Ondanks het feit dat ik er over het algemeen weinig voor voel veel geld voor een concertkaartje neer te leggen, was de keuze om een VIP-kaart voor een dvd-optreden van Jon Oliva’s Pain aan te schaffen snel gemaakt. Niet alleen is Savatage altijd een van mijn favoriete bands geweest, Jon Oliva is hiernaast ook een van de aardigste personen die je in de metalwereld kan tegenkomen. Voor ‘slechts’ 77,50 euro krijgen de eerste 40 personen die zo’n ticket willen aanschaffen de mogelijkheid de soundcheck bij te wonen, items te laten signeren, op de foto te gaan met de bandleden en een gratis t-shirt van de komende dvd te krijgen. Wat wil een fan nog meer?
Als collega Ruud en ik rond 16.15 uur de 013 worden binnengelaten, valt het al snel op dat het grootste gedeelte van de aanwezigen niet uit Nederland komt. Naast enkele Engelsen en Duitsers zijn er zelfs Oostenrijkers, Grieken en een Braziliaan gekomen om deze belangrijke gebeurtenis bij te wonen. Dit creëert gelukkig snel een gezellige sfeer, waarbij fans elkaar op enthousiaste manier vertellen over de manieren waarop Savatage en Oliva hun leven hebben beïnvloed en waarom zij hier aanwezig moesten zijn.
Als na ongeveer een uur de deuren van de zaal open gaan is de band net bezig met inspelen. De gelukkigen krijgen naast een grappen makende Jon (”I tried sniffing glue, but the tube kept getting stuck in my nose.”) onder anderen Death Rides A Black Horse, Power Of The Night en When The Crowds Are Gone te horen. Bij het laatste nummer wordt echter wel snel duidelijjk dat Jon’s stem niet optimaal is, waarop hij de rest van de band ook vertelt dat hij zijn stem nog wat probeert te sparen voor de avond zelf. Na enkele nummers verlaat hij dan ook het podium om de rest van de band Hall Of The Mountain King te laten oefenen met een roadie die een verdomd goede stem heeft.
Nadat de soundcheck eindigt, verschijnen de bandleden snel in de zaal om plaats te nemen achter een tafel waar de fans hun spullen kunnen laten signeren en de bandleden kunnen spreken. De sfeer zit er ook achter de tafel goed in terwijl de bandleden goedlachs iedereen te woord staan, op de foto gaan of hun handtekening op cd-hoesjes, jassen en een Braziliaanse vlag (voor een in tranen zijnde fan) zetten. Hierna is het tijd om met zijn allen op de foto te gaan op de trappen van de grote 013 zaal. Jon knuffelt nog wat mensen, drummer Chris gaat nog snel met wat mensen op de foto, maar dan verdwijnen de bandleden toch snel backstage om zichzelf voor te bereiden. Met nog twee uur te wachten tot het optreden daadwerkelijk begint maken de reeds aanwezigen meteen gebruik van de mogelijkheid om een goeie plaats vooraan bij het podium te bemachtigen.
Vanaf 19:30 loopt de zaal vol. In het begin nog vrij langzaam, waardoor sommigen zich toch afvragen of men toch niet beter in een ander land/zaal de dvd-opnames had kunnen plannen. Een halflege zaal is immers geen gezicht op het scherm en is voor de band ook geen lolletje. Als om 21:10 het licht uitgaat en de introtape van start gaat is het echter gelukkig toch zichtbaar dat 013 zo goed als vol is. Het concert gaat van start met Festival van het gelijknamige laatste album om snel over te gaan in een stukje Chance. De sterrollen zijn vanavond vooral weggelegd voor Matt LaPorte en Jerry Outlaw, die samen een perfect gitaarduo vormen en de solo’s van Criss zeer goed recht doen. Koning Oliva zelf heeft echter nog steeds last van zijn stem, waardoor enkele prachtige zanglijnen verloren gaan in schor schreeuwen. Gelukkig vergeeft het publiek hem vrijwel vanaf het begin, omdat de beste man hoorbaar zijn best doet en het publiek op charismatische wijze bespeelt met lofuitingen, anekdotes en een zeer theatrale presentatie bij nummers als Hounds of The Evil Within
Het eigen materiaal bestaat vanavond voornamelijk uit songs van Festival en een verdwaald lied van Global Warning. Het Savatage materiaal, waar de meeste mensen toch voor gekomen zijn, beslaat voor het grootste deel de Gutter Ballet/Streets periode, met enkele uitstapjes naar vroeger. Van de Zak Stevens era speelt men slechts een enkel lied in de vorm van een stukje Chance. Persoonlijk had ik graag ook krakers als Edge Of Thorns of Dead Winter Dead gehoord, maar ik kan me de keuze van deze setlist goed voorstellen. De uitstekende uitvoeringen van Ghost In The Ruins (met een lang soloduel), Power Of The Night en Hall Of The Mountain King zijn per slot van rekening een traktatie voor het uitzinnige publiek, dat woord voor woord meezingt, de vuist heft en naar hartenlust headbangt.
Na zo’n twee uur (inclusief toegift waarbij Jon het tijdens When The Crowds Are Gone toch wel erg zwaar heeft) is het concert helaas voorbij. Stemproblemen of niet, Jon heeft een uitstekende band achter zich en weet hoe hij de fans moet plezieren. Het feit dat hij ons eigen kikkerlandje, waar hij naar eigen zeggen heel erg veel van houdt, gekozen heeft om een dvd-opname aan te besteden leverde misschien wat vraagtekens op. Uiteindelijk blijkt het een perfecte keuze te zijn. Het geluid is zoals meestal in de 013 behoorlijk goed, de zaal is groot genoeg zonder de intieme sfeer te verliezen en de opbouw zorgt ervoor dat iedereen een goed zicht heeft op het podium.
Het blijft hartverwarmend om te zien hoe makkelijk mensen door muziek kunnen verbroederen. Ik heb dan ook totaal geen spijt van het extra bedrag dat ik heb neergelegd om de muzikanten te kunnen ontmoeten en bij de soundcheck aanwezig te zijn: het was het geld dubbel en dwars waard. Nu maar hopen dat de mensen die blijven hopen op een Savatage-reünie het eindelijk door zullen krijgen: Jon Oliva’s Pain is Savatage.
Setlist:
1. Festival
2. Chance
3. Hounds
4. Death Rides A Black Horse
5. The Evil Within
6. Agony And Ecstacy
7. Firefly
8. Lies
9. Sirens
10. Warriors
11. Living On The Edge
12. Ghost In The Ruins
13. Tonight He Grins Again
14. Believe
15. Gutter Ballet
Encore:
16. Power Of The Night
17. Hall Of The Mountain King
18. When The Crowds Are Gone
