Goed. Er is in februari 2005 ontdekt dat hij kanker had, en dat is al vrij snel weer de goede kant op gegaan. Hij had een grote plek in z’n longen zitten, maar hij heeft een hele zware, relatief nieuwe chemotherapie gekregen. Die moest dan wel aanslaan, en dat deed het gelukkig ook. Dat was heel fijn, en hij is er wonderbaarlijk snel weer bovenop gekomen. Je wordt van zo’n chemotherapie natuurlijk heel zwak en ziek. Maar hij had het doel voor ogen dat hij er op Fields Of Rock weer bij wilde zijn, 18 juni, en dat is hem gelukt. En sindsdien gaat het weer goed met hem. Ja, het was een bewogen jaar, 2005.

Gaf Andre’s ziekte veel problemen voor het opnemen van jullie nieuwe album “Remagine”?

Ja, heel veel, het was net voor de eigenlijke opnames. We hebben wel de preproductie samen opgenomen. Dan worden alle nummers redelijk goed opgenomen, en de instrumenten zonder de drums als een soort guidetrack voor als Andre de drums daadwerkelijk in gaat spelen. Toen werd die kanker bij hem ontdekt, en toen hadden we echt iets van “shit, wat nu, moeten we een andere drummer vragen?”. We hebben ook een andere drummer gevraagd in de eerste instantie. Een hele goede drummer, maar het klonk gewoon niet als Andre. Toen hebben we nog eens heel goed naar de preproductie geluisterd. Andre heeft de nummers in maar twee dagen opgenomen, maar het was zo goed dat we die drums hebben kunnen gebruiken voor het album. Dat is echt onze redding geweest. Andre is een drummer met een heel eigen geluid. Als dat weg was gevallen was dat voor de band heel kut geweest, maar ook voor Andre zelf want dan was het zijn album niet geweest.

Was die andere drummer Ed Warby van Gorefest? Hij heeft wel een paar concerten meegespeeld toch?

Nee, dat was niet Ed. Hij heeft wel één concert meegespeeld. Andre hoorde het slechte nieuws op een dinsdag. Die dag nog is hij geopereerd. De kanker begon in de eerste instantie bij een teelbal, dat is toen verwijderd, maar kort daarna werd er ook kanker aangetroffen in zijn longen. Diezelfde week begon zijn chemokuur. Maar wij zouden met After Forever vrijdag spelen in de Heineken Music Hall, met Nightwish. Dat was voor ons een erg belangrijk concert. Dan heb je maar een hele korte tijd om te beslissen; moeten we het concert afzeggen, of moeten we laten zien dat After Forever nu net zo gaaf is als wanneer Andre terugkomt. We hebben het overlegd, het is moeilijk om te overleggen op zo’n moment maar je moet het er toch over hebben, en toen hebben we Ed gevraagd. Ed heeft het toen als een soort wereldwonder binnen twee dagen geleerd, of een dag, echt heel snel. Tijdens de soundcheck hebben we geoefend want er was geen tijd om te repeteren. Het is toen goed gegaan. Die avond was heel spannend, want je staat dan voor 10.000 man en je weet niet of het goed gaat klikken, en daarnaast ligt je drummer in het ziekenhuis voor een chemotherapie. Dat was echt heel verschrikkelijk. Dat zal ik nooit vergeten.

“Remagine” is geen conceptalbum toch?

Nee, het zijn teksten met verschillende onderwerpen. Er is wel één onderwerp dat regelmatig terugkomt, dromen, maar dat is niet het concept of een verhaal dat wordt verteld in de nummers. Ik schrijf gewoon graag over onderwerpen die me fascineren of me aangrijpen, iets met me doen. Ik droom nogal heftig, dus er was genoeg om over te schrijven. Maar bijvoorbeeld “Living Shields”, dat is gebaseerd op wat er toen in Beslan gebeurd is, de gijzeling op die school daar. Dat is iets wat me enorm aangegrepen heeft, waarvan ik niet kan begrijpen waarom het gebeurd is. Maar het is niet aan mij om het te begrijpen omdat ik die geschiedenis niet ken. Daar gaat het nummer ook een beetje over, twee volkeren die in een vicieuze cirkel zitten, waar zoveel leed in voorkomt dat dat niet meer goed komt. Het is gewoon walgelijk dat kinderen daar als levende schilden gebruikt werden.

