Reden genoeg om de aandacht weer naar de vele zaaltjes die ons landje rijk is te verplaatsen want daar gaat het de komende weken en maanden allemaal gebeuren. De tourbussen rijden af en aan en de concertagenda`s zijn tot de nok toe gevuld. En natuurlijk zijn ook wij van Metalfan dus weer van de partij en zodoende trapte uw ondergetekende na een zeer geslaagd Wacken Open Air af in Arnhem, waar Suffocation, bijgestaan door onze eigen Soulreaver en Desensitised het dak van de Goudvishal snokte.
Voor de opener Desensitised was dit concert een mooie gelegenheid om hun nieuwbakken telg "Virus Of Violence" aan de man te brengen dus vol overgave stortte de band zich op hun set in de poging de zaal flink te verhitten.
Maar als je voor een band als Suffocation opent is dat niet bepaald een hapklare klus. Aan het enthousiasme en podiumenergie van de bandleden heeft het in ieder geval niet gelegen want de 3 heren en dame brachten hun retesnelle mix van death en grind met grote inzet ten gehore. Het geluid was echter niet bepaald om over naar huis te schrijven en zo verzoop het merendeel van de nummers in hun eigen brutaliteit en snelheid waardoor het optreden als 1 monotone massa beuk-, rag- en brulwerk dreigde te klinken. Met name het oudere werk van Desensitised had hier nogal een handje van, de nieuwe nummers leken naast snelheid meer muzikale diepgang te herbergen wat zo nu en dan toch voor een lichtpuntje zorgde.
Logischerwijs lag de nadruk op de nieuwe cd waarvan onder andere "Struggling Existence", "Salvagers Of Souls", "Introspective Exploration" en "In The Grip Of Fear" werden gespeeld.
Soulreaver is tegenwoordig bijna niet meer weg te denken uit de voorprogramma-regionen. Eerder opende deze band al onder meer voor Vader, Inhume, Pentacle, Detonation en Ancient Rites dus een verrassing kon je de verschijning van dit 4-koppig gezelschap (wederom samengesteld uit 3 heren en een dame op de snaar) niet meer noemen. En zodoende goed op elkaar ingespeeld begon Soulreaver aan hun betrekkelijk korte doch krachtige set.
Geluidstechnisch kampte Soulreaver eigenlijk een beetje met hetzelfde probleem als voorganger Desensitised. Het geluid was te hard, te schel soms, waardoor solo`s en loopjes niet altijd even goed uit de verf kwamen. De vocalen daarentegen waren des te beter waarneembaar en vanaf de opener "Gastornis" eiste brulboei/snarenplukker Jeroen de volledige aandacht op. Feit is wel dat Soulreaver hun doodmetaalse vertolking van degelijke variatie voorziet waardoor de nummers aardig herkenbaar bleven en de set daarmee ook wat aantrekkelijker werd. De zaal leek inmiddels ook weer aardig te ontwaken uit de barcoma waarin een groot deel van de bezoekers gedurende de eerste band verkeerde en haren zwiepten strijdlustig door de lucht tijdens "Souls Devoured", "Corruptor" en de afsluiter "Entle Dont". En zo wist Soulreaver, ondanks het feit dat de band vrij smoelloze deathmetal maakt waar ik persoonlijk niet gauw warm voor loop, dan eindelijk de thermometer richting rood te doen kruipen.
Króóp de thermometer tijdens Soulreaver nog richting rood dan spatte deze tijdens de eerste noten van de inmiddels op handen gedragen Suffocation in 1001 stukken uit elkaar. Want toen de klok half 11 sloeg werd het in 1 klap duidelijk wie nog steeds heer en meerster is van de VSDM-liveprestaties. Suffocation stelt immers nimmer teleur. De livereputatie van deze band is groots en op Wacken heb ik een week geleden al een ferme voorproef van wat er in Arnhem ging gebeuren mogen krijgen.
De podiumkracht van Suffocation zit `m ongetwijfeld in hun oprechte liefde voor brute death en het intense plezier dat ze zelf aan hun optredens beleven. Want waar Suffocation ook ten tonele verschijnt, Wacken of de Goudvishal, of de band nou voor tienduizenden mensen of een paar honderd man speelt, Suffocation is altijd in vorm, altijd scherp, altijd vol pit en humor en bulkend van de muzikale energie.
En zo barstte het feest waar wij deze avond halsreikend naar hebben uitgekeken met de opkomst van Suffocation dan in alle hevigheid los. Wapperende haren waar geen eind aan leek te komen, vervaarlijk maaiende vuisten die menig rib dreigden te verpulveren en ledematen roodpaars deden kleuren...een dappere ziel poogde een snoekduik vanaf het podium te ondernemen, handen en gele rakkers die gebroederlijk de lucht in werden gehesen...een ieder die zich op dat moment in de Goudvishal bevond, genoot.
Een gegeven die de band natuurlijk niet is ontgaan. Voorzien van een goed geluid (eindelijk!), een gevarieerde setlist (die wel opvallend veel overeenkomsten met Wacken vertoonde, maargoed, gezien de kwalitatief hoge capaciteiten zien we dat maar al te graag door de vingers) waarin alle cd`s van Suffocation aan bod kwamen, rijkelijk contact met het publiek en de nodige humor wist Suffocation moeiteloos de pannen van het dak te rossen, de waterleiding te doen knappen en de vloer van scheuren te voorzien. Afgezien van een paar zeer geringe adempauzes (hoewel de heer Mullen het niet kon laten om tussen vrijwel alle nummers een lulverhaal op te hangen) speelde Suffocation een retesnelle set waar onder andere "Surgery Of Impalement", "Prelude To Repulsion", "Effigy Of The Forgotten", "Catatonia", "Breeding The Spawn" ("for the ladies who are supporting deathmetal!") en (een meer dan een terechte) afsluiter "Pierced From Within" deel van uitmaakten.
Nee, Suffocation wist alle verwachtingen wederom in te lossen. Sterker nog, Suffocation roste, beukte, walste, molesteerde en vertrapte iedereen, tot aan de laatste ademhalende ziel, compleet aan puin. DAT is pas deathmetal op de planken. Hulde!
