Ja, ik ben het wel met je eens. Ik hoor het wel van meer mensen. Het album is divers en er zit wat meer contrast in. Er zijn wat songs die wat harder zijn dan een gemiddeld Delain-liedje en er staan ook liedjes op die wat softer zijn dan gemiddeld. Het is fijn dat je wat kunt verrassen, maar toch je eigen identiteit weet te behouden. Dat is wel een spanningsveld.
Je hebt samengewerkt met hetzelfde productieteam als tijdens The Human Contradiction (2014). Destijds was je tevreden, maar dit keer zijn de gitaren wat vetter en staan de keyboardpartijen prominenter in de mix. Wilde je op die vlakken toch nog weer beter presteren?
Ja, dat wil je uiteraard elk album. Ik ben heel tevreden met de productie van The Human Contradiction, maar het is wel een kunst om bepaalde dingetjes uit het diepe naar boven te trekken. Die gitaarfrequenties zijn zo breed. Die wil je niet dunner maken, want dan gaat het ten koste van de zwaarte. Daar hebben we dit keer wel wat meer aandacht aan besteed, wat meer tijd voor gemaakt. Je zegt zelf al dat de orkestraties prominenter in de mix staan. Dat is daar een direct gevolg van.
Komt dat nu ook doordat er twee gitaristen in de band zijn?
Dat heeft er eigenlijk niets mee te maken. Mensen denken vaak dat degene die je live ziet spelen ook het album maken, maar dat is vaker niet dan wel zo. Bij ons is het Charlotte, Guus en ik. De oudere lezers van Metalfan.nl kennen Guus nog van Orphanage. Wij schrijven zo’n 95% van het album. Zo is dat altijd geweest. We letten eigenlijk nooit op hoe we het live gaan doen. Daar gaan we expres niet over nadenken. The sky is de limit, dat is de insteek en we gaan het zo gaaf en vet mogelijk maken. Daarna zien we wel hoe we dat in hemelsnaam live gaan uitvoeren. Tot nu toe werkt dat wel. Het is wel zo dat Timo wat meer zijn stempel erop heeft gedrukt dit keer. De schrijvende trein (Guus, Charlotte en ik) die rijdt wel, maar we willen ook de andere bandleden de ruimte geven om bij te dragen en zich te ontwikkelen, want je krijgt zodoende meer diversiteit op het album. Bij Timo begint het nu echt zijn vruchten af te werpen. Timo heeft heel veel riffjes geschreven. De djent-invloeden in Turn The Lights Out komen bij hem vandaan. Daar begint een ontwikkeling in te komen die ik eigenlijk door wil zetten. Ik ben nu al weer naar het volgende album aan het kijken of we Merel en Ruben er ook meer bij kunnen betrekken. Moonbathers is nog niet uit, maar wij denken vooruit. We gaan voor het volgende album een paar weken een huis huren. Het gaat me dan niet om het produceren, maar meer om de ontwikkeling en de ontplooiing van de bandleden. Daarna komt het produceren wel. Je krijgt zodoende veel meer input.
Het viel me echt op dat er wat andere gitaarpartijen op staan, zoals in The Glory And The Scum en Pendulum.
Guus is daar ook debet aan trouwens. Als ik met de producerspet op zit, dan zeg ik dat het harder moet en meer metal moet klinken, maar ik hou ook wel van melodie. Het is een flinke uitdaging om het dan harder te krijgen met meer riffs. Guus is daarin toch geslaagd en ook Timo. Dat is dus verbeterd en daar ben ik heel blij mee.
Het is nu natuurlijk nog te vroeg om op dat gebied wat van Merel te verwachten. Ze schrijft wel voor Purest Of Pain, dus dat gaat wel komen, maar het heeft tijd nodig.
Zij kan dat gewoon goed, alleen moet je dat wel ontwikkelen om dat samen te laten gaan met Delain. Timo heeft daar drie albums over gedaan. Ik denk niet dat je dat direct van Merel kunt verwachten. Ze is de afgelopen tijd ook bezig geweest met het afstuderen aan de Rockacademie en heeft zich derhalve geconcentreerd op het live spelen. Ze gaat zich nu ook richten op het albumgedeelte.
Is ze trouwens wel te horen op Moonbathers?
Zij heeft een nummer ingespeeld, maar voor de rest niet. Dat komt ook omdat ze heel druk was met het afstuderen. Ze had bovendien nog wat shows met Anneke (The Gentle Storm – red.) en MaYan komt eraan. Het was te druk. Het hoeft ook niet, want we hebben met Timo en Guus ook al geweldige gitaristen. Met Merel gaat het er wel aankomen.
We hadden het net al over de orkestraties. Heeft Mikko P. Mustonen daar wederom een helpende hand in gehad?
