Toch valt de publieke opkomst wat tegen. Hoewel er gaandeweg de dag steeds meer volk komt, hadden er makkelijk twee keer zoveel mensen op het terrein gepast. Opener Dialogue speelt voor een nog grotendeels leeg terrein. Hoewel de band uit slechts drie mensen bestaat, zetten ze een stevige en swingende pot groove rock neer. Het materiaal van het vorig jaar verschenen album L.A. Mode komt live goed tot zijn recht. Tijdens het refrein van Run Today wordt het aangekondigde vloekverbod meteen uit volle borst verbroken. Met Drunk At 10 AM besluit het drietal een overtuigend optreden.

Bij Dialogue staan voor het podium nog maar weinig mensen, maar voor aanvang van One Bullet Left meldt zich vooraan toch een behoorlijk groepje jeugdige fans. De jongste metalband van Nederland is echter nog klein genoeg om eigenhandig de soundcheck te doen. Als de bandleden terugkeren op het podium voor het feitelijke optreden, openen ze met de Cataract-cover Denial Of Life, die ook op de vorig jaar verschenen demo staat. Die demo vind ik verrassend sterk en live overtuigt de band mij vandaag eveneens. De thrash/death metal van One Bullet Left doet niet onder voor 'volwassen' bands in het genre. Ik ben benieuwd hoe ver deze tieners in de toekomst zullen komen.

Demia, dat voorheen bekend was onder de verwarring zaaiende naam Cancelled, brengt op 24 september het debuutalbum Insidious uit. Van de vandaag gespeelde songs maken Flaw The Immaculate en Phantom Limbs op mij een sterke indruk. Met deze nummers kan Demia de internationale (metalcore) concurrentie aan. De rest van het materiaal overtuigt echter niet, ondanks de enthousiaste podiumpresentatie. Hoewel het om een Nederlandse band gaat, blijkt zanger Yoav overigens de Nederlandse taal niet machtig, waarvoor hij zich herhaaldelijk verontschuldigt.

Brazilië lijkt heel wat talentvolle progressieve metalbands te herbergen. Thessera is er daar één van. Het vorig jaar verschenen debuutalbum Fooled Eyes is in Europa goed ontvangen, wat geleid heeft tot uitnodigingen van Elsrock en het ProgPower Europe Festival en een eerste Europese toernee. Met Marcelo Quina beschikt Thessera over een uitstekende zanger, die live een sterke indruk maakt. De overige bandleden (met Hugo Bertolaccini van Deventter als vervanger van de bij dit optreden afwezige toetsenist Rodolfo Amaro) beheersen hun instrumenten eveneens en brengen prima uitvoeringen van songs als Party's On. Zelf ben ik nog niet geheel overtuigd door het debuutalbum, maar het is zeker een band om in de gaten te houden.

Non-Divine valt op door zich te kleden in witte kostuums waarin normaliter patiënten uit een psychiatrische inrichting gekleed gaan. Dat past goed bij de teksten van het dit jaar verschenen debuutalbum Asylum 45. Elk nummer vertelt namelijk het verhaal van zo'n patiënt vanuit diens perspectief. Songs als One Life, One Soul en Breathe komen vandaag echter niet goed uit de verf, doordat de zang te zacht in de geluidsmix staat. Mijn favoriete nummer van het album, In Shame, wordt helaas niet gespeeld, terwijl enkele nieuwe nummers waarop de band ons trakteert op het eerste gehoor weinig indruk maken. De setlist had wat meer afwisseling kunnen gebruiken. Met een prima debuutalbum op zak had ik van deze melodieuze groove metalband meer verwacht.

De Overijsselse metalcore formatie Chiraw trad vorig jaar ook al op Elsrock aan en speelt een bij voorbaat gewonnen thuiswedstrijd. De heren hebben wat te vieren, want tijdens Elsrock is het debuutalbum Dark Frequencies, vers van de pers, voor het eerst te koop. Chiraw brengt letterlijk en figuurlijk pit in het publiek. Zanger Robin de Groot lijkt met alle aanwezigen persoonlijk oogcontact te maken. Tijdens Dark Frequencies ontstaat een wall of death, maar muzikaal is het nummer Perfect Gift voor mij de uitschieter. De melodieuze elementen in de songs vind ik over het algemeen echter niet sterk. De nadruk ligt bij Chiraw op kracht en agressie.

Op voorhand had ik mijn twijfels of Autumn op dit festival zou passen en de animo onder het publiek blijkt inderdaad vrij gering. De band oogt desalniettemin enthousiast, al begint men wat later dan aangekondigd aan het optreden. De relatief lange soundcheck zal te maken hebben met het feit dat voor de eerste keer van drumstel wordt gewisseld, aangezien tot dusver alle bands gebruik maakten van het drumstel van Chiraw. Het is verfrissend om voor de verandering een Nederlandse gothic metal band aan het werk te zien zonder sopraanzangeres met operette-neigingen. Nienke de Jong beschikt gewoon over een mooie, gevarieerde zangstem. Wel vind ik het jammer dat de band geen songs meer speelt van het debuut When Lust Evokes The Curse. Als Nienke aankondigt dat ze wat oude songs gaan spelen, gaat het om nummers van het tweede album Summer's End. De nadruk ligt live daarmee op pop/rock-geöriënteerd materiaal en op een metalfestival is Autumn een beetje een vreemde eend in de bijt. Kwalitatief is het optreden echter dik in orde.

