Ik ben nogal moe.

Hoe komt dat?

Ik heb gisteren na zeer lange tijd weer een van de beste fans ontmoet en uiteraard hebben we dit gevierd met een paar drankjes (lacht).

Is dat een van de speciale fans uit Spanje die ook aan de documentaire Home Of The Wind over Moonsorrow werkt?

Nee, het was iemand anders. Maar elke fan is natuurlijk speciaal (lacht). Ik kijk uit naar de documentaire die de fans maken. We zitten nog steeds in de planningfase. Het vergt veel tijd en energie.

Ze zijn al een keer naar Finland gevlogen.

Inderdaad. Ze zijn hierheen gekomen om wat achtergrondwerk te verrichten. Als we alles compleet hebben, zullen ze hier wellicht vaker komen. Ze doen nauwkeurig hun werk en er volgen gesprekken met veel mensen.

Het is best bijzonder dat zoiets plaatsvindt.

Zeker. We bevinden ons nu op een punt in onze carrière waar het gerechtvaardigd is om zo’n documentaire te maken. We draaien eenentwintig jaar mee. Dat is meer dan de helft van mijn leven (lacht).

Vorig jaar bestond Moonsorrow twintig jaar. Hebben jullie dat nog gevierd?

Nee. Ik denk dat we het compleet vergeten zijn. We hebben een boxed-set uitgebracht. Dat kun je zien als een soort viering.

Jullie hebben heel lang bij Spikefarm gezeten, maar vallen nu onder de hoede van Century Media. Wat is er voor jullie veranderd?

Het contract bij Spikefarm liep af en we zijn vervolgens naar de beste optie gaan zoeken. We kwamen terecht bij Century Media. Zij kunnen op promotioneel gebied veel extra betekenen. We doen nu ook meer interviews dan voorheen.

Toen je tiener was had je nooit kunnen verwachten dat het zo'n vlucht zou nemen.

Inderdaad. Ik was vijftien toen ik hiermee begon (lacht).

Veel bands zijn zo begonnen. Enslaved, Entombed. Ze hadden geen idee dat ze zo invloedrijk zouden zijn en dat ze vandaag de dag nog met dezelfde bands actief zouden zijn.

Dat klopt. Ivar van Enslaved was zestien toen hij het eerste Enslaved-album schreef. Dat is ongelooflijk, want het is zó goed en heeft zoveel details in zich. Toen ik vijftien was, was ik daartoe niet in staat…. en nu nog niet (lacht).

Hij blijft nieuwe terreinen ontdekken. Zo heeft hij live opgetreden met zijn ambient project BardSpec. Het is interessant om deze mensen te blijven volgen die zich niet beperken tot een bepaald genre.

Dat is inderdaad cool. Het is het fundamentele idee van de muziek. Je kunt jezelf niet blijven beperken. Je moet dingen willen ontdekken en dat is wat we constant doen met Moonsorrow. We hebben een bepaalde sound die we niet drastisch kunnen veranderen, maar we zoeken altijd naar verschillende elementen van buiten de box om het interessant te houden voor onszelf.

Je hoort inderdaad nieuwe elementen op Jumalten Aika en jullie hebben de folk-elementen weer prominent laten terugkomen, bijvoorbeeld in Ruttolehto Incl. Päivättömän Päivän Kansa. De teksten zijn nog altijd in het Fins. Hebben jullie dat gedaan om het authentiek te houden?

Ja. Het is iets dat ons geïnspireerd heeft in Enslaved. Zij voerden het uit in hun eigen taal. Het maakte eigenlijk niet uit dat het niet in het Engels was. Integendeel, het maakte het juist interessanter. Niemand maakte er een issue van dat het niet in het Engels was. Iedereen vond de muziek goed. Ze waren een goed voorbeeld voor anderen.

Het heeft even geduurd voordat het nieuwe album er gekomen is. Ik begreep dat veel materiaal al was geschreven, maar dat het niet gebruikt is, omdat het niet in de richting kwam die jullie uiteindelijk uit wilden.

Dat klopt. Ik kan me niet precies herinneren hoeveel we al hadden geschreven, maar het voelde niet goed aan. Het was bovendien niet genoeg om er een album van te maken of er iets mee te doen. Het waren nog geen complete songs. Het was niet zozeer slechte muziek, maar het paste niet goed bij wat we wilden doen. Het was gewoon niet het type muziek dat we op dat moment met Moonsorrow wilden maken. Dus we moesten wachten totdat de juiste ideeën ons vonden.

Het is beter te wachten tot er goede ideeën op tafel komen, dan geforceerd een nieuw album te lanceren.