Het nummer “Strong” heb ik voor mijn moeder geschreven. Dat is wel de meest emotionele tekst van mij ooit, en heeft dan weer niets te maken met dromen.

Wij waren zelf tot de conclusie gekomen dat “Strong” over de ziekte van André gaat.

Het gaat ook wel over André hoor, in principe gaat het nummer over sterk zijn in tijd van ziekte. Mijn moeder heeft reuma. Dat is niet dodelijk, maar wel een vervelende ziekte die steeds erger wordt en waar niets tegen te doen is. Je weet dat het niet geneest en steeds erger wordt. Dat heeft best wel impact op je. Ik heb erg goed contact met mijn moeder, dus wat voor haar heel erg is, is het voor mij ook. Het is heel erg om te zien dat ze de dingen niet kan doen die ze graag doet. Ze is 51, veel te jong om dingen te moeten laten. Ik had een sterke behoefte om daar iets over te schrijven, en dat is uiteindelijk “Strong” geworden. Het heeft nog heel wat voeten in de aarde gehad om het nummer überhaupt in te zingen, want ik schoot iedere keer vol. Maar goed, het nummer gaat over sterk zijn in tijd van ziekte, en toen werd André ziek, dus was het nummer ook voor hem op het lijf geschreven. Zoals ik al zei was 2005 een bewogen jaar. We hebben ook een van de organisatoren van onze fanclub verloren. Die kreeg ook pas dit jaar te horen dat ‘ie kanker had. In zijn dikke darm in de eerste instantie, maar dat ging van kwaad naar erger; naar z’n bloed, zijn botten en zijn lever. Als je kanker in je lever hebt vergiftig je jezelf. Dat geneest niet. Die jongen is overleden, was ook pas 26, net getrouwd, het verhaal is echt verschrikkelijk. Het nummer “Strong” is op zijn begravenis gedraaid. Het was echt zijn nummer toen, de tekst stond ook in het bidprentje. Het nummer heeft dus een enorme emotionele lading gekregen.

Schrijf je nummers vooral om te ontladen?

Eerst wel, toen ik jonger was. Ik ben nog steeds jong hoor, 24, maar toen ik 18 was verpakte ik dat echt in enorm moeilijke teksten. Nu heb ik veel meer de behoefte om dingen meer recht voor z’n raap in makkelijk en mooi Engels te vertellen, maar het moet wel nog uit mezelf komen. “Invisible Circles”, ons vorige album, was een conceptalbum, dus moest ik in de huid van een ander kruipen. Dat was ook een hele uitdaging, want daar zit niet zoveel in van mij persoonlijk. Behalve dan “Eccentric”. Dat nummer gaat over pesten, dat meisje wordt gepest en ik ben zelf vroeger ook gepest, dus daar kon ik me wel in plaatsen. De rest is niet mijn situatie geweest gelukkig, maar ik moest me wel in haar verplaatsen. Dat was een hele andere manier van schrijven.

Met dit album had ik in de eerste instantie iets van ‘god, waar moet ik nu over schrijven’. Ik ben gelukkig, dus ja… Eerst kon ik gaan schrijven over waar ik me over frustreer, maar nu moest ik iets anders zoeken. Ik kan niet zomaar een tekst schrijven, zoiets zou ik niet met passie kunnen zingen. Gaandeweg loop je wel tegen dingen aan die je aangegrepen hebben.

Om nog even terug te komen op de ziektes: het is in dat licht best opvallend dat jullie niet op “Music Against Cancer” festival spelen.

