Adam en Jakob: Prima.

Afgelopen zondag is de tour voor jullie gestart. Hoe verloopt die tot nu toe?

Adam: Cool!
Jakob: Goed. De andere bands in de package (Embryo, Keep Of Kalessin en Melechesh) hebben vorige week ook nog in Berlijn en Kopenhagen opgetreden.
Adam: We hebben zelf ook nog twee shows in Zweden gegeven…
Jakob: …samen met At The Gates.

Dit is jullie derde show in Nederland. Jullie komen hier graag.

Adam: Inderdaad. We hebben een paar keer op Neurotic Deathfest gestaan en een keer op Roadburn. We hebben al eens in Groningen gespeeld en al eerder in Little Devil in Tilburg. Best bijzonder, want in de rest van Europa zijn we de laatste jaren nauwelijks geweest. Toch is daar ook wel vraag naar, maar we zijn er tot nu toe niet aan toegekomen. Mensen schijnen ons leuk te vinden in Nederland.

Gefeliciteerd trouwens met jullie album The Children Of The Night. Hoe zijn de reacties tot dusver?

Adam: Beter dan we hadden verwacht eigenlijk. We hadden wel goede reviews verwacht, maar niet zo overweldigend als ze nu zijn.
Jakob: We staan veel in de publiciteit. Zelfs The Sun in Engeland heeft aandacht aan ons besteed. Zulke dingen gebeuren momenteel.
Adam: Ik denk dat het een combinatie is van het goede werk van Century Media en het feit dat mensen het een goed album vinden en er wat mee willen doen.

Jakob: Inderdaad. Er werken daar veel meer mensen.
Adam: Het maakt nogal een verschil of er twintig mensen voor je werken of slechts een of twee.

Jullie hadden al lange tijd contact met het label, maar het duurde even voordat jullie het contract tekenden. Wat was daar de reden voor?

Adam: We wilden graag The Formulas Of Death uit laten geven door Invictus Productions. We waren voordat we daar tekenden al aan het toeren met een band die ook bij dat label zat. Het voelde goed om het te doen en ik ben blij dat we het hebben gedaan. Maar toen het aankwam op The Children Of The Night, had Century Media het beste aanbod. Het kwam goed uit, want we kenden al mensen die daar werkten.

De plaat laat een verschuiving horen van een progressief naar een toegankelijker geluid. Desondanks is het een werk dat de nodige luisterbeurten vergt. Hoe was dat voor jullie zelf?

Adam: Op het moment dat ik de muziek schrijf, ben ik er niet helemaal zeker van of het goed of slecht is. Maar op het moment dat we het uitproberen in de oefenruimte, hoor ik wel vrij snel of het wat is. Als Jonathan met een idee komt, kost het me wel enige tijd om eraan te wennen, wat goed is, want met het opbrengen van geduld blijkt dat zijn ideeën goed zijn. Op termijn komt het erop neer dat juist die ideeën de beste delen van het album zijn.

Ondanks de stijlverandering, blijft de atmosfeer gewaarborgd. Is de connectie met de atmosfeer voor jullie het belangrijkste?

Adam: Zeker. Dat is vrij duidelijk. We krijgen die vraag vaak te horen en dat heeft ons doen realiseren dat de sfeer voor ons inderdaad het belangrijkste is. Veel belangrijker dan blijven vasthouden aan een specifieke stijl. We hebben eigenlijk nooit iets anders gedaan. Het gevoel is het belangrijkste.

Hoe moeilijk is het om steeds dat gevoel te creëren?

Adam: We doen eigenlijk niet veel anders. We werken nog altijd met Marshall-versterkers en Gibson-gitaren. Het is eigenlijk vrij simpel zelfs. Belangrijk is dat de apparatuur met hoog volume goed worden opgewarmd. Dat is wel een vereiste. Wat je op het album hoort, daar is weinig aan veranderd dan hoe we het hebben ingespeeld.

Er was niet veel tijd beschikbaar in de studio om het album op te nemen. Volgens mij maar twintig dagen. Was dat genoeg?

Adam: Het moest wel genoeg zijn en het was genoeg. We zijn tevreden met het eindresultaat. We hadden wel drie extra weken willen gebruiken, maar er was geen budget voor. De studio is duur.

Komt de duistere sfeer voort uit eigen ervaringen, uit films of nachtmerries?

Adam: Voornamelijk uit films en eigen ervaringen, niet uit nachtmerries. Het is eigenlijk nooit een uitdaging om de juiste sfeer te vinden. Het komt neer op een natuurlijke werkwijze.

Wat trekt je tot de duisternis aan?

