Het veld is nog vrij leeg als Dead In Decadence het podium betreedt. Niet de meest ideale omstandigheden, maar daar storen deze heren zich niet aan. Onlangs won de band de Battle For Elsrock, waarmee ze een plekje op de bill veroverden. De ruim honderd aanwezigen krijgen een lekker potje death metal te verwerken. Niet erg melodieus, maar wel afwisselend. Dead In Decadence zet een prima optreden neer, waar best wat meer mensen van hadden mogen en kunnen genieten. (Ruud)
De vreemde eend in de bijt (nou ja, wat is vreemd eigenlijk) is Generc. Waar andere bands metal of hardcore spelen, houdt dit gezelschap zich bezig met lekkere rock die de ene keer aan Led Zeppelin of AC/DC doet denken en de andere keer erg modern is. Niet dat het uitmaakt, want het wordt met verve gespeeld. Het verveelt niet, en dat komt onder andere ook door het enthousiaste optreden. Foutloos is het niet, maar daar zal niemand iets om gegeven hebben. Generc bewijst hier een uitstekende festivalband te zijn. Één die ik best wel eens vaker wil zien. (Ruud)
Volgens het infoboekje speelt The Butcher hardcore en zou het een breed publiek moeten trekken. Het mag gezegd worden dat de band geen verkeerd concert weggeeft, maar hardcore is nou niet bepaald één van mijn specialiteiten (mijn Miranda zegt dat ook altijd). Er is te weinig publiek aanwezig om te concluderen of dat nou echt zo is. Het neemt niet weg dat een select groepje vooraan uit zijn dak gaat, maar mij doet het helemaal niks. (Ruud)
Op Europese tour gaan met Lizzy Borden en later ook met Flotsam And Jetsam. Dat is niet voor veel bands weggelegd, en eigenlijk al helemaal niet voor bands die twintig jaar uit het circuit zijn geweest. Martyr flikt het wel gewoon even en beleeft hier haar tweede jeugd. En het is ze ook gegund. Hoewel ze in een zaal een betere indruk op me maakten, moet ik zeggen dat ook hier weer Martyr een tof optreden neerzet. Van de kou heeft zanger Rop geen last, want vele flessen water giet hij over zichzelf uit. Martyr is de eerste band die het publiek enigszins los krijgt, wat met een klassieker als Speed Of The Samurai of het nieuwe, uitstekende Eaten Alive geen moeilijke opgave is. (Ruud)
Het optreden van Devious staat vandaag vooral in het teken van de nieuwe cd Vision en dat is om eerlijk te zijn helemaal geen straf. De band bestaat immers uit getalenteerde muzikanten en dat blijkt op Elsrock ook maar weer eens. Het geluid is vet, het spel is retestrak en grunter Arnold gaat ouderwets baldadig tekeer. De nieuwe nummers zijn wellicht nog niet bekend bij de meerderheid van het publiek, maar menig bezoeker gaat toch al uit zijn of haar dak. En dat mag ook, want Devious is gewoon één van de sterkste death metalbands uit Nederland. De manier waarop de bandleden melodie combineren met logge passages en razendsnelle uitspattingen komt live prima uit de verf. Het optreden nodigt in ieder geval uit om als een malle naa de platenboer te rennen en het nieuwe plaatje aan te schaffen. Dom vedan goan, goddomme! (Jeroen)
Disabuse is een hardcoreband van de oude stempel, maar aan het begin van de set controleer ik toch niet even of het Engelse Sabbat op de planken staat. De zanger doet namelijk wel heel sterk denken aan Martin Walkyier. Dat is dan ook het enige dat aan die band doet denken, want verder krijgen we pure stampende hardcore voor de boeg met sporadisch wat metalen momentjes. Het is niet vervelend om de band aan het werk te zien en ook het geluid is meer dan redelijk, maar zelf kan ik niet bijster veel met de muziek. Voer voor de liefhebbers dus en afgaande op enkele driftige figuren vooraan leverden deze oude rotten een degelijke show af. (Jeroen)
Tankard doet wat van hen verwacht wordt, namelijk een mooi, alcoholisch, feestje bouwen. De band kan moeiteloos een set van 50 minuten vullen met oude en nieuwe krakers. Helaas gebruikt Gerre weer dezelfde uitspraken tussen de nummer, maar zijn sexy dansjes en gepronk met zijn pens vervelen geen seconde. Het publiek slikt het als koek. Net als op cd is Tankard live geen verrassing, al moet ik zeggen dat het lang geleden is dat ik iemand zo vals heb horen krassen als bassist mhmfforg. Overigens hoorden we van Gerre dat hij zijn been gebroken had en daarom niet zo bewegelijk was. Het kan aan mij liggen, maar ik zou zweren dat Gerre wat kilootjes is kwijtgeraakt. (Ruud)
