Dat opwarmen lukt helaas niet echt, maar dat is niet helemaal de schuld van Born From Pain. De Limburgers gaan zoals altijd fel te keer, alleen is het niet aan het publiek, dat voor een groot deel uit tieners die vooral voor Soulfly komen bestaat, besteed. Het is gedurende het half uurtje dat Born From Pain heeft gekregen bijzonder rustig in de zaal en er ontstaat slechts sporadisch een kleine pit, maar die vallen in het niet bij de complete chaos die normaliter ontstaat bij een optreden van deze band.
Als om negen uur de heren van Soulfly het podium betreden en openen met het van het laatste album afkomstige ‘Babylon’, lijkt de zaal in een klap wakker geschud. Het geluid is gelijk al uitstekend en het viertal oogt zeer gretig. De eerste helft van de set wordt aangegrepen om er een grote hoeveelheid ‘hits’ doorheen te jagen. Zo horen we ondermeer ‘Prophecy’, ‘Seek ‘N’ Strike’, de Sepultura-klassiekers ‘Roots Bloody Roots’ en ‘Refuse/Resist’ en een heel klein stukje ‘Jumpdafuckup’.
De Soufly-trein raast aan een stuk door en het publiek krijgt slechts tijdens de bijna jamsessie-achtige instrumentale stukken de gelegenheid om even op adem te komen. Max Cavalera is zelfs na 14 shows in 15 dagen erg goed bij stem, terwijl gitarist Marc Rizzo misschien geen virtuoos is, maar zeker bewijst over vliegensvlugge vingers te beschikken.
Natuurlijk worden er ook weer de nodige attributen te voorschijn gehaald. Zo komt Max op een gegeven moment met een vreemd instrument aanzetten dat lijkt op een bamboestok met daaraan een groot uitgevallen kokosnoot waar hij in zingt terwijl hij met een soort drumstick op de bamboestok tikt. Ook worden er een aantal grote trommels te voorschijn gehaald en mag iemand uit het publiek samen met Max komen jammen. Tegen het einde van de show mag Cavalera’s zoon Richie laten horen wat hij in huis heeft en zingt hij een nummer mee.
De show kent ook enige minpunten, al mogen die als futiliteiten worden aangezien. Zo moeten we het doen zonder het geweldige ‘Fuel The Hate’ en krijgen we helaas ook geen volledige versie van ‘Jumpdafuckup’ te horen. Daarbij komt dat Max Cavalera tussendoor niet even de tijd neemt om een leuke anekdote te vertellen. Het is hem vergeven, we heten immers niet allemaal Mikael Åkerfeldt. Deze kleine dingetjes worden gelukkig ruimschoots goed gemaakt door het prima geluid en het enthousiasme van de band.
Voor de korte toegift verschijnt Max in een Willem II-shirt, waarna de avond met ‘Eye For An Eye’ aan zijn eind komt. Iedereen die dacht dat Soulfly uitgeblust was, wordt vanavond op z’n nummer gezet. Die mensen krijgen echter al snel een nieuwe kans. Deze zomer staat de band namelijk weer op diverse festivals.
