Vrijdag:
Ieder jaar krijgt een regionale band de eer om het Rock Hard festival te openen. Ditmaal is de keuze gevallen op Ketzer. Op papier valt daar wat voor te zeggen. Met het sterke debuutalbum Satan’s Boundaries Unchained presenteerde het jonge gezelschap zich eind 2009 namelijk als één van de grootste beloften die de Duitse metalscène momenteel rijk is. Live komt de black/thrash formatie vandaag echter totaal niet uit de verf. Het gitaargeluid staat veel te zacht, terwijl het aan Slayer herinnerende gitaarwerk nou juist het beste onderdeel van de band is. De drums en met name de vocalen zijn bij dit optreden in de geluidsmix veel te overheersend, waardoor (op cd superstrakke) nummers als To Each Saint His Castle live helaas niet weten te overtuigen. De groep zet wel de toon voor het festival door even stil te staan bij het overlijden van Ronnie James Dio. We gunnen de sympathieke jongelingen derhalve best een herkansing, maar zet bij een volgende gelegenheid dan alsjeblieft wel een deskundige geluidsman achter de knoppen.
Sabaton doet het live altijd goed, en op Rock Hard is het geen uitzondering. De band heeft ook in Duitsland inmiddels een grote schare fans opgebouwd, die volop genieten. Sabaton is zoals altijd lekker actief, en met name frontman Joakim Bróden ziet weer alle kanten van het podium. Tussen zijn gymnastiekoefeningen door krijgt het publiek ondermeer wat nummers voorgeschoteld van de nieuwe langspeler Coat To Arms, die vlak voor het festival uitkwam.
Het aantal liveshows dat Bloodbath heeft gedaan is op één hand te tellen. Toch klinkt de band vandaag als een geöliede death metal machine, wat natuurlijk komt omdat de individuele bandleden hun sporen inmiddels wel verdiend hebben. Alleen frontman Mikael Åkerfeldt staat erbij alsof hij niet helemaal op zijn gemak is zonder gitaar in zijn handen, maar gelukkig is zijn stem dik in orde. Hij brult er krakers van alle drie de albums van Bloodbath uit, dus ook van Nightmares Made Flesh waarop hij de zang destijds overliet aan Peter Tägtgren. Toch is vijf kwartier aan de korte kant voor deze death metal allstar band, want doordat zovaak krijgen fans niet de kans om Bloodbath live te zien. Volgende keer mag het dus nog iets langer.
Er waren vele vragen aan het adres van Rock Hard eindredacteur Götz, waarom The Devil's Blood de vrijdag mocht afsluiten. Bloodbath is per slot van rekening de all-star death metalband. Volgens Götz waren het de mannen van Bloodbath zelf die hun plaats als afsluiters van de eerste dag hadden afgestaan aan The Devil's Blood, omdat ze zelf ook fan zijn. Nu is dat best aannemelijk, gezien de diversiteit in de muzieksmaak van Mikael Åkerfeldt en zijn voorliefde voor obscure jaren '70 hardrock. En zo geschiedt het: een nieuwe Nederlandse band met een erg jaren '70 geluid mag de vrijdag van het Rock Hard festival afsluiten.
En het is dus maar goed ook dat de zon aan het ondergaan is op het moment dat The Devil's Blood de bühne betreedt. Een show van deze occulte rockers in het volle daglicht zou niet passen. Enkele achtergrondzangeressen nemen plaats achter een stellage kaarsen (een pyro-show waar Kiss nog een puntje aan kan zuigen!), met daarnaast de drummer. De gitaristen en "the mouth of Satan" komen onder het bloed het podium op, nemen hun plaatsen in, en komen daar anderhalf uur niet meer vandaag. In die anderhalf uur wordt zo'n beetje al het uitgebrachte materiaal van de band gespeeld, her en der in een wat opgerekte versie. En hoe! De band zet, ondanks de statische podiumpresentatie, toch een dijk van een optreden neer. En terwijl we verwacht hadden dat het amfitheater gaandeweg het optreden zou leegdruppelen, blijft het tot het einde van de show druk. De band is duidelijk erg geliefd in Duitsland, dus de hoge plek op de bill lijkt zeker gerechtvaardigd.
