Na iets meer dan een half uurtje wachten begon Machine Head. Het eerste nummer zette gelijk de perfecte sfeer voor de rest van de avond neer. Het geluid was best goed; niet super, maar zeker ook niet slecht. De band had er ook zeker zin in, het straalde er gewoon vanaf. De mix tussen oud en nieuw materiaal was goed. Natuurlijk werden de nummers van Burn My Eyes goed ontvangen. Daarvan werden Old, Davidian en I'm Your God Now gespeeld. Het lijkt echter wel of dat toch nog ieders favoriete Machine Head album is, want ik hoorde van alle kanten mensen klagen dat ze nog meer van dat album moesten spelen. Tussen de nummers stond zanger Rob Flynn best vaak met het publiek te praten. Natuurlijk begon hij over bier, en wiet. En hoevaak hij "proost" gezegd heeft weet ik niet, maar hij vond het nogal een leuk woord geloof ik.
Van The More Things Change werden slechts twee nummers gespeeld geloof ik, Ten Ton Hammer en Take My Scars. Maar ook deze nummers vielen goed in de smaak bij het publiek. Aangezien ik The Burning Red, Machine Head's derde album, echt niks vond zou ik niet weten hoe de songs daarop heten, maar die paar nummers die ze ervan speelden waren live toch best goed om aan te horen.
Van het nieuwe album, Supercharger werden natuurlijk ook nummers gespeeld, want per slot van rekening touren ze om dat album te promoten. Onder andere Crashing Around You en American High kwamen voorbij.
Na ruim een uur ging het licht uit en verdween de band weer van het podium.
Het was natuurlijk overduidelijk dat ze nog terug zouden komen voor een toegift. Bij de meeste bands bestaat dat dan uit een nummer of drie, en is het dus na een kwartiertje al voorbij. Voor het eerste nummer van de toegift begon zanger Rob Flynn over de huidige situatie in de Verenigde Staten, en hij droeg het gevoelige Deafening Silence op aan de mensen die omgekomen zijn bij de aanslagen van 11 september. Daarna besloten ze wat nummers te spelen van hun favoriete bands. Als eerste kwam een geweldige versie van Number Of The Beast van Iron Maiden voorbij. Ze lieten wel hier en daar een steekje liggen in het nummer, maar dat geeft niet.
Toen kwam Suger van System Of A Down, wat ik niet echt verwachtte. De covers werden afgesloten met Territory van Sepultura, en een stukje Iron Man van Black Sabbath. Het was duidelijk te zien dat ze er veel plezier in hadden om die nummers te spelen. De avond werd afgesloten met het titelnummer van het nieuwe album, Supercharger, wat . Het was dus een toegift van een half uur, waarna het publiek eigenlijk nog veel meer wilde. Al met al een best geslaagde avond dus.
