Album nummer zeven en ik begreep dat het een behoorlijk lange weg hier naartoe geweest is. Wanneer is het eerste zaadje voor dit album geplant?

Simone: bij The Quantum Enigma eigenlijk al. Er staat een nummer op dat voor dat album geschreven was, maar niet op die plaat paste. Letterlijk en figuurlijk. Dat nummer is nu volbracht naar een van de beste nummers van The Holographic Principle. Maar actief schrijven van nieuwe nummers is denk ik ongeveer een jaar geleden gestart.

Over welk nummer heb je het nu?

Simone: Universal Death Squad.

Hoe vaak luisteren jullie het album nog, nu dat hij af is?

Mark: iedere keer als ik een nummer aan het oefenen ben, luister ik het keer na keer. Maar de laatste keer dat ik het album in z'n geheel geluisterd heb, is al een paar weken geleden.

Simone: ik luister iedere dag wel naar of het hele album, of een paar nummers. We hebben onlangs drie videoclips opgenomen dus die nummers zijn heel vaak voorbij gekomen. Daar heb ik dan wel even genoeg van haha. Maar dat komt dan wel weer goed.

Met de release zijn alle fans blij om de nieuwe nummers te horen, maar dan zijn jullie ze dus al zat?

Mark: tegen die tijd krijgen wij er weer zin in. Het is goed om er even afstand van te kunnen nemen. Vooral als je de mixen moet horen, om te beluisteren of het bevalt of dat er foutjes inzitten, dan moet je de nummers keer na keer na keer horen. Op een gegeven moment kun je ze even niet meer horen. Maar dat is normaal. Dat heb je ook als je je favoriete plaat vijf keer per dag beluistert, vijf dagen op een rij. Dan kun je zelfs je favoriete plaat op een gegeven moment niet meer horen.

Alles op het nieuwe album klinkt nóg grootser dan op The Quantum Enigma. Hoe hebben jullie dat voor elkaar gekregen?

Mark: door alles live op te nemen. Dan hoor je jezelf zelfs ademhalen, bijvoorbeeld net voordat je begint te spelen. Dat maakt het veel levendiger en meteen ook grootser. Het koor is ook groter dan de vorige keer. We hebben de gitaren iets prominenter in de mix gezet. Ze zijn wat punchiger dan voorheen. Dat ze nog meer een knaleffect geven. Zo hebben we het geluid verbeterd ten opzichte van The Quantum Enigma, zonder er toch al teveel van af te wijken. We waren echt blij hoe die plaat klonk.

Wel weer dezelfde studio, dezelfde producer, zelfde mixer. Dus het team zit wel goed. Is de aanloop naar de opnames ook hetzelfde geweest? Vorige keer zeiden jullie dat er toen echt een band zat die het album gemaakt heeft, in plaats van dat ieder zijn dingetje zelfstandig deed.

Simone: nu hebben de vijf jongens hun nummers individueel geschreven en daarna samen met onze producer Joost Van Den Broek gezeten om er aan te werken. Daarna is de hele band eraan gaan werken om het allemaal toch een Epica-geheel te maken. Omdat je vijf songwriters hebt, heb je toch vijf verschillende stijlen. Zo hebben we het homogener gemaakt.

Dus jij hebt er niet aan meegeschreven?

Simone: Nee. Ik ben meer degene die af en toe zegt: "Dit vind ik gaaf, maar dat vind ik niet gaaf." Aan de hand van mijn commentaar werd er dan soms wel wat geknipt en geplakt. Wel heb ik teksten geschreven, samen met Mark, fifty-fifty. Het is een hele kluif geweest, maar we zijn wel weer tevreden met het resultaat.

Bespeel jij überhaupt een instrument?

Simone: ik kan fluit spelen, maar dat heb ik al lang niet gedaan. En ik heb pianolessen met mijn man [Kamelot-toetsenist Oliver Palotai] gedaan, maar dat sloeg nergens op. Ik had ten eerste niet de discipline om iedere dag te oefenen en hij maakte opmerkingen als: "Je slaat de toets aan als een kikker." Toen ben ik er maar mee opgehouden. Hij zei dat het wel goed ging. Eigenlijk had ik goud in mijn handen want mijn man had mij wel les kunnen geven. Ik heb het geprobeerd, maar hij merkte toch ook al op dat het hem niet ging worden.