Adam: Het is een deel van m’n leven. Het is er altijd. Het is ook wat me aantrok tot Kiss toen ik vijf of zes jaar was. Het is iets wat ik moeilijk kan omschrijven. Ik vond de esthetiek aantrekkelijk. Er is iets moois aan de duisternis.

Spelen jullie daarom ook liever in het donker of maakt dat niet uit? Ik zag vorig jaar een optreden van Sólstafir op Into The Grave in de volle zon en er is daardoor een hele andere atmosfeer.

Adam: Het liefst spelen we in de schemering. Dat zou ideaal zijn. We spelen niet vaak in de open lucht en waarschijnlijk kijken we er daarom ook naar uit.
Jakob: We hebben in Austin buiten gespeeld en in Saint Pete. Ik heb de voorkeur om op te treden als het warm is. Dat je al voor het optreden aan het zweten bent. Dat is veel makkelijker om in de juiste sfeer te komen.

Om in de sfeer te komen, is Strange Gateways Beckon wel een ideaal nummer.

Adam: Inderdaad. En het is een relatief eenvoudig nummer om te spelen, dus wel lekker voor ons, muzikanten, om goed op te warmen. Het is opgebouwd rond een thema. De andere nummers hebben meer variatie.

Jullie hebben het songwritingproces anders ingestoken dan op het vorige album. The Formulas Of Death heb je bijna alleen geschreven.

Adam: Ik heb inderdaad zo’n negentig procent geschreven. Deze keer is het meer een team-effort. We hebben in de oefenruimte met z’n allen gewerkt aan de meeste songs en details veranderd.

De vocalen worden ook op een bijzondere manier ingezet. Ze klinken bijna als een derde ritme-instrument

Adam: De zang is een belangrijk onderdeel in het geheel. Vanwege het gebrek aan melodie moet je er iets anders interessants mee doen. Ik heb de vocalen altijd op die ritmische manier gebruikt.

Over ritme-instrumenten gesproken. Wat zijn de gevolgen voor jou voor de stijlveranderingen die jullie doorgemaakt hebben?

Jakob: Eigenlijk niet veel. Het drumgeluid is nu wat meer seventies-georiënteerd. De vorige plaat is een een kleine drumkamer opgenomen. Dat is echt een metalproductie en dat paste bij die plaat. Deze keer hebben we in een grote kamer met verschillende microfoons gewerkt. De reden dat we in die studio aan het werk waren, was vanwege de drums.

Het drumgeluid vind ik heel goed passen bij de overall sound en ondanks dat de muziek toegankelijker lijkt, gebeurt er toch nog genoeg met fills en het leggen van verschillende accenten.

Jakob: Mensen zeggen dat ik niet echt veel doe. Mijn drumwerk is de basis van de band en ondanks kleine variaties wil ik met mijn spel de aandacht van de luisteraar niet te veel laten afleiden van het geheel. Er gebeurt namelijk al veel met de vocalen, de bas en vooral de twee gitaarpartijen.
Adam: Als ik muziek schrijf, wil ik het graag coherent houden. Het moet ergens beginnen en daarna kan het alle kanten opgaan, maar wij willen het graag zowel consistent als interessant houden. We bouwen het op en af zonder richting te verliezen. We proberen niet te analyseren, maar door je ervaring wordt je bewust van bepaalde dingen en die ga je dan in toekomstig werk toepassen.

Behalve de muziek, zijn ook de teksten gewijzigd. Kun je daar iets over uitleggen?

Adam: In het begin lag er nog een directe referenties aan horrorfilms zoals The Omen. Het was ook een taal die we gebruikten om het begrip ‘horror’ uit te drukken. Het ging vooral om het uitdrukken van een bepaalde atmosfeer en daar zijn we nog steeds mee bezig. De taal is wellicht wat spiritueler of religieus.

Op welke manier wordt er aan religie gerefereerd?

Adam: Ik refereer niet aan een specifieke religie. Op The Formulas Of Death gaan bepaalde teksten over folklore en hebben een spirituele inslag. We belichten het occulte en de esoterische kant van religie. Op The Children Of The Night is er sprake van een exoterische benadering. Het is wat minder obscuur dan in het verleden. Er is meer sprake van religieuze dan occulte teksten op het nieuwe album.

2015 zet alles in een stroomversnelling voor jullie. Hoe beïnvloedt dat jullie dagelijkse leven?

Adam: We zijn nog steeds aan het werk. Het is moeilijk om werk en muziek te combineren. We hebben voor de muziek gekozen, maar verdienen er geen geld mee.