Ja, nadrukkelijk. Ik schrijf over het algemeen wel de orkestraties, maar die zijn grofmazig. Ik hoorde Mikko op een aantal producties en aangezien ik best veel Finse muzikanten ken, is het simpel om te vragen hoe hij was en hoe ik ermee in contact kon komen. Het contact is ontstaan tijdens het tweede gedeelte van The Human Contradiction. Daar heeft hij al aan bijgedragen. Dat hebben we voortgezet. Hij werkt de orkestraties van mij verder uit en voegt zelf dingen toe. Ik vind het echt briljant.
Een andere samenwerking die goed bevalt, is die met Alissa, want net als in The Tragedy Of Commons is ze te horen in het openingsnummer. Klopt het dat ze ook de cleane backingvocalen heeft gedaan?
Ja, dat heb je goed gehoord. Dat is moeilijk te horen, maar dat klopt inderdaad. We hebben haar echter primair gevraagd voor de growls. De backingvocalen vonden we zo goed klinken dat we hebben besloten die er ook op te zetten. De samenwerking verliep prima. Het is een klein wereldje en je komt elkaar snel tegen. Ze heeft met ons ook op het podium gestaan in Canada. Het is een fantastische frontvrouw. Haar growls komen rechtstreeks uit de diepste krochten van de hel (lacht). Onwijs gaaf, je moet er echter wel van houden. Ik hou er wel van.
Dan staan er nog een paar bijzondere zangpartijen op het album; de grunts in Pendulum, zijn die van Otto?
Nee, de grunts zijn van Charlotte. Dat kan ze ook. Ze is dat wat meer aan te ontwikkelen.
Wat leuk. En de hoge cleane mannelijke zangpartijen in Fire With Fire zijn wellicht van Timo.
Dat klopt. Een gedeelte doet hij samen met Charlotte, maar hij is ook alleen te horen. Dat soort dingen willen we wat meer gaan doen in de toekomst.
Aan de teksten valt op dat zowel de positieve als negatieve kant wordt belicht, maar dat er uiteindelijk meestal een positieve draai aan gegeven wordt. Dat licht en donker zie je ook weer terug in de titel en de fascinatie voor de maan.
Charlotte wordt vooral geïnspireerd tot het schrijven van lyrics als ze wat down is. Ze wil dan iets van zich afschrijven. Het wil niet zeggen dat ze een down persoon is. Helemaal niet zelfs, want ze is een vrij positief persoon. Als ze zich goed voelt, wil ze naar buiten om te rennen of te fietsen. Daarom zie je het licht in de duisternis ook terug in haar teksten. De maan is een ultiem symbool daarvoor. Het licht in de duisternis. Daar komt het eigenlijk vandaan.
Het komt ook weer terug in het artwork. Er is een connectie tussen Lunar Prelude en Moonbathers?
Het is ongebruikelijk, maar we hebben de plaat in drie gedeelten opgenomen. We hebben dat gedaan omdat we veel verzoeken tot tours en shows kregen. We wilden mensen niet teleurstellen, maar ze begonnen ook te vragen naar nieuw materiaal. We hadden toen al wat liggen en we vroegen ons af: “Waarom brengen we het nu al niet uit op een ep?” Het is een goede introductie voor het album dat komen gaat. We wisten toen al dat het album Moonbathers ging heten, vandaar dat de ep Lunar Prelude heet.
Jullie zaten ook lekker in een flow. Je hebt een momentum die je niet wilt verliezen door langere periode offroad te blijven.
Ik zou het de volgende keer net zo willen doen zoals we het nu hebben gedaan. Wel of geen liveshows. Je kunt later namelijk heel goed teruggrijpen. In de dancescene is het gebruikelijk om een liedje te schrijven, op te nemen en direct uit te brengen en dan begin je weer opnieuw tot je een album hebt. Zo extreem doen we het niet, maar als je het in delen hakt, kun je het makkelijk terugluisteren. Je kunt dan zeggen: “Dat vind ik niet goed gelukt” of “Dat vind ik juist heel goed gelukt, maar ik wil het nog wat verder uitdiepen.” Dan kan dat veel makkelijker. Het heeft dus een hele creatieve en flexibele reden.
Hoe bewaak je dan de samenhang tussen die nummers?
Ik denk dat die mood er wel blijft en dat je het wat breder moet trekken dan een paar weken of maanden. Ik kan het beste over langere periode schrijven. Dat heb ik altijd gedaan. Ik schrijf nooit een album in one go of in een paar maanden. We huren wel eens een huisje en als ik daar dan een week songs geschreven heb, ben ik heel productief geweest, maar voel ik me wel een uitgewrongen vaatdoek (lacht). Dan heb ik een tijd nodig om me weer op te laden. Ik ben dus niet bang om mijn focus te verliezen.