Hij kan dan weer niet goed zingen.

Simone: nee, dat is ook hopeloos.

Ik begrijp dat jullie vanaf december in de studio zaten.

Mark: eind december zijn we aan de opnames begonnen. Daarvoor zaten we ook wel in de studio om de demo's op te nemen en voor de repetities. Dat was dan in Reuver in een andere studio, in The Rock Station bij Sander Gommans en Paul Simons. Dat is wel een uitgebreider proces geweest dan de vorige keer. Nu hebben we nog meer op die laatste details gehamerd totdat iedereen tevreden was.

Je zei al dat nu alles live is opgenomen.

Mark: precies. Alles wat voorheen uit een keyboard kwam is nu live opgenomen. We hebben geen samples gebruikt.

Wat had Coen dan nog te doen op deze cd?

Mark: helemaal niets.

Simone: hij heeft heel sexy in de camera gekeken.

Mark: en de piano gespeeld.

Simone: Coen heeft ook de koren gearrangeerd, de koorpartijen uitgeschreven en is bij de kooropnames geweest. En natuurlijk nummers geschreven. Once Upon A Nightmare en Dancing In A Hurricane zijn liedjes die hij geschreven heeft.

Hoe groot was het koor deze keer?

Mark: ik weet het niet. Wij waren toen op tournee in Amerika. Ze hebben ons alleen gezegd dat het koor groter was.

Simone: naast de normale kooropnames hebben we op het einde nog met Previn Moore gewerkt. Met hem hebben we bij vorige albums ook al vaker gewerkt. Hij zong iedere keer in het koor. Nu hebben we hem nog wat koorpartijen opnieuw laten inzingen om het geheel wat meer kleur te geven. Hij heeft een heel uniek stemgeluid.

Hoeveel mensen zijn er in totaal te horen op het album?

Simone: oh, dan moet ik even tellen. Zes Epicanen, het koor was minimaal twaalf man, Previn, de drumtech, want we hebben een percussiedag gehad. Toen zijn ze met alles waar je op kan trommelen, met z'n allen op gaan trommelen. Er komt ook nog een documentaire want er is heel veel gefilmd en daar is dit ook in te zien. Daar kijk ik ook naar uit want ik was niet bij het percussiefeestje. Coen, Isaac en Ariën waren er toen bij.

Waar in het album horen we dit 'percussiefeest'?

Simone: voornamelijk in Dancing With A Hurricane. Waar het al een beetje oriëntaals is, hoor je ook de percussie er heel goed uitkomen. Even denken, wie hadden we nog? De strijkers, een fluitist, een sitarspeler, de blazers. Het is best wel een groot groepje mensen wat we op het album horen. Epica is wel een klein orkestje geworden inmiddels.

Kenden jullie ze allemaal al?

Simone: nee. Sommigen wel maar niet allemaal.

Hoe gaan jullie dat live doen?

Simone: zoals we dat altijd live hebben gedaan: ik druk op de spatiebalk. Nee zonder dollen, zoals we dat altijd hebben gedaan behalve toen bij The Classical Conspiracy. Het is moeilijk om dit live te organiseren want het is best wel een kluif.

Mark: het mooiste zou zijn om ooit een tour met een orkest te kunnen doen. Dus niet voor één speciale show, maar een hele tour.

Simone: you'll never know. Dream big.

Mark: er is een vaag plan dat uit de ijskast wordt gehaald zodra de financiën het toelaten. Maar dan is er nog een zekere groei vereist.

Ondanks dat jullie sinds het vorige album nog veel gegroeid zijn.

Mark: dan nog zal er nog zo'n groei moeten plaatsvinden ben ik bang. Het is voor ons in ieder geval een grote droom om dit een keer te kunnen doen.

Was Sascha Paeth nog bij het album betrokken?

Simone: we hebben twee schrijfsessies gehad bij mij thuis, met Joost, Mark en Sascha. Toen hebben we aan de zanglijnen gesleuteld en ook de structuur van de songs.