Mucky Pup is weer bij elkaar en dat zullen we weten ook. Het was bepaald geen normaal concert dat we met z'n allen voorgeschoteld kregen. De Amerikanen speelden namelijk meer niet dan wel. Dat kan leuk zijn en bij vlagen was dat ook wel zo, maar ik hoor toch liever een band die er échte nummers uitperst dan wat deze fragmentarische lolbroeken er van bakken. Films, soundtracks en allerlei andere ongein werden geciteerd, maar uiteindelijk bleek de oogst nogal schamel. Natuurlijk was het leuk om een aantal oude crossoverklassiekers te horen, maar wanneer van sommige liedjes slechts gedeeltes worden gespeeld, om vervolgens over te schakelen naar wat speels gedoe, dan valt er weinig over de kwaliteit van het gebodene te zeggen. Het was allemaal lachen, gieren, brullen en de dikke pens van de zanger zorgde ook voor hilariteit, maar de muzikale inhoud was te verwaarlozen. Desondanks wel erg vermakelijk om eens gezien te hebben (Jeroen)
Het verschil tussen Flotsam And Jetsam en veel andere thrashbands is het plezier waarmee de band altijd op het podium staat. De mannen leveren muzikaal vakmanschap af en ze hebben er altijd zin in. Dat enthousiasme resulteert nog wel eens in een valse noot, maar eigenlijk maakt dat geen flikker uit. De set is een prachtige aaneenschakeling van klassiek thrashnummers en een paar latere pareltjes, heerlijk wild en bevlogen uitgevoerd. Zanger Eric A.K. bewijst nog steeds één van de meest karakteristieke zangers in het genre te zijn. Zijn maniakale gezichtsuitdrukkingen zijn vanwege de toegenomen rimpels misschien wat minder goed zichtbaar, maar zijn strot is nog altijd van gewapend beton, zonder barsten. Het is jammer dat de band niet zo uitvoerig citeert van Doomsday For The Deceiver, maar het minstens zo goede No Place For Disgrace wordt weer glansrijk uit de mottenballen gehaald. De band levert een spetterend concert af en kan rekenen op veel bijval. Zeker de sterkste act van de dag. (Jeroen)
Sodom was voor de plaatselijke christenjugend en andere goddelijke sympathisanten de voornaamste reden om zelfs kindertjes van acht jaar een bezwaarschrift te laten indienen. Uiteindelijk speelde de band wel gewoon. Het bleef onduidelijk wie de schone jongedame met het erg korte rokje was. Het leverde vanuit het publiek een mooi uitzicht op. Als we de geruchten moeten geloven dan ging het om het vriendinnetje van drummer Bernemann. Openen met een cover is wel heel gewaagd, zeker als je, je één van Duitslands bekendste thrash metalacts bent. Hoe dan ook, sommigen zullen er verbijsterd op gereageerd hebben, maar de meesten gaven er geen zier om. Helaas blijkt tijdens dit nummer wel meteen hoe tergend slecht het geluid was. Soms werd het ons wel erg moeilijk gemaakt om nummers te herkennen. Het is afgeladen vol tijdens dit optreden en niemand lijkt er echt bezwaar op te maken. In een uur tijd gooit de band er flink wat klassiekers tegenaan, zoals Ausgebombt, The Saw Is The Law, In The Sign Of Evil en Agent Orange. De band had duidelijk er duidelijk zin in, maar dat neemt niet weg, zeker na een fantastische Flotsam And Jetsam, dat Sodom vanavond teleurstelt. (Ruud)
Action In DC mocht de boel afsluiten en dat was voor veel bezoekers een reden om huiswaarts te gaan. Dat is ook wel te begrijpen, want de meeste mensen kwamen toch voor Flotsam and Jetsam en Sodom. Dat wil overigens niet zeggen dat het anderhalf uurtje AC/DC klassiekers tegenviel. Zeker niet, de coverband speelde vakkundig als altijd en het plezier spatte weer van de bühne af. Hoewel ik persoonlijk weinig met het materiaal van de Australische hardrockgoden heb, steelt de band toch de show met een hele lading klassiekers. Highway To Hell, TNT, Thunderstruck, alles kwam weer voorbij. Uiteraard niet zonder het zinderende slotakkoord in de vorm van For Those About To Rock... We Salute You, inclusief kanonnen. Het is jammer dat één van de betere coverbands op deze aardkloot er binnenkort mee kapt, maar dit avondje ongecompliceerd tekeer gaan pakken ze ons niet meer af. De SGP en enkele toegesnelde evangelisatiemalloten konden immers weer droevig toekijken hoe Satan menig individu op deze dag in zijn macht kreeg. Volgend jaar maar gewoon weer, dacht ik zo. Ik reserveer mijn stoeltje maar vast in het gemeentehuis bij de hoorzitting voor volgend jaar. Hoe vervelend dat ook moge zijn voor de organisatie, het zorgde toch weer voor de nodige extra promotie. God bless Elsrock en tot volgend jaar! (Jeroen)
Sodom:
Flotsam & Jetsam:
Tankard:
Disabuse:
Devious:
