Van voorprogramma Killswitch Engage heb ik te weinig meegekregen om er veel zinnigs over te kunnen zeggen. Normaal stelt de band me bij liveshows niet teleur en de eerste paar nummers klinken best wel weer goed, maar het is wel weer een voorprogramma waarvan je je afvraagt waarom Iron Maiden deze band heeft meegenomen. Muzikaal gezien liggen de bands best een eindje uit elkaar. Maar goed, bij een Iron Maiden-show staat het publiek toch vooral op de hoofdact te wachten.

Het is bijna negen uur wanneer Doctor, Doctor van U.F.O. uit de speakers komt. De fans weten het: de show gaat beginnen! Tijdens de bekende speech van Winston Churchill gaat het licht uit en als het weer aangaat bij de intro van Aces High wordt gelijk duidelijk dat kosten nog moeite gespaard zijn bij deze tournee: er 'vliegt' een levensgrote Spitfire boven het podium! Frontman Bruce Dickinson springt er onderdoor, precies op tijd voor het eerste couplet. Zingen hoeft hij eigenlijk niet want het publiek brult vanaf de eerste zin alles woord voor woord mee.

Het optreden bevat meer showelementen dan ooit tevoren, al is het ook een beetje een verkleedpartij van Dickinson. Zo draagt hij tijdens Aces High een pilotenoutfit, blijft hij tijdens Where Eagles Dare achterop het podium in een witte parka en loopt hij tijdens Fear Of The Dark met een kandelaar in een outfit uit vervlogen tijden. Natuurlijk zijn ook de vaste elementen aanwezig. Zo komt Eddie weer ergens het podium oplopen. Deze keer in zijn Trooper-outfit en gaat hij het zwaardgevecht aan met Dickinson. Die wappert ook nog met een Nederlandse vlag waarmee hij ook nog een schot weet te lossen, wat ook weer op veel gejuich kan rekenen.

Nu is zo'n grote show niets zonder goede muzikanten. Die staan vanavond zeer zeker op het podium. De band is de laatste jaren aan een soort tweede jeugd bezig, want de mannen zijn gedrevener dan ooit op het podium. Ze zijn in bloedvorm. Nergens deze avond tonen er sporen van ouderdom. De 'three amigos' - oftewel gitaristen Adrian Smith, Dave Murray en Janick Gers - wisselen de solo's perfect af. Bassist Steve Harris zingt elk nummer woord voor woord mee, terwijl hij alle hoeken van het podium bezoekt en regelmatig zijn bas op het publiek richt in zijn welbekende houding. De nestor van de band, drummer Nicko McBrain, lijkt vanavond harder dan ooit op zijn drumvellen te slaan. Om het hem weer wat moeilijker te maken heeft de band Where Eagles Dare weer eens van stal gehaald, waar hij geen problemen mee lijkt te hebben.

Zoals gezegd, Iron Maiden zou ook wat verrassingen voor de fans hebben. Natuurlijk ontbreken nummers als 2 Minutes To Midnight en The Number Of The Beast vanavond niet en ook Revelations komt weer voorbij. Publieksfavoriet Hallowed Be Thy Name is ook weer terug (in de toegift), nadat die op de vorige tour ontbrak vanwege een rechtszaak. Bij het vierde nummer van de avond begint de verrassing: The Clansman. De twee albums die de band opnam met Blaze Bayley worden eindelijk weer van stal gehaald. Niet iedereen vindt die even goed (understatement), maar de band zet hier vanavond een grandioze versie neer van The Clansman, waarvan menig fan toch moet toegeven dat het een van de hoogtepunten van de avond is.

Een ander hoogtepunt is Flight Of Icarus. Niet alleen omdat het nummer al ruim twintig jaar niet meer live gespeeld is door Iron Maiden, maar ook omdat er ineens een metershoog beeld van Icarus op het podium staat. En Dickinson krijgt hier de kans om zijn nieuwste speeltjes te tonen: vlammenwerpers! Alsof er nog niet genoeg pyro in de show zit... De zanger lijkt helemaal in zijn element met zijn vuurspuwers in zijn mouwen.

Twee opvallende verrassingen zijn For The Greater Good Of God en Sign Of The Cross. Beide songs kennen een vrij progressieve inslag (zeker voor Iron Maiden-begrippen) en zijn een minuut of tien lang, waardoor ze voor sommige mensen perfect dienen als moment om bier te halen. Tussen die twee songs in zit nog wel het snelle, korte The Wicker Man, dat op meer respons van de fans kan rekenen.

Na een klein anderhalf uur is het tijd voor lijflied Iron Maiden, waarmee we aan het einde van de show zijn. Natuurlijk komt er tijdens de gitaarsolo weer een metershoge Eddie achter het drumstel van Nicko McBrain vandaan. Deze keer heeft de mascotte twee grote hoorns, alsof hij Satan zelf is. Het blijf toch altijd een machtig moment in de show om die grote kop op het podium te aanschouwen. Gezien de reacties om me heen, ben ik niet de enige die dat vindt.

Ondanks dat Iron Maiden altijd het 'einde' van de show is, komt er natuurlijk nog een toegift. Daarin komen weer drie klassiekers aan bod. Vanaf de eerste noten van The Evil That Men Do tot het eind van Run To The Hills gaan de fans weer helemaal los. Helaas komt er dan toch een einde aan een waanzinnige show. Ik heb Iron Maiden al heel wat keren gezien, maar de show van vanavond in Arnhem is zeker een van de betere optredens. Zo mogen deze oude knarren nog wel even doorgaan.

Setlist:
1. Aces High
2. Where Eagles Dare
3. 2 Minutes To Midnight
4. The Clansman
5. The Trooper
6. Revelations
7. For The Greater Good Of God
8. The Wicker Man
9. Sign Of The Cross
10. Flight Of Icarus
11. Fear Of The Dark
12. The Number Of The Beast
13. Iron Maiden

Toegift:
14. The Evil That Men Do
15. Hallowed Be Thy Name
16. Run To The Hills

Meer foto's vind je op onze Facebook-pagina.