Toen we elkaar spraken voor The Quantum Enigma zeiden jullie dat diverse nummers aan elkaar hangen rondom "the search for reality." Dat is op The Holographic Principle volgens mij helemaal doorgevoerd. Wat fascineert jullie daaraan?

Mark: het blijft een fascinerend onderwerp en de wetenschap is natuurlijk nooit uitgeleerd. Ook als je zelf op onderzoek uitgaat door boeken te lezen, documentaires te bekijken en lezingen van bekende wetenschappers te bestuderen, raak je er zo aan verslingerd. Na The Quantum Enigma was dat voor ons nog niet afgelopen. Er was nog zoveel meer terrein te ontdekken. In meerdere opzichten is de nieuwe plaat het broertje van The Quantum Enigma. Of een zusje, net hoe je het wil zien. Zowel tekstueel als muzikaal, maar dan dus die stap verder die we wilden zetten.

Het hele thema voelt wat science fiction aan, wat ik niet verwacht had in een album van jullie.

Mark: dat hadden veel mensen niet verwacht. Maar wat is science fiction nou eigenlijk?

Is het realiteit? Science fact?

Mark: wellicht is het hele universum een hologram. Dat is een serieuze theorie in de wetenschap. Dan is ons hele leven science fiction.

Zoals in The Matrix, waar jullie volgens mij ook goed naar gekeken hebben voor enkele nummers.

Simone: ja, A Phantasmic Parade is eigenlijk gebaseerd op The Matrix. En ook dromen in een droom zoals in Inception zijn wel een inspiratie geweest. Welke is de echte realiteit? Zijn er meerdere realiteiten? Het is een heel interessant onderwerp waar je eeuwen over kunt filosoferen.

Zouden jullie het een conceptalbum noemen, of is het een rode draad die door de meeste nummers loopt?

Mark: de doorlopende vraag is wat realiteit is. Neem nu dat virtual reality masker dat er tegenwoordig is. Als dat masker zo goed doorontwikkeld wordt en je zit ermee in een wereld die je niet kunt onderscheiden van deze wereld, dat is het moment dat je je realiseert dat dit waar wij leven, ook wel eens niet de echte realiteit kan zijn. Een virtual reality op zich. Dat is het startpunt geweest. Een kapstok waar we bijna alle teksten aan hebben opgehangen, met hier en daar een kleine uitstap zoals Divide And Conquer, wat een onderwerp is wat ik persoonlijk niet kon laten liggen. Daarom doen we geen pure conceptalbums. We willen de vrijheid behouden om toch ook een nummer dat niet goed genoeg is er toch uit te kunnen gooien. Maar dat kan niet als het te belangrijk is voor het verhaal.

In Divide And Conquer zit toch weer een maatschappijkritische tekst.

Mark: absoluut. Dat is iets wat ik niet kan laten.

Waar gaat het precies over?

Mark: niet specifiek over dit, maar een voorbeeld is Libië. Onder het mom van het brengen van democratie heeft het westen de heerschappij daar omver geworpen en veranderingen doorgevoerd. Het is een aloud idee: je verdeelt de bevolking zodat er chaos heerst. Dan verover je. Het klinkt natuurlijk mooi: het brengen van democratie. Wie kan daar nou tegen zijn? Maar als de werkelijkheid laat zien dat het eigenlijk gaat om grote bedrijven die daar voet aan de grond willen krijgen en de zaken willen overnemen, dan vervalt dat mooie idee. Dan is men gewoon een hoop lariekoek voorgehouden. Daar blijkt dan ook dat alles verstrengeld is. Onze media brengen het nieuws heel gekleurd. Wij denken bijvoorbeeld al snel dat mensen in Rusland een hoop propaganda gevoerd krijgen, maar wij krijgen ook propaganda. Elk nieuws dat gekleurd is, is in feite propaganda. Daarom is het goed om zelf de ogen en oren open te houden en te spreken met de mensen die daar zelf wonen. Of liever nog, het met eigen ogen daar te zien. Dan kom je tot hele andere inzichten.

Jullie zijn met de laatste plaat ook in Rusland geweest en volgens mij ook met een paar shows in het Midden-Oosten. Spreek je er dan ook met mensen over?

