Het werd een onvergetelijke avond, waarbij de bands en publiek tot het gaatje gingen. Onvergetelijk was ook de temperatuur in het Metropool, de zaal was letterlijk en figuurlijk “hotter than hell”. Het Metropool wordt overigens binnenkort op een nieuwe grotere locatie heropend en ik mag toch hopen dat de nieuwe zaal wel een airco zal bevatten. Of echter de knusse, old school sfeer ook terug komt is natuurlijk nog maar de vraag.
Naast Sick Of It All en Backfire waren deze avond ook de bands Strike First en Human Demise van de partij. Helaas was ik te laat aanwezig om deze bands te mogen aanschouwen, excuses zijn dan ook op z’n plek. Zover ik begreep speelden beide bands een prima potje hardcore en werden ze goed ontvangen door het publiek.
Deze dag stond verder ook in het teken van de officiële bekendmaking van de dood van The King Of Pop. The spirit of Wacko Jacko was deze avond echter ook in Hengelo aanwezig. Voordat Backfire begon te spelen klonk bijvoorbeeld Billie Jean door de zaal. Backfire speelde hier slim op in en opende hun optreden met het nummer Don’t Wanna Die Young. Er ontstond meteen een pit en op het podium was het een komen en gaan van schoonspringers en gastzangers. Petje af voor Backfire, want de band liet wederom zien waarom zij DE hardcoreband van Nederland zijn. Backfire was goed op dreef en speelde een relatief korte set waarin onder andere ruimte was voor knallers zoals Still Dedicated, Screaming For Silence en Pushing My Failures Away. Wat me wel opviel was dat het tempo van de songs een tikkeltje lager lag dan op de albums. Het is ze vergeven, want ik doe het ze niet na om in de hitte die in de zaal ontstond toch met zoveel energie voor de dag te komen.
Tijdens de pauzes was goed te zien dat een band als Sick Of It All na al die jaren erg down to earth is gebleven. De bandleden liepen gewoon op hun gemak door de zaal en waren niet te beroerd om een praatje met je te maken. De band speelde twee dagen later op een groter podium tijdens het Graspop festival, maar ik kreeg het gevoel dat de heren met name dit soort avondjes toch wel iets aantrekkelijker vinden.
Tegen kwart voor twaalf was het dan eindelijk de beurt aan de helden uit New York. Sick Of It All, kwam, zag en overwon. Zonder de andere bands tekort te doen, maar Sick Of It All blijft toch een waar monument als het aankomt op het geven van liveshows. De band heeft nog steeds niets van haar spelvreugde, power en passie verloren. De zaal was afgeladen vol en vanaf het eerste nummer Good Lookin’ Out was het een gekkenhuis.
De salto, de dubbele salto, de flik-flak, de hink-stap-sprong, noem ze maar op, allemaal kwamen ze voorbij op het niet al te hoge podium. Zanger Lou brak het ijs al direct door een macabere grap over Wacko Jacko te maken: “Do you know how MJ died? Well, he died of food poison. He ate some twelve year old nuts”. Geslepen zoals hij is maakte Lou Koller gedurende het concert dankbaar gebruik van de diverse gastzangers om in de hitte even weer op adem te komen. Gedurende het optreden kwamen natuurlijk diverse hardcore-punk klassiekers voorbij zoals Build To Last, Pushed Too Far, We Stand Alone en Step Down. Nieuwe nummers waren nog niet aan de orde, daar de band, zover ik begreep, pas na deze tour gaat beginnen aan een nieuw album. Na dik een uur spelen werd het onvermijdelijke Us vs Them ingezet en daarmee was de koek op.
Moe maar voldaan werden de laatste muntjes opgemaakt en stroomde het oude Metropool leeg. Nu maar hopen dat het nieuwe Metropool in de toekomst ook dergelijke avonden weet te organiseren. Dan zit het wel goed daar in Hengelo.
Setlist Sick Of It All (in willekeurige volgorde):
Good Lookin’ Out
Clobbering Time
Uprising Nation
Build To Last
Injustice System
Call To Arms
Pushed Too Far
Machete
We Stand Alone
Step Down
Take The Night Off
My Life
Busted
Friends Like You
Die Alone
Scratch The Surface
Borstal Breakout
Goatless
Us vs Them
Sfeerimpressie:
Sick Of It All - Live Good Lookin' Out Hengelo 2009
