In het voorprogramma staat Mother Of Millions. Bij de meeste bezoekers is deze Griekse formatie onbekend, maar na vandaag niet meer. Zelden zagen ze zo’n geweldig voorprogramma. Wat een eenheid staat hier te spelen. De Zuid-Europeanen houden zo’n veertig minuten de zaal in hun greep met sfeervolle muziek, afkomstig van het tweede album Sigma. Denk aan een mix van Sólstafir (Emerge), Anathema (Shine, Collision), Agent Fresco/Leprous (Shine), The Mars Volta, Godspeed You! Black Emperor, Sigur Rós, Katatonia, Tool (Collision) en Saybia. Soms stevig en massief met metal-uitbarstingen, soms fragiel en cinematisch als kalme post-rock, maar de flow raakt nooit verloren.

Mother Of Millions laveert van eb naar vloed en weer terug en doet dat op een intrigerende manier, met intelligente ritmetwists, melancholische melodieën en emotionele zang. George Prokopiou (tevens zanger van POEM) beleeft de muziek en sluit zijn ogen. Zijn voordracht werkt aanstekelijk en meerdere bezoekers verkeren dan ook in hun eigen wereld. Drummer George Boukaouris leeft intens mee en imponeert met zijn diversiteit en ritmetwists. Hij pakt de kwastjes erbij en even later speelt hij percussie op de snaredrum. Aan het einde van de set zit de frontman op zijn knieën met zijn armen gespreid. Wat een fantastisch optreden!

Het is maar goed dat er een pauze tussen de twee optredens zit om even bij te komen. De bezoekers, zo’n honderd, kruipen nog wat dichter op het podium voor For All We Know. ”Het is even wennen zeg. Vijf en een halve maand geleden dachten we dat het nog een hele tijd zou zijn, maar hier zijn we dan. We hebben de laatste weken hard gewerkt.” En dat blijkt, want ondanks dat er bij voorbaat verontschuldigingen zijn voor de foutjes die er gemaakt gaan worden, maakt het zevental muzikanten (zanger Wudstik, gitaristen Ruud Jolie en Bart Hennephof, bassist Kristoffer Gildenlöw, drummer Stef Broks, hammondorganist Thijs Schrijnemakers en toetsenist Marco Kuypers) een zeer goede en ontspannen indruk.

Wat wil je ook met deze heren, die al vele jaren podiumervaring op hebben gedaan. Mede daardoor is het vanaf Take Me Home genieten. Wudstik laat zijn vocale diversiteit direct gelden en de anderen doen dat op muzikaal vlak in Busy Being Somebody Else. Soms gaat het er stevig aan toe, zoals in Fade Away. Een volgende moment klinkt het rustige, Floydiaanse I Lost Myself Today (met knappe uithaal van Wudstik en prima soleerwerk van Ruud). Laatstgenoemde is beslist een hoogtepunt in de set en dat geldt ook voor When Angels Refuse To Fly, dat net als een aantal andere nummers wordt meegezongen door een aantal fans. Niet elke track is een hoogtepunt, maar elk nummer heeft wel wat te bieden. Zo is er de climax van het stevige They’ll Win en de twist in de ritmiek en het fraaie samenspel in de brug van het uitstekende Prophets In Disguise, dat een muzikaal interessant deel van het optreden inluidt met progelementen. In deze fase komt het spel op de Hammond en op het keyboard goed tot zijn recht.

De set pingpongt heen en weer tussen het gelijknamige debuut uit 2011 en Take Me Home (2017). Na elke track klinkt er een stevig applaus en dat is maar goed ook “want we hebben constant bevestiging nodig.” De heren blijven op de hele avond op nagenoeg dezelfde plek staan. Ruud doet dat noodgedwongen omdat hij last heeft van zijn rug. Als Wudstik vraagt wie er morgen ook bij is, gaan slechts vijf handen omhoog. Hij doelt natuurlijk op het optreden in Tilburg, maar iemand uit het publiek geeft aan dat hij morgen in Gigant is om Barry Hay’s Flying V Formation te zien spelen. Ruud kent Huub van Loon wel die in de band van Hay speelt. Wudstik grapt: “Ik kwam laatst Barry tegen, weet je wat ie zei?....”

Hij vertelt dat Nothing More… zijn favoriete nummer is. De frontman legt in deze rustige track dan ook net dat beetje extra gevoel waardoor dit nummer zich opwerkt tot een van de hoogtepunten, nadat ook Blind Me (met prachtig soleerwerk van Ruud waar hij applaus voor krijgt) en de ballad Some Will… dat predikaat verdienen. Er volgt nog een toegift met We Are The Light (een van de publieksfavorieten, met een geslaagd showelement waarbij Wudstik de solo meezingt die Ruud op gitaar speelt, knap gedaan) en Breathe: Out. Helaas kon Anneke er niet bij zijn vanavond, maar dat mag de pret niet drukken. De bezoekers hebben genoten en laten dat weten door na afloop lang te applaudisseren en juichen. Beide bands nemen na afloop ruim de tijd voor hen. Het was een zeer geslaagde avond. Laten we hopen dat het niet bij de drie shows blijft die in dit weekend plaatsvinden.

Setlist For All We Know:
1. Breath: In (Intro)
2. Take Me Home
3. Busy Being Somebody Else
4. Fade Away
5. I Lost Myself Today
6. When Angels Refuse To Fly
7. They’ll Win
8. Prophets In Disguise
9. Down On My Knees
10. Breathe: Hold
11. Blind Me
12. Some Will…
13. Embrace/Erase/Replace/Embrace
14. Nothing More…

Setlist Mother Of Millions:
1. Emerge
2. Shine
3. Silence
4. Rome
5. Their Passage, The Light
6. Collision
7. Spiral

Met dank aan Ronald van de Baan van LiveReviewer voor de foto's.