Mark: laatst toen we in Wit-Rusland speelden, sprak ik mensen met veel sympathie voor Rusland. Zij vroegen mij: "Hoe sta jij tegenover Rusland en Poetin?" Ik zei dat ik daar niet heel extreem tegenover sta. Ik zei dat ik zie dat hij dingen doet die goed voor Rusland zijn, maar ook dingen doet die discutabel zijn. Maar zo heb je in Amerika ook een Rumsveld die heel discutabele dingen heeft gedaan. Je hebt in elk land mensen die rare dingen doen. Dus ik zei: "Rusland is voor mij niet de slechterik en Amerika goed. Ik zie het niet zo zwart-wit." Een sterk Rusland kan juist zorgen dat Amerika niet meer overal doet waar het zin in heeft. Dus ik zie liever een sterk Rusland dat een beetje balans in de wereld brengt. Hun mond viel bijna open omdat ze niet dachten dat iemand uit het westen zo kon denken. Ze zeiden dat ik de eerste was die Poetin geen idioot noemde.

Heb je veel tijd om daar dan met mensen over te spreken?

Mark: daar neem ik wel tijd voor. Ik vind het leuk en interessant om met mensen te praten over hoe zij het ervaren om daar te wonen. Hoe zij tegen de maatschappij aankijken, hoe zij tegen het westen aankijken. Ik vind het interessant om dat van hen zelf te horen, niet via een of ander Nederlands nieuwsbericht.

In Divide And Conquer hoor ik trouwens nog wel wat samples uit nieuwsberichten.

Mark: dat zijn echte berichten. Sarkozy komt er in voor, net als Obama, Hillary Clinton, John Kerry, Cameron...

Het deed me wat denken aan Façade Of Reality waarin jullie dat ook al hadden.

Mark: dat klopt. Het geeft toch net wat extra kracht aan de boodschap.

Dat was ook wel een nummer met een behoorlijk beladen onderwerp.

Mark: daar hebben we ook veel reacties op gehad.

In de biografie die ik gekregen heb staat het woordje 'gastzangers.' Wie zijn dat zoal?

Simone: we hebben een heel schattig klein gastzangeresje. De dochter van Coen. Zij zingt in de intro. Dat was heel schattig. De andere gastmuzikanten zijn de orkestleden en de koren. We hebben geen collega uit de metalscene genomen omdat we dat niet nodig vonden. Ik vind het heel gaaf dat Cato, de dochter van Coen, meedoet. Zij was nog een sterretje aan de hemel toen wij begonnen met Epica. Het zal voor Coen ook wel apart zijn als we op tour zijn. De intro gaan we iedere dag spelen aan het begin van de show en dan hoort hij zijn eigen kindje. Daar had ik nog helemaal niet over nagedacht eigenlijk.

Mark: straks staat hij te huilen aan het begin.

Simone, ga jij dat later wellicht ook doen met je zoon?

Simone: met Vincent? Hij is momenteel nog meer van het dansen dan van het zingen.

Is hij al muzikaal?

Simone: ja. Hij heeft wel echt al ritme in zijn lijf. Als hij een liedje hoort gaat hij dansen, maar als het ritme verandert, verandert ook zijn dansje. Over een paar jaar kunnen we Epica Jr. verwachten.

Je noemt al de tour. Jullie beginnen met Epic Metal Fest in Tilburg op 1 oktober. Daarna een editie in Zuid-Amerika en van daaruit gaan jullie op tour?

Mark: dat is het begin van onze Zuid-Amerikaanse tournee. Daar hebben we Fleshgod Apocalypse, Arkona en The Agonist.

Maar eerst jullie eigen festival in Tilburg. Waarom is gekozen voor 013?

Simone: een mooi podium, een betere zaal, goeie akoestiek. Het is voor ons ook een zaal met geschiedenis. Daar was ons allereerste optreden. Niet dat dát de reden is dat we Epic Metal Fest daar nu houden, maar ik vind het zelf wel bijzonder.

Zijn jullie al in de verbouwde 013 geweest?

Simone: ik nog niet. Ik heb wel gehoord dat het mooi is geworden. En groot. Ik hoop dat er dus lekker veel mensen komen.

