Pitfest
Enquête

Wat is jouw favoriete song van Hatebreed?

A Call For Blood
As Diehard As They Come
Defeatist
Destroy Everything
Doomsayer
Empty Promises
Everyone Bleeds Now
Honor Never Dies
I Will Be Heard
In Ashes They Shall Reap
Instinctive (Slaughterlust)
Last Breath
Live For This
Looking Down The Barrel Of Today
Perseverance
Proven
Serve Your Masters
Seven Enemies
Smash Your Enemies
Tear It Down
This Is Now
To The Threshold
Weight Of The False Self
When The Blade Drops
een andere Hatebreed-kraker

[ Uitslag | Enquêtes ]

    28 maart:
  • Blackbriar en Solarcycles
  • Doodseskader
  • Embrace Your Punishment, Diaroe, Subvergence en Man As Plague
  • Reformist, Abyss Above en Zubzero
  • 29 maart:
  • Braces, Serve en Torn From Oblivion
  • Phil Campbell and The Bastard Sons en Lucifer Star Machine
  • Syberia, Omega Sun, An Evening with Knives, Scorched Oak en Dunes
  • 30 maart:
  • Blackbriar en Solarcycles
  • Cult-Art Tattoofest
  • Dance With Dragons en Arluna
  • Dynamo Metalfest Band Battle
  • Hammok
  • Heilland festival
  • Interstellar Solar Fest II
  • Pierce The Veil, Dayseeker en Holding Absence
  • Red Rum en Mourning Wood
  • Seein Red, Ancestral Sin, Abusive Forms en Days of Desolation
  • Terneuzen On Fire V
  • Vengeance, Diggeth en Junkyard Dogs
  • Vloek Van Twenthe III
  • 31 maart:
  • Cult-Art Tattoofest
  • Festerfest
  • Ggu:ll, Onthou en Ter Ziele
  • 1 april:
  • Bleeding Gods, Tribal Spirits en Black Silence
  • Terror, Nasty en Dying Wish
  • 2 april:
  • Terror, Nasty, Redemption Denied en Force
  • 3 april:
  • Malphas, Bedrängnis en Satanic Violence
    28 april:
  • Blasphemy, Wrok en Kerberos
  • FemME IX - Female Metal Event
  • Warkings, Hammer King en Victorius
Kalender
Vandaag jarig:
  • Ari Nissilä (Catamenia) - 52
  • Daniel Cardoso (Anathema) - 43
  • Douglas J. Sylvia (Fear Of God) - 59
  • Enrico Canu (Heimdall) - 38
  • Erick Avila (Six Magics) - 45
  • John Evan (Jethro Tull) - 76
  • Nathanaël "Nath" (Anachronia) - 40
  • Ol Drake (Evile) - 40
Review

Opeth - Sorceress
Jaar van release: 2016
Label: Nuclear Blast Records

Opeth - Sorceress

Opeth, altijd verrassend. De Zweden maakten jarenlang baanbrekende, genrebuigende progdeathalbums maar brak de eigen hegemonie in 2011. Als donderslag bij heldere hemel kwam de band met Heritage, dat niks met death metal te maken heeft. Seventies prog?! Dat Åkerfeldts hart daar harder van gaat kloppen, weten we. Dat heeft hij ook nooit onder stoelen of banken gestoken, maar of dit nou thuishoorde bij Opeth? Die overstap viel in ieder geval niet bij iedereen in goede aarde. Zelfs de meest fanatieke fan was verward.

Opeth zelf was ook zoekende. Hoe vertaal je seventies prog naar de huidige muziekwereld? Daar waar Heritage een nogal oldschool seventies productie had, kwam Pale Communion al een stuk beter uit de verf; het voelde als een aankondiging, een belofte. Sorceress is de vervolmaking; de inlossing van die belofte. De vlinder die ontpopt uit zijn cocon.

Dat begint al met Persephone; zo ongeveer de tweelingzus van Coil. Ook de daaropvolgende titeltrack Sorceress is geniaal. Haters van de nieuwe sound zullen ongetwijfeld al gelijk afgehaakt zijn, want ja, die Hammond. Maar wat volgt zal de twijfelaars over de brug trekken: een loodzware dubbele gitaarriff zoals we die kennen van Ghost Reveries, met prachtige meerstemmige vocalen. Åkerfeldt daagt zichzelf wat dat betreft flink uit; meer nog dan op zijn voorgaande albums.

Soms gaat dat net over de grens. Neem nou het poppy begin van The Wilde Flowers. Je hoort gewoon dat Åkerfeldt net wat te hard moet werken om die noten te halen. Het klinkt daardoor af en toe wat ielig. Het is sowieso een track die na een x aantal luisterbeurten wel een beetje begint te vervelen. Een unicum voor Opeth: meestal worden de tracks bij elke luisterbeurt sterker. Althans, dat denk ik elke keer. Maar het is een schijnbeweging want dat brute sluitstuk... O, man! Oude tijden herleven. Dit riekt naar Wreath.

En vanuit die extreme extase neemt Mikael ons mee naar rustiger wateren. Will O The Wisp vormt het hoogtepunt van deze plaat. Een prachtige track waarin hij de kracht van zijn breekbare stem laat horen. Dat, in combinatie met Damnation-getokkel in een modern jasje, ja, precies dát is de inlossing van de belofte die Pale Communion vormde. Dit is Opeth op zijn best, dit is Opeth ten voeten uit. De metamorfose is voltooid.

En zo kan ik doorgaan. Want ook al is Will O The Wisp dan het hoogtepunt, er gebeurt nog zo ontzettend veel moois op deze plaat... Ik heb echter ooit beloofd nooit een track-by-track review te schrijven. Dat ga ik ook nu niet doen. Bovendien dienen de geheimen van een Opeth-album door de luisteraar zelf te worden ontdekt. U weet allang of u dat wilt. Wacht niet langer, u zult niet teleurgesteld zijn.

Tracklist:
1. Persephone
2. Sorceress
3. The Wilde Flowers
4. Will O The Wisp
5. Chrysalis
6. Sorceress 2
7. The Seventh Sojourn
8. Strange Brew
9. A Fleeting Glance
10. Era
11. Persephone (Slight Return)

Score: 92 / 100

Reviewer: Wouter
Toegevoegd: 22 september 2016

Meer Opeth:

Alle artikelen en foto's (afgezien van albumhoezen, door bands/labels/promoters aangeleverde fotos of anders aangegeven), zijn © 2001-2024 Metalfan.nl, en mogen niet zonder schriftelijke toestemming gekopieerd worden. De inhoud van reacties blijven van de reageerders zelf. Metalfan.nl is niet verantwoordelijk voor reacties van bezoekers. Alle datums van de Nieuwe Releases, Concertagenda, Kalender en in de artikelen zijn onder voorbehoud.