Wat zegt jou de datum 9 mei 1993?

Ja, op 9 mei 1993 vond de oprichting van de VZW Mindview plaats. Een aantal mensen zijn toen uit onvrede vertrokken van een ander heavy metal muziekblad genaamd ‘Fanfare’.

Waarom de (toch wel aparte) naam ‘Mindview’?

Ik geef toe dat het geen typische naam is voor een metalmagazine, maar dat is ook de reden dat we voor deze naam gekozen hebben. ‘Mind’ heeft met geest te kijken en ‘view’ met kijken, dus dat is een beetje de filosofie achter deze naam. Het voordeel van deze naam is dat je alle kanten uit kan omdat de naam niet typisch metal is.

In den beginne was Mindview een betaald blad, maar daar zijn jullie na vier tijdschriften vanaf gestapt?

Ja vanaf het vijfde blad zijn we gratis geworden. Dat kwam eigenlijk omdat onze drukkerij failliet was gegaan. In begin was het vrij moeilijk: je verkocht wel een paar duizend exemplaren maar het maken van het tijdschrift kostte veel geld, het was moeilijk om aan advertenties te geraken en de platenmaatschappijen moesten je leren kennen én heavy metal was ook niet meer zo heel populair. We vonden een nieuwe drukker en besloten om het tijdschrift op krantenpapier te drukken. Het concept van een gratis magazine op krantenpapier sloeg aan en vanaf nummer zes hadden we al een oplage van 20 000 exemplaren. Nu, hebben we trouwens een oplage van 32000 exemplaren.

Zijn er nog mensen die er nog steeds bijzijn vanaf die eerste dag?

Alleen ik en mijn vrouw zitten nog bij Mindview vanaf het eerste tijdschrift, maar door de jaren heen zijn er gelukkig heel wat goede vaste medewerkers blijven hangen.

Midden jaren ’90 was metal dood.

Ja, de opkomst van de grunge heeft daar veel mee te maken. Nu is metal volledig terug, eerst door de opkomst van de extreme black metal; maar ook het succes van de heren van Hammerfall moet je niet onderschatten.

Welke genres muziek is er door de jaren heen aan bod gekomen?

Ja, met dit blad kan je veel richtingen uit, ik zeg altijd: ‘alles van REM tot extreme black metal kan aan bod komen in ons blad.’

Wat is er door de jaren heen veranderd?

We zijn groter geworden en we zijn terug naar een tijdschriftvorm geëvolueerd. Vanaf nummer 58 zijn we de lay-out volledig zelfstandig gaan verrichten. Er is niet echt een visie qua inhoud, dat hangt af van wat er uitkomt. We hangen ook af van adverteerders zodat onbekendere groepen soms plaats moeten ruimen voor de bekendere groepen.

Ligt de kans op subjectiviteit dan niet om de hoek?

Neen, als een cd slecht is, dan is die cd slecht. We geven wel aandacht voor bands van platenmaatschappijen die ons steunen. In de soundcheck geven we ook geen gewone punten aan een cd, de juryleden van de soundcheck rangschikken de cd’s volgens wat ze het best vinden die maand. Iedereen maakt wel zijn eigen nuances.

Als je één Mindview-hoogtepunt mag aanhalen, welke zou je dan kiezen?

(Peter neemt mijn meegebrachte Mindview (de 100ste uitgave) vast). Dit vind ik toch wel een hoogtepunt, deze uitgave kende 100 pagina’s en was ook volledig gratis. Het signaal aan de platenmaatschappijen is duidelijk: dit kan je elke maand krijgen als je dat zou willen.’

En een dieptepunt? Ooit willen stoppen?

Ow, neen. Nooit. Eind 1997 is er wel iets vervelend gebeurt, de helft van de redactie is toen opgestapt door wat conflicten.

De toekomst?

Ja, dat zit wel goed. Platenmaatschappijen zeuren wel veel over downloaden en problemen die ze hebben. Ok, ze zullen wel inkomsten verliezen maar vroeger namen wij cassettes op, maar wat je echt goed vindt, koop je toch wel. Ze beveiligingen cd’s ook nooit echt goed en soms moét je wel downloaden. Stel je voor: je moet een band interviewen en je hebt de nieuwe cd nog niet gehoord, wat moet je dan? En beveiligingen als watermerk, downloadbare promo cd’s die je niet verder kan sturen, enzoverder, helpen weinig. Ze beschuldigingen journalisten dat ze alles op het internet gooien, maar vóór een journalist een promo cd heeft gekregen staat alles meestal al op het net.

Is het haalbaar om ook in de toekomst gratis te blijven?

