneer het nodig is. De kracht van hun studio ligt op de creatieve vlak. Oliver is een zeer getalenteerde muzikant en is op vele markten thuis. Dat is een groot voordeel. Daarom hebben we ook vele arrangementen en verfijningen pas in de studio gedaan. Dat is best luxe natuurlijk. Tegenwoordig schrijf ik al wat meer kant en klare demo's in mijn eigen thuis-studio, maar er is altijd plek voor een goed paar oren en snelle vingers op het toetsenbord. Op gegeven moment vroeg ik van hem dat nu dat hij toch al een soort extra lid van de band is, waarom dan niet helemaal ervoor gaan. En dat vond hij leuk. Dus nu zit hij bij ons...
Mijn favorieten op het album zijn het stevige Invictus, en het rustigere Feel The Rush. Wat zijn momenteel jouw favorieten?
Ik denk dat mijn favoriet nog altijd Sacred Lies is omdat ik zozeer onder de indruk van Judith en Kemi op dat nummer ben. En voor een andere reden, namelijk qua de tekst, vind ik This Dream erg mooi. Ik kon me erg goed vinden in de tekst, vooral bij het laatste stuk. Dat beschrijft goed hoe ik me voelde een paar jaar geleden toen we nog niet wisten wat we gingen doen. Dat nummer is het meest progressieve op de plaat en zal ook zo in de toekomst blijven. Ik denk niet dat we nog een dergelijk ingewikkeld nummer van vijf minuten gaan doen. Als ik hem terughoor ben ik erg onder de indruk, als ik hem moet repeteren ben ik: oh nee, ha-ha. En Ewigkeit vind ik ook erg mooi geworden met de vocalen. Dit nummer sluit de plaat mooi af; alles is gedaan en gezegd.
Jij verzorgt ook de grafische kant van Satyrian, en voorheen van Danse Macabre en Ancient Rites. Ook voor diverse andere bands heb je covers gemaakt. Welke voor tools gebruik je hiervoor? normaal potlood, pen en papier, of gaat bij jou alles digitaal?
Ik kies altijd het gereedschap die bij de opdracht nodig is eigenlijk. De eerste schetsen worden nog steeds met potlood gemaakt en dat zal ook nooit veranderen denk ik. Als de band een fotorealistische hoes wil, dan ga ik met Photoshop aan de slag. Voor details zoek ik de nodige voorwerpen en texturen uit en dan fotografeer ik ze met mijn digicamera. Of het nu bomen, bladeren, wolken of bakstenen zijn. Ik heb al zeker duizend plaatjes in mijn voorraad en daaruit put ik mijn inspiratie. Eigenlijk loop ik bijna altijd met een camera in de zak voor het geval dat ik weer iets interessants zie. Als de band dan weer meer tekenachtig werk wil, dan ga ik met Painter of PaintShop aan de slag. En soms ook nog steeds met gewoon penseel en verf.
Hoe lang heb je gedaan over de cover van Eternitas?
Best lang denk ik, een paar maanden. Maar in dit geval heb ik niet in één stuk doorgewerkt maar gedeeltelijk. Er was geen haast bij, dus kwam ik soms pas na weken weer terug op het hoesje. Ik had alles al klaar zo'n jaar geleden denk ik.
Wie stond er model voor de cover?
Zij is iemand die ik erg goed ken. Een nauwlettende kijker die onze vorige plaat Eva en de MCD Matters Of The Heart kent zal haar wel meteen herkennen want zij is natuurlijk hetzelfde model als op deze covers. Hiermee wou ik nog extra benadrukken dat Satyrian eigenlijk een direct vervolg op Danse Macabre is. Dus niet alleen de band is hetzelfde, ook de muziek en het model en artwork. En als je nu het boekje met de teksten goed leest kom je wel vanzelf achter wie ze is.
Als je terugkijkt op alle covers die je gemaakt hebt, welke vond je dan het moeilijkste, en op welke vind je zelf het mooist?