Mark: we hebben de mensen gevraagd wat ze beter vonden kunnen aan Epic Metal Fest. Daarop kwam als antwoord heel vaak "de akoestiek." We hopen dat we daar nu aan tegemoet kunnen komen.

Hoe is deze keer de line-up van het festival bepaald?

Simone: iedereen maakte een lijstje. Dus wij bandleden, maar ook het management en de bookingagencies. Daarna zijn we gaan kijken wat wel zou kunnen qua budget, maar ook dat het een gevarieerd aanbod is. We wilden niet dat er teveel dezelfde soorten bands zouden staan.

Welke bands van jullie lijstjes hebben het gehaald?

Simone: geen...

Mark: Katatonia had ik op mijn lijst staan. MaYaN was een suggestie die niet van mij kwam. Onze manager Daniël vond dat wel een goed idee. Ik ben daar natuurlijk ook niet tegen. Dus ik ben wel blij dat MaYaN er ook staat.

Simone: bij de eerste editie was ik heel blij dat we Moonspell hadden. Die heb ik zelf ook nog gezien.

Mark: het was een mooie eerste editie. Die konden we mooi in onze zak steken.

Het was dus druk genoeg zodat er een tweede editie kon komen?

Mark: daar hadden we het vorig jaar nog over, ja. Het was kijken of we uit de kosten konden komen en dat hebben we net gehaald. Zolang we uit de kosten komen, is het doel gehaald. We zijn er niet rijk van geworden, maar dat hoeft ook niet.

Simone: wel een ervaring rijker.

Wat is de grootste les die jullie ervan geleerd hebben, dat nu dus anders moet?

Simone: de locatie was denk ik het grootste punt.

Mark: ja. We willen echt dat de mensen kunnen genieten van muziek en dan moet het geluid goed zijn. Al moet ik zeggen dat ik het zelf wel vond meevallen. Ik heb genoten van Fear Factory. Sommige mensen zeiden dat het verschrikkelijk klonk. Maar met dat soort opmerkingen gaan we toch wat doen. Het moet een mooie ervaring zijn. Het zou mooi zijn als mensen zeggen dat het het ideale festival is.

Nu hebben jullie de releaseparty op Epic Metal Fest. De vorige keer was het de afsluiting van de Europese tournee. Hoe zien jullie dat voor de toekomst? Moet er elke keer wel iets speciaals bij zijn?

Mark: het hoeft niet per se ieder jaar in Nederland. Het kan ook best eens in België of Duitsland zijn. Dat moeten we per jaar bekijken. Het is niet gebonden aan één plaats. Alleen de naam is hetzelfde.

De releaseshow wordt vast en zeker weer wat speciaals. Wat hebben jullie in petto?

Mark: we kunnen daar nog niet teveel over zeggen.

Simone: we hebben voor photoshoots wat gave lichten gebruikt. Dat is wat moeilijk uit te leggen in een interview en die lampen zijn nog niet op de markt. Het waren nog prototypes. Het zijn hele mooie lampen die perfect passen binnen het holografische thema van het album. Daar hebben we een photoshoot en een videoshoot mee gedaan. Het was net alsof je in een ruimteschip zit. Dat hopen we ook in de liveshow te kunnen doen. Er komt ook nog wel wat extra's bij, maar vooral de lichtshow wordt fenomenaal.

Nu komt er ook een Epic Metal Fest in Zuid-Amerika. Hoe kiezen jullie daarvoor de locatie uit?

Mark: we hebben daar iemand zitten die de Braziliaanse markt goed kent. Hij is een vriend van me, al vele jaren. Ik heb een keer aan hem voorgesteld dat hij de boekingen van Epica daar zou doen, maar toen was dat nog wat te vroeg. Onze internationale boeker durfde dat toen nog niet aan. Maar inmiddels heeft hij zich bewezen met een paar hele goeie shows en nu durft onze boeker het wel aan om met hem te werken. Zodoende is hij de man geworden voor Epic Metal Fest. Hij regelt daar de dingen. We bespreken samen alle bands. Hij zelf wilde The Ocean heel graag naar Brazilië halen, dus die heb ik ook geluisterd. Dat is een te gekke band dus ik heb er geen problemen mee dat zij daar op ons festival staan. Hij regelt dus alles daar, want vanuit hier kun je dat onmogelijk in je eentje doen. Je moet gewoon mensen ter plekke hebben die het in goede banen leiden en dat is voor ons Lucas.