Nee, inderdaad. Vanuit André kan ik dat goed begrijpen, want die heeft kanker gehad en wil er niets meer mee te maken hebben. We zijn zelf wel met iets bezig, een festival voor kinderen die kanker hebben, maar dat is ook nog niet zeker. We hebben als band meer de behoefte om zoiets te doen dan André zelf maar hij moet daar dan wel zelf in willen meegaan. André heeft echter zoiets van ‘ik heb het overleefd, kutziekte, ik wil er niets meer mee te maken hebben, en lang leve het leven’.

Waarom spelen jullie vanavond samen met Gorefest? Het is niet de meest voor de hand liggende combinatie.

Het contact met Ed was er al sinds Star One, dat project van Arjen Lucassen, daar ken ik Joost (van den Broek, verving in 2004 Lando Gils als keyboardspeler van After Forever) ook van. Hun zanger (Jan-Chris de Koeijer) komen we ook regelmatig tegen op festivals, want die werkt bij Mojo Concerts en van alles, het wereldje is ook maar zo groot [Floor houdt haar duim en wijsvinger een paar centimeter uit elkaar]. Toen we hoorden dat Gorefest weer bij elkaar kwam en ging toeren hadden wij zoiets van “wat gaaf!”. We hebben ook hetzelfde tourmanagement als zij, dus toen kwam het idee dat we samen konden spelen. En waarom ook niet, al zitten we in totaal andere genres. Zelf zijn we niet zo gothic, vinden we zelf, en we hebben ook niets met gothic, After Forever is veel meer metal. Ik denk dat het wel past. Ik ben alleen heel benieuwd hoe de fans gaan reageren. Of er echt twee groepen komen, of dat er echt een overlapping is. Of misschien fans die echt voor Gorefest komen en After Forever ook wel goed vinden, daar hopen we stiekem wel op. Ik denk dat zij [Gorefest] dat ook wel hopen, dat er fans van After Forever komen die Gorefest toch ook wel gaaf vinden. Het lijkt me wel een originele samensmelting.

Waarom beschouwen jullie jezelf eigenlijk niet als gothic?

Dat hebben we niet zelf verzonnen, ik ben niet bij After Forever gaan zingen met het idee ‘ik zing in een gothic-band’. Die term bestond toen nog helemaal niet. We hebben eigenlijk een metalband met een zangeres. Tegenwoordig, als je een band hebt met een zangeres ben je gothic. Echte gothic heb je hier in Nederland alleen in de mega-underground. Dat heeft niets te maken met wat wij doen of wat Within Temptation doet. Dat is een enorm misverstand wat de naam ‘gothic metal’ heeft gekregen en dat is gewoon iets wat wij niet zijn. Dat is voor ons enorm frustrerend. Zeggen mensen tegen me ‘jij bent gothic’. Ik luister naar metal en ben gewoon mezelf. Je wordt in een hokje geduwd. Dat is heel irritant, zeker als het een hokje is waar je van denkt dat het niet bij je past. Zelfs mijn zusje. Die ging in een powermetalband zingen, zeg maar Iced Earth met zangeres, en die werd ook gothic genoemd. Echte gothics heb je in Duitsland in de undergroundscene en misschien in Amsterdam of zo.

Je bedoelt de meer ambient- en dancevarianten?

Ja, die ook, cybergothics, maar ook van die meer middeleeuwse bands. Hoe heten ze nou, ik kan dat niet onthouden… Of ook meer metal-, meer punkachtige gothic. Nihilistische muziek met freaky dingetjes erin, mensen geheel in het latex. Het gaat ook niet om het mooie denk ik, want het is zo vals als wat meestal. Dát is echte gothic, en dát zou hier in Nederland nog eens duidelijk gemaakt moeten worden.

