Het optreden begint tien minuten later dan gepland met een intro, waarin een kort verhaal te horen is. Een kind vraagt aan haar moeder: "Who is that, mommy?", terwijl ze naar een portret aan de muur kijkt. "That was your great great great grandmother. She was a really good singer." Het meisje vraagt zich af: "Can I hear one of her songs?" De moeder laat vervolgens muziek horen waarbij Sharon op plaat zingt, waarop het meisje, dat naast een kerstboom zit, antwoordt: “I wish she was still here”. Vervolgens betreden de bandleden het podium om aan The Dance te beginnen (het op een na oudste nummer op de setlist, de gelijknamige ep komt uit 1998), Deze track past prima binnen het donkere concept. Je komt ogen tekort om te bekijken hoe iedereen verkleed en geschminkt is. Prachtig gedaan door de visagisten. Aan weerszijden van het podium staan twee muzikanten op tenortrommen te spelen. Voor The Heart Of Everything verschijnen een violiste en cellist ten tonele. Ook zij zijn geschminkt en dragen een fraai kostuum. Aan de details is gedacht, want zelfs de kop van de cello is veranderd in een doodskop.
In het begin is het voor de geluidsman nog zoeken naar de juiste mix. Tijdens The Dance staat de zang hard in de mix en matcht deze niet mooi met de grunts van Robert Westerholt (de ex-gitarist van 1996 tot in 2011). Wel mooi is dat ze later bij elkaar komen. Je ziet Sharon op het podium veel met haar hand naar haar rug bewegen om het volume aan te passen. De mensen achter de knoppen moeten veel aanpassingen doen, maar slagen daar toch vrij snel in. Het drum- en gitaargeluid wint aan volume. De viool- en cellopartijen blijven wat weggedrukt in de mix, al zijn ze op de rustige momenten heel mooi te horen.
Terwijl er tijdens The Dance al werd meegeklapt, komt de sfeer er pas echt goed in als het tempo omhoog gaat met The Heart Of Everything en Covered By Roses. Deze energieke tracks oogsten veel bijval, niet alleen bij de uitzinnige fans vooraan, maar bij de hele zaal, tot op de balkons, waar een paar buitenlandse fanclubs met vlag zich hebben gevestigd. Bij laatstgenoemde doet Van Adel haar hoofdbedekking af, staat gitarist Ruud Jolie even in de spotlight met een solo en verschijnt er op een verhoging achter het podium een orkest van hologrammen. Die projectie komt de bezoekers, die ook aanwezig waren bij de Theaters On Fire-tour eerder dit jaar, bekend voor. Wat jammer is dat de slagmusici net als tijdens de theatertour de timing vaak niet op orde hebben en dat ze soms iets anders spelen dan er te horen is. De projecties zelf zijn wel heel mooi en de manier waarop de musici middels een rookwolk verschijnen en ‘in rook opgaan’ is zeer fraai ontworpen. Tijdens The Truth Beneath The Rose (tegen het einde van de reguliere set) is er net als tijdens de optredens in het theater een mooie dimensionale projectie van beelden te zien.
Na Covered By Roses doet het zestal het wat rustiger aan met Caged en Candles (het enige nummer van het debuutalbum Enter, waarin het pianospel mooi is uitgelicht). Jilian (I’d Give My Heart) luidt een overtuigende fase in die ook sterker belicht is en die aanhoudt met Paradise (What About Us?) (de video is geprojecteerd en er is een vuurshow) en Stand My Ground. Sharon neemt bij sommige nummers op de verhoging plaats, waar de projecties ook te zien zijn. Ze lijkt vandaag wat last van een verkoudheid te hebben en zingt wellicht daardoor heel af en toe wat hees. Het levert buiten een paar schoonheidsfoutjes echter geenszins een problematische beperking van het luisterplezier op, want ze is verder goed bij stem. Zo haalt ze bijna moeiteloos de hoge noot aan het einde van Jilian (I’d Give My Heart). Ook tijdens onder andere Angels en Forgiven is haar bijdrage indrukwekkend. Het publiek helpt hier en daar een handje mee (Covered By Roses, Paradise (What About Us?) en What Have You Done). Ze toont zich zeer actief, moedigt de fans aan om mee te doen en neemt tijdens de nummers bloemen en een schilderij in ontvangst.
