Toen de reünie van Black Sabbath twee jaar geleden werd aangekondigd, werd ook gelijk het tourschema bekendgemaakt. Eigenlijk zou de band op 12 juni van vorig jaar al in ons land te zien zijn, maar wegens ziekte van gitarist Tony Iommi werd de tour destijds grotendeels afgelast. Kort daarna maakte drummer Bill Ward ook nog eens bekend dat hij toch niet ging deelnemen en later vorig jaar ging de reünie van Iommi, zanger Ozzy Osbourne en bassist Geezer Butler de studio in om een langverwachte nieuwe cd op te nemen. Een optreden in ons land moest dus nog even op zich laten wachten.
Tot vandaag. Op deze gure donderdagavond staat de band in een goed gevulde Ziggo Dome in Amsterdam, met Uncle Acid And The Deadbeats in het voorprogramma. Het gaat erg hard deze openers. Vorig jaar nog een bandje in de underground, zonder optredens op hun naam en nu hebben ze de eervolle taak om te openen voor een levende legende. Geen onlogische keuze, gezien de vele Black Sabbathreferenties in hun eigen muziek. Hun optreden op Roadburn, dit voorjaar, was niet erg overtuigend en de onwennige houding is na maanden van veelvuldig optreden nog steeds aanwezig. Toch hebben de heren drie platen uitgebracht waar ze best trots op mogen zijn. Terwijl het grootste deel van het publiek de band schaapachtig aanstaart, spelen ze met redelijke overtuiging en goed geluid prima nummers als Mind Crawler en Over And Over Again. Gelukkig is de response tussen de songs door goed, maar verder gaan er weinig mensen uit hun dak. Jammer, want onder andere het ijzersterke afsluitende Desert Ceremony laat horen dat dit een gezelschap is waar we nog veel van gaan horen. (Ruud)
Tijdens Uncle Acid druppelt de zaal langzaam vol met mensen die de grondleggers van de heavy metal komen zien: Black Sabbath. Na de ombouwpauze staat Ozzy achter het doek al te popelen om te beginnen en horen we hem al even door de speakers. Enkele seconden later begint het feest dan echt als de donderende riffs van War Pigs ingezet worden en het doek omhoog gehesen wordt. De kracht die gelijk uit de gitaar van Iommi komt is ongelofelijk. Zodra Ozzy begint te zingen gaat de zaal helemaal los. Hij blijkt vanavond bijzonder goed bij stem. De vorige keer dat ik hem live hoorde klonk hij zo vals als een kraai, dus op voorhand had ik nog zo mijn bedenkingen of ik dit wel wilde horen, maar vanavond is het gelukkig een heel stuk beter. De beste man zit er soms nog wel wat naast en af en toe is het inderdaad nog wat vals, maar over het algemeen is hij redelijk goed bezig. Ook heeft hij het zichtbaar naar zijn zin, maakt hij tussendoor nog wat grapjes en loopt hij op de momenten dat hij niet moet zingen van hot naar her. De terugkeer bij Black Sabbath en het nieuwe album 13 lijken hem veel goed gedaan te hebben.
De setlist van vanavond bevat naast de diverse klassiekers ook drie nummers van die nieuwe cd, welke goed passen in de set. We krijgen vanavond zelfs nog God Is Dead? te horen, wat niet bij elke show op deze tour gespeeld werd. Maar toch zijn het de klassiekers als Black Sabbath, Behind The Wall Of Sleep, Fearies Wear Boots en natuurlijk Iron Man waar het publiek echt voor komt. Het publiek, dat echt uiteenloopt van pubers tot bejaarden, krijgt ook een machtige uitvoering van N.I.B. te horen, welke vooraf wordt gegaan door een solo van Geezer Butler. De oude bassist laat horen dat hij nog altijd bij de top hoort. De rest van de show begeeft hij zich wat meer op de achtergrond, en zijn het Osbourne en Iommi die de show stelen. Na het instrumentale Rat Salad krijgt drummer Tommy Clufetos ook zijn moment in de spotlights. Zijn drumsolo is erg indrukwekkend, al had deze best iets korter gemogen.
Het geluid op deze avond is opvallend goed. Alleen aan de zijkanten bij de bar, onder het afdak, is het wel huilen met de pet op, maar op de vloer klinkt alles toch erg fijn. De show wordt nog wat opgeleukt door enkele grote videoschermen op de achtergrond, waar de band te zien is en waar ook nog andere filmpjes op getoond worden. Zo krijgen we nog wat ondeugende jaren 60-beelden tijdens Dirty Women, ook al claimt Ozzy dat hij met dat soort vrouwen niets meer mag doen omdat hij getrouwd is. Hij zegt er wel gelijk achteraan dat hij wel een slechte leugenaar is. Na Dirty Women zit de show er helaas al bijna op. Children Of The Grave zet de zaal nog eenmaal goed in beweging, voordat de band het podium verlaat. Maar zoals het hoort komen Ozzy, Tony, Geezer en Tommy nog terug voor een toegift. We worden even op het verkeerde been gezet door de intro van Sabbath Bloody Sabbath, want de band knalt nog eenmaal met het bekendste nummer: Paranoid. Daarmee komt een einde aan een geweldige terugkeer op Nederlandse bodem van deze legendarische band. Hopelijk hoeven we niet weer acht jaar te wachten voor het volgende optreden. (Tonnie)
Tracklist:
2. Into The Void
3. Under The Sun/Every Day Comes And Goes
4. Snowblind
5. Age Of Reason
6. Black Sabbath
7. Behind The Wall Of Sleep
8. N.I.B.
9. End Of The Beginning
10. Fairies Wear Boots
11. Rat Salad
12. Iron Man
13. God Is Dead?
14. Dirty Women
15. Children Of The Grave
Toegift:
16. Paranoid