Komen jullie er ook regels tegen van dingen die mogen, die in Europa echt nooit zouden kunnen?

Mark: we hebben in Brazilië wel eens met pyro gespeeld dat af ging op het moment dat het nog lang niet mocht. Vijf seconden ervoor stond ik nog met mijn bakkes erboven. Als dat toen was gebeurd hadden we een hele andere show meegemaakt. Een die je nooit wil zien. Daar schrik je dus wel van. Met dat bedrijf gaan we dus niet meer in zee. Ze zijn hun verplichtingen ook niet nagekomen. Dat was typisch Braziliaans natuurlijk. Als het niet goed gaat zijn ze ook nergens meer te bekennen. Hier in Europa heb je strenge regels. Contracten zijn hier ook meer waard. Je hebt hier misschien wel strictere regelgeving, maar daardoor loop je op sommige vlakken juist niet tegen muren op. Daar dus wel.

Loop je hier nog tegen limieten op voor de shows?

Mark: pyro kun je hier ook niet overal doen.

Simone: vanwege de brandveiligheid. Maar aan de andere kant is het ook maar goed. Je speelt letterlijk met vuur. Je moet er dus wel mee oppassen voor de veiligheid van jezelf en van het publiek. Als we shows hebben met pyro dan staan er van die zwaailichten op het podium. Vlak voordat het afgaat zie je dat en dan weet je dat je naar achter of naar voren moet, afhankelijk van waar het afgaat. Het staat ook dik gemarkeerd op de setlists. Het wil nog wel eens gebeuren dat een van ons te dicht bij de vlam staat en dan kunnen ze niet op de knop drukken. Dat is de reden dat er dan soms geen vlam is als je hem als publiek wel verwacht.

Mark: tijdens Retrospect stond ik ook verkeerd, maar werd er wel op de knop gedrukt. Nou, het haar op mijn arm was weg! Ik stond met mijn arm half in die vlam.

Ik snap sowieso niet hoe jullie het volhouden met die vlammen. Zelfs achterin de zaal voel je de hitte.

Simone: het is echt heel heet. Dan voel je het aan je kleren en denk je: "Wow!"

Mark: het is net of je je hoofd even in een heet bad dompelt.

Afgezien van het incident dat je net noemde, is er verder nog wel eens wat fout gegaan?

Simone: op Wacken Open Air vorig jaar ging Rob bij de opkomst onderuit. Hij wilde de riser achter Ariën en Coen opklimmen, maar hij struikelde. Toen heeft hij een ninjamove gemaakt met bas en al en is gelijk opgestaan. Maar hij had daarna gewoon een deuk in zijn been. Het was een vroege show dus misschien was hij nog niet helemaal wakker. Hij ging daar vol onderuit.

Mark: en Coen stond laatst lekker te rocken met dat draagbare keyboard, die ronde. Die rolde zo van het podium af. Dat ding schoot zo weg, op de lens van een camera. Tsja, die dingen gebeuren.

Volgend jaar gaan jullie op tour door Europa met Powerwolf als co-headliners. Hoe wordt bepaald wie waar de headliner is?

Mark: wie het grootste is. In Duitsland zijn zij groter, in bijvoorbeeld Frankrijk zijn wij dat. Dat is puur op basis van bezoekersaantallen bepaald. Zo is het ongeveer fifty-fifty qua shows. En waar we niet headlinen spelen we toch zo'n uur en een kwartier.

Maar die tour komt niet naar Nederland.

Mark: nee, maar hier spelen we op Epic Metal Fest.

Simone: en we spelen wel in België. In de AB in Brussel. En in Duitsland.

Mark: voor veel Nederlanders is dat toch alweer de andere kant van de wereld. Vooral die boven de rivieren wonen.

Komen er nog wel meer Nederlandse shows aan?

Mark: we willen in 2017 wel weer meer gaan doen in Nederland, maar dat kan nog wel even gaan duren. Mensen moeten toch eerst even naar Epic Metal Fest komen als ze ons binnenkort willen zien.