Na And We Run (met Xzibit op het scherm) is het tijd voor een grote verrassing. Toeschouwers kijken elkaar verbaasd en vragend aan als Black Sabbath wordt ingezet. Niet iedereen blijkt het nummer te kennen, maar deze vertolking van de Black Sabbath-klassieker is indrukwekkend. Het geluid staat hier mooi vol (ook de cello- en keyboardpartijen komen mooi naar voren) en de presentatie met brandende kruizen is sfeerbevorderend. Within Temptation mag beslist trots op zijn op deze epische bewerking. Een leuk moment is er vervolgens als Hand Of Sorrow wel wordt ingezet, maar na vijf seconden stopt vanwege technische problemen. Al in het begin van het optreden verscheen er een technicus bij de vleugel van Martijn Spierenburg. Het probleem is snel verholpen en nadat Sharon zich afvraagt: “So…. What’s up?”, kan de show weer verder. Er volgen nog twee verrassingen in de vorm van The Power Of Love, een Frankie Goes To Hollywood-cover en Michael Jackson’s Thriller. Beide zorgen voor gemengde reacties. Van eerstgenoemde is vooral het rustige deel en het refrein sterk. Bij laatstgenoemde is de presentatie sterker dan het muzikale arrangement. Er is een volle maan te zien, er zijn geraamtes aan het dansen en er verschijnen zombies op het podium (die bij binnenkomst in de gang naar de zaal sommige mensen de stuipen op het lijf joegen).
Nadat Mother Earth de reguliere set op overtuigende wijze heeft afgesloten, verdwijnen de bandleden een aantal minuten van het podium, om terug te keren voor een toegift. Deze begint met Somewhere, waarin Sharon een mooi duet vormt met Anneke van Giersbergen op de eerste verdieping. Anneke verschijnt als hologram, want de echte Anneke is in Helmond om een duet te vormen met Petter Carlsen. Het publiek zingt bij deze ballad nog zacht mee, maar bij Ice Queen schreeuwt de zaal van voor naar achter mee. Een perfecte afsluiter, of toch niet. We hadden al een paar kerstcadeaus gekregen, maar er is nog een verrassing: het vrolijke Gothic Christmas, met Ivar de Graaf (die net uit Finland komt) op gitaar en zang. Ivar maakte van 1996 tot 2001 (inclusief onderbreking) deel uit van Within Temptation en richtte daarna Kingfisher Sky op. Het feestelijke nummer, dat vandaag voor het eerst live werd gespeeld, sluit een mooie avond af, waarin veel aandacht is besteed aan het showelement en meerdere bezoekers de moeite hadden genomen om zich te schminken en te verkleden. Sharon bedankt de "creatures of the night" daar nog kort voor. Er zaten verrassingen in de setlist (middels de covers en de feestelijke afsluiter) en ook al was het geluid niet altijd geweldig (vooral in het begin, later was het veel beter), toch gaan de meeste bezoekers uiterst tevreden huiswaarts. Het was een zeer geslaagd en sfeervol evenement om de kerstvakantie mee te beginnen.
Setlist:
1. Swan Song Intro
2. The Dance
3. The Heart Of Everything
4. Covered By Roses
5. Caged
6. Candles
7. Jillian (I'd Give My Heart)
8. Paradise (What About Us?)
9. Stand My Ground
10. And We Run
11. Black Sabbath (Black Sabbath-cover)
12. Hand Of Sorrow
13. What Have You Done
14. The Power Of Love (Frankie Goes To Hollywood-cover)
15. Angels
16. The Truth Beneath The Rose
17. Forgiven
18. Thriller (Michael Jackson-cover)
19. Mother Earth
Toegift:
20. Somewhere
21. Ice Queen
22. Gothic Christmas
Meer foto's vind je op onze Facebook pagina.
