Afgelopen zondag was het zover!
Een waardig vervangend festival voor Dynamo (lees: niets, maar dan ook niets kan DOA "echt" vervangen!) beleefde haar eerste editie, namelijk, Fields of Rock in het Goffertpark te Nijmegen.
De line-up sprak al wel voor zich met namen als Metallica, Marylin Manson, Nile, etc...
Omstreeks 12:00 uur kwamen we aan waarna we door de organisatie werden doorverwezen naar een alternatieve ingang zonder wachttijden. Prima, want bij de hoofdingang was het schandalig druk, maar ja, zo hoort dat nou eenmaal ook bij een goed festival.
We kwamen binnen bij het Locals Only podium en daar begon Brain Shake net met optreden. Een stevige portie Nu-Metal penetreerde onze oren en het was geen onaangenaam geluid om te horen. Pakkende nummers, maar helaas een beetje veel van hetzelfde.
Daarna gingen we door naar Autumn. Een band die ik vorig jaar op Dynamo ook al heb gezien en die toen een beetje tegenviel omdat het veel hetzelfde is als oude Within Temptation en After Forever, alleen dan net niet. Dit jaar had ik weer hetzelfde met deze band, maar dat kan ook komen omdat ik de nummers niet ken. Ze maken leuke Gothic metal, maar daar blijft het dan ook bij.
Autumn hebben we dan ook niet af gezien en we zochten onze toevlucht in de aangemane Egyptische klanke van Nile.
Wat een teringharde band is dat! Het geluid gaat aan en gedurende het 40 minuten durende optreden gaat dat geluid ook niet uit. Het was erg prettig dat ik Black Seeds of Vengance in mijn CD verzameling heb, want zonder een referentie naar de muziek zoals je die in je hoofd hebt zitten wordt het strakke snoeigeluid van Nile in een tent omgetoverd tot een dikke brei waar je niets mee kunt. Deze band had echt buiten moeten staan zodat hun geluid wat beter tot zijn recht kwam. Al met al vond ik het optreden zeer geslaagd en in mijn ogen licht de slechte kwaliteit van het geluid niet aan de band.
Even snel wat drinken (€1.85 per consumptie, ook voor !water!, wat ik de hele dag dronk omdat ik moest rijden) en meteen door naar Disturbed.
Een van de dametjes die met ons mee was wilde deze band per se zien. In eerste instantie klonk het allemaal gewoon als de standaard Nu-Metal, maar na het optreden kon ik toch wel zeggen dat ze betere Nu-Metal maken dan bands als Linkin' Park en Limb Bizkit. Het is agressiever en complexer dan de genoemde bands, en daardoor ook interessanter om naar te luisteren terwijl je lekker in de zon lag te bakken in het gras.
Vanaf nu werden de keuzes steeds moeilijker. Bij het hoofdpodium blijven, of heen en weer rennen tussen de tent en het hoofdpodium??
Er traden alleen nog maar goede bands op.
We hebben besloten een beetje heen en weer te rennen waardoor we Mudvayne, Monster Magnet, Opeth, Stone Sour, Epica, Marilyn Manson, Ministry en Metallica zagen.
Van Stone Sour moet mij even van het hart dat ik deze band vele malen rustiger had verwacht. Zij verrasten onze groep door een lekker bruut concert weg te geven. Misschien is het nog wel iets om een CD van deze band aan te schaffen want de muziek is het zeker wel waard om vaker te luisteren.
Wil ik alleen nog even over de laatste 2 bands van het hoofdpodium uitwijden omdat het anders te veel wordt.
Marilyn Manson zag ik voor het eerst en wat een ontmaagding was dat!! De show, het geluid en vooral ook de nummers, alles was te gek. Het podium was mbv backdrops omgebouwd tot een soort kasteel achtig iets, met 2 grafkisten en een dikke trap in het midden daarvan. Op de grafkisten dansten geregeld dames, gekleed in legerkleding, SM pakjes en meer van dat soort gerei. Tijdens nummers als Dopeshow en MECHANICAL ANIMALS ging echt alles los qua gefreakte kostuums en show. Echt te gek!
Dan als laatste Metallica.
Ik zag er een beetje tegenop, vanwege de nieuwe CD die ze nu hebben uitgebracht, maar uit betrouwbare bron kreeg ik te horen dat er maar 2 nieuwe nummers gespeeld gingen worden.
De set opende met Blackened, waarna Sanitarium, No Remorse, Harvester of Sorrow, Sad But True, Master of Puppets, For Whom the Bell Tolls, Creeping Death, Seek and Destroy en Right the Lightning langskwamen. Het was ze dus best te vergeven dat ze inderdaad 2 nieuwe nummers speelde, want de rest van de set maakte het meer dan goed! Metallica staat gewoon als een huis tijdens hun optredens en zo willen de fans dat zien (denk ik).
Toen was het omstreeks 23:30 uur tijd om terug te rijden naar huis en terug te kijken op een zeer vet en geslaagd festival.
Wanneer Field of Rock volgend jaar terugkeert zal ik weer van de partij zijn.