Hatesphere is al regelmatig in Nederland te bewonderen geweest. Dit is echter het eerste optreden sinds het vijfde album Serpent Smiles And Killer Eyes eerder dit jaar op de markt werd gebracht en de Denen hebben er duidelijk zin in. De moderne death/thrash metal wordt live nog wat vetter, harder en bruter gebracht dan op de plaat. Het is evident dat een flink deel van het publiek voor deze band is gekomen. Persoonlijk doet het me echter niets. Dat komt vooral door vocalist Jacob Bredahl wiens geschreeuw me totaal niet kan boeien. Als hij aan het publiek vraagt of we op de goede bands (Dream Evil en Nevermore) wachten, verwoordt Bredahl dan ook precies mijn gedachte. Inmiddels heeft hij de band trouwens verlaten.

De aanstekelijke, traditionele heavy/power metal van Dream Evil zorgt voor een uitgelaten sfeer in het publiek. Songs als Made Of Metal en het briljante The Book Of Heavy Metal zijn dan ook meezingers bij uitstek, aangezien de refreinen al na één keer luisteren in je hoofd zitten. Bovendien blijkt Niklas Isfeldt naast een krachtige stem ook een groot gevoel voor humor te bezitten. Zo kondigt hij bepaalde songs aan als 'boeren metal' danwel 'schlager metal' en herdoopt hij één van zijn gitaristen in 'Ritchie Rainbow'. Het publiek van Elsrock reageert volgens Isfeldt beter dan de 4000 toeschouwers die ze de voorbije avond bij een optreden in Stockholm hadden. Voor mij is dit concert het hoogtepunt van de dag. Dream Evil heeft er vandaag in ieder geval één fan bij gekregen.

Met slechts twee albums op zak, mag Scar Symmetry toch als één na laatste band het podium op. Dat geeft wel aan dat de melodieuze death metal van het Zweedse vijftal succesvol is. De melodieuze passages zijn erg sterk en komen live op songs als Chaosweaver goed uit de verf. Desalniettemin slaat na een paar nummers bij mij de verveling enigszins toe door een gebrek aan variatie. Na goed drie kwartier stopt de band, terwijl ze een uur speeltijd hebben. Voor mij is het lang genoeg geweest. Smaken verschillen echter en een deel van het publiek vraagt om een toegift. Daaraan geeft Scar Symmetry geen gehoor en dus begint het wachten op de hoofdact.

Een dag voor het optreden op Elsrock ziet Nevermore zich gedwongen om een concert in de Plato te Helmond af te zeggen. De reden is dat zanger Warrel Dane een spoedbehandeling bij de tandarts heeft ondergaan, waarbij (naast een wortelkanaalbehandeling) twee verstandskiezen zijn getrokken. Gelukkig is hij wel in staat om op Elsrock te spelen. In het begin houdt Dane zijn hand een aantal keren op zijn wang, maar verder is er weinig van het ongemak te merken. Hij is uitstekend bij stem. Nevermore levert een prima optreden af en toont zich een waardige headliner. Jeff Loomis en Chris Broderick (die live de plaats inneemt van de inmiddels definitief vertrokken Steve Smyth) zetten het innovatieve gitaarwerk dat de albums siert op het podium overtuigend neer. De setlist geeft een goed overzicht van de laatste vier albums, al mis ik persoonlijk Believe In Nothing en Sentient 6. Als toegift speelt de band de titelsongs van de laatste twee albums, waarna de derde editie van Hell's Rock, pardon Elsrock ten einde is. Hopelijk kan de mooie locatie in Rijssen volgend jaar, ondanks de tegenwerking van plaatselijke streng christelijke politici, opnieuw een interessante en afwisselende rij metal bands verwelkomen.

Setlist Nevermore:
1. Medicated Nation
2. I, Voyager
3. The River Dragon Has Come
4. Inside Four Walls
5. My Acid Words
6. Final Product
7. Deconstruction
8. Born
9. The Heart Collector
10. Who Decides
11. Narcosynthesis
12. No More Will
13. This Godless Endeavor
14. Enemies Of Reality

Setlist Dream Evil:
1. United
2. Blind Evil
3. Fire! Battle! In Metal!
4. In Flames You Burn
5. Crusaders' Anthem
6. Made Of Metal
7. The Chosen Ones
8. Children Of The Night
9. The Book Of Heavy Metal (March Of The Metallians)

Setlist Autumn:
1. State Of Mind
2. Blue Wine
3. The Silent Madness
4. Satellites
5. My New Time
6. Closest Friends Conspire
7. Premeditated Dying
8. This Night
9. Summer's End