Ook in het intro komt het getal 7 steeds voor, en dan is het de beurt aan Moonchild om dit album te openen. Al direct is het weer 'een groot feest'. Het nummer begint met een lekkere rauwe zanglijn van Bruce, terwijl het refrein weer een hoog meezing-niveau heeft. Infinite dreams mag zich nummer 2 noemen. Het is een wat down/mid-tempo, maar ligt weer geweldig in de oren. Can I play with madness is een zeer catchy nummer, kort maar krachtig is denk ik de juiste omschrijving voor dit nummer. The evil that men do is een nummer dat inmiddels ook al tot de 'maiden-top' behoort. Een van de sterkste nummers ooit (van Maiden) met een geweldige sfeer erin. Het titelnummer is vrij lang, met afwisselende tempo's, en streeft qua stijl ook vrij ver vooruit. Fantastisch nummer! The prophecy is ook niet misselijk. Het vreemde 'the clairvoyant' is misschien even wennen, maar toch weet het na een paar maal luisteren steeds meer te boeien. De vreemde melodie-lijntjes zijn echt geweldig! En dan het afsluitende "Only the good die young", een echte meezinger (only the good die young... only the evil seem to live forever....), en dit nummer wordt weer op dezelfde wijze afgesloten als dat hij begon. En op dit album is echt hoorbaar dat de Gotebörg death metal bands hun gitaarriffs hier vandaan halen
Misschien is het nog niet duidelijk, maar dit is weer absolute topklasse. Wat mij betreft de allerbeste Maiden (samen met The Number of the beast). Bruce is op dit album het best bij stem, de instrumentenbeheersing, alhoewel dat altijd al zo is/was, is geweldig. Bovendien hangt er zo'n goede sfeer in, dat ik me niet voor kan stellen dat jij, als metalfan zijnde, deze CD niet goed vindt. Up the fucking irons!!! (Ja, alweer een cd die ik een tien geef... maar ik beschrijf graag 'noodzakelijke' cd's :-) )
