Rond zeven uur opent Bad Wolves de avond. De tribunes aan de zijkanten blijven vooralsnog grotendeels leeg en op de vloer is veel ruimte. De Golden Circle en de Parasite Pit, waar welgestelde uitverkorenen zich vlak voor het podium en rond de catwalk kunnen begeven, zijn vrijwel uitgestorven. Voor de gehele Zuidtribune, aan de verre kant tegenover het podium, hangt een doek. Bij dit concert wordt dus niet de volledige capaciteit van Gelredome gebruikt. De vraag is dan ook of er veel kaartjes verkocht zijn. Ondanks een matige geluidsmix en galmend geluid maakt Bad Wolves live gelukkig een betere indruk op me dan op de plaat. De drie cd's die de Amerikaanse formatie tot dusver heeft afgeleverd, suggereren dat we te maken hebben met het minder getalenteerde neefje van Five Finger Death Punch. Bovendien heeft de redelijk bekende vocalist Tommy Vext begin 2021 de foute wolven verlaten en is hij vervangen door de op het eerste oog en oor minder opvallende Daniel Laskiewicz, die van het meest recente album Dear Monsters evenmin een klaterend (artistiek) succes heeft kunnen maken.

De enthousiaste Laskiewicz maakt vanavond in Arnhem echter goed gebruik van het gehele podium, inclusief de catwalk, en slaagt erin om contact te maken met het afwachtende publiek. De andere bandleden ondersteunen hem bijzonder goed met hun achtergrondzang, zonder daarbij aan hun microfoons gekluisterd te blijven. Zo komen de gespeelde songs actief en levenslustig over. Dat de eigen composities desondanks enigszins tekortschieten, blijkt als de groep zijn wat ingetogen cover inzet van de klassieke track Zombie. Ofschoon Bad Wolves de klasse en intensiteit van het origineel van The Cranberries nergens evenaart, is Zombie toch de enige gespeelde song die daadwerkelijk memorabel is en uitnodigt tot meezingen. Daarom verwacht ik niet dat Bad Wolves ooit zal uitgroeien tot een grote act, tenzij hun songwritingskills fors verbeteren. Als opwarmer voor Skindred en Volbeat had het publiek het desalniettemin beduidend slechter kunnen treffen.

De aanwezigheid van Skindred is voor mij een belangrijke reden om vanavond naar Arnhem te reizen. De reggaemetalband uit Wales vormde eerder dit jaar het hoogtepunt van drie dagen Paaspop te Schijndel. Hoewel de charismatische frontman Benji Webbe weer zijn best doet om het voltallige publiek met zich mee te krijgen, slaagt de rasentertainer daar ditmaal slechts gedeeltelijk in. Hoewel het geluid in het inmiddels beter gevulde stadion wat verbeterd is ten opzichte van Bad Wolves, houdt de mix nog steeds niet over. Tel daarbij op dat de meeste bezoekers nog onbekend zijn met het materiaal van Skindred, dat de nu-metalsound behoorlijk verschilt van de stijl van headliner Volbeat en dat de onpersoonlijke entourage van Gelredome het bij lange niet haalt bij de relatieve intimiteit van een niet al te grote tent op Paaspop.

Het is daarom begrijpelijk dat een fors deel van de aanwezigen ogenschijnlijk onberoerd blijft, ondanks dat Skindred een aanstekelijke, dansbare en levendige show neerzet. Naast erkende klassiekers als Nobody presenteert het gezelschap twee gloednieuwe nummers, het nog onuitgebrachte L.O.V.E. (Smile Please) en de kersverse single Gimme That Boom. Het zijn eenvoudige, doch pakkende songs die verschillende kanten van de band laten horen en doen uitkijken naar het aankomende studio-album Smile. Helaas staat de release van die langspeler pas op 4 augustus 2023 gepland, dus we moeten nog even geduld hebben. Skindred speelt tussendoor korte stukjes van coversongs als Van Halens Jump en House Of Pains Jump Around. Dat werkt enigszins averechts, want het optreden wordt hierdoor wat rommelig. Dat is echter mijn enige kritiekpunt op een verder uitstekende vertoning.

