We spreken ons inderdaad niet echt uit tegen religie, maar we willen eerder proberen om mensen de ogen te doen openen. Volgens ons moet iedereen zelf een keuze maken wat hij gelooft en niet blindelings achter allerhande religieuze instanties aanlopen. The Inner Circle is in feite een conceptalbum: er wordt een verhaal verteld over een man die wordt meegezogen in een soort religieuze sekte en vervolgens al zijn oude idealen, vrienden en relaties opgeeft.

Valt daaruit ook het laatste nummer When the Walls Go Down te verklaren? Moeten we dat nummer zien als een soort reflectie: de hoofdpersoon die inziet dat hij eigenlijk zijn hele leven heeft opgegeven?

Dat is één mogelijkheid om het einde te interpreteren. We hebben bewust voor een open einde gekozen. We vinden dat de luisteraar zelf maar moet uitzoeken hoe hij het einde moet interpreteren. Bovendien is dat nummer pas een week of twee voor het einde van het opnameproces geschreven en opgenomen, omdat we met het idee speelden om nog een instrumentaal nummer toe te voegen.

Waar komen de samples in dat nummer eigenlijk vandaan?

Daar kan ik helaas geen uitspraken over doen, anders zou ik je moeten omleggen (lacht). Nee, maar serieus, ik weet waar ze vandaan komen, maar ik kan er echt niets over zeggen, dus helaas.

Oké dan. Waarom hebben jullie eigenlijk gekozen om het album in de Division One Studios op te nemen?

Dat was op zich een vrij logische keuze, aangezien onze zanger Tom Englund een van de eigenaren van deze studio is. Voorheen hebben we de albums altijd in de Los Angered Studios opgenomen. Dan voel je dus wel altijd een grote tijdsdruk op je schouders rusten, omdat iedere dag in de studio je een hoop geld kost. Nu hadden we echt alle tijd om uitgebreid aan de nummers te sleutelen en ieder detail zo goed mogelijk uit te werken.

Dat is dan ook wel terug te horen op The Inner Circle: productioneel gezien klinkt dit album echt geweldig, en ieder detail komt even duidelijk naar voren in de mix.

Dank je. We zijn zelf ook erg tevreden over het eindresultaat, hoewel je achteraf gezien natuurlijk altijd nog wel enkele dingen hoort die toch nog beter gekund hadden. Ik weet niet hoe het met de rest van de band zit, maar ik heb dat gevoel in ieder geval wel. Maar dat is ook goed: wanneer je het gevoel zou hebben dat er niets meer verbeterd kan worden, heeft het ook geen nut meer om een nieuw album te maken, nietwaar? Het opnameproces heeft ditmaal ook erg lang geduurd: we zijn volgens mij bijna zes maanden in totaal bezig geweest met het album. Ter vergelijking: met Recreation Day hadden we volgens mij net iets van zes weken ter beschikking.

Wordt het niet een beetje lastig om nog zo objectief mogelijk naar de nummers te luisteren, als je er zo’n lange tijd mee bezig bent?

Dat is inderdaad een van de gevaren als je zo lang met een album bezig bent, hoewel Tom daar waarschijnlijk nog meer last van heeft gehad dan de rest van de band, aangezien hij ook betrokken was bij het productieproces van het album. Op een gegeven moment is het moeilijk om nog goed naar de nummers te luisteren, omdat het in feite één grote brij wordt.

Ik wil ook nog even ingaan op de recentelijk verschenen live cd A Night to Remember. Er staat eigenlijk verrassend weinig materiaal op van het eerste album The Dark Discovery. Zijn jullie achteraf gezien toch niet zo tevreden over dat album in vergelijking met de nieuwere albums?

We hebben maar twee nummers van The Dark Discovery op de live-cd gezet. Daarvoor is eigenlijk een heel simpele reden: er waren gewoonweg te veel nieuwe nummers die we persé op de live-cd wilden hebben, omdat we inderdaad erg tevreden zijn over ons nieuwere werk.

Voor de zomer staat er ook nog een live-DVD gepland, als ik het goed heb begrepen. Wat kunnen we daarop verwachten? Is het niet een beetje dubbelop om eerst een live-cd en vervolgens ook nog eens een live-DVD uit te brengen?

Die live-DVD komt in mei uit in Europa, om precies te zijn. Het zal hier om twee DVD’s gaan: op de eerste DVD staat een volledig live-concert en de tweede DVD staat helemaal vol met extra’s. In de loop der jaren hebben we echt heel wat uren aan interviews, videoclips, backstage-materiaal en dergelijke opgenomen. Voor de DVD zal ongeveer 6 ½ uur aan materiaal hiervan gebruikt worden. Er staat dus zeker een hoop extra materiaal op in vergelijking met de live-cd. Bovendien was het niet ons idee om een DVD uit te brengen. Allereerst was het de bedoeling dat er alleen een live-cd zou verschijnen, maar later kwam de platenmaatschappij met het idee voor een DVD.

De laatste maanden zijn jullie regelmatig in Nederland en omstreken te bewonderen geweest: eerst als headliner met Mercenary als supportact en nu als support voor James LaBrie. Is dat niet een beetje frustrerend: van headliner naar supportband?

Tjah, van de ene kant is het natuurlijk altijd leuker om als headliner te mogen spelen. We zijn ook erg tevreden over de tour met Mercenary. Maar ik weet dat er genoeg bandleden zijn die James LaBrie als een belangrijke bron van inspiratie zien en daardoor was deze tour natuurlijk een heel leuke mogelijkheid. Bovendien merkten we al tijdens eerdere optredens dat heel wat fans van James LaBrie totaal niet bekend zijn met Evergrey. Daardoor is het voor ons interessant omdat we zo de mogelijkheid hebben om nieuwe fans voor ons te winnen. We hebben gelukkig al heel wat positieve reacties gehoord van mensen die ons voor het optreden nog helemaal niet konden.

Kun je me wat meer vertellen over je andere band Death Destruction, waar nog meer Evergrey-leden bij betrokken zijn? Is dit een serieuze band of meer een eenmalig project?

Nou, het begon als een eenmalig project, maar het is inmiddels tot een serieuze band uitgegroeid. Ook Henrik en Rickard maken deel uit van de band. Het is eigenlijk als een soort grap begonnen: onder het genot van de nodige alcoholische versnaperingen kwam Henrik ineens met een paar moddervette death metalriffs op de proppen. Uiteindelijk hebben we een paar nummers afgemaakt. Er is ook al een demo verschenen en als het goed is zal dit jaar nog ergens het eerste volledige album verschijnen. Verwacht geen melodieuze Zweedse death metal: dat zou teveel voor de hand liggen vind ik, omdat de meeste mensen dat van ons zouden verwachten. Het wordt gewoon brute, Amerikaanse death metal, met invloeden van onder andere Pantera, Morbid Angel en Machine Head.

Tot slot: wat kunnen we nog van Evergrey verwachten de komende jaren? Wat zijn jullie doelstellingen?

Wat onze doelen zijn? Dat is een lastige vraag. Ik denk gewoon zoveel mogelijk touren, aangezien dat het leukste gedeelte van Evergrey is volgens mij, en proberen om een grote fanbasis te creëren. En natuurlijk meer albums opnemen.