Er staat een verrassend nummer op met een 7/8 maat. The Monarch wijkt af van de rest.
Het was eigenlijk als extraatje bedoeld. We hebben het eerste en het laatste nummer pas in april respectievelijk mei geschreven. Wel grappig om te melden is dat het a capella-stuk van Charlotte eigenlijk bedoeld was voor in het stuk ervoor of erna. Ik vond dat stukje zo mooi dat ik tijdens de mix heb besloten om het a capella te houden. Het was eigenlijk als bonustrack bedoeld, maar we vonden het toch een mooie afsluiter.
Over bonustracks gesproken. De Queen-cover verwacht je als bonustrack.
Die was ook als bonustrack bedoeld. Ik hoorde als kind dat liedje. Ik vond het toen te gek, maar heb het daarna heel lang niet gehoord. Op een gegeven moment hoorde ik het weer en toen vond ik het direct weer een gaaf nummer. Ik vond het ook heel goed bij Delain passen qua vibe en thema. Ik vind het eigenlijk zelfmoord om een Queen-song te coveren. Daar moet je eigenlijk afblijven. Maar omdat het zo’n onbekend nummer is en niet iedereen het kent (het is geen Bohemian Rhapsody of We Are The Champions) durfde ik het toch aan. We hebben het management van Queen benaderd. We hebben aangegeven dat we het nummer graag wilden coveren en vroegen of we daar ook permissie voor konden krijgen. Ze antwoordden ga maar wat maken en dan hoor je wel wat we ervan vinden. Dat wil je niet horen, want je steekt er veel tijd, energie en geld in, dus doe dan toch maar niet. Maar we kregen een mail van Brian May die het nummer geschreven heeft. Hij had ons gecheckt en vond het zo cool dat we bij voorbaat zijn toestemming al hadden.
Het is voor jullie het drukste jaar in jullie carrière. Je hebt een ep uitgebracht, het album komt eraan, er zijn tours en er is ook nog een jubileumfeest. Hoe houden jullie dat vol?
Dat is een goede vraag. Charlotte zei laatst tegen mij: “We moeten wel uit gaan kijken, want het wordt nu toch wel gek.” Het is heel veel. We zijn gaan touren in Amerika en hebben het drukste festivalseizoen ooit. Het nieuwe album wordt gereleased en dat betekent promoten en interviews doen. We zijn ook nog bezig met onze headlinetour, want die show moet ontwikkeld worden. En dan heb je ook nog de show in Paradiso en de dvd. We willen het niet via Napalm uitbrengen, want we bestaan tien jaar en willen graag de fans erbij betrekken. Hoe betrek je de fans nu beter dan met een crowdfundingplatform? Dat is dus de reden dat we het zo gedaan hebben. Het is wel heel veel werk. We vinden wel dat we de leukste job hebben die je maar kunt verzinnen. We doen het hartstikke graag, maar het is af en toe wel een gekkenhuis.
Nightwish houdt in 2017 een sabbatical. Wellicht is het verstandig voor jullie om ook wat rustiger aan te doen.
Ik ben bang dat dat niet gaat lukken (lacht).
Nee, want je gaat ook weer touren in de Verenigde Staten.
In februari al weer. Daarna zijn we van plan om Zuid- en Midden-Amerika te gaan doen. In maart hebben we clubshows in Nederland. In april en mei weer naar Amerika, want dan krijg je het festivalseizoen. Er is ook nog gesproken over Japan, Australië en China. Dat is wel leuk, “maar laten we dat maar even voor ons uitschuiven”, hebben we tegen elkaar gezegd. Dat is wel heel erg veel. Op korte termijn komt er trouwens nog iets aan. We gaan ons eerste album Lucidity ook nog re-releasen.
Dat is in oktober dit jaar toch?
Ja, klopt. Hij is reeds geremasterd. Er komt nog een medley op, een combinatie van liedjes. Dat is dus een nieuwe productie. Omdat het tien jaar geleden is dat het album uitkwam, willen we dat nu dus opnieuw uitbrengen. We zitten ook al bijna op goud in Nederland. Wie weet of we dit jaar of volgend jaar een gouden plaat erbij hebben.
Dat is een mooie kroon op je carrière. Ook al is het druk, je hebt van je hobby je werk kunnen maken. De fans waarderen het enorm, want de Pledgecampagne is een groot succes. Je zit op 125% momenteel. Hebben jullie inmiddels al weer nieuwe doelen gesteld?
