Pitfest
Enquête

Wat is jouw favoriete song van Hatebreed?

A Call For Blood
As Diehard As They Come
Defeatist
Destroy Everything
Doomsayer
Empty Promises
Everyone Bleeds Now
Honor Never Dies
I Will Be Heard
In Ashes They Shall Reap
Instinctive (Slaughterlust)
Last Breath
Live For This
Looking Down The Barrel Of Today
Perseverance
Proven
Serve Your Masters
Seven Enemies
Smash Your Enemies
Tear It Down
This Is Now
To The Threshold
Weight Of The False Self
When The Blade Drops
een andere Hatebreed-kraker

[ Uitslag | Enquêtes ]

    29 maart:
  • Braces, Serve en Torn From Oblivion
  • Phil Campbell and The Bastard Sons en Lucifer Star Machine
  • Syberia, Omega Sun, An Evening with Knives, Scorched Oak en Dunes
  • 30 maart:
  • Blackbriar en Solarcycles
  • Cult-Art Tattoofest
  • Dance With Dragons en Arluna
  • Dynamo Metalfest Band Battle
  • Hammok
  • Heilland festival
  • Interstellar Solar Fest II
  • Pierce The Veil, Dayseeker en Holding Absence
  • Red Rum en Mourning Wood
  • Seein Red, Ancestral Sin, Abusive Forms en Days of Desolation
  • Terneuzen On Fire V
  • Vengeance, Diggeth en Junkyard Dogs
  • Vloek Van Twenthe III
  • 31 maart:
  • Cult-Art Tattoofest
  • Festerfest
  • Ggu:ll, Onthou en Ter Ziele
  • 1 april:
  • Bleeding Gods, Tribal Spirits en Black Silence
  • Terror, Nasty en Dying Wish
  • 2 april:
  • Terror, Nasty, Redemption Denied en Force
  • 3 april:
  • Malphas, Bedrängnis en Satanic Violence
  • 4 april:
  • Malphas, Bedrängnis en Satanic Violence
  • Thy Catafalque en The Answer Lies In The Black Void
  • Vandenberg
    29 april:
  • Coroners, Gravery en Born Infected
Kalender
Vandaag jarig:
  • Attila Csihar (Mayhem) - 53
  • Chris Kalandras (Fear Of God) - 52
  • Christiaan Crouwers (Another Messiah) - 44
  • Erhan Karaca (Heretic Soul) - 37
  • Fabio Marin (Internal Suffering) - 46
  • Finn Zierler (Beyond Twilight) - 52
  • Jimmy Work† - 100
  • Patrick Johansson (Stormwind) - 48
  • Perry Farrell (Jane's Addiction) - 65
  • Vegard K. Thorsen (Theatre Of Tragedy) - 47
  • Vincent (Yorblind) - 36
Concertreview

The Deaf en Wolftone
Op 2 april 2015 in Vera, Groningen
Tekst door Marcel
Foto's door Henk Landkroon
De Haagse formatie The Deaf, onder leiding van Di-rect-gitarist Frans "Spike" Van Zoest, doet momenteel goede zaken. Afgelopen jaar bracht de band zijn tweede (naar zichzelf genoemde) langspeler uit en die werd goed ontvangen. De vrolijke mix van garagepop, rock 'n roll en punkrock, wordt gedipt in een jaren zestig/zeventig sausje en klinkt mij beter in het gehoor dan de gladde pop van Di-Rect. Toch had ik niet verwacht mijzelf ooit te vinden bij een show van deze Hagenezen. Oorzaak hiervan is dat ik weinig op heb met de heer van Zoest en zijn "te gemaakte" capriolen en daardoor laat ik zijn muziek graag links liggen. Maar een oude belofte aan iemand maakt schuld en zodoende bevind ik me vanavond in Vera te Groningen bij het concert van The Deaf.

Eerst is het de beurt aan Wolftone om het publiek op te warmen. Het Groningse trio maakt naar eigen zeggen fuzzed-up garage met vooral veel soul. Het geluid staat prima en de jongens weten een aardig rockend setje neer te zetten. Vooral het nummer Christine komt erg lekker uit de verf en zo ook In My Room. Mooie gitaarpartijen, goede songwriting en dito opbouw. Zanger/bassist Vincent heeft een aangenaam stemgeluid, maar weet niet het gehele optreden de aandacht vast te houden. Zelf heeft hij iets teveel 'soul' waardoor zijn perfomance af en toe iets over the top is. Vooral het Jimi Hendrix-achtige trucje door op de grond te gaan liggen en zo bas te spelen komt niet over. Als er nou een fenomenale solo gespeeld wordt, ga ik daarin mee, maar met een doorsnee baslijntje kun je prima blijven staan. Desondanks geen negatieve eerste indruk en een aardige opener voor de avond.

