Gefeliciteerd met Atoma. Het is een divers album, met aan de ene kant de trademarkriffs, de agressie en de melodieën, aan de andere kant wat vernieuwende elementen met nadruk op de atmosferische kant.
Atmosferisch is wel een term waar ik het mee eens ben. Er is zeker ruimte voor verschillende emoties. Het schrijven van het album heeft in meerdere secties plaatsgevonden. We zijn in november vorig jaar begonnen, dus we hadden voldoende tijd gehad om ervoor te zorgen dat elk nummer een eigen emotie of vibe uitstraalde.
Het atmosferische komt ook weer terug in de mix en de productie.
We hebben de songs in dezelfde studio opgenomen, maar de mix is door David Castillo gedaan. Hij is een coole gast die voor Fascination Street werkt, de studio die bekend staat vanwege Jens Bogren. We hebben dit keer met andere keyboards en synthesizers gewerkt. Hij had goede ideeën en had een duidelijk beeld van wat hij wilde benadrukken.
Merciless Fate wijkt wat af van de andere nummers. Wat kun je daarover vertellen?
Ik raakte steeds gefrustreerder over de wereld, over alles om ons heen. Ik wilde sommige nummers daardoor directer maken, met meer impact en urgentie dan de andere songs. Ik wilde een emotioneel en muzikaal statement maken toen we aan het einde van het opnameproces zaten. Ik ben trots op het eindresultaat.
Waar gaan de teksten over?
Met name over dat ik in toenemende mate gefrustreerd ben over hoe dingen gaan in de wereld. Als ik het nieuws bekijk of de kranten lees, bemerk ik een verandering in de interactie tussen mensen. Er is een constante dreiging die ons in zijn greep houdt. Het verandert de manier waarop we dingen zien of de manier waarop we denken. Alsof we veranderen in beesten die de in de hoek gedreven zijn. Het lijkt of al het rationele verdwijnt en we veranderen in bange individuen. Het gebeurt zo veel, in Zweden bijvoorbeeld in het afgelopen jaar. Alsof we plotseling vergeten zijn hoe we ons moeten ontwikkelen. Alsof we terug gaan naar duizenden jaren geleden. Zo zou het juist niet moeten gaan. We moeten vooruit in onze ontwikkeling middels innovatie en technologie. Het lijkt alsof we territoriale wezens zijn die zich afzetten tegen anderen die over de grens leven. Dat is een slechte ontwikkeling. Het lijkt me een verschrikkelijke manier om door het leven te gaan. Het zien van die ontwikkelingen frustreert me. Ze gebeuren zelfs in Gotenburg, in de stad waar ik woon. Het is verschrikkelijk hoe mensen over anderen praten of denken en elkaar behandelen. Het is een startpunt geweest voor veel van mij teksten.
De vraag is altijd wat je eraan kunt doen.
Dat is inderdaad waar de meesten zich hopeloos voelen. Iedereen vraagt zich af wat hij of zij eraan kan doen. Is er überhaupt iets wat ik kan doen? De meesten denken waarschijnlijk van niet. Wat ik ben gaan doen, is erover schrijven en in de microfoon schreeuwen (lacht). Misschien verandert dat niet veel, maar moeten we beseffen wie we zijn en waarom we dingen doen. Eerlijk zijn naar onszelf en niet doen alsof we superieur zijn. Eerlijkheid is vereist. Een introspectieve blik hebben waardoor we ons realiseren en begrijpen waarom we bepaalde dingen doen. We moeten begrijpen hoe ons brein werkt en de nepmechanismes die invloed daarop hebben, negeren. Je moet kritisch en sceptisch zijn ten opzichte van wat je hoort en ziet. Daardoor ga je misschien begrijpen hoe dingen echt werken en dat leidt tot beter beslissingen. Het fascineert me. We moeten de tijd nemen en onze ervaring gebruiken. Het is belangrijk om te begrijpen waarom we bepaalde beslissingen nemen. Dat is wellicht een goed startpunt voor verandering.
Is dat ook waar de titel Atoma naar verwijst?
Het is inderdaad een verwijzing naar een soort nieuw begin, een frisse start. Zowel op het persoonlijk vlak als bandbreed is het een focus op wie we zijn als band en wat het belangrijkste is in onze muziek. Op onze leeftijd en punt in onze carrière denk je na over wat je probeert te bereiken en over wat je probeert over te brengen. Je gaat je doelen evalueren en hetgeen wat je gedaan hebt. We zijn bij elkaar gekomen en hebben nu een album uitgebracht. Het voelt als een frisse start van iets dat zich hopelijk de komende jaren verder gaat ontwikkelen.
Anders Iwers is als bassist op het album te horen. Blijft hij een sessiemuzikant of behoort hij inmiddels tot de vaste line-up?
Hij is inmiddels een vast onderdeel van Dark Tranquillity. Hij is een fantastische bassist. We zijn al vrienden van tieners af aan. Het is geweldig om hem in de band te hebben.