“People tend to be quite mystifying about the divine inspiration in heart”. Het is waar dat voordat je start dat je de juiste inspiratie moet vinden of je moet wachten totdat de inspiratie jou heeft gevonden. Nadat je de inspiratie hebt gevonden, is het vooral hard werken. Je hebt alleen inspiratie nodig om te beginnen omdat je een idee nodig hebt met betrekking tot wat je gaat doen. Dat is iets dat je niet kunt forceren. Het gebeurt of gebeurt niet. Als het niet meer gebeurt, maken we dus nooit meer een album (lacht).

Zoals je net zei, was het geen slechte muziek die jullie hadden gemaakt. Toch is het weggegooid. Is het dan helemaal weg, of blijf je de riffs bewaren?

Laten we zeggen dat een gemiddeld album een uur duurt. Voor ieder album hebben we tien tot twintig uur aan muziek geschreven. We nemen demo’s op en die worden opgeslagen in een computer. We hebben talloze uren aan ongebruikte muziek over. Het meeste is niet erg goed (lacht). Toch komen we er altijd naar terug als we het album schrijven, omdat het materiaal betreft, wat bedoeld was voor het vorige album. We gebruiken het echter nooit, want we wilden een andere richting op. Soms vermaken we onszelf door de slechtste riffs die we ooit hebben gemaakt, steeds weer te spelen. Een slecht voorbeeld dus (lacht), om ons eraan te herinneren waar we naar toe zouden moeten gaan.

Het proces was derhalve niet makkelijk. Henri wilde juist extreme black metal maken, maar er zijn toch behoorlijk wat folk-elementen terug te horen.

Het was inderdaad niet makkelijk om het juiste recept te vinden waar iedereen tevreden over was, maar we hebben het uiteindelijk gevonden. We werden het eens over het feit dat het nieuwe album rauw, energiek en ‘ancient’ moest zijn. De folk-elementen vormen de sleutel in het ouderwets klinken.

Het waren lange dagen en jullie hadden nog maar net op tijd het laatste nummer geschreven toch?

Het waren lange dagen zonder veel slaap of eten. We dachten met onze ervaring goed voorbereid te zijn voordat we de studio ingingen, maar dingen liepen toch anders. Het eerste nummer op het album hebben we een paar dagen voordat we gingen opnemen, geschreven. Derhalve moesten we tijdens het spelen en zingen van het blad aflezen wat we moesten doen. De andere songs waren al klaar, dus zo slecht ging het uiteindelijk gelukkig niet.

De muziek is donker en de tekst is diepgeworteld. Is er daarom gekozen voor een donkere cover met wortels?

Ja, we willen graag een eenheid creëren. Ik denk dat de muziek, tekst en artwork goed bij elkaar passen.

Sommigen zullen het artwork van Tuomas Tahvanainen (van Nucleart Design Artwork, bekend vanwege zijn werk voor Impaled Nazarene, Ensiferum, Barren Earth en Deathchain) vergelijken met de cover van Thyrfings Farsotstider. Voor zover ik weet, heeft er niemand een copyright op Yggdrasil.

Ook de titel refereert aan oude tijden. De Engelse vertaling van Jumalten Aika is The age of gods.

Ja. Het gaat over het begintijd toen mensen de wereld om zich heen gingen verklaren om hun leven betekenis te geven. In dat proces begonnen ze goden uit te vinden omdat ze op een of andere manier de natuur moesten verklaren. Ze hadden niets, dus besloten ze maar coole verhalen te schrijven (lacht).

Het gaat onder andere over het interpreteren van de runes.

Inderdaad. Die spelen een belangrijke rol, bijvoorbeeld in Ruttolehto Incl. Päivättömän Päivän Kansa. De essentie is altijd belangrijk geweest voor Moonsorrow. Het is een oud alfabet dat niet alleen diende als middel om dingen op te schrijven, maar ook diende voor mystieke en magische doeleinden.

Het is niet makkelijk om die taal en het gevoel daarbij te vertalen naar het Engels. Toch zit er een booklet bij de cd om het verhaal inzichtelijk te maken.

Dat klopt. Er zijn nauwkeurige vertalingen gemaakt. We hebben geprobeerd een vertaling te maken die recht doet aan het originele verhaal en zo min misinterpretaties bevat. Als je de originele taal vertaald, mist er altijd wel iets van de originele betekenis. Daar kun je niet omheen. We hebben geprobeerd dat verlies te minimaliseren.

Het is lastig inderdaad, maar ik denk dat op deze manier er mensen zijn die geïnteresseerd raken in het onderwerp.

Dat zou mijn droom zijn om mensen geïnteresseerd te maken in hun eigen verleden met het verhaal dat ik heb geschreven. Dat zou een eer voor me zijn. Het is van wezenlijk belang om te weten waar je vandaan komt om te begrijpen waar je naar toegaat.

