Slipknot, Sleep Token en Nothing More in Amsterdam

Voordat het zover is, mogen Nothing More en Sleep Token het publiek opwarmen, al is dat laatste niet echt nodig, want het is tegen de dertig graden buiten. Binnen doet de airco gelukkig zijn werk en is het aangenaam vertoeven. Zeker als de Amerikaanse rockers overtuigend en stevig aan hun set beginnen met het titelnummer en Tired Of Winning van het meest recente album Spirits (2022). Daarna doet de groep het rustiger aan, en dat terwijl de titel anders doet vermoeden, met de meezinger Go To War. Het kwartet toont zijn muzikale diversiteit in een te korte set van zo’n 25 minuten. Nu-metal, alternatieve rock, metalcore en zelfs Tool-achtige progtwists komen langs in vijf tracks, die alle wel wat interessants te bieden hebben, mede dankzij de energieke en goed zingende frontman Jonny Hawkins. Hij krijgt het publiek aardig goed mee. Opmerkelijk is het moment dat hij een flesje water het publiek ingooit dat keurig door iemand gevangen wordt met één hand. Aan het einde van de set is er nog iemand die die “We want nothing more” scandeert, maar het te korte, doch prima optreden is helaas echt afgelopen.

Voor Sleep Token zijn er nog wat meer liefhebbers aanwezig. De Britse groep heeft iets eigenzinnigs, niet alleen vanwege de anonimiteit van de bandleden die met maskers en in zwarte mantels over het podium bewegen, maar ook vanwege de unieke combinatie van moderne metal en elementen uit de alternatieve pop en r&b. Onderscheidend in die mix is de zang van frontman Vessel, die zijn soul-achtige zang met veel expressie brengt. Hij neemt af en toe plaats achter een keyboard, maar hoewel er veel elektronische elementen in de muziek te vinden zijn, is hij helaas weinig achter dat instrument te vinden. Heel veel klinkt van backingtrack. De frontman loopt liever over het podium, de teksten accentuerend, en wordt ondersteund door een statisch, driekoppig achtergrondkoor, dat vooral goed te horen is tijdens de kalme passages. Die rustige stukken kom je vooral tegen in de meest recente composities. Het publiek reageert echter het meest enthousiast op het stevigere materiaal, zoals The Offering. Dat doorbraaknummer is vreemd genoeg de opener, maar zou vanwege zijn magistrale breakdown beter passen als afsluiter. The Summoning en Higher zijn de andere hoogtepunten van een set die sterke en minder sterke fases afwisselt. Een betere volgorde in de setlist zou de flow ten goede komen. Ziggo Dome is bovendien nog een maatje te groot. De lichtshow verdient evenwel beslist een compliment, met name tijdens Mine en Alkaline, maar ook elders tijdens het optreden draagt de lichttechnicus bij aan een beleving. Ten slotte is een compliment voor de drummer op zijn plaats, die met zijn solo terecht nog even de spotlight op hem gericht krijgt tijdens The Summoning. Er is beslist nog werk aan de winkel voor Sleep Token, met name qua flow en podiumpresentatie, maar dat velen de Engelse formatie volgen en interessant vinden, is goed te begrijpen.

Helaas krijgen we vanavond geen antwoorden op de vragen die in de inleiding van dit verslag opgesomd zijn. De geruchtenmachine draait op volle toeren, maar officiële berichten blijven vooralsnog achterwege. Wél maakt Clown vanavond deel uit van Slipknot en is hij dus terug van heel kort weggeweest. Frontman Corey Taylor noemt hem even in een van zijn spaarzame speeches. In diezelfde toespraak verklaart de zanger dat hij last heeft van zijn keel, waardoor hij niet 100% klinkt, maar hij belooft 110% te geven. En dat klopt helemaal. De bijna 50-jarige vocalist heeft weleens beter geklonken, maar doet het gezien het gezondheidsprobleem beslist naar behoren. Hij is energiek en vuurt de fans aan om mee te zingen, wat massaal gebeurt. Ook zonder aanmoedigingen laat het publiek zich van zijn goede kant zien en horen. Wat een energie!

Vanaf het moment dat het grote doek met daarop het bandlogo naar beneden valt, is het feest. Al tijdens de openingstrack The Blister Exists ontstaan op meerdere plekken in de zaal moshpits, gaan de vuisten omhoog en wordt er meegeschreeuwd met Taylor. Het geluid staat heel hard, een aantal details verdwijnt daardoor in de mix, maar het geheel heeft wel veel power en energie. Zodra Psychosocial, The Devil In I en The Heretic Anthem aan bod komen, gaat vrijwel iedereen helemaal los. De pits worden groter, smelten in enkele gevallen samen, op de tribunes is een aantal fans aan het springen en er is meermaals een spontane wall of death op de dansvloer, die op en neer veert door de springende massa tijdens The Dying Song (Time To Sing). Vrijwel niemand houdt zich in.

Qua show is er niet veel veranderd ten opzichte van die in 2020, toen Slipknot hier ook in een uitverkocht Ziggo Dome stond. Aan weerszijden van het podium is een scherm bevestigd en ook op het podium zijn er meerdere schermen. De percussionisten toornen hoog boven de anderen uit op een pilaar, maar zijn ook elders te vinden. Er is namelijk veel beweging op het podium en zodoende is er veel te zien, al is het vaak donker (waardoor de flitsende visuals meer effect hebben). Meteen tijdens The Blister Exists is er al vuurwerk en ook later, zoals tijdens The Devil In I is er een vuurshow, net als aan het einde van het optreden.

Het enige rustpunt in de set is het op veler verzoek gespeelde Snuff. Tijdens deze ballad schijnt iedereen met zijn of haar lampje van de telefoon de zaal in. Verder is het vooral beuken en raggen, dit tot grote vreugde van de enthousiaste bezoekers, die gepassioneerd mee staan te dansen, springen en zingen. Het is een mooie chaos, zeker tijdens People = Shit (met grote circlepit) en het furieuze Surfacing. Prachtig dat Slipknot na zoveel jaren zo gemotiveerd voor de dag komt en zo veel betekent voor een gemêleerd publiek, dat vandaag heeft staan en zitten genieten van een harde, energieke en overtuigende set van anderhalf uur, waarin veel favorieten voorbijkomen. Alleen (sic), Disasterpiece en Before I Forget missen volgens sommigen, maar daar staan zo veel vette andere tracks tegenover. Duality en Spit It Out (met natuurlijk een massale "jump the fuck up") vormen het fantastische einde van een geweldige concertavond.

Setlist Slipknot:
1. The Blister Exists
2. The Dying Song (Time To Sing)
3. Liberate
4. Yen
5. Psychosocial
6. The Devil In I
7. The Heretic Anthem
8. Eyeless
9. Wait And Bleed
10. Unsainted
11. Snuff
12. Purity
13. People = Shit
14. Surfacing

Toegift:
15. Duality
16. Spit It Out