Het is direct raak met Overture. Indrukwekkend hoe Randy George (bas), Eric Gillette (gitaar), Bill Hubauer (keyboard), Mike Portnoy (drums) en uiteraard Neal zelf deze geweldige openingstrack live vertolken. Het publiek is direct onder de indruk van het zeer vaardige spel van de topmuzikanten. Bill en Randy zijn blij met de reactie vanuit de zaal en kunnen een glimlach niet onderdrukken. Neal heeft tussen alle complexe tonen ook nog tijd om het publiek te vermaken. Hij is enthousiast en maakt direct contact met het publiek.
Dat doet hij ook aan het begin van City Of Destruction, waarbij hij even achter zijn keyboard vandaan komt. Hij loopt naar Eric toe en vervolgens naar Randy, die gekke bekken trekt. Zo is er tussen alle concentratie op de juiste uitvoering van de complexe muziek ook tijd voor een dolletje. Dankzij het uitstekende geluid komen de nummers goed uit de verf. De catchy rocker City Of Destruction (Bill en Mike tijdelijk met zonnebril) heeft veel power en zet de zaal in beweging. Datzelfde geldt voor Draw The Line. Hierin krijgen de anderen de kans om zich vocaal te bewijzen en al zijn ze instrumentaal sterker, zowel Mike, Eric als Bill brengen het er ook vocaal goed vanaf.
Het draagt ook bij aan de afwisseling in de show. Terwijl de heren veelal op hun eigen plek blijven staan of zitten, is er altijd wel iets op het podium dat de aandacht trekt. De wisseling in de vocalen of de samenzang, de solo’s, zoals de prachtige solo van Eric in The Slough en ook de songs zelf. Het vijftal laveert tussen rustigere secties, verschillende stijlen, stevige rockers en complexe passages. Hierdoor blijft de show constant boeiend. De eerste disc van The Similitude Of A Dream wordt in vier delen gebracht. Eerst de eerste drie tracks, vervolgens het deel tot en met Back To The City, daarna het vrolijke, lichte The Ways Of A Fool (met een hoofdrol voor Bill en referenties aan Beatles) en ten slotte het rockende, swingende So Far Gone en het gospel-achtige Breath Of Angels als combo. Tijdens laatstgenoemde zijn de McCrary Sisters helaas niet aanwezig en toch heeft de track veel meer impact dan op plaat. Derhalve een mooie afsluiter van het eerste deel van de setlist.
Na een intermissie van een klein kwartier is deel twee van het nieuwste album aan de beurt. De fans klappen direct mee met de beat van Slave To Your Mind. Hubauer imponeert met een solo op saxofoon in het met prachtige samenzang ingeklede Shortcut To Salvation. Tussen de nummers door zijn er niet veel woorden, maar Neal neemt toch even de tijd om aan te geven dat de bandleden weliswaar moe zijn, maar blij zijn om weer in Nederland te staan. Vervolgens rocken de mannen weer stevig met The Man In The Iron Cage. Tijdens de stevige nummers zorgt het perfecte geluid ervoor dat deze extra krachtig klinken ten opzichte van de studioversie.
De overgang naar The Road Called Home is subliem en datzelfde kan gezegd worden van de solo’s van Bill en Eric. Gillette is vandaag een klasse apart. Nergens is het applaus zo luid als na een solo van de gitarist die geen noot lijkt te missen. Het lijkt de man geen moeite te kosten. Met Sloth komt er even een rustmoment. Zo rustig dat Neal er een leuke draai aan geeft door te zuchten en er bijna bij te gaan liggen. Er is weer even tijd voor de nodige grappen. Randy doet mee. Hij heeft een luiaard aan zijn instrument hangen. In plaats van “nothing makes me grin” zingt Neal “nothing makes Mike grin”. Waar Eric veelal imponeert met zijn gitaarspel, doet hij dat hier met zijn zang (“It’s been a long day... It’s time to move on”).
De goedgehumeurde Portnoy treedt kort op de voorgrond om wat te zeggen voor aanvang van Freedom Song. Hij noemt het optreden van vandaag een “Slothy-fest” en roept de fans op om zich te laten horen: “Sing along, clap along”, en dat gebeurt ook. De stemming is reeds opperbest, maar er komt steeds meer bijval met deze feel-good song. Het lichtvoetige nummer, dat in een akoestische setting wordt afgewerkt (Bill op mandoline, Mike op tamboerijn) zet de liefhebbers aan het zingen en tijdens I’m Running (met verrassende drumsolo als intro en even later een bassolo van Randy) is er een aantal bezoekers aan het springen. Ook Neal heeft het enorm naar zijn zin en rent van links naar rechts over het podium.
Morse, die even van het podium is verdwenen, komt voor The Mask toepasselijk terug in de spotlights met een masker, die hij even later weer af doet. Het proggy The Battle, waarin de heren hun virtuositeit wederom tonen, en de sterke afsluiter Broken Sky/Long Day (Reprise) (met Neal aan het einde op zijn knieën achter zijn keyboard) vormen een prachtig slot van de reguliere set. Eric krijgt terecht veel applaus voor zijn soleerwerk, maar ook de bijdragen van de andere bandleden kunnen op veel waardering rekenen. Het publiek, dat enorm onder de indruk is en tijdens laatstgenoemde meezingt, blijft lang applaudisseren terwijl de mannen kort van het podium verdwijnen.
De vraag voorafgaand aan de toegift is uit hoeveel nummers deze zou bestaan. De bezoekers hebben geluk. Maar liefst vier tracks krijgen de fans voorgeschoteld. Van de solo-albums van Neal zijn het allereerst Momentum en het fantastische Author Of Confusion (met gave drumsolo, overtuigende complexe samenzang en meeklappen van het publiek). Agenda en een uitzonderlijk goede uitvoering van The Call (met een verbazingwekkend mooie hoge vocale uithaal van Bill die het publiek in extase brengt) vormen een ijzersterk einde aan een zeer lange, maar eveneens overdonderende avond met prachtige songs, die op enkele schoonheidsfoutjes in de timing en een kortstondige verkeerde keyboard-toonstelling na, veel ontzag opriepen en 013 in extase bracht. Jong en oud hebben genoten van een van de sterkste Neal Morse-shows op Nederlands grondgebied. The Similitude Of A Dream live is net als op plaat een collectie veelzijdige tracks die in een setting zoals vanavond uitstekend tot zijn recht komt.
Setlist:
1. Come Sail Away (Intro)
2. Long Day
3. Overture
4. The Dream
5. City Of Destruction
6. We Have Got To Go
7. Makes No Sense
8. Draw The Line
9. The Slough
10. Back To The City
11. The Ways Of A Fool
12. So Far Gone
13. Breath Of Angels
Set 2 (The Similitude Of A Dream, Part 2):
14. Slave To Your Mind
15. Shortcut To Salvation
16. The Man In The Iron Cage
17. The Road Called Home
18. Sloth
19. Freedom Song
20. I'm Running
21. The Mask
22. Confrontation
23. The Battle
24. Broken Sky / Long Day (Reprise)
Toegift:
25. Momentum
26. Author Of Confusion
27. Agenda
28. The Call
Met dank aan Jostijn Ligtvoet van 013 voor de foto's.