Eigenlijk wordt er alleen een liveregistratie beloofd. Ik wil echter eigenlijk ook nog een backstagedocumentaire erbij laten maken. Ik hoop dat te dekken met het geld dat hier nu bovenop komt. Die producties zijn wel duur. We werken met een Nederlandse documaker Willem Alkema. Hij is op Graspop geweest en sprak daar een Mexicaan die al zijn centjes bij elkaar had geschraapt om ons te zien. Dat zijn de verhalen. Die mensen wil ik in die docu hebben. Naar hun omgeving gaan en ze volgen. Om dat te doen, kost heel veel geld. Wie weet dat zoiets gaat lukken.
Het is een campagne met leuke perks. Handgeschreven teksten, gitaarlessen, whiskyproeverijen. Als de fans een fles whisky willen geven aan Otto of Charlotte, welke soort moet dat dan zijn?
Al geef je ze Jack Daniels. Ik weet dat dat voor whiskyliefhebbers water is (lacht), maar alles wordt gewaardeerd. Ik ben een whiskybarbaar. Ik heb er geen verstand van. Otto gaat altijd op zoek in de tax free shop als we naar de Verenigde Staten gaan, elke keer weer.
Je ziet dat steeds meer bands hun eigen bier op de markt brengen. Is het voor Delain wat om met een eigen whisky te komen?
Ik zal het eens voorleggen aan Otto en Charlotte. Ik denk dat ze daar heel enthousiast van worden.
Je ziet van alles langskomen bij meerdere bands. Ik zag ook al Allstar-schoenen met het logo van verschillende albumhoezen van Delain erop.
Het is wel grappig om te zien. Nightwish heeft al eigen bier. Misschien moeten wij met tandpasta komen (lacht).
Jullie zijn al een tijdje live aan het spelen met Merel erbij. Betekent het ook dat je binnenkort nummers gaat spelen die je eerder niet speelde omdat deze qua gitaarpartijen te gelaagd waren om alleen door Timo te laten spelen?
Ja, bijvoorbeeld Here Come The Vultures. Die vond ik niet werken met een gitaar. Met twee gitaren spelen we die wel regelmatig. Er zijn nu eenmaal nummers die in elkaar zakken als je ze maar op een gitaar speelt. Ik denk dat het bij dit nieuwe album ook wel weer opgaat. Ik hoor dat eigenlijk pas als ik een liedje live hoor. Een nummer dat veel gitaarfuncties bevat, daarbij is een extra gitarist wenselijk.
Het is voor de fans ook wel interessant om weer eens wat andere songs op de setlist te zien staan.
Zeker. Waar ik altijd naar kijk, is een goede flow in een setlist. Wat maakt het een leuke ervaring? Het nadeel is dat als je je daaraan vasthoudt, dat er weinig verandering in een setlist zit. Voor mensen die wel eens vaker komen, is dat best wel een beetje saai. Dat snap ik heel goed.
Maar dan is er nog altijd de enthousiaste presentatie. Door de jaren heen is de show een stuk professioneler geworden.
Dat is iets waar we heel hard aan gewerkt hebben. Charlotte was vroeger best verlegen en nu vreet ze met huid en haar het publiek op als het even kan. Je moet het samen met de band doen, in balans zijn met elkaar, energie brengen, dus daar kijken we altijd naar. We filmen het ook geregeld om het terug te kijken hoe en wat er beter kan. Zo blijf je schaven. In tien jaar is dat wel veranderd en misschien is het over tien jaar wel weer veranderd.
Het gaat nu wel hard met de band en wellicht brengt dat extra financiële mogelijkheden met zich mee om de show uit te breiden.
Daar zijn we ook mee bezig. We hebben nu een valdoek en we hebben een paar jaar de shooters. We hebben verschillende lampen en een lichtshow. We willen de beleving intens maken. Daar gaat het om. Het hele spelletje draait om het bezorgen van een mooie ervaring aan mensen. Je wilt ze iets leuks te laten beleven. We willen magie creëren. Daar blijven we mee bezig. Het succes hebben we aan de fans te danken. We hebben een hele loyale fanbase. Daar moeten we het van hebben. Dat is onze werkgever. Dat moeten we altijd in ons achterhoofd houden.
De jongste generatie fans komt er ook aan met de zoon van Otto. En ik zag jouw zoon in de auto met Nightwish meezingen. Hij houdt toch ook wel van Delain?
Ja, dat vindt hij ook hartstikke leuk. Hij is vrijdag jarig en dan krijgt hij een ukelele en een drumpad, want drummen vindt hij te gek.
Laatste vraag: komt er ook een preview in de vorm van een clip of lyric-video?
Fire With Fire wordt de single en daar komt een video van. Daaraan voorafgaand willen we ook nog een lyricvideo maken, maar ik vind ze wat armoedig. We hebben afgelopen weekend tijdens het Bang Your Head-festival gefilmd en het weekend ervoor op Out And Loud en daarvan willen we materiaal verwerken in de lyricvideo. Dan wordt het eigenlijk toch een video, maar dan met lyrics erin.