Within Temptation heeft hetzelfde, weet ik van hen persoonlijk, zij proberen het ook van de daken te schreeuwen. En dat is zeker belangrijk voor metal. Ik weet zelf hoe narrow-minded metalfans kunnen zijn. Als het geen metal is, is het niet gaaf. En wij als After Forever zijn dus niet gaaf omdat we door iemand ‘gothic’ genoemd worden. Dan mis je meteen een deel van je doelgroep. Dat is ook wel leuk aan vanavond; zij [Gorefest] gaan waarschijnlijk een ander ‘echt metal’ publiek aantrekken, waarvan een groot deel waarschijnlijk een vooroordeel heeft over ons. Het tegendeel kunnen we vaak niet bewijzen omdat die fans nooit naar een concert van ons zouden komen. Heel vaak zijn het toch dat soort fans dat After Forever toch wel gaaf vindt, of in ieder geval zeggen ‘toch een heftigere band dan we dachten’. Dat is natuurlijk erg tof, want dat is waar ik van hou en waar wij als band voor staan. Ik ben dus heel benieuwd naar vanavond.

Zal de zaal vol zijn vanavond?

Ja, ik denk het wel. Ik hoorde al wel berichten dat we uitverkocht zijn. Het zal dus in ieder geval goed vol zitten.

Jullie hebben ook samen met Nightwish gespeeld. Wat vind je er nu van dat Tarja uit de band gezet is?

Ik vind het erg jammer dat hun band kapot is, want zij waren voor mij een van de weinige bands in het genre dat ik erg gaaf vond. Niet omdat ik de rest slecht vind, maar ik hou er niet zo van. In Nightwish zat wat meer metal en het was ook echt een bànd. Tarja was misschien niet zo deel van die band maar ze was in ieder geval wel een geschoolde zangeres, dat ontbreekt er ook nog wel eens aan voor mij. Zelf vind ik dat belangrijk, omdat ik zelf geschoold ben. Ik ben wel erg benieuwd hoe het nu verder gaat, met een andere zangeres of anders. Het was in ieder geval niet erg verbazend [dat Tarja weggestuurd werd], want ik kende ze wel een beetje.

Je hebt de open brief aan Tarja gelezen toch? Herken je de situatie zoals die daarin beschreven werd?

Nee, dat zou ik nooit zeggen, want de enigen die die situatie kennen zijn zij zelf. Je kan nooit aan iemand uitleggen hoe zo’n situatie is als die er niet bij is geweest. Al die dingetjes die geleid hebben tot de beslissing ‘Tarja moet weg’, dat is iets wat niemand zal snappen. Dat weet ik omdat we zelf ook zo’n beslissing hebben moeten maken toen Mark [Janssen, nu gitarist van Epica] uit de band gezet werd. Dat was niet leuk, dat was erg moeilijk. En god, ik wou nu dat wij toen zo’n brief geschreven hadden. Er zijn nu nog steeds dingen die wij niet gezegd hebben, die wij wel hadden moeten zeggen omdat er daarna weer andere dingen over ons verteld zijn. Wij hadden zoiets van; we houden de eer aan onszelf en zeggen niets, want dat snapt toch niemand. Die brief die Nightwish maakt meteen korte metten met welk vooroordeel dan ook: Dit is de situatie, keihard, straight into your face, en iedereen kan erover zeggen wat hij wil, maar het is in ieder geval duidelijk wat er gebeurd is. Dat vind ik erg moedig, en heel erg slim. Het is niet leuk wat er gebeurd is, en moeilijk te begrijpen, want zeker als je je frontvrouw eruit zet is dat natuurlijk dramatisch. Maar ik denk dat Nightwish pas echt kapot was gegaan als Tarja erin was gebleven. Wat dat betreft is het een goed besluit, maar jammer dat het nodig was.

Jullie hebben geen contact meer met Mark, of Epica?

Mwah, jawel, maar dat is meer omdat het moet. Niet omdat ik dat zo gezellig vind. Met Mark, die relatie is zo verstoord, dat komt nooit meer goed. Maar de rest van Epica, daar heb ik niets tegen. Ik zal eerlijk zijn, het zijn leuke mensen, als we elkaar tegenkomen is het altijd wel gezellig, maar met Mark komt het nooit meer goed denk ik.

Je hebt toch ooit iets voor Beto Vazquez opgenomen?

