Het centrum van de textielstad kleurt al een paar dagen zwart en dat is vandaag niet anders. Ayreonauts uit zo’n zestig verschillende landen kijken daar rond en pakken nog even een terrasje voordat ze in de lange rij aansluiten. Velen zijn vroeg van de partij om een goed plekje te kunnen bemachtigen, sommigen al zo vroeg dat ze in de middagrij aansluiten voor de avondshow. Gekkenwerk! Ze hebben geluk dat het mooi weer is en enkelen hebben zelfs een campingtafeltje en -stoeltjes meegenomen om het wachten aangenamer te maken. Het is gezellig in de rij, die, nadat de deuren opengaan, snel doorloopt, het aquarium in. Eenmaal in de grote zaal hoor je namelijk de onderwatergeluiden van de intro van het album.
De rust en het wachten worden verbroken door Michael Mills (Toehider). Terwijl het doek nog gesloten blijft, verschijnt hij aan de zijkant van het podium om het publiek op een onderhoudende manier toe te spreken en te verzoeken om de telefoons op zak te houden. Er hangen camera’s die de hele show professioneel vastleggen en er zal een dvd/blu-ray verschijnen. Een mooi vooruitzicht, al gaat er niets boven het bijwonen van een dergelijk spektakel.
En een spektakel is het. Vanaf het begin kom je ogen en oren tekort. De muzikanten staan op verschillende hoogtes en er zijn verticale projectiewanden waarop vrijwel constant beelden getoond worden. De lichtshow inclusief lasers is fantastisch en de rook- en vuurwerkshow is perfect getimed. Al tijdens opener Age Of Shadows is het een komen en gaan van verschillende vocalisten, die met veel enthousiasme worden verwelkomd door het publiek, dat vandaag louter bestaat uit respectvolle liefhebbers. Het verzoek om de telefoons niet in de lucht te houden, wordt door vrijwel iedereen ingewilligd en de show is mede daardoor op een prettigere manier te volgen.
De geluidsman zorgt er bovendien voor dat het geheel met zeer veel overtuiging en definitie uit de boxen komt. Het geluid is warm, kraakhelder, krachtig tijdens de stevige passages en breekbaar tijdens de kalme. Erg gaaf hoe hij een climax van bepaalde tracks meer impact laat hebben door het volume te verhogen. Afhankelijk van waar je in de zaal staat, is de surround sound (het soleerwerk en elektronische, futuristische klanken) een succes of niet. Dat laatste geldt aan de zijkanten, het eerste als je in het midden van de zaal bent. Het algemene werk wordt de geluidsman wat makkelijker gemaakt door de uitstekend presterende musici, die stuk voor stuk veel indruk maken. Instrumentaal staat het als een huis dankzij drummer Ed Warbie, toetsenist Joost van den Broek, bassist Johan van Stratum en gitaristen Timo Somers en Marcel Coenen. De songs worden daarnaast verrijkt door de bijdragen van violist Ben Mathot, cellist Jurriaan Westerveld en fluitist Jeroen Goossens.
Hoewel de instrumentalisten zich in de kijker spelen en zeer professioneel spelen, zijn de meeste ogen gericht op de zangers en zangeressen. Het zijn dan ook niet de minsten. Bob Catley, Jorn Lande, Ty Tabor, Floor Jansen en Phideaux Xavier zijn er helaas niet bij, maar hun bijdragen worden prima vertolkt door onder meer Maggy Luyten en Brittney Slayes, die vandaag een zeer overtuigend visitekaartje afgeeft. Ze houden zich meer dan prima staande tussen topvocalisten als John Jaycee Cuijpers, Anneke van Giersbergen, Simone Simons en Damian Wilson. Xavier mag er dan niet bij zijn, maar is wel fraai geprojecteerd, en dat werkt juist goed in de context van het nummer. Dan is de rij vocalisten verre van compleet, want we krijgen ook nog Wudstik, Marjan Welman, Liselotte Hegt, Jonas Renkse, Hansi Kürsch, Tom Englund, Daniel Gildenlöw en de al genoemde Michael Mills te zien en te horen. Soms is een bepaald stemgeluid wel even wennen ten opzichte van dat van de originele studio-versie, zoals Michael Mills, die de ondankbare taak heeft om Tommy Karevik te evenaren. Net als Wilson scoort hij echter met zijn uitstraling en positieve energie.
Die energie is vanmiddag de hele tijd aanwezig, zowel op het podium als in de zaal. Er is veel beleving en bijval. Fans zingen mee, mensen klappen ongevraagd mee op de maat en het ontzag voor de muzikanten is terecht bijzonder groot. Wat een performance en wat een enorme productie! Met name de eerste drie kwartier levert dat een euforische beleving op, maar ook daarna is het gebodene van een ver boven gemiddeld niveau. Nadat Arjen Lucassen het publiek heeft toegesproken over de opzet van de show, dankwoorden heeft uitgedeeld (hij meldt onder meer dat er honderdvijftig mensen betrokken zijn bij de organisatie van de optredens), uitgelegd heeft dat het credo niet less is more moet zijn, maar more is more en ruimte geeft aan Joost van den Broek (die met een knipoog grapt dat Lucassen beter in speechen is dan in gitaar spelen en zingen), krijgen we nog een toegift. Die eindigt met het fantastische The Day That The World Breaks Down met iedereen op het podium. Dit optreden zal velen nog lang bijblijven en het is dan ook uitkijken naar de blu-ray.
Setlist:
March Of The Machines (Intro)
1. Age Of Shadows
2. Comatose
3. Liquid Eternity
4. Connect The Dots
5. Beneath The Waves
6. Newborn Race
7. Ride The Comet
8. Web Of Lies
9. The Fifth Extinction
10. Waking Dreams
11. The Truth Is In Here
12. Unnatural Selection
13. River Of Time
14. E=mc²
15. The Sixth Extinction
Toegift:
16. This Human Equation
17. Fate Of Man (Star One-cover)
18. The Day That The World Breaks Down
Meer foto's vind je op onze Facebook-pagina!