Heeft Niklas (Sundin – red.) alle gitaarpartijen ingespeeld?
Ja, in januari heeft hij dubbele shifts gedraaid. Er kwam wel wat stress bij kijken. Hij heeft zowel overdag als 's nachts thuis als in de studio aan zijn partijen gewerkt. Het was moeilijk, maar uiteindelijk is het goed gekomen. Hij heeft het geweldig gedaan.
Hoe is de songwriting zonder Martin Hendriksson geweest? Anders heeft volgens mij veel bijgedragen en Martin B. (Brändström) ook.
Martin schreef de laatste jaren al steeds minder. Hij had niet meer de inspiratie en creativiteit die hij eerder had. Er is wat dat betreft niet veel veranderd. We hadden tien songs klaar toen hij vertrok. Daaraan heeft hij niet bijgedragen en hij is ook niet te horen op het nieuwe album. Emotioneel veranderde er wel veel. We vroegen ons af waarom hij vertrok, waarom het gebeurde. Wat hebben we verkeerd gedaan? Hebben we überhaupt iets verkeerd gedaan? Het was moeilijk om daaroverheen te komen. Het bracht ons in een hele andere mood voor het schrijven en opnemen van nieuw materiaal. Positief bekeken zorgde het vertrek ervoor dat we ons nog meer gingen focussen. We wilden echt iets maken waarop we trots zijn, onszelf uitdagen. We wilden ons er niet makkelijk van af maken.
Martin H. deed ook een aantal managementtaken. Hoe gaan jullie die nu invullen?
Hij heeft het altijd gedaan en heeft uitstekend werkt gedaan. De tours zijn goed geregeld, de financiële kant. Hij pakte het heel serieus aan. Terwijl hij op stond te treden, dacht hij zelfs aan het uitvoeren van dat soort zaken in plaats van zich op zijn partijen te concentreren. Hij is zeer betrokken. Hij zit er echt helemaal in en zal het blijven doen. Het is jammer dat hij niet meer met ons gaat touren, maar het is een geruststelling dat we weten dat alles achter de schermen goed geregeld is.
Hoe moeilijk was het om inspiratie te vinden na tien albums?
Het is echt een uitdaging. We kunnen wel simpele melodieën gaan schrijven, maar het moet echt iets nieuws zijn en fris klinken. Songwriting zelf is niet zo moeilijk, maar het echt anders laten klinken dan dat je al eerder hebt gedaan en toch herkenbaar klinken, is moeilijk. We hebben er wel mee gevochten. We hebben ons constant afgevraagd hoe we de impact van elk nummer konden maximaliseren. Met betrekking tot mijn teksten wilde ik met iets komen dat betekenis had. Ik wilde mezelf niet herhalen. Dat is wel moeilijk, omdat ik al honderdvijftig nummers heb geschreven. Het is dus lastig om met iets origineels te komen. Er kwamen dus veel slapeloze nachten en lange sessies, stress en frustratie bij kijken. En zo moet het ook zijn. Je moet er het beste uithalen en dat is gewoon hard werken. Waar de meeste mensen relaxed van hun zomervakantie hebben genoten in de zon, hebben wij in een donkere studio zonder ramen gezeten (lacht). Het heeft veel stress gekost, maar na het afronden van het proces kunnen we wel tevreden zijn op hetgeen we voor elkaar hebben gekregen.
En er zijn ook nog eens veel liveshows, honderdvijftig ter promotie van Construct), en terwijl jullie aan het opnemen waren, speelde je ook nog op festivals.
Ja, twee en een half jaar lang hebben we intensief getourd en het was cool. We hebben meer shows voor Construct gedaan dan voor welk ander album dan ook. Ik keek laatst naar het tourshirt en dacht: "Het is echt gekkenwerk wat we hebben gedaan." Het gaf een gaaf gevoel. Komend weekend spelen we onze laatste show ter promotie van Construct in Italië. Daarna gaan we ons al weer voorbereiden op de tour die in november volgt door te oefenen op de nieuwe songs.
Jullie hebben ook in Tunesië en Israël gespeeld. Hebben jullie nog wat van de omgeving kunnen zien?
We kunnen helaas niet altijd de stad of omgeving bezoeken vanwege het strakke schema, maar als we de mogelijkheid hebben, zijn we zeker geïnteresseerd om even wat cultuur op te snuiven. We hebben twee shows in Tunesië gespeeld en dat was cool. Het publiek reageerde enthousiast en het zijn hele aardige mensen. In Israël zijn we al een paar keer geweest. Aan de ene kant voelt het raar dat je in een ander deel van de wereld bent, maar er is zoveel waardering dat je daar komt spelen en dat is geweldig om te zien. We hebben wel wat steden gezien, natuurlijk niet genoeg. Bovendien willen we op een bepaald moment graag naar huis om bij onze families te zijn.