Het magazine telt een gemiddelde van 30 pagina’s, soms komen er minder cd’s uit zoals bijvoorbeeld het begin van elk jaar en wij hangen ook af van onze adverteerders, dus dat is soms moeilijk. Nu in februari zijn er 130 nieuwe cd’s uitgekomen, dat is eigenlijk een dieptepunt van de laatste tien jaar. Soms moet je dus veel moeite doen om adverteerders aan te trekken.

Metalfan.nl is een e-zine. Wat is het nadeel van een ‘internetblad’ tegenover een ‘papieren blad’?

Ja, je houdt nog altijd iets vast, en ik denk dat interviews op website minder gelezen worden. Mensen die het magazine doorbladeren hebben alles wel gezien in het boekje, ook al lezen ze het niet. Heel de dag lezen op internet lezen vind ik trouwens niets, ik gebruik het zelf alleen om informatie op te zoeken. Voordat ik bands ga interviewen lees ik soms wel andere interviews en lees je wel wat op internet over de desbetreffende groep om het interview leuk te houden. Bijvoorbeeld The Scorpions: zo’n band heeft alles al meegemaakt, ze zijn gewend om hun promopraatje te houden, dus probeer je om dat te doorbreken.

Krijg je soms negatieve feedback van lezers.

Neen, we zijn gratis, dus onze lezers begrijpen dat de Mindview minder dik is. Als je een betalend blad zou uitgeven ligt dat uiteraard totaal anders.

Wat organiseert Mindview allemaal?

Je steekt zoveel tijd in je blad en iedereen werkt gewoon, dus dan heb je weinig tijd over. We hebben nog een Convention en een quiz en dat is al meer dan genoeg.

Wie is Peter Rotthier?

Wat doe je eigenlijk als hoofdredacteur?

We worden gedelegeerd door de vzw maar ik beslis uiteindelijk elke maand wat er in de Mindview komt. Dit gebeurt wel met samenspraak met de redactie. Mijn vrouw doet heel de administratie en werkt ook mee aan de lay-out. De cover is eigenlijk ook een soort van advertentie, in overleg met platenmaatschappijen.

Waarom blijf je toch al je vrije tijd hierin steken?

Uit amusement, het is een hobby. Nouja, een hobby die een beetje uit de kluiten is gelopen, máár het blijft een hobby.

Wat zijn je favoriete bands?

Savatage, Dream Theater, Queensrÿche en AC/DC en misschien ook een beetje The Scorpions. Alleen AC/DC heb ik nog niet geïnterviewd. Ik doe ook niet meer zoveel concerten, ik ga wel naar Graspop.

Beste concert ooit?

Dream Theater op Graspop 2003. Ja die versie van ‘Master of Puppets’ van Metallica was ongelofelijk. Zo zal Metallica het nooit kunnen spelen. Dream Theater was die dag ook de headliner en niet Slayer. Ik vind het zelfs ondankbaar dat je net na Dream theater moet spelen, dat is ook degraderend.

Wat is de laatste cd die ik gekocht heb?

Aha ,dat is lang terug, ik denk ‘Battle Hyms’ (Manowar), voor de rest koop ik niets meer.

Interview met de meest positieve herinnering?

Ja, Jon Oliva van Savatage: een geweldige kerel en een geweldige zanger. Een interview met Geoff Tate en Chris DeGarmo van Queensrÿche was ook diepgaand. En dan Noodles van The Offspring: dat was qua interview inhoudelijk het beste wat ik ooit deed. Hij vertelde persoonlijke verhalen die ik nooit heb gepubliceerd. Iedereen kreeg twintig minuten maar ik was veertig minuten binnen. Klaus van The Scorpions en Gilby Clarke van Guns and Roses waren ook prachtig. Die laatste was blij dat ik niets over Guns and Roses vroeg want daarvoor was er een Playboy journalist die alleen maar naar vunzigheden aan het zoeken was geweest.

Zijn er ook interviews met minder leuke herinneringen?

Ja, Helloween in de beginperiode: wat een eikels. De zanger van Ugly Kid Joe was het ergst: die riep allemaal schunnigheden naar elke vrouw die voorbij liep, ík was beschaamd in zijn plaats. Dat was heel erg, en die man had ook niets te vertellen. Maar personen als Danzig enzoverder vallen mee: je moet je inleven in de artiest en je moet begrijpen dat dag in dag uit domme vragen beantwoorden, niet leuk is. Het ligt dus vaak aan de interviewer zelf.

Tenslotte, waarom heeft België nooit internationaal kunnen scoren met metalbands?

Nederlanders kunnen zich bijvoorbeeld beter verkopen. Een Belg verkoopt zich niet, die is veel te braaf en denkt ‘het zal wel lukken’, terwijl een Nederlander er meestal voor gaat. Epica en Within Temptation maken het wél in het buitenland, Belgische bands niet. Groepen als Sengir en Tud Russel hebben wel internationaal potentieel.