Als Volbeat rond negen uur het podium betreedt, verdwijnt snel het laatste restje twijfel over de vraag of dit Deense viertal de terechte hoofdact is. Het geluid is een stuk harder en beter dan bij de voorprogramma's, de lichtshow is indrukwekkend en we worden verwend met grote rookkolommen. Later in de avond maakt de groep tevens gebruik van andere speciale effecten, zoals confetti en grote stuiterballen, die de zaal worden ingeblazen. Het zijn typische showelementen die we kennen van andere grote artiesten, maar desondanks bijzonder vermakelijk blijven. In de beginjaren was Volbeat een nogal statische act, doch het gezelschap is sterk gegroeid in dit opzicht en benut de vele ruimtes op het podium en de catwalk nog beter dan de supportacts al deden.

In muzikaal opzicht beschikt Volbeat bovendien over meer goede songs en grotere uitschieters dan Skindred, laat staan Bad Wolves. De rockabillymetalband speelt tegenwoordig amper iets van de eerste drie studio-albums, die nochtans mijn persoonlijke favorieten blijven. Ik ben hier echter op voorbereid en raak derhalve niet teleurgesteld. De recentere albums bevatten gelukkig ook heel wat leuke nummers, die de groep op prima wijze vertolkt. De meest actuele release, Servant Of The Mind (2021), is zelfs de meest stevige en bevredigende Volbeat-cd in jaren. Zo blijkt de van de nieuwe plaat afkomstige, onheilspellend zware track The Sacred Stones één van de hoogtepunten van het concert. De formatie speelt dit nummer niet voor niets als eerste toegift.

De meeste bijval uit het publiek blijft desondanks voorbehouden aan de grootste hits, te weten Lola Montez, Sad Man's Tongue en uitsmijter Still Counting. Net als Skindred speelt Volbeat enkele korte fragmenten van songs van muzikale voorbeelden. Daarbij gaat het om door zanger/gitarist Michael Poulsen grotendeels solo gebrachte eerbetonen aan Dusty Springfield, Johnny Cash en Jerry Lee Lewis. De frontman lijkt zich prima te vermaken en bedankt het publiek veelvuldig. Hij geeft bij zijn eerste praatje zelfs zijn goedkeuring aan fanatieke voetbalfans die tijdens het optreden naar hun mobieltje staren en de kwartfinale van het wereldkampioenschap voetbal tussen Argentinië en Nederland volgen. Zolang alle aanwezigen zich maar op hun eigen manier goed vermaken, zegt Poulsen zich nergens aan te storen.

Volbeat weet voor de volle honderd minuten of meer te boeien. De (huidige) bandleden maken op mij als entertainers een nog betere indruk dan in het verleden. De inmiddels verworven status als stadionact en headliner van grote festivals blijkt terecht. Hoewel de Zuidtribune is afgesloten en het concert gelijk valt met een belangrijke sportwedstrijd, zijn het grote veld en de twee zijtribunes tijdens de show van Volbeat dichtbevolkt. Alleen in de Golden Circle hadden wel wat meer (fanatieke) fans gepast. Het lijkt me dat de capaciteit van Gelredome vanavond voldoende is benut om het concert rendabel te maken. Persoonlijk zou ik het leuk vinden als Volbeat in de toekomst een keer een 'early days'-tournee doet, met voornamelijk songs van de eerste drie of vier albums. Met de huidige, op de recente cd's gerichte set is de Deense band echter evenzeer een metalverantwoorde topact. Als er vanavond al mensen ontevreden huiswaarts zijn gegaan, zal dat eerder aan de uitschakeling van het Nederlands voetbalelftal hebben gelegen dan aan Volbeat.

Setlist Volbeat:
1. The Devil's Bleeding Crown
2. Pelvis On Fire
3. Temple Of Ekur
4. Lola Montez
5. Last Day Under The Sun
6. Fallen
7. Sad Man's Tongue
8. Wait A Minute My Girl
9. Black Rose
10. Say No More
11. Seal The Deal
12. The Devil Rages On
13. Slaytan
14. Dead But Rising

Toegift:
15. The Sacred Stones
16. Die To Live
17. For Evigt
18. Still Counting

Setlist Skindred:
1. Stand For Something
2. Rat Race
3. That's My Jam
4. L.O.V.E. (Smile Please)
5. Kill The Power
6. Gimme That Boom
7. Nobody
8. Warning

Setlist Bad Wolves:
1. Sacred Kiss
2. Killing Me Slowly
3. Lifeline
4. Never Be The Same
5. If Tomorrow Never Comes
6. Zombie
7. I'll Be There

Meer foto's vind je op onze Facebook-pagina!