Ja, daar heb ik ook nog wat voor ingezongen. Erg leuk was dat. Nooit meer iets van gehoord, maar dat vind ik ook niet erg. Dat is het enige project waar ik oprecht spijt van heb, wat belabberd was dat. Echt heel erg slecht. Ik had muziek opgestuurd gekregen, en vond het echt verschrikkelijk. Maar dat ik het niet zo mooi vond was dan jammer, vond ik toen, maar zijn eerste album was best populair dus ik dacht dat we er wel iets van gingen maken in de studio. In de studio werd het echter alleen maar erger. Ik moest partijen inzingen die hij ook had in laten zingen door andere zangeressen, waaronder ook een Spaanse zangeres. Die zong ‘Spaans’ Engels, dus met een zodanig Spaans accent dat het geen Engels meer is. Of ik dat dan even wilde dubbelen. Die andere zangeres heeft een hele heftige stem, en ik ook, dus dat klonk helemaal niet mooi samen. En ik moest zingen met Liv Kristine, maar die was er niet bij. Haar opname stond al op band, dus werd me gevraagd of ik ook zo wilde gaan zingen. Nou nee, daarvoor heb ik een eigen geluid, dus ik hoop echt dat het nooit uitkomt. Daar wordt niemand gelukkig van, die muziek, wat een drama.

Die Spaanse zangeres, was dat Elisa van Dreamaker?

Die ook bij Dark Moor zong? Ja. Die heeft een hele heftige stem en een fel Spaans accent. Dat je dat in je eigen band doet is tot daar aan toe, maar om dat te gaan dubbelen… En die producer ook, die heeft geen één keer gezegd dat het leuk of mooi was, ik kreeg alleen commando’s. Ik heb ook de longen uit m’n lijf gezongen. Hij had drie dagen studiotijd geboekt en ik had het in één dag ingezongen, maar daarvoor kon er ook geen bedankje vanaf. Ik hoef echt niet de hele dag de hemel in geprezen te worden, maar zeg in godsnaam één keer dat je leuk vind wat ik doe, want daar heb je me tenslotte voor gevraagd. En toen gingen we samen eten, en toen werd er van me verwacht dat ik ook nog zelf m’n eten ging betalen. Ja dááág.

Je hebt er toch wel voor betaald gekregen he?

Ja natuurlijk, ik ben gekke henkie niet. Het ging gewoon heel vervelend. Je kunt leuk samenwerken, daar hoop je tenminste op. Als je samen iets opneemt heb je een creatief proces, en tuurlijk gaat het ook over geld maar dan zing ik nog liever niet.

Ik vroeg ernaar, want Beto Vazquez heeft zelf óók een open brief geschreven over de Nightwish-kwestie waarin hij het opneemt voor Tarja. Hij zegt onder andere dat ze voor zijn project net genoeg heeft gevangen om een paar schoenen voor te kopen…

Maar dan moet Beto Vazquez wel eerlijk zeggen dat zijn producer de man van Tarja is.

Ah, kijk!

Ja, dat was dus die vent. Walgelijke vent. we hebben ons altijd al afgevraagd wat Tarja met hem moest.

Nightwish dus ook.

Haha, ja. Nog meer vragen? Ik wil zelf nog wel wat vertellen. We gaan eind Januari op een Europese tour. We spelen in Nederland, België, Engeland, Spanje, Frankrijk, Zwitserland en Italië.

Headline-tour? Weet je al wie het voorprogramma wordt?

Ja, Nightmare, uit Frankrijk. Daar hebben we begin 2004 ook al mee getoerd, en daar hebben we erg leuk contact mee gehad. Hun bassist heeft ook het Franse blad Metallion.

Je hebt toch ook wat ingezongen voor hun nieuwe album?

Ja, en Sander [Gommans] heeft wat grunts gedaan, bij hoge uitzondering. Hij vind grunts voor After Forever al tot daar aan toe. Voor andere bands normaal helemaal niet, maar omdat we zo goed bevriend zijn met Nightmare is zijn grunt ook op hun nieuwe album te horen. We hebben er meteen een weekendje van gemaakt, jammer dat het vrijwel de hele tijd heeft geregend.