Van mijn eigen bands spreekt de cover van Satyrian nu op dit ogenblik mij het meest aan. En niet omdat hij nu uitgebracht is, maar ik vind de sfeer gewoon goed overkomen. Ook die van Matters Of The Heart en de live CD van Rites vond ik goed. Van andere bands vind ik de nieuwe van Korpiklaani erg geslaagd en goed bij hun muziek passen. Hetzelfde met het hoesje van Týr.
Je staat dit jaar voor de 4e keer op het Stonehenge festival, deze keer met Satyrian. Met welke vrouw (of man) in de organisatie heb je het bed gedeeld waardoor ze je zo graag terug zien?
Het is een erg gezellig festival en het sfeer daar is geweldig! In '97 speelden we daar met AR, '98 met DM, vorig jaar met Imperia en nu dus met Satyrian. Maar meestal zijn we een buitenbeentje geweest - nu dus ook. Ik ken de organisatie natuurlijk best goed door de jaren heen, maar ik heb nooit mijn bands gepusht - eigenlijk niet eens goed voorgesteld. Dus ik zou het niet weten. Ik wil wel een keertje nog dat prijsje winnen van wie komt van het verste vandaan naar Stonehenge want ik heb al drie keer uit Finland moeten vliegen speciaal voor hun!
Stonehenge is pas na in juli. Liggen er op korte termijn nog optredens in het vooruitzicht?
Ja, we gaan twee optredens eerst in Frankrijk doen voor onze Franse distributeur. Maar dat is natuurlijk niet echt in de buurt. We zijn ook bezig met een boekingskantoor, maar hierover kan ik pas later wat vertellen. De bedoeling is zeker dat we een aantal optredens gaan doen ter promotie van Eternitas.
Wat kunnen we van een Satyrian optreden verwachten?
Hopelijk een potje aardig Goth'n Roll met een vleugje metal en beetje show ernaast. We zijn bezig om een werkend podiumconcept te creëren en er zijn al ideeën daarvoor.
Ik zag op jullie site dat er tot dusver nog maar 1 concert gespeeld is als Satyrian. Hoe ging dat?
Inderdaad speelden we een soort try-out optreden in een Gothic feest Gothoord in de kerk van Ruigoord bij Amsterdam. Het was zeer gezellig en druk daar. Ruigoord is best een aparte locatie op zich natuurlijk. Het was leuk om weer samen te spelen, want de vorige keer was al een aantal jaren geleden in Finland, toen we een korte zomertour deden. Eerst dachten we dat de mensen helemaal niets van ons moeten hebben omdat het vooral een soort electro dansfeest is, maar tot onze verbazing kregen we de meeste mensen mee en moesten we ook nog een toegift doen. We hebben trouwens het optreden gefilmd, omdat de kerk als locatie zo mooi was. Onze vriend Jari Koskela vloog helemaal uit Finland over om dit te registreren. Hij heeft ook de vorige DM clip gedaan + de live DVD van Rites. Naast het optreden hebben we het hele weekend verschillende shots gefilmd in de omgeving van Amsterdam. Ik denk dat we de clip over een paar weken klaar hebben en dan mag iedereen hem gratis van ons site downloaden.
Is het niet lastig oefenen, omdat Oliver en Judith ook nog in Everon spelen, Kemi en Roman in The Dreamside, en men ook vrij ver van elkaar woont?
Ja, dat is lastig. We wonen verspreid over twee landen. Bovendien wonen Kemi en Roman beide in Rotterdam, terwijl ik, Milos en Merijn in Amsterdam. Daardoor kunnen we slechts oefenen als er iets gaat gebeuren, zoals een optreden. Voor de Finse zomertour hebben we een week in Spacelab Studio mogen oefenen, en dat was natuurlijk ideaal. Normaal repeteren we met de ritmesectie in Amsterdam en als we klaar zijn dan pas nodigen we de rest naar de repetitieruimte. Ook het feit dat mensen in verschillende bands en projecten spelen maakt het niet makkelijker. Everon speelt heel weinig live, dus dat valt mee maar nu al hebben we een aantal datums moeten verschuiven omdat The Dreamside al optredens had gepland. Onze drummer Merijn speelt trouwens tegenwoordig drums ook bij hun. Maar meestal is er wel een oplossing te vinden.
