Dat moet dus haast wel veel volk op de been brengen, maar het is uitgestorven als ik Hedon betreedt. Goed, het is een doordeweekse dag, maar met deze drie grote bands op de poster, verwacht je toch wat meer publiek. Langzaam maar zeker druppelt het wat binnen en als Omnium Gatherum begint, is de zaal ongeveer voor de helft gevuld. Als de Finnen aan hun set beginnen, staat het geluid nog vrij zacht. De drums zijn nog niet versterkt, en dat is in het begin best wennen. De uniform geklede mannen (m.u.v. de drummer) maken er desondanks een prima optreden van. Vooral de solo’s komen goed uit de verf. De eerste tracks zijn nog wat rustig, maar met The Sonic Sign is het volgens Jukka Pelkonen tijd om te headbangen. Het geluid staat vanaf dat moment ook iets harder. De enthousiaste frontman moedigt ons aan om naar voren te komen en meer te bewegen. Hij geeft zelf het goede voorbeeld. Jukka zoekt veelvuldig persoonlijk contact met het publiek en daarmee kan hij rekenen op veel sympathie. Steeds meer aanwezigen waarderen de inzet van de Finse formatie. Omnium Gatherum krijgt terecht een waarderend applaus voor een goed optreden.

Een voor de bands waarvoor ik vanavond ben gekomen, is Insomnium. Het nieuwste album Shadows Of The Dying Sun haalde vorig jaar namelijk mijn jaarlijst. Ik ben niet de enige die vanavond specifiek voor deze band aanwezig is, getuige het aantal bezoekers in Insomnium-shirts en het meezingen van onder andere het mooie The Promethean Song. Net als de openingsact begint de Finse metalformatie op een matig volume relatief rustig aan de set. Het geluid staat dan nog niet geweldig afgesteld, maar daar komt met het zeer sterke While We Sleep verbetering in en als tijdens het stevige Every Hour Wounds het geluid harder staat, komt er beweging in de zaal. Black Heart Rebellion is een van de hoogtepunten van de set. Het meest recente materiaal komt live goed tot zijn recht, maar ook de oudere tracks doen het goed. Het krachtige Drawn To Black weet de handen op elkaar te krijgen en ook de bijzondere versie van Where The Last Wave Broke is mooi. Clean gitaarwerk en heldere zang van de meegereisde gitarist/vocalist Kari Olli (vervanger van Ville Friman) luiden dit nummer in. Insomnium scoort een dikke voldoende en stelt de fans tevreden.

De avond is voor mij al geslaagd na deze twee voorprogramma’s, maar de meeste bezoekers komen toch voor hoofdact Ensiferum, die recentelijk het nieuwe album One Man Army heeft uitgebracht. Het recente materiaal is weer een stuk harder en vrolijker dan het vorige plaatwerk en de stemming komt er mede daardoor bij een groep fans vooraan het podium vandaag al vroeg in. Direct vanaf de eerste toon van March Of War is er al een pit. Ook Unsung Heroes en Burning Leaves behoren tot de sterkste nummers van de set. Tijdens eerstgenoemde is er een polonaise en tijdens laatstgenoemde staan de fans te springen. Nieuwe tracks als het sterke Heathen Horde en het feestelijke Two Of Spades gaan er goed in bij het publiek, maar buiten een enthousiaste groep springende fans vooraan, reageert de rest van de zaal niet echt uitbundig. Ook de licht- en rookshow tijdens Into Battle kan daar geen verandering in brengen.

Dat men achteraan niet heel enthousiast reageert, heeft naast het feit dat het een doordeweekse dag is, ook te maken met het niet optimale geluid. De triggers van de drummer staan te hard in de mix staan en daardoor komt het optreden wat mechanisch over. Ook het ontbreken van de toetseniste Emmi Silvennoinen is zowel visueel als qua muzikale beleving toch wel een lichte tegenvaller. De keyboardpartijen komen wel van tape, maar een echte live-experience ontbreekt. Toch doen de bandleden hun best om er een leuke show van te maken. Met name accordeoniste Netta Skog (ex-Turisas) speelt daarin een belangrijke rol. Voordat Two Of Spades komt, vraagt ze zich af of wij van Finnish humppa hebben gehoord. Vervolgens geeft ze samen met de actieve bassist Sami Hinkka een leuke demonstratie daarvan. Dit is een van de meest geslaagde uitstapjes van de avond. Verder komt het af en toe wat te geregisseerd over, waardoor de spontaniteit ontbreekt.

Aan het begin van de toegift komt de accordeoniste alleen het podium op in een uitdagende outfit. Op het moment dat ze wat wil zeggen, zingt de zaal al “bier en tieten”. Ik weet zeker dat als er een metalband hier een remix (naast de verschillende apres-ski-versies die er al zijn) van maakt, dat het een grandioze hit wordt. Enfin, terug naar Netta. Ze stelt de bijzondere bezetting aan ons voor: drummer Janne Parviainen op gitaar, gitarist Markus Toivonen achter de drums, bassist Sami Hinkka op accordeon, zanger/gitarist Petri Lindroos op bas en Netta op zang. Deze gemixte bezetting speelt vervolgens Breaking The Law. Een leuk idee, maar de uitvoering is niet heel strak. Toch is er vanuit de zaal terecht waardering voor de moeite. Het is kenmerkend voor de hele set. Er zijn sterke momenten en het publiek vermaakt zich wel, maar een echte topavond wil het niet worden. De Finse zwaardendragers sluiten de avond wel heel sterk af met de toppers From Afar en Iron.

Tracklist Ensiferum:
1. March Of War
2. Axe Of Judgement
3. Heathen Horde
4. Into Battle
5. Little Dreamer (Väinämöinen, Part II)
6. Warrior Without A War
7. Ahti
8. Smoking Ruins
9. Two Of Spades
10. Unsung Heroes
11. Burning Leaves
12. Victory Song

Toegift:
13. Breaking the Law (Judas Priest cover)
14. From Afar
15. Iron

Tracklist Insomnium:
1. The Killjoy
2. While We Sleep
3. Every Hour Wounds
4. Daughter Of The Moon
5. Black Heart Rebellion
6. Where The Last Wave Broke
7. The Promethean Song
8. Drawn To Black
9. Ephemeral
10. Weighed Down With Sorrow

Tracklist Omnium Gatherum:
1. Luoto
2. New Dynamic
3. Living In Me
4. The Sonic Sign
5. The Unknowing
6. New World Shadows
7. Everfields