Je bent zeer geïnteresseerd in die achtergrond. Jullie hebben recentelijk getourd door China. Probeer je daar ook zoveel mogelijk van de cultuur te proeven?

Toen ik voor het eerst naar het Verre Oosten reisde, een aantal jaren geleden samen met de band, raakte ik snel gefascineerd door de cultuur. Van tevoren had ik dat niet verwacht, maar sindsdien reis ik ook zonder de band naar Japan en China. Het verschilt daar zo enorm van onze eigen cultuur. Alles is anders. Dezelfde regels als hier zijn beslist niet van toepassing.

Hoe is de tour verlopen?

Jullie hebben in vijf steden opgetreden. We hebben veel lol gehad, maar het was vanwege het reizen wel zwaar. We kwamen na middernacht aan bij het hotel en moesten om half zes in de ochtend alweer vertrekken. Je raakt er gelukkig aan gewend als je in dat soort landen bent. In Australië hadden we er ook al mee te maken. Het vergt een bepaalde mindset. Het is daar een kwestie van veel reizen en je krijgt weinig slaap. Daar moet je je op instellen.

Raak je er gewend aan door de jaren heen of blijft het afzien?

Een van mijn vrienden, een legendarische backline-technicus uit Finland die decennialang met bands heeft gereisd, zei het heel treffend: "Als je jong bent, denk je dat het eenvoudiger wordt naarmate je meer ervaring opdoet met reizen, maar het tegenovergestelde is waar." Elk jaar dat je ouder wordt, maakt het moeizamer om te reizen. Toch houd ik ervan om zonder de band rond te reizen en nieuwe plaatsen en mensen te ontmoeten, maar om daar te komen, moet je in het vliegtuig zitten (zucht en lacht).

Op 10 april spelen jullie gelukkig wat dichterbij huis. Jullie staan dan in de Melkweg in Amsterdam. Suden Tunti lijkt me ideaal om live ten gehore te brengen.

Buiten een handvol gigs, hebben we een tijd lang niet gespeeld omdat we ons op het nieuwe album wilden concentreren, maar we hebben tijd verloren omdat we een paar jaar lang het verkeerde materiaal hebben geschreven (lacht). We hebben Suden Tunti recentelijk voor het eerst gespeeld en China was een mooie omgeving om dit nummer live te testen. Niemand kende het nummer, maar de fans hebben beleefd geheadbangd, dus het werkt live (lacht). Het was wel leuk om te zien hoe mensen reageren op een onbekend nummer.

Het is altijd leuk dat er verrassingen op de setlist staan. Spelen jullie dan ook de Rotting Christ-cover Non Serviam, die als bonustrack is toegevoegd op Jumalten Aika?

Zeer waarschijnlijk spelen we onze eigen muziek. We hebben buiten twee speciale Bathory-shows eigenlijk nauwelijks covers live ten gehore gebracht.

Jullie hebben zelf ook voldoende songs om tussen te kiezen. Veel mensen hebben positief gereageerd op de interpretatie van de originele uitvoering door Rotting Christ.

Ja, zelfs Sakis van Rotting Christ vond het erg geslaagd. Het is het grootste compliment dat je kunt krijgen, van de componist zelf.

We hadden het net al over Ruttolehto Incl. Päivättömän Päivän Kansa. Daarin is Jonne Järvelä van Korpiklaani te horen.

Ja. We zochten een sjamaan en Jonne was een voor de hand liggende keuze.

Ondanks de veranderde sound is het album tot nu toe goed ontvangen.

Ja, ook door Soundi Magazine, het grootste magazine in Finland, waar ik zelf voor schrijf. Het bevat een interview met Henri en de review is lovend over ons nieuwe album. Met elke verandering zullen we ook wel een paar fans teleurstellen. Dat is onze ervaring met de vorige albums. We zijn echter onszelf trouw gebleven. Er zit veel tijd in. Als ik het zou omrekenen naar een uurloon, blijft er niets over in vergelijking met wat Jan Modaal verdient. We doen het echter niet voor het geld. Dat is een noodzakelijkheid, maar zeker niet het belangrijkste in het leven.

Inderdaad. Gaan jullie trouwens nog iets met het funproject Lakupaavi doen?

We vonden het leuk om destijds (2005, red.) een album te maken, maar we zijn er al een tijd niet meer mee bezig. Ik verwacht dus niet snel wat op dat vlak, maar zeg nooit nooit.

Dank je voor het interview en lekker uitslapen morgenochtend.

Ik ga mijn best doen. We hebben om twaalf uur een rehearsal met de band.