Is het doel om er geld mee te verdienen?

Adam: Dat zal wel moeten. We hebben zo veel tijd erin gestoken. Ik ben niet eens in staat geweest om de laatste maanden te werken, dus ik verlies alleen maar geld. Ik heb slechts voor een Iron Fist-editie de lay-out ontworpen, maar aan meer kom ik niet toe. Het zal moeilijk blijven, ook al weten we wat geld te verdienen met Tribulation.

Hoe moeilijk is het dan om niet commerciëlere muziek te maken?

Adam: Als we commerciële muziek hadden willen maken, speelden we niet de stijl die we nu doen. Wat we doen, zien we als kunst. Het zou onze complete filosofie veranderen als we commerciële muziek gingen maken. Het zou de hele band veranderen. Ik zie dat niet gebeuren.

Wat zijn de volgende stappen om er toch voor te zorgen dat je er genoeg geld uithaalt?

Adam: Ik denk dat we nog meer live moeten spelen en moeten blijven doorgaan met goede muziek maken.

Jullie zijn al twee maal in de Verenigde Staten wezen toeren en relatief weinig in eigen land. Hoe komt dat?

Jakob: “Nobody lives there”. Er zijn maar drie of vier steden waar je kunt spleen en de afstanden zijn groot. Het bevalt ons goed in de Verenigde Staten.

Heeft het ook met de enthousiaste ontvangst van de mensen te maken? Hier lijkt men wat gereserveerd.

Adam: De mensen daar vinden onze muziek goed en reageren enthousiaster tijdens liveshows dan hier. Wat dat betreft is het hier wel vrij extreem. Misschien vinden ze ons wel goed, maar ze laten het wat minder duidelijk horen.

Is er ook verschil met bijvoorbeeld Duitsland, waar jullie ook al opgetreden hebben?

Adam: Ook daar is men wat energieker dan hier. Die energie straalt dan ook wel op ons af. We zien het publiek gedeeltelijk. Je probeert in je eigen wereld je optimaal te concentreren, maar het helpt zeker als de mensen enthousiast reageren. Het helpt altijd, maar je kunt ook zonder die hulp een goede show neerzetten. We vinden het ook geen probleem. We doen altijd ons best, want er is altijd wel iemand die het gaaf vindt om ons te zien.

Jullie stage performance helpt wel om mensen actief te krijgen.

Adam: We proberen echt in de muziek op te gaan en actief te zijn. Het wordt steeds makkelijker om in de juiste mood te komen. Je bent nog steeds jezelf als je op het podium staat, maar dan extended.

Hebben jullie nog bepaalde rituelen voordat je aan je show begint?

Adam: Behalve het make-up-gedeelte eigenlijk niet. In voorgaande jaren wel. Dan mediteerde ik of sneed ik mezelf. Dat werkte goed, maar er is op een drukke tour weinig ruimte of tijd voor dat soort dingen. Je moet in staat zijn zonder enig ritueel op te treden.
Jakob: Je moet in gedachten door de set heengaan. Je moet je mindset veranderen. Meestal begin ik me een uur voorafgaand aan de show te focussen.
Adam: Je hoeft je er niet toe te zetten. Het gebeurt automatisch. Het is een natuurlijk proces.
Jakob: Het is niet iets dat je hoeft te forceren om het voor elkaar te krijgen.

Hoe was het om een video op te nemen voor Strange Ways Beckon, jullie eerste video?

Jakob: Het was een mooie ervaring. Het was in een theater- c.q. dansstudio. Het was moeilijk want we hadden eigenlijk geen budget. "If you can’t buy stuff, you have to make stuff”. Jonathan heeft bijvoorbeeld het raam gemaakt wat je in de video ziet. Dat waren van die dingen die we moesten doen om het voor elkaar te krijgen. Het was moeilijk, maar we zijn tevreden met het resultaat.
Adam: Het heeft ervoor gezorgd dat we er nog een willen maken. We weten nog niet van welk nummer

Komt er behalve een video ook nog een single?

Adam: We gaan zeer waarschijnlijk ‘iets’ uitgeven. We hebben nog een cover opgenomen. Best wel een vreemde versie.

Dat hebben jullie wel eerder gedaan en het beviel de fans goed. Ook weer heel anders dan jullie eigen materiaal.

Jakob: Inderdaad. We beperken onszelf niet. “If it’s good for the song, it’s good for us”.

Mooie afsluiter. Dank je voor dit interview en succes en plezier met de show en alles wat jullie met Tribulation gaan doen en uiteraard ook voor jullie persoonlijk.

Adam en Jakob: Dank je.