Met zulke klappers in het vooruitzicht is het altijd even afwachten wat de opener dan doet. Helaas valt 22 ietwat tegen. Het kwartet kleurt netjes binnen de lijntjes, maar heeft in tegenstelling tot de andere bands vanavond een meer rechttoe-rechtaanbenadering van prog. Ik weet het, dat is een contradictio in terminis, maar hier en daar schurkt de band toch echt tegen de stadionrock aan. Helaas sijpelt dat niet geheel door in de stageperformance. Hoewel de gitarist met regelmaat volledig uit zijn plaat gaat, is de rest van de band wat statisch. Bovendien opereren de beste mannen als eilandjes, niet als collectief. En net als de aandacht definitief lijkt te verslappen, is er ineens een strak en interessant nummer. Maar ja, slechts één nummer is wel een magere score voor een band die al tien jaar bestaat, maar dit biedt hoop. Als de zanger dan ook nog eens wat vaker het publiek in zou kijken en de interactie aan zou gaan, zou dit in een andere setting nog best een geslaagde band kunnen zijn, maar er is nog wel wat werk aan de winkel. Er wordt verrassend afgesloten met het nummer Sum Of Parts dat ik vrijwel volledig blijk te kennen, maar geen cover lijkt te zijn. Een verrekte lekker nummer. Ik ben verward.
Agent Fresco zal voor de meeste bezoekers intussen geen onbekende meer zijn, want de heren zijn de laatste jaren veelvuldig in Nederland te zien geweest. En als het niet in Nederland was, dan zijn ze ze wel op andere (prog)festivals tegengekomen. Leuk voor de fans, maar er treedt wellicht ook wel een bepaalde verzadiging op. Of dat de reden is dat het bij Agent Fresco niet zo heel vol is, wie het weet mag het zeggen.
Een kleine schare trouwe fans zal het allemaal een worst wezen. Ze zingen uit volle borst elke noot mee. Van Howls via Implosions tot aan Eyes Of A Cloud Catcher. Als kers op de taart spelen de technisch zeer begaafde proggers ook nog eens twee nieuwe songs van het op handen zijnde nieuwe album. Afsluitend stroopt zanger Arnór Dan Arnarson de kabels van zijn microfoon bij elkaar en stapt het podium af. Knuffelt met fans en beweegt zich al zingend langzaam door het publiek richting geluidstafel. Daar knuffelt hij de geluidsman om vervolgens bovenop de tafel te klimmen. Het vormt het hoogtepunt van het uiterste strakke en professionele optreden.
Op papier is Leprous helemaal in mijn straatje, maar ergens klikt het bij mij niet. Technische, polyritmische metal zonder al te veel blasts en notenkrakerij met een zanger die de sterren van de hemel zingt, is doorgaans 'helemaal mijn ding'. En toch ga ik het vanavond weer proberen. Het is namelijk ook weer niet dat ik er niks aan vind.
Niet in de laatste plaats vanwege het kristalheldere geluid is de bijna zeven kwartier durende show namelijk totaal geen straf. En in het gezelschap van een rijke schare enthousiaste fans word ik weldra meegesleept in een van de betere shows van het jaar. De zaal staat bomvol.
De opener Bonneville van het vorig jaar verschenen Malina wordt ingeleid met een cello. Iedereen is gelijk bij de les. Hoewel de focus vanavond sowieso op dit album zal blijken te liggen, mag er met een ruim zeven kwartier durende show niet geklaagd worden. Stiekem word ik af en toe toch wel een beetje fan. Dergelijke optredens zijn zeldzaam. Zo kan het nummer Golden Prayers mij bijvoorbeeld erg bekoren. Het poppy refrein dat vrijwel feilloos aansluit op de polyritmische basisriff heeft iets prettig ongemakkelijks. Ik hou ervan.
De band heeft de wedstrijd dan allang gewonnen. Laaiend enthousiast wordt elke noot gulzig door de fans verorberd. Dit is een band op de top van zijn kunnen. Ook de Massive Attack-cover Angel gaat erin als zoete koek en zelfs een rustig nummer als The Last Milestone brengt de zaal niet van de wijs.
Waar de heren eerder dit jaar op Dynamo Metal Fest de plank volledig missloegen, staan ze hier de sterren van de hemel te spelen voor een publiek dat daar veel beter voor geschikt is. Natuurlijk volgt er nog een toegift. Eerst twee nummers van Malina, maar dan is het tijd voor Slave om af te sluiten met een laatste toegift in de vorm van Third Law. Met een daverend applaus neemt de zaal afscheid van een van de beste progbands van het moment.
Setlist Leprous:
1. Bonneville
2. Illuminate
3. MB. Indifferentia
4. Echo
5. Golden Prayers
6. Stuck
7. Angel (Massive Attack-cover)
8. The Price
9. Malina
10. The Last Milestone
Toegift:
11. Mirage
12. From The Flame
13. Slave
Toegift 2:
14. Third Law