Jens Florén is de livegitarist geweest deze zomer. Het was een tijdelijke oplossing. Wat vinden jullie van zijn bijdrage en zal hij ook in november en daarna blijven spelen?
Hij is een goede vriend van ons, een geweldige kerel. Ik vond het super dat hij met ons mee was. Helaas kan hij niet voor langere periode toeren. We gaan dus iemand anders meenemen in november en daarna zullen we gaan bekijken wat we op langere termijn gaan doen. We gaan de tijd nemen om te bekijken wie het beste in de band past. We willen het niet overhaasten.
Wie neem je in november mee als livegitarist?
Erik Jacobson van Deals Death. Het is een goede vriend van ons. Het is een excellente gitarist en heeft al een paar keer met ons samen gespeeld. Hij is zeer getalenteerd en we gaan een hoop lol hebben. Het is voor ons wel verfrissend om iemand van buitenaf mee te hebben, want op die manier voelen optredens in zalen waar je al tig keer geweest bent, toch verfrissend aan.
Skydancer en Of Chaos And Eternal Night zijn geremasterd en opnieuw gereleased. Zijn jullie van plan dat met meer albums te gaan doen?
Die oude releases zijn opgenomen in een studio waar ze nooit iets hadden opgenomen wat in de buurt kwam van metal. We hebben er eens naar de mastertapes geluisterd om te horen wat we eraan zouden kunnen veranderen en dat was heel interessant. We zaten er echt zo van: "Wat waren we destijds in hemelsnaam aan het doen? Hoe konden we met zoiets aankomen" We waren begin jaren negentig onervaren, rond de achttien en hebben er op een of andere manier samen toch wat avontuurlijks van kunnen maken. Het was leuk om die oude albums opnieuw te horen. Misschien dat we The Gallery of The Mind's I nog eens gaan remasteren, maar voor nu is het voorlopig wel genoeg.
Het lijkt me geweldig om terug te denken aan die oude goede tijd.
Dat is het zeker. Vrienden zeiden toen: "What the hell are you doing?" Wij reageerden door te zeggen dat we iets nieuws aan het proberen waren. We wilden het anders doen. Ze zeiden dat dat multidimensionale met keyboards en verschillende vocalen nooit zou werken. Toch hebben we ons eigen pad gevolgd. Er kwamen destijds geweldige albums op de markt. Niet alleen de Zweden, maar ook de Amerikanen met de technische death metal en ook de punky en folky kant. Erg plezierig om weer terug te denken aan die tijd.
Je hebt laatst een brouwerij bezocht. Dat betekent vast dat we Dark Tranquillity-bier gaan drinken in de toekomst.
Zeker, ik ben echt een "beer-geek". Ik probeer zo veel mogelijk kennis te vergaren als mogelijk als het gaat om bier. Ik brouw sinds twee jaar mijn eigen bier. Ik vind het leuk om brouwerijen te bezoeken en nieuwe dingen uit te proberen. In Gotenburg is er een grote scene voor ambachtelijk bier. Er zijn veel kleine brouwerijen. Met mijn favoriete brouwerij waar ik vaker kom, heb ik een gesprek gehad. Ze steleden voor om samen te gaan werken. Laten we samen bier maken. We kwamen op het meest donkere, meest complexe soort natuurlijk (lacht). Het is zwart en krachtig, zoet, oud folky. Er zal een smokey single malt, whiskey-achtige smaak aan zitten. We hebben het afgelopen week gebrouwen. Het zal even duren om te fermenteren en dat de smaak naar voren zal komen. Ik denk dat we het in december verkrijgbaar gaan maken. In Zweden zal het zonder meer verkrijgbaar zijn en we zijn momenteel aan het kijken naar distributiemogelijkheden om het ook buiten Zweden verkrijgbaar te laten zijn. Het is een geweldige ervaring om bij het proces van het ontwikkelen van het Dark Tranquillity-bier betrokken te zijn. Ik heb enorm veel geleerd van het brouwen en het werken met deze mensen.
Het is iets wat meer bandleden die ik interview aangeven. Ze vinden het interessant om na vele jaren in een band andere dingen te ontdekken. Wat is er nog te wensen voor Dark Tranquillity na zevenentwintig jaar?
Ik probeer me altijd te blijven ontwikkelen. We proberen altijd betere shows neer te zetten. We blijven altijd leren waardoor we slimmere beslissingen nemen. Ik kijk nu al weer uit naar volgend jaar. Ik hoop dat we weer veel nieuwe steden en landen gaan bezoeken. Ondertussen praten we met elkaar welke aspecten we kunnen verbeteren. Het is een constante cyclus van dingen verbeteren en dat vind ik leuk om te doen. Het boeiende is dat je steeds weer een nieuw publiek ontmoet. Dat is een van de leuke dingen aan het muzikant zijn.