Dan is het de beurt aan The Deaf. Zoals genoemd ben ik geen fan en is het voor mij een kwestie om de gekleurde bril af te zetten en de muziek zijn werk te laten doen. En dat doet het vanavond. Energiek en spetterend zet de band een strak optreden neer en veranderd zo Vera gaandeweg in een feestzaal. Er wordt geopend met het door de Rolling Stones-doordrenkte Go Loose Yourself en daarna komen Live Forever, Isolator en 1973 aan de beurt. Het geluid staat aardig goed, alleen is het orgel niet altijd even goed te horen. Ook staat de microfoon van Miss Fuzz wat zacht en had deze best wat harder mogen staan.

Het publiek heeft even de tijd nodig om los te gaan, maar na de belofte van een gratis t-shirt wil iedereen wel springen. We blijven tenslotte Nederlanders. Daarna is er voorin constant een groep die wild heen en weer spring en meezingt, terwijl achterin de mensen rustig toekijken. Van te voren vreesde ik vooral naar 'de Spike show' te moeten kijken, maar juist dat viel erg mee vanavond. Natuurlijk draait het om hem en is hij het boegbeeld van de band, maar hij lijkt zich in te houden. Pas tegen het einde bij de toegift wordt het ADHD-monster in hem losgelaten en krijgen we vreemde danspasjes, ontbloot bovenlijf en een beetje overacting te zien. De andere bandleden doen vanavond daarnaast vooral opgewekt waar ze goed in zijn. Drummer Kit Carrera is vrij onzichtbaar achterin maar tikt hevig door en orgelspeler Midnight Mau bouwt zijn eigen feestje en is daarmee een vrolijke verschijning. Het is daarbij vermakelijk om te zien hoe hij telkens naar zijn attributen loopt te zoeken, die hij constant kwijt lijkt te zijn. Echter valt het oog het vaakst op de charmante verschijning van Miss Fuzz. Af en toe iets te onzeker, maar het publiek vooraan werkt zich daardoor niet minder in het zweet om zo een glimp van haar glimlach te mogen ontvangen.

Het middenstuk heeft echter last van een klein inzakmomentje met de nummers Rides In Rolls Out en Soul Trapper. Deze tracks zorgen voor een welkome afwisseling, maar weten niet helemaal te overtuigen. Dit zorgt ervoor dat het energie vanuit het publiek even weg is, maar daarna ook weer snel terugkeert met het snelle He's My Man. Hierna wordt het snelle tempo vastgehouden en racen de Hagezen richting het slot van de avond in de vorm van Coming Down That Road en afsluiter I'm Alive. Uiteindelijk moet ik na het optreden mijn mening herzien en is The Deaf een prima liveband. Een fan zal ik niet worden, maar met hun energieke spel en vrolijke enthousiasme hebben de bandleden Vera omgetoverd in een feestzaal en valt daar gewoon weinig op aan te merken, behalve het gebruikelijke 'doe maar normaal, dan doe je al gek genoeg!'

Met dank aan Henk Landkroon voor de foto's.

Setlist:
1. Go Loose Yourself
2. Live Forever
3. Isolator
4. 1973
5. Not Your Man
6. Sin City
7. Are You Scared?
8. Rides In Rolls Out
9. Soul Trapper
10. He's My Man
11. Dead Moon Rise
12. I Got Love
13. Bbb-bang!
14. Lay Down Honey
15. Coming Down That Road
16. I'm Alive

Pitfest

Reactie van Beavis op 10-04-2015 om 16:02u


Toch deze band maar eens checken.

Reactie van Richard666 op 10-04-2015 om 16:10u


Vorig jaar zag ik ze in Leeuwarden tijdens CityRock en toen was Spike, ehm,,, erg aanwezig.

Alle artikelen en foto's (afgezien van albumhoezen, door bands/labels/promoters aangeleverde fotos of anders aangegeven), zijn © 2001-2024 Metalfan.nl, en mogen niet zonder schriftelijke toestemming gekopieerd worden. De inhoud van reacties blijven van de reageerders zelf. Metalfan.nl is niet verantwoordelijk voor reacties van bezoekers. Alle datums van de Nieuwe Releases, Concertagenda, Kalender en in de artikelen zijn onder voorbehoud.