Naast Satyrian zit je ook nog in Sinmasters, en in beide bands van Helena Michaelsen: Imperia en Angel. Waar haal je de tijd vandaan voor dit alles?
Muziek is eigenlijk wat ik doe. Dat is altijd al zo geweest. Voorlopig kan ik van de muziek - met mijn artwork (Darkgrove.net) daarbij - leven. Hierdoor heb ik ook tijd voor de bands en verschillende projecten. Ik kan zelf mijn tijd indelen zoals ik wil. Soms is het drukker, soms minder druk. En zo lang als er inspiratie en motivatie is zal ik ook op deze manier door blijven gaan. Bovendien is Sinmasters bijvoorbeeld een project waar ook andere mensen mee doen en ook muziek mee schrijven. Aan dit project werk ik vooral als ik op vakantie in Finland ben. Dezelfde met Burana 357, die een soort hardcore project is met Aku van mijn ex-band Prestige en Perttu van Riistetyt. Dat is gewoon voor de lol en helemaal niet zo serieus. Met Angel hebben we ook niet vaak live gespeeld, maar we krijgen het wel druk als we weer met de volgende CD moeten beginnen. Met Imperia hebben we wél echt druk gehad en we hebben ook erg veel optredens gedaan in best korte tijd. En dat zal ongetwijfeld nog drukker worden als we nu eenmaal de nieuwe CD uitgebracht hebben. Ik werk ook nog mee aan het Delain project van Martijn Westerholt met een aantal bekende gezichten uit de Gothic Metal scène (bijv. Liv Kristine enz.). De plaat verschijnt in de zomer via Roadrunner.
Met welk van deze bands ga je het eerst weer wat doen?
De Imperia CD moet nu allereerst af. Daar zijn we nog hard mee bezig, maar het duurt nog even. De CD van Delain komt in juni uit, daar kijk ik echt al naar uit want hij is erg goed geworden vind ik. En daarna denk ik dat we al ons gaan voorbereiden voor de nieuwe Satyrian CD. Iedereen heeft er enorm veel zin in en er zijn heel veel ideeën en ook al wat demo's klaar. We hebben best lang met Eternitas gewacht, dus dit keer zal het zeker niet zo lang duren!
Nog iets heel anders, maar toch gerelateerd: binnenkort komt ook het nieuwe album uit van je voormalige band Ancient Rites. Ben je benieuwd wat het is? Heb je er überhaupt al wat van gehoord, of kan het je echt niets meer schelen?
De hele AR periode is voor mij een gesloten hoofdstuk. Ik heb wat goede herinneringen overgehouden, een paar leuke tours en optredens meegemaakt en een aantal klassiekers voor de band mogen schrijven, maar dat is het dan ook. Ik ben blij dat het voorbij is want de laatste jaren was het echter minder leuk en ik ben vooral erg blij dat ik van al dat politiek getinte inhoud af ben. Daar baalde ik echt ontzettend van. Ik kon me niet vinden in de extreem rechtse ideologie die door AR meer en meer naar voren werd gebracht. Ik was een insider dus ik weet waarover ik het heb. Ook Danse Macabre werd slachtoffer hiervan. Ik ben trouwens niet de enige die zich zo voelde; onze drummer Merijn zei ook toen nog in de studio met DM dat als het zo doorgaat, deze plaat zijn laatste zou zijn. Daarom vind ik het erg belangrijk dat Satyrian vooral op vriendschap gebaseerd is en dat iedereen zich goed hierbij voelt en openlijk over alles kan hebben. Het is een soort familie voor ons geworden en iedereen geniet enorm van elkaars creativiteit. Ik voel me eigenlijk een heel gelukkig en bevoorrecht mens op dit moment. Ik kan mezelf onderhouden met muziek en kunst, ik mag met zeer getalenteerde leuke mensen musiceren en ook privé gaan er leuke dingen gebeuren, zoals de geboorte van mijn tweede kind in de zomer. En daarna ga ik weer nieuwe muzikale uitdagingen aan.
