Aangezien alle vier oprichters (naast L.-G. en Alex zijn dat drummer Nicke Andersson en gitarist Ulf “Uffe” Cederlund) gezamenlijk de rechten van de naam Entombed bezitten, mogen de kemphanen tot nader order geen platen onder de originele naam uitbrengen. Back To The Front is zodoende het eerste studio-album onder de nieuwe tenaamstelling en tevens de eerste in meer dan twintig jaren zonder gitarist Alex.
Betekent het vertrek van deze oudgediende dat de sound heel erg veranderd is? Nee, er zijn eigenlijk geen vernieuwende elementen. Het is alsof het reguliere Entombed, dat eerder dit jaar werd toegevoegd aan de Swedish Music Hall Of Fame, gewoon zijn tiende langspeler uitbrengt. Denk daarbij met name terug aan de periode van Inferno en in mindere mate Morningstar. Overal beukt het wel lekker log en Petrov roggelt zwaarder dan ooit, maar slechts zelden wordt het niveau gehaald waar je stiekem op hoopt. Dit komt met name doordat het geheel wat flets is geproduceerd.
Toch is het een behoorlijk album geworden. De plaat begint direct goed met Kill To Live dat voorafgegaan wordt door een inleidende horrorsoundtrack. Het niveau wordt vervolgens aardig lang vastgehouden. De snellere nummers, Waiting For Death, het sterke Bait And Bleed en The Underminer (waarvan de mid-temposectie wat doet denken aan About To Die), klinken erg lekker. Met het trage tweetal Digitus Medius en Eternal Woe (een minder spannende versie van Retaliation) is er even een dipje. De death metal overheerst maar de death ‘n roll is nog zeker aanwezig in bijvoorbeeld Second To None en Vulture And The Traitor, waarvan het snellere gedeelte wat doet denken aan But Life Goes On en Serpent Speech. Opvallend zijn de vele fraaie melodieuze leads en groovy riffs van Nico Elgstrand, zoals in Bedlam Attack en Soldier Of No Fortune. Af en toe lijken de leadpartijen wel erg op die van Death en Bolt Thrower.
Entombed A.D. levert met Back To The Front een solide album, zonder echte uitschieters maar wel met grotendeels prima nummers. Iets meer dynamiek in tempo en een levendigere productie hadden het album nog sterker gemaakt. Nu heeft het album moeite boven het mid-tempo uit te komen. Wellicht zijn de fans van de eerste twee platen wat teleurgesteld. De lijn die met de voorganger werd ingezet, namelijk een terugkeer naar de sound van Left Hand Path en Clandestine, is niet doorgezet. De fans die de hele discografie waarderen, kunnen Back To The Front gewoon blind aanschaffen.
Tracklist:
1. Kill To Live
2. Bedlam Attack
3. Pandemic Rage
4. Second To None
5. Bait And Bleed
6. Waiting For Death
7. Eternal Woe
8. Digitus Medius
9. Vulture And The Traitor
10. The Underminer
11. Soldier Of No Fortune
