Gojira, Alien Weaponry en Employed To Serve in Tilburg

Employed To Serve is voor de meeste bezoekers vanavond de grote onbekende van de drie. De in 2011 in Woking opgerichte band trad (voorafgaand aan vanavond) echter al zeventien keer op in Nederland. Daaronder valt een legendarische show op Complexity 2018, waarbij iedereen het podium op mocht komen. Zo gek wordt het vandaag niet. Integendeel, men kijkt de kat uit de boom. Het Engelse kwintet beseft dat er werk aan de winkel is, toont zich van zijn actieve kant en probeert er beweging in te krijgen.

Zangeres Justine Jones spoort iedereen meermaals aan (“You need to wake up, fucking move”) en lijkt pas aan het einde van de set tevreden over de respons, die gaandeweg het optreden toeneemt. Dan komen ook de meest memorabele nummers voorbij (I Spend My Days (Wishing Them Away) en Mark Of The Grave). Tot die tijd is het onopvallend wat de groep biedt en zijn de vocale bijdragen (grunts en rauwe zang) van gitarist Sammy Urwin wisselvallig. Jones schreeuwt de longen uit haar lijf in tracks die elementen uit verschillende genres bevatten (metalcore, melodeath, mathrock, groovy thrash). Employed To Serve werkt hard, toont zijn diversiteit, maar zou beter tot zijn recht komen in een kleinere zaal.

De tweede band van vanavond is al wat bekender. Dat heeft Alien Weaponry met name te danken aan het voor metal behoorlijk exclusief element Maori. Van de teksten is meer dan de helft van de tijd niets te verstaan, maar de passie waarmee ze gebracht worden, is intrigerend. Het optreden begint met een korte ceremoniële dans (haka) door drummer Henry de Jong, gevolgd door een vette riff van zijn zingende en gitaarspelende broer Lewis. De twee krijgen hulp van bassist Turanga Morgan-Edmonds, die net als de andere twee overtuigend en strak staat te spelen.

Het geluid staat werkelijk perfect afgesteld en zodoende heeft iedere riff impact en elke groove veel power. Binnen de kortste keren is er dan ook veel beweging in de zaal, met al vroeg een pit en halverwege de tweede track Holding My Breath een wall of death. De jonge gasten op het podium – ze zijn net de twintig gepasseerd – houden het momentum vervolgens vast tot het einde met onder meer het Meshuggah-achtige Kai Whatu en het hypnotiserende Ahi Ka, waar elders Metallica en Sepultura vaak inspiratiebronnen blijken. Dat het intro van afsluiter Kai Tangata van backingtrack klinkt en niemand dus de moeite heeft gedaan om de jongens te voorzien van een putatara (dus geen didgeridoo) mag de pret niet drukken. De pit wordt steeds groter en tot achterin de zaal staan mensen mee te knikken op het ritme. Alien Weaponry stijgt boven zichzelf uit en wint vanavond veel fans met vette grooves.

Het is eigenlijk een geluk bij een ongeluk dat het optreden van Gojira op 27 mei 2020 niet doorging. Hedon te Zwolle biedt namelijk plaats aan 850 toeschouwers en 013 kan er drieduizend verwelkomen. Niets ten nadele voor de concertlocatie in Zwolle overigens, want het is een prachtige zaal waar meermaals per jaar interessante rock- en metalbands komen optreden, maar Gojira had dus bij wijze van spreken een week lang in een uitverkocht Hedon kunnen staan, want het verkoopt twee dagen op een rij 013 uit. Tekenend voor de enorme populariteit van de Franse formatie.

Volle bak dus, zowel gisteren als vandaag. Degenen die beide shows bezoeken, zien twee wijzigingen op de setlist: Space Time en L’Enfant Sauvage hebben plaatsgemaakt voor Oroborus en Toxic Garbage Island. Eerstgenoemde zet al vroeg in de set de aanwezigen aan het headbangen. Daar komen vervolgens Backbone en Stranded nog eens achteraan en niemand staat meer stil. Wat een geweldig begin van het optreden! Dat het (harde) geluid dan nog niet geweldig staat afgesteld (zang zacht, drums hard, gitaargeluid niet helder), lijkt weinigen te deren. Tijdens de tweede helft van de set behoort dat euvel gelukkig tot de verleden tijd.

Vanaf het begin is er veel te beleven. De rookkanonnen staan al vroeg in de set aan, de lichtshow is gaaf (de strakke timing tijdens onder meer Remembrance is indrukwekkend), er worden beelden en teksten op de achtergrond getoond (helaas niet altijd goed te zien) en later in de set worden er zelfs confetti en slingers de zaal ingeslingerd. Je kunt je afvragen of dat laatste nodig is (onder andere vanwege de milieuproblematiek die de band belicht), maar er is in ieder geval alles uit de kast gehaald om het een memorabele show te laten zijn. En dat is het, ook al vanwege de opblaaswalvis die tijdens Flying Whales over het publiek danst. Het blijkt een walvis met uithoudingsvermogen, want deze houdt het toch meerdere nummers vol. Er is zelfs een fan die samen met de walvis aan het crowdsurfen gaat. Hilarisch! Datzelfde kan gezegd worden van de drumsolo van de uitmuntend spelende Mario Duplantier, die letterlijk boven de andere drie uittorent. Hij stopt even om een bord tevoorschijn te toveren met de tekst “Ik kan jullie niet horen”. Vervolgens gaat hij door en toont hij de andere zijde: “Ok goed”. Hij is niet het enige bandlid dat in de picture staat, want bassist Jean-Michel Labadie wordt nog even toegezongen vanwege zijn achtenveertigste verjaardag. Santé!

Over een setlist kun je van alles vinden. Uiteraard is er veel aandacht voor Fortitude. Het meest recente album is met zeven nummers vertegenwoordigd. Hoewel de toegankelijkere en minder technische richting niet iedereen kan bekoren (Hold On doet de feestvreugde iets inkakken halverwege de set), krijgen de mannen, die al sinds 1998 bij elkaar zijn, een orkaan aan gejuich en applaus voor de goede uitvoering van de songs. Zelfs een vreemde eend in de bijt als The Chant levert veel meezingers op (die nadat het nummer is afgelopen het refrein gewoon nogmaals inzetten, dit tot tevredenheid van de bandleden). Sommigen zullen Explosia, The Heaviest Matter Of The Universe of een andere favoriet uit het verleden hebben gemist vandaag, maar je kunt niet alles hebben in het leven. Gojira concentreert zich op het recente materiaal en gooit er wat krakers tussendoor, al komen sommige daarvan al vroeg langs en blijft er later in de set wel wat te wensen over voor de fans van de oudere platen. De strakke headliner van vandaag was echter heer en meester en laat iedereen met een oprecht dankwoord zeer tevreden huiswaarts keren. Volgende keer AFAS Live of Ziggo Dome!

Setlist Gojira:
1. Born For One Thing
2. Oroborus
3. Backbone
4. Stranded
5. Flying Whales
6. The Cell
7. Love / Remembrance
8. Hold On
9. Grind
10. Silvera
11. Another World
12. Toxic Garbage Island
13. The Chant
14. The Gift Of Guilt
15. New Found
16. Amazonia