Op woensdag spelen er nog geen bands. Behalve de W.O.A. Firefighters fanfare en natuurlijk onze Duitse held Mambo Kurt. Die bejaarden met blazerinstrumenten negeren we graag en met het nodige bier in het lichaam begaven een hoop zatte metalfans zich naar de W.E.T Stage. De man met het orgel speelde zijn eerste van zijn vier concerten op Wacken dit jaar. Covers van Slayer, Marco Borsato, Iron Maiden en AC/DC werden afgewisseld met humoristische overpeinzingen, onvervalste polka songs en de obligatoire Abba cover. Er werd geëindigd met een versie van de grootste hit van Dr. Alban, bijgenaamd de zingende tandarts, dat je wellicht kent van het laatste Mambo Kurt album Spiel Heimorgel Spiel. (Kristof)
Donderdag:
Het Engelse Blitzkrieg had de eer gekregen om te mogen aftrappen op de Black Stage. Dit deed men gedeeltelijk met verve. De lekkere doch clichématige heavy metal sloeg van begin tot eind aan bij het volgelopen veld. Hoewel zanger Brian Ross (ex-Satan) wellicht wat beperkingen heeft wat betreft zijn stem weet hij dat goed te maken door een vermakelijke podiumprestatie. Naast enkele klassiekers zoals het strijdlied van de band Blitzkrieg spiekte de band ook een aantal malen op de nieuwe cd. Waar de mosterd vandaan komt is in dat geval niet geheel moeilijk te raden, maar ondanks het clichématige karakter van de muziek bracht de band een lekkere show en fungeerde als prima opener. (Jeroen)
Sodom heeft wat te vieren in Wacken. Vanwege het 25-jarige jubileum van de band heeft het een flink aantal gastmuzikanten uitgenodigd die in deze periode hun werk bij de band afleverden. Mede door het aantal gastmuzikanten werd het optreden dus een echt 'thuisconcert'. Na het publiek eerst opgewarmd te hebben met een viertal nummers waaronder Blood On Your Lips kan de tijdreis beginnen. Achtereen volgens komen Grave Violator (Blasphemer), Frank Blackfire (Christ Passion, Sodomy And Lust), Michael Hoffmann (The Saw Is The Law) en Andy Brings (o.a. Wachturm) hun kunsten vertonen over hun eigen glorieperiode. De een wat zenuwachtiger dan de ander vallen Blackfire met prima gitaarspel en met name Brings contact met het publiek het meest op. Uiteraard wordt het concert in volle ceremonie afgesloten met de bekendste klassiekers als Ausgebombt, Outbreak Of Evil en Bombenhagel. Kleine domper op het gehele concert was de afwezigheid van Chris 'Witchhunter' Dudeck, die nog altijd een alcoholprobleem schijnt te hebben. (Remco)
Tyr is de enige reden voor mij om vandaag uit mijn tent te komen en met mij waren velen richting de W.E.T. Stage gegaan, zodat deze uit puilde van de bezoekers. Achteraf hoorde ik van vele mensen dat zij bij het zien van de overvolle W.E.T. Stage rechtsomkeert hadden gemaakt. Wellicht een tip voor volgend jaar: loop helemaal door naar achteren. Daar is het rustiger en dan kun je makkelijker doorlopen naar de linkerkant van de tent, waar nog genoeg ruimte was. Vanaf de bar had ik een prima zicht op de band, die besloot om de mensenmenigte niet teleur te stellen door een geslaagde show weg te geven. Het publiek kon dit uiteraard wel waarderen en ging vervolgens uit zijn dak bij Hail To The Hammer. Terji was goed bij stem en ook de rest van de band speelde strak. Voor mij een prima opener van Wacken 2007! (Nicole)
De hoofdact van de donderdag, ook bekend als A Night To Remember, was metalinstituut Saxon. Deze Britse metallegende geeft zelden slechte shows weg en ook vanavond maakte de immer vrolijke Biff en gezelschap er weer een leuke show van. Nieuwe songs werden afgewisseld met iets minder nieuwe songs, oude klassiekers en nog meer oude klassiekers zodat er over het algemeen niet teveel kon worden gezeurd over de setlist. Het geluid was in orde, de geprojecteerde videobeelden waren mooi en er kwam genoeg vuurwerk langs om het niet koud te krijgen. En zolang deze oude band zo enthousiast blijft spelen, mogen ze nog jaren doorgaan. (Kristof)
Een paar jaar terug stond Overkill nog op de Black Stage. Vanavond speelt de band op de Party Stage. Misschien een verbetering qua podium, maar had de band dan niet zo laat neergezet. Ondanks dat geeft de band een meer dan aardige show weg, waar podiumbeest Bobby Elsworth duidelijk de overhand in heeft. Rotten To The Core, In Union We Stand, Elimination, Wrecking Crew…de klassiekers worden in elk geval nauwelijks overgeslagen. Ook het opgefokte Old School en uiteraard Fuck You doen het publiek aan het einde hun door drank en drugs aangetaste strotten nog een keer opentrekken, waarna de band na bijna een uur spelen de spotlichten weer laat doven voor de donderdag. (Remco)
Pagina 2: de vrijdag
Pagina